No. 8.
ZATERDAG 25 APRIL 1903.
3e Jaargang.
ORGAAN van de Afdeeling Schiedam der Socu aidemokratische Arbeiderspartij.
ABONNEMENTSPRIJS:
bij vooruitbetaling.
25 cent per kwartaal
franco per post 30 cent
Losse nummers 2 cent.
Bureau van RedaktieNIEUWSTRAAT 28.
Bnrean van Administratie: NÖ0RDAE8T 12.
ADVERTENTIËN:
3 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke kortisg.
Stukken ïoor 't eerstYolgend nummer moeten uiterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 uur in het bezit der Redactie zijn.
Arbeiders tegen arbeiders.
De arbeider, die door den arbeid van zijn banden of
zijn hoofd zijn brood moet verdienen, is als zoodanig
volkomen afhankelijk. Zijn arbeidskracht baat hem
niets, indien de een of ander, die arbeidskracht kan
betalen, ze niet noodig heeft in zijn dienst.
Die afhankelijkheid drnkt sterk op de waardeering
van zijn werk en van zijn arbeidskracht zelve. Want
indien er meer arbeidskracht beschikbaar is dan er op
dat oogenblik gebruikt kan worden door wie die
arbeidskracht noodig hebben en kunnen betalen, dan
zullen de voorwaarden, waaronder die arbeidskracht
in dienst wordt genomen, minder gunstig zijn dan in
het tegenovergestelde geval. Blijft er voortdurend meer
arbeidskracht beschikbaar dan gevraagd wordt, dan
worden dié arbeidsvoorwaarden blijvend minder-gunstig.
Dat wil zeggendit is het geval, zoolang alle arbei
ders zonder onderscheid niet inzien, dat zij door vol
ledige aaneensluiting en samenwerking wel geen einde
kunnen maken aan hun afhankelijkheid maar wel aan
dien dwang van ongunstige arbeidsvoorwaarden.
Een van de hoofdeischen, die aan ieder ontwikkeld
bewust arbeider kan gesteld worden, is dezedat hij
dat inzicht onder zoovelen zijner kameraden als hij
maar bereiken kan tracht te doen doordringen.
En het doordingen van dit inzicht is een van de
eerste voorwaarden voor een eenigszins krachtige vak
beweging en een eenigszins gezonde klasseontwikkeling
der arbeiders.
Hebben de gebeurtenissen der laatste maanden in
Nederland vooruitgang of achteruitgang gebracht?
Wanneer men de heftigste of meest reactionaire
bladen leest, dan krijgt men den indruk, dat die meenen,
dat een geweldige nederlaag toegebracht is aan het
zich organiseerende arbeidende volk. Maar als men onder
de zoogenaamd-verslagenen komt, voorzoover zij met
groo'te bewustheid de ontwikkeling der omstandigheden
volgen, dan hoort men geheel andere uitlatingen.
Die overwinningsroepers, ja, ze hebben in zoover
gelijk, dat aan eenige bestaande vakvereenigingen een
gevoelige klap is toegebracht, een enkele zelfs geheel
en al uit elkander is geslagen Maar zij vergeten, dat
daarmee bij de best-ontwikkelden en best-dóórdenkenden
(en dat zijn er zeer velen) het inzicht in de noodzake
lijkheid van algemeene aaneensluiting en samenwerking
van alle arbeiders geenszins is vernietigd doch integen
deel zeer is versterkt. En zij vergeten, dat door het
uiteenslaan van enkele voorname vakvereenigingen aan
diezelfde menschen zoowel de fouten hunner organisatie
als de fouten hunner taktiek zijn duidelijk geworden.
Duidelijk, onverwoesteljjk duidelijk, nu zij meedoogenloos
tot slachtoffers zijn gemaakt van hun inzichten en den
strijd voor hun rechten.
Men kome slechts onder die zoogenaamd-verslagenen
Sterker dan ooit leeft in hen het bewustzijn, dat ver
betering in het lot van het proletariaat aileen komen
kan door een groote volkomen organisatie, die weer
alleen mogelijk is door bewustmaking en ontwikkeling
Grooter dan ooit is hun strijdensmoed en hun arbeids-
lustBloedender en schrijnender dan ooit zijn de wonden,
die de kapitalistische knoet hun gelagen heeft! Niet
gebroken, maar krachtiger, grooter, rijker is hun weer
standsvermogen geworden
In zoover hebben de laatste maanden een grooten
vooruitgang gebracht aan de zaak van den arbeid.
Meer zelfbewustzijn, veel karakterloutering, vergroote
strijdmoed, nog meer onoverwinnelijke onverzettelijkheid
Zeker, er zijn velen die meeliepen, velen die volgden,
afgevallen. Maar de innerlijke, de moreele waarde der
tallooze achtergeblevenen is tegen dat verlies volkomen
opgewassen er staat tegenover dien achteruitgang in
getal een groote vooruitgang in moreele innerlijke kracht.
Maar dan die groote scheuring onder de arbeiders
die afschuwelijke tegenstelling van organisatie tegenover
organisatie, is dat dan geen treurig verschijnsel
Die gelooven, haasten niet. Treuig is natuurlijk
de aanblik van die onderlinge verdeeldheid en verkette
ring op het oogenblik zelf. Treurig is het natuurlijk te
moeten zien, dat het eene deel der arbeiders fiont
maakt tegenover het ande e deel. Weerzin wekt het
voortdurend, waar te nemen, dat de eene groep arbeiders
zich leent tot handlangersdiensteu voor een stelsel,
waarvan zij zelf tot heele of halve ellende toe afhan
kelijk zijn, om de andere groep van arbeiders te helpen
verschoppen en vernederen. En verbittering groeit op
in de kringen van de aldus door hun eigen makkers
verschopten en vernederden.
Maar niemand moet hierbij vergeten, dat de christelijke
vakorganisaties, de hulptroepen die het kapitalisme
noodig had om nog een keer de baas te kunnen blijven,
thans in vollen gang van organisatie zjjn gebracht, en
dat daaruit óf een blijvende krachtige vakaktie kan
voortkomen óf een spoedige verwatering en algemeene
vervalling. In het laatste geval zullen zij geen goed en
geen kwaad doen. In het eerste geval daarentegen
zullen zij de groote vakbeweging slechts versterken
door het meer algemeen doen doordringen van het be
wustzijn, dat de arbeiders een algemeene aaneensluiting
en samenwerking noodig hebben, om tot verbetering in
hun lot te komen. En dat is slechts winst voor de ge-
heele klasse.
Waar nu de christelijke organisaties zich schrap zetten
tegenover de neutrale, en vooral de sociaaldemokraten
heftig aanvallen, waar met andere woorden de
christelijke arbeiders front maken tegen de arbeiders,
die een zelfstandige organisatie met uitsluiting van alle
geloofsverschillen enz. begeeren, daar moet de be
wuste zelfstandige vereenigingsman zijn „christelijke"
klassegenooten kalm hun gang laten gaan. Willen zij
van hun kant hooge muren optrekken en scherpe schei
dingen maken, wij van onzen kant moeten niet mee
werken aan de versterking van die muren. Wij moeten
niet tegenover hen plaats nemen maar naast hen.
En het is slechts een bewijs van goed inzicht, om,
zooveel dat mogelijk is met onze denkbeelden, hun
openbare actie te steunen. De arbeiders hooren naast
elkaar en niet tegenover elkaar.
En evenzoo is het slechts een uitvloeisel van goede
taktiek, in hun organisaties betere en juistere opvat
tingen over onze denkbeelden en inzichten te doen
doordringen door een zeer kalme en goed-begrijpende
propaganda.
Tegenover hun praktijk van „arbeiders tegen arbeiders"
sta de onze van .arbeiders naast arbeiders."
Een les uit de geschiedeniser was een tijd, dat de
vorsten steun zochten bij de burgers tegen de edelen,
en zij onderwierpen den adel van hun gezag, en de
dankbare burgers mochten zich koesteren in de machts
uitstraling van den vorst en zijn adelhofmaar door
het verbond met den vorst waren de burgers machtig ge
worden, en hoewel velen zich behagelijk voelden in de
koestering van de hofwarmte waren er toch nog meer
deren, die een hinderlijken druk voelden van het door
hen meegevormde en meeversterkte vorstengezagen
ziet, er kwam een tijd, dat de burgers het vorstelijk
gezag aan zich ondergeschikt maakten.
Nu is het verbond gesloten tusschen den christelijk
aangekleeden Mammon en een deel der Mammon-
verdrukten.
Wie weet hoe spoedig
Waakt op, arbeiders, allen naast elkanderGij hebt
slechts één enkelen vijand, één algemeenen vijand voor
u allen gezamenlijk, dat is het kapitalistische stelsel,
dat u laat leven in de grootste afhankelijkheid en de
grootste onzekerheid van bestaan.
Van week tot week.
Die ver nut led ij de socialisten. Onlangs ont
vingen de leden der Vereeniging van Nederlandsche
Werkgevers een circulaire, onderteekend door den keer
D. W. Stork, te Hengelo. Boven aan de circulaire
stond met vette letters gedrukt: Zeer vertrouwelijk.
Niemand anders dan de wei kgevers-leden der vereeniging
mocht dus daarvan kennis nemen, en uit den inhoud
der circulaire komt dit dubbel en dwars uit. Ook blijkt
dit ten overvloede uit de verslagen der laatste verga
dering van de Werkgeversvereeniging, waar de heer
D. W. Stork iets meende te moeten zeggen over het
openbaar maken van de zeer vertrouwelijke cir
culaire.
Ons dunkt, dat de heer Stork zeer verstandig hadde
gehandeld, indien hij er verder het stilzwijgen maar
over had bewaard. In ieder geval dienen de werkgevers
bij onderlinge briefwisseling in het vervolg wel de
tienvoudige vertrouwelijkheid toe te passen, met andere
woorden: zelf de circulaires aan de adressen te be
zorgen. Misschien blijft dan de vertrouwelijkheid, die
echte Nederlandsche deugd van voor eeuwen bewaard,
ofschoon wij dan toch nog twijfelen.
In ieder geval: de zeer vertrouwelijke circulaire
is bekend geworden, en wat blijkt ons daar uit?
Het bestuur van bovengenoemde vereeniging wenscht
een volksweekblad op te richten, dat zich in het bijzon
der tot onze arbeidersbevolking zal richten en vooral
als tegenwicht zal dienen tegen den invloed der socia
listische bladen en blaadjes. En dan, heelemaal in den
geest van onzen tijd, het moet den steun kunnen ont
vangen van menschen van allerlei godsdienstige en
politieke richting.
Een eind verder in de circulaire heet het, dat de
verspeiding althans aanvankelijk (voor het eerste half
jaar) gratis zal moeten geschieden.
We weten het dus van het bestuur der Nederland
sche werkgeversvereeniging zelf: het blad wordt niet
in naam, doch inderdaad uitgegeven door haar veree
niging en zal zoo mogelijk alle richtingen op godsdien
stig en politiek gebied vereenigen. Allen zullen gearmd
ten strijde trekken tegen die vermaledijde socialisten.
AVe zien ze al in de straten rondloopen, arm in arm:
Vrijziuuig-demokraten, Liberale-Uniemannen, liberalen
van het slag der kiesvereeniging Algemeen Belang,
vrij-anti-revolutionairen, anti-revolutionairen, christelijk-
historischen, katholieken, er.z. enz. Alleen socialisten
mogen toekijken en desnoods lachen. Feitelijkheden, dat
weet ieder, mogen niet meer gepleegd worden. Dus wij
laten het bij lachen.
De Katholieken gingen een stapje verder. Zij wilden
toonen, dat zij er ook nog waren. Alsof iemand aan
hun bestaan twijfelde! \Toor ieder is het immers dui
delijk, dat vooral aan de Katholieke partij de stakings-
wetten te danken zijn. Dat sociale werk zullen wij
altijd den Katholieken verschuldigd blijven. Dankbaar
blijven wij hen, dat hun regeering ons die wetten be
zorgd heeft.
De Katholieken dan, vaardigden een aparte circulaire
uit, niet zeer vertrouwelijk, doch streng ver-
trouwelyk. Daarin heet het:
„Een ontzettend lange campagne (van welken
kant?) is aangevangen." En verder: „In deze dagen
rust op ons, Katholieke mannen, een zware plicht.
Wij moeten actie stellen tegenover actie, orde tegen
over oproerzucht, waarheid tegenover leugen."
Op welke manier willen onze Katholieke medeburgers
hun doel bereiken Niet dodr persoonlijk optreden,
neen, door middel van geld, veel geld. Met dikge-
drukte letter zeggen zijWij hebben duizenden en
duizenden van noode." Dit is dan, om vergaderingen
te beleggen, zooals wij er hier, blijkens het vorige num
mer, ook een hebben genoten, vergaderingen, alleen
toegankelijk voor reeds overtuigden. Wat een actie,
die zich alleen uit door besloten vergaderingen!
Nog een bloempje: „Ook manifesten en brochures
moeten het land als overstroomenOch heere wat
komen onze Katholieken toch altijd met de nachtschuit.
Dat doen wij, vermaledijde socialisten, immers al een
MOKER
