Schiedamsch Sociaaldemocratisch Weekblad.
feuixletonT
No. 0.
Zaterdag 6 April 1901.
Ie Jaargang,
Oud en Nieuw van de Nederlandsche
Sociaal-Democraten.
Één dag vrij.
Denk er eens over
ABONNEMENTSPRIJS:
13 cent per kwartaal
franco per post 20 centi
Losse nummers 1 cent.
Brireana van Administratie
en .Re dak tie
Noordvest 12.
ADVERTENTIÊN:
5 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
We staan aan het eind van een partij -
jaar en op het punt een nieuw te beginnen.
Zondag a.s, zullen te Utrecht de afgevaardig
den van alle afdeelingen en aangesloten
vereenigingen bijeenkomen om 't nieuwe jaar
in te luiden.
Daar zullen de resultaten voor 't oude
jaar besproken worden en plannen voor 't
nieuwe worden beraamd.
Het afgeloopen jaar geeft ons reden tot
tevredenheid. Wel was 't niet louter voorspoed,
die ons deel was, maar de vooruitgang is
duidelijk merkbaar, en 't jaarverslag van
den partij secretaris is dan ook in't algemeen
gunstig te noemen.
't Aantal afdeelingen nam toe van 67 tot
80 en dat der leden van 3200 tot 4000. Uit
den aard der zaak is dit een onzekere maat
staf om werkelijk onzen invloed te kunnen
beoordeelen. Maar 't komende jaar zal ons
daartoe ruimschoots de gelegenheid geven
hij de verkiezingen. In hoeverre deze voor
een succes zullen zijn is moeilijk te zeggen,
maar zeker kan worden aangenomen, dat
het aantal stemmen op onze candidaten uit
gebracht dat onzer leden verre en verre zal
overtreffen.
Bij tusschentijdsche verkiezingen werd in't
afgeloopen jaar verscheiden malen door onze
partij-genooten om een zetel in gemeenteraad,
Provinciale Staten, of 2e Kamer gestreden,
echter slechts eenmaal een overwinning be
haald toen Oudegeest in Utrecht in de gemeente
raad gekozen werd. Enkele malen toch werd
ook elders een uitkomst verkregen die van
onzen toenemenden invloed getuigde.
Een heugelijke gebeurtenis was ook het
tot stand komen der vereeniging van den
6)
Naar het Fransch van
PAUL RENAUDIN.
Ga je een eindje mee wandelen, vroeg
Louise, terwijl ze opstond. De kinderen blijven
hier wel spelen. Niet wegloopen, hoor jongens
wij komen dadelijk terug; pas vooral goed
op de mand. Zij gingen heen en den hoofdweg
vermijdende drongen zij dieper het bosch in,
waar de zon door het gebladerte dartelde.
Zij liepen gearmd, Louise zacht tegen hem
leunende. En zij dwaalden in de koelte van
het schaduwrijke bosch, tijd en uur vergetende
geheel verdiept in elkander en niet meer
denkende aan 't moeitevolle leven. Hij kie
telde haar met eene stroohalm, welke hij in
den mond had en zij lachte hem toe, gelukkig
Socialistenbond en de S. D. A. P., waardoor
de beweging natuurlijk in kracht belangrijk
gewonnen heeft.
Ook onze afdeeling kan met voldoening
op het achter haar liggende jaar terug zien.
In ledental nam zij sterk toe. Bedroeg dit
een jaar geleden nog geen 30, thans is het
reeds meer dan verdubbeld, en ook wij kunnen
gevoeglijk aannemen, dat onder niet-leden
nog vele warme voorstanders van onze be
ginselen gevonden worden. Meermalen kregen
wij daarvan ondubbelzinnige bewijzen.
Ook wij zijn vol hoop op den toekomst.
De omstandigheden zijn ons niet al te gunstig,
maar vast is onze overtuiging, groot onze
strijdlust, onuitputtelijk onze volharding,
groot onze liefde en roewijding tot de heilige
zaak die wij dienen.
Vervult van dien warmen gloed trekken
wij naar het congres.
Daar zullen wij elkaar weer met vreugde
begroeten als bondgenooten en broeders.
Daar zullen kreten opgaan van enthousiasme
en van vreugde, van blijde opgewektheid
bij den aanvang van een ernstige taak.
Wij hopen en vertrouwen, dat ook dit
congres weer bewijzen zal leveren, van de
eendracht onzer partij, die trots kleinere en
grootere meeningsgeschillen nog steeds be
waard bleef. Die eendracht zal blijven bestaan
zoolang hij ons allen daartoe de innige
wensch blijft bestaan en zoolang onze idealen
boven kleinzielig gekibbel verheven blijven.
Daarom een koel hoofd en warm hart.
Er worden van den vakvereenigingsman
nog opofferingen gevraagd van 'n andere soort,
Hij kan gewoon weg gezegd, niet altijd
zijn zin hebben. Wanneer hij eenmaal de
en tevreden haar man naast zich te voelen.
Op hunne gezichten, bleek en vermagerd door
't werken, weerspiegelde zich de lentehunne
lichamen, gekromd door den harden strijd om
't bestaan, herleefden en hunne oude liefde
ontwaakte. Zij praten, liefkoosden en plaagden
elkander lachend, evenals op den dag van
hunne bruiloft, toen zij de gasten ontvluchtten
om alleen te zijn.
Onwillekeurig spraken zij telkens weder
over dien dag. „Hé kun je je begrijpen dat
het al zeventien jaar geleden is, dat wij
onze bruiloft vierden, zeide Laurent. Wij
hebben in dien tijd niet veel goede dagen
gekend." Maar een treurig gevoel overviel
hen niet, voor 't oogenblik hadden zij die
zeventien treurige jaren bijna vergeten, slechts
denkende aan deze twee gelukkige dagen.
Zij vergaten die jaren, die tijd telde niet
meer mede, zij genoten deze twee alleen.
Aan 't eind van 't bosch gekomen zagen
overtuiging heeft, dat vereenigen en nogmaals
vereenigen de eenige manier is, om zijn klasse
weerbaar te maken, dat hij door vereenigen
alleen die voorwaarden kan afdwingen, waar
onder 'n gewoon mensch een dragelijk leven
kan leiden, dat hij daardoor als gelijke komt
te staan tegenover de mannen van den geldzak,
dat hij dan tegenover de minachting, de
onbeschoftheid van zij n zoogenaamde meesters
zijn waardigheid als mensch met goed gevolg
kan verdedigen dan moet hij. ter wille
van dat breede inzicht, zijn persoonlijke op
vattingen ondergeschikt kunnen maken.
„Wij zijn voor de onmiddellijke eischen
van den achturigen arbeidsdag," zegt een
groep. De vereeniging spreekt zich uit voor
den tienurigen. „Wij zijn voor afschaffing
van overuren, direkt!" De vereeniging heslist,
ze te regelen. „Wij willen het 1 Mei-feest
vieren onder een groote leus." De vereeniging
formuleert een kleinere. „Geen besprekingen
over een ongevallenwet, dat is politiek!"
De vereeniging doet mee aan agitatie.
In andere corporatie's klinkt het. „Wij
steunen onze medearbeiders niet, het zijn
sociaal democraten Zij staan op den „bodem"
van den klassenstrijd Wij staan op andere
bodemen."
Och, och, voelen al die „strijders onder
mekaar" de kracht van het ééne groote beginsel
Yereenigt u
„Ja maar, onze overtuiging," roepen de
arbeiders, „onze dierbare overtuiging."
Nogmaals, er is slechts één overtuiging,
die u te samen brengt, die u groot maakt,
die een toekomst vol belofte in zich sluit.
Die overtuiging zit in deze twee woorden:
Yereenigt u
Nog zijn er arbeiders, die 't betrekkelijk
goed hebben, als ze naar heneden kijken,
zooals 't een tevreden werkman betaamt.
Dat zijn van die menschen, die precies weten
zij in de vet te Parijs liggen, gehuld in eene
vale schemering.
Kijk, de Eiffeltoren, riep Laurent uit.
O, zie eens hoe spits hij is, zoo geheel anders
dan wanneer je er onder staat.
Het Erocadero schijnt bijna even groot.
Ja, dat is waar, zeide Louise, maar zij
draaide het hoofd om eu hem meetronende
zeide zij, wij hebben er gesn behoefte aan
Parijs te zien, we kennen het maar al te
goed. En zij trok hein mede in eene andere
richting om zich te onttrekken aan eene
plotseling opgekomen gedachte, welke divigde
hare vreugde te verstoren. Hij ging mede
en zij wandelden langzaam verder, terwijl
zij elkander met eene kinderlijke vroolijkheid,
teedere woorden toefluisterden. Toen zij een
wandelaar bemerkten, sloegen zij een ander
pad in. „Warempel, men zou denken dat wij
nog verloofden waren," zeide Laurent. „Och,"
zei Louise en zij drukte zich inniger tegen
hem aan. {Wordt vervolgd.)
DE MOKER
