Ditjes en Datjes.
Uit de Vakbeweging
„De Ylaardindsche Vroedschap."
naam „In de Potemkin", en heeft het heel druk. Twee
doen dienst als „matrozen" op de bootjes, die op den
vijver in het stadspark Cismegin te Boekarest rond
varen; ze zijn gezocht door het pnbliek. Een ander heeft
het denkbeeld opgevat een stoombootje in te richten
als een model van de Potemkin en met een bemanning
van medemuiters dit ter beschikking van de uitgaande
wereld te stellen, waarvan hij een groot succes verwacht.
Meer schaamte dan bij ons.
In Italië waar de Regeering de spoorwegstaking
naar Kuyper's model heeft getracht te smoren, daar
heeft ook de bourgeoisie uit dankbaarheid aan de ver
raders duizenden guldens bijeengebracht.
Er schjjnt intusschen ond r die verraders en mislei
ders toch meer eergevoel te huizen dan de bourgeoisie
ze had toegedacht. Slechts 210 man op de 25000,
hebben zich voor de ontvangst der Judaspenningen
aangemeld.
De Socialistische pers.
Daar zijn wij in Holland e^g mee achter. Nergens
is een land waar de arbeiders nog zooveel centen ver
knoeien aan de z.g neutrale perskapitalistische on
dernemingen die de arbeidershoofden vullen met klets
praatjes, in plaats van met arbeiders-gedachten.
En nu vergelijk ik Holland niet eens met het groote
Duitschland, maar bijv. met het kleine Denemarken.
fSociaaldemokraten"het Deensch partijblad, het meest
gelezen orgaan in geheel Denemarken, dat 42000 abon
nees in dit kleine land heefr, zal voortaan zevenmaal
per week verschijnen.
IVooit goed.
De sociaal-democratie is hervormingsgezind en re
volutionair. Hervormingen steeft zij na als verlichting
van het arbeidersleven en, vooral, als weerbaarmaking
voor den grooten strijd tegen het kapitalistisch stelsel.
In onze propaganda voor hervorming, verwijten de anar
chisten ons dat wij het einddoel, „de afschaffing van
het privaat bezit", niet durven bespreken, of althans
versluieren en daardoor de bourgeoisie paaien.
Nu is in Noorwegen de strijd gaande om niet alleen
van Zweden los te blijven, maar ook om een republiek
te krijgen. Daarvoor werken de sociaaldemocraten
krachtig mee, maar zij zeggen erbij dat ook de repu
bliek tegenwoordig nog een kapitalistische instelling zal
moeten zijn, waartegen zij dus evenzeer zullen te strij
den hebben echter is hun strijd in een republiek waar
schijnlijk duidelijker en dus vruchtbaarder.
En nu komen de anarchisten (o.a. in het "Volksdag
blad) ons weer verwijten dat wij daardoor de bourgeoisie
afstooten.
Vandaag heet 't paaien, morgen afstooten, maar altjjd
is 't kletskoek en bedilzucht van menschen die zich
drukker maken met ons dan met het vijandelijk kapi
talisme.
Een leelijke boodschap en een
dringend verzoek.
Het is bekend dat wanneer over onze oostelijke gren
zen, in Duitschland, een economisch geschil door mid
del van staking of uitsluiting wordt uitgevochten, zich
de patroons ook tot Holland wenden tot het werven
van onderkruipers. Met name geldt dat voor de bouw
vakken. Dan zenden de heeren hun handlangers ons
land in en die pogen in de steden zoowel als op het
platte land met geld en mooie woorden onderkruipers
te ronselen, en mooie woorden vooral. Den betrokken
vakarbeider wordt een soort paradijs op aarde voorge
spiegeld van hoog loon en beste behandeling en als
men de wervers gelooven mocht, dan is het in het
vreemde land alles botertje tot den boom. Een klasse-
bewust arbeider zal de verleiding rustig doorstaan en
den man met een flink standje wegsturen. Maar niet
al onze werkers zijn zich hun klasseplicht bewust
en wagen de kans, terwijl zij dikwijls niet eens weten
tot welk vies werk men huu krachten vraagt.
Daarover komen uit het buitenland nog al eens
klachten. En ook nu weer hebben wij zoo een leelijke
boodschap aan te hooren. In Dusseldorf zijn de hout
bewerkers door de patroons uitgesloten en er wordt
door de arbeiders een taaie strijd eevoerd tegen de
uitsluiting, die een aanval is op de organisatie der
vakmannen.
En wat is er nu gebeurd? Van 1 Juli tot 25
Augustus, dus in acht weken, heeft de organisatie te
Dusseldorf 1200 Mark (720 gulden) uitgegeven aan
reisgeld om Nederlandsche werk ieden terug te zenden
naar hun land. Dat is 150 Mark of 90 gulden in de
week. Wij willen aannemen, dat niet allen wisten dat
zij voor onderkruipersdiensten werden geronseld. Maar
men moet zich op de hoogte stellen, eer men naar het
buitenland gaat werken, of daar ook strijd is. Dat is
plicht, en de besturen der vakvereenigingen geven
gaai ne_ de gewenschte inlichting.
Nu is door de schuld van deze Nederlandsche ar
beiders de Dnsseldorfsche organisatie belast met een
uitgaaf van geld, dat anders kon gebruikt worden voor
uitkeering, voor onderhoud van het gezin.
Dat mag natuurlijk niet langer zoo. Dringend ver
zoeken wij dan ook ieder lezer in zijn omgeving er voor
te waken, dat Nederlandsche arbeiders er de schuld
van zouden dragen dat zoo de dappere Dusseldorfsche
houtwi-rkers hun strijd moesten verliezen. Wij hebben
den naam onzer vakbeweging hoog te houden. Hier
is een daad van internationale solidariteit te betrachten.
Er is vooral in deze dagen reden tot waakzaamheid
wijl van patroonszijde het wordt voorgesteld als zou
de beweging zijn geëindigd. Niets is er minder waar
dan dat. De strijd wordt onvermoeid voortgezet. Men
weet er dus alles van.
Een belangerijk boekske.
Het is met de literatuur onzer vakbeweging maar
slecht gest-ld. Deugdelijke geschriften voor de eerste
propaganda onder nog niet georganiseerde vakarbeiders
zoowel als voor hen die alreeds met de organisatie
hebben kennis gemaakt, maar toch verruiming van in
zicht en vermeerdering van feiten-kennis noodig hebben
ontbreken vrijwel of zijn uiterst schaarsch.
In die leemte is nu dezer dagen eenigermate voorzien
door de uitgave van een boekske van de hand van
Hexri Polak. Volgens den titel, bevattende eenige
beschouwingen over ht-t doel, de inrichting en wijze van
werken der vakvereeniging. In zijn voorwoord zegt de
schrijver, dat het is „niets meer dan een eenvoudige
critiek op de vakvereenigiugs-toestanden hier te lande,
benevens een uiteenzetting van hetgeen een vakver
eeniging moet zijn, en moet doen, van haar inrichting
en wijze van werken."
En verder „Het doel van het boekje is wanbegrippen
omtrent wezen, doel en taktiek d r vakvereeniging
weg te nemen; gezonde begrippen omtrent deze dingen
ingang te doen vinden; de nuchtere praktijk der vak
organisatie uiteen te zetten; wenken te geven vooreen
goede huishoudelijke inrichting der vakvereeniging en
voor een doeltreffende vervulling harer taak."
„Er^ zullen velen zijn in de Nederlandsche vak
beweging die wel weten wat hier geschreven staat en
die wellicht glimlachend de bladzjjden zullen aanzien
waarin de simpelste dingen uiteengezet worden, den
kend; „dat weet toch iedereen wel."
„Mij komt het echter voor, dat de meerderheid de-
Nede'laudsche arbeiders die simpele dingen juist niet
weten, dat door het najagen van quasi-hooge hersen
schimmen de eenvoudigste zaken der praktijk volkomen
uit het oog verloren hebben en dat daaraan voor een
goed deel de zwakte, de achterlijkheid, de ondeugdelijk
heid, en de geringe invloed van de meeste onzer vak
vereenigingen moet worden toegeschreven. Vandaar
dat ik tot zelfs schijnbaar onbeduidende kleinigheden
eenigzins uitvoerig heb behandeld,"
Dat is dus precies wat wij behoeven en dat zoo lang
noode is gemist. De persoon van den schrijver en zijn
staat van dienst de arbeidersbeweging zijn er
waarborg voor dat we hier te maken hebben met ernstig
en deugdelijk werk, dat de t >ets van de praktijk kan
doorstaan.
Het ongeveer 100 pagina's groote en smakelijk uit
ziende boekje kost slechts 15 cent n en is bij boek- en
bi ochurenhandelaars verkrijgbaar, en waar dit niet het
geval is riekte men zijn bestelling aan den Directeur
der drukkerij van den Diamantbewerkersbond, Fransche
Laan 9, te Amsterdam.
Togen de „Directe Actie".
Ten slotte iets uit het buitenland.
Sinds den jongsten 1 Meidag verkondigt de „Confe
deration du Travail", de in meerderheid anarchistische
vakfederatie van Frankrijk, dat vanaf 1 Mei 1906 in
Frankrjjk door geen arbeider langer dan 8 uur per dag
zal worden gewerkt. Men zal niet confereeren met de
patroons, niets vragen, niets verzoeken, maar eenvoudig
als de 8 uren van werken om zijn, zijn jas aantrekken
en naar huis gaan, meer niet, de zuivere „directe
actie" dus.
Dat heeft eld rs een beetje aanstekelijk gewerkt,
want nu komt uit de Fransche kantons van de Zwit-
sersche republiek het bericht, dat de daar bestaande,
meest lokale akvereeni ringen besloten hebben te deelen
in het voornemen dei' Fransche zusterverenigingen, en
mede op hetzelfde tijdstip en op dezelfde wijze tot
afkondiging van den 8-urendag over te gaan.
De^ vakfederatie van de Duitsche kantons heeft echter
geweigerd aan dit gevaarlijk spel mee te doen en dat
besluit in een uitvoerige resolutie gemotiveerd. Het
uitstekende stuk is te groot om hier over te nemen.
Wij laten hier slechts de conclusie volgen
„Op de genoemde gronden worden de aangesloten
organisaties verzocht, voorstellen tot „directe actie"
zoolang at te wijzen, tot gebleken is dat men in
Irankrijk werkelijk succes kan aanwijzen, daar onze
vakbeweging voor nu nog zoo onzekere proefnemingen
veel te zwak is. Laat ons de oude beproefde taktiek
volgen, en versterken wij daartoe zóó onze organisaties,
dat de voordeelen moeten volgen."
Dat zijn verstandige woorden. Mogen ze ook in
Nederland gehoor vinden
oor Eartijgenooten. Zondagmorgen ver
gadert onze afdeeling. Met verwijzing naar de agenda
(zie advertentie) meenen we ons gerechtigd de partij-
genooten op te wekken allen deze belangrijke verga
dering bij te wonen.
En ook zij, die als lid onzer afdeeling wenschen toe
te treden, zullen van harte welkom zijn.
aar Utrecht! De boottocht door onze muziek
verenigingen te Schiedam en Vlaardingen georgani
seerd, belooft wat. Reeds verleden week waren alle
kaarten verkocht, en nog stroomden de aanvragen.
Een tweede boot zal gehuurd worden, waarvoor ook al
weer heel wat kaarten zjjn verkocht.
Wie nog mee wil, haaste zich!
Toch muziek! Bij gelegenheid van den ver
jaardag onzer geëerbiedigde koningin heeft het nieaw-
saamgeraapte Schutterij-muziekkorps zich dapper ge
weerd. En met succes
Zoo in een uitvoering van de „Keizerparade" bromde
de groote trom op het oog nblik, dat de scherpe mari-
niersfluit moest worden gehoord. Wat inderdaad een
leuk effect gaf.
Bij gelegenheid van een serenade kwam het „Wil
helmus" voor den dag. Doch een gedeelte onzer muzi
kanten blies de oude, een ander gedeelte de nieuwe
zetting. Een aandoenlijk akkoord
Ook een hulde! Door de kinderen der Chr.
school aan de Tuinlaan werd het volgende telegram
verzonden aan H. M. de Koningin.
De leerlingen der Bijzondere School Tuinlaan Schiedam
bieden Uwe Majesteit hunne hartelijke wenschen aan'
met de bede dat het Dode behage Uwe Majesteit nog
lang voor ons land te sparen.
Wybo Goslinga.
Vrijdag werd het volgende telegram terug ontvangen
Wybo GrO;-liDga en Leerlingen
Bijz. School Schiedam.
Hare Majesteit draagt mij op Hoogstderzelver dank
te betuigen voor gelukwenschen.
adjudant van Dienst
Schimmelpenninck.
Wat een bij-de-handjes, die leerlingen van onze
Gereformeerde School
Risico van den arbeid. Een ongeluk met
ernstig gevolg heeft plaats gehad in de rijwielfabriek
aan de Willemskade alhier.
De werkman Somers, wonende in de Vriendschap-
stiaat, was daar bezig met het buigen van een rijwielbuis
voor een dames-frame, waartoe deze buis met zand
gevuld en gloeiend gemaakt was. Plotseling springt de
dop van de buis en spuit het gloeiende zand den onge
lukkige in gelaat en oogen.
Onder vreeselijke pijn werd de man naar een dokter
gel id, die hem voorloopig hielp, waarna hij naar een
specialiteit te Rotterdam is gebracht, waar hij onder
verdere behandeling zal moeten komen.
Er schijnt gevaar te bestaan dat de man geheel of
gedeeltelijk het gezichtsvermo.en zal moeten missen.
(S. Crt
"Wanneer ik hier weergeef mijn indrukken van de
Raadsvergadering d.d. 5 Sept. j.l. dan komt dat hierop
neer, dat de hier alom heerschende matheid zich zelfs
doet kennen in de vergadering der vroede mannen.
Zoo'n eerste vergadering na de verkiezingen, het is
wat men gewoonlijk noemt een extra voorstelling, het
is zoo iets als dat b.v. een Casino of Circus Variété
na een restauratie, en dan wel met een vernieuwd
gezelschap, het speelseizoen opnieuw weer opent.
Bij zoo n eerste seizoenzitting dan, is er gewoonlijk
veel belangstelling bij het publiek, doch ook dit was
deze keer niet zoo sterk als anders.
De zitting begon, met als punt, I het binnenleiden
der nieuw of opnieuw benoemde Riadsleden.
M'n buurman maakte de opmerking, 't lijkt wel een
paardenspel, precies zo merkte hij op alsof zes
viervoeters de manege binnentrappelen.
Maar....... zoo vroeg ik mjjn buurman, wanneer
die Raadsleden nu eens paarden waren, bij welk soort
of ras zóudt gij ze dan indeelen
Luister, zei toen m'n buurman.
Versteeve, lijkt me toe te zijn, zoo'n bejaard beestje
zooals ze wel loopen voor huurkoets-n tusschen Den
Haag en Scheveningen.
Pieter van Gelderen, een min van middelbare
leeftijd, voorheen gediend hebbende bij de veldartillerie.
De Bordes, eén volbloed Trakhener hengst, zooals
Carré ze bezit.
Hoogendijk, een aftands ligt caveleriepaard.
Maassen, een Shetlandsche ponny.
Zonneveld een ploeg- of boerenpaard.
U schijnt veel verstand van paarden te hebben
merkte ik mijn buurman op. Jawel, zei hij, maar ver
geet niet, mijn geheele familie bestaat uit paarden-
koopers.
Na deze paardenfilosofie keken en luisterden wij
aandachtig naar hetgeen daar vóór ons werd afgespeeld.
Ten eerste de beëediging. Bij zoo'n explose
