-a
Vergeet niet!
W-
Een zilveren teen
Hoe de gemeente uitbuit.
Ditjes en datjes.
Uit ons vereenigingsleven
levensvoorwaarden, diingt zich aan steeds meerdere
arbeidersgroepen op.
In vakken, waar men voor een tiental jaren nog op
geen stukken na aan organisatie dacht, vindt men
thans meer of minder bloeiende vereenigingen.
Zoo bij de dienstboden. Wie had een tiental jaren
geleden durven denken, dat daar onder die veelal jonge
meisjes, bij particulieren in dienst, onder een soort
pat'iarchale verhouding, nog eens sprake zou zjjn van
ernstig vereenigingsleven? En toch is dat nu sinds
eenigen tijd het geval: er besraat een Algeraeene Ned.
Dienstbodenbond, met 6 afdeelingen en 300 leden, die
zelfs een eigen, goed geredigeerd vakblad uitgeeft.
O ja, er werd in den aanvang door de burgerij wel
gelachen om de „hooier", die ook al „sociaal" gingen
doen en de burgerlijke kranten gaven wel kwasie-
humoristische verslagen van de dienstboden-vergade
ringen, maar de dappere meisjes hebben getoond, dat
het hun ernst is en nu zwijgen de lachers eerbiedig stil.
Te 's Gravenhage hield de Bond zijn jaarvergadering,
die een uitstekend verloop had.
Behalve de hierboven genoemde cijfers, ontleenen wjj
aan het jaarverslag van de secretaresse, dat naar aan
leiding van een te verwachten wetswijziging op de
Kame s van Arbeid, het Hoofdbestuur een audiëntie
bij minister Yeegens had aangevraagd en daar gepleit
heeft voor een Kamer van Arbeid voor de dienstboden.
Uit het verslag van de penningmeestéresse bleek, dat
in 1905 totaal werd ontvaDgen f499.24 en uitgegeven
f370.98, zoodat er nu een overschot is van f 128.26.
Vervolgens werden referaten gehouden over verschil
lende vakbelangen.
Het hoofdbestuur werd opgedragen te ijveren voor
vakopleiding, alreeds te beginnen bij liet lager onder
wijs voor beperking van den arbeidstijd voor opname
in de Ongevallenwetvoor een Bondsziekenfonds voor
drankbestrijding en jaarlijksche vacantie met doorbe
taling van kostgeld.
Aan den Bond zijn in verschillende steden bemidde-
lingsbureaux voor dienstboden verbonden. Enkele wijzi
gingen in de verhouding tusschen deze bureaux en den
Bond werden bepleit.
Het vakblad, zoo werd ten slotte bepaald, zal in
grooter formaat dan het huidige verschijnen.
Moge het den Bond gelukken in de naaste toekomst
wat verbetering te brengen in het harde lot van de
dienstbode, die dag en avond moet sloven voor zoo'n
bitter beetje loon
Actie.
De sigarenmakers roeren zich nogal in den laatsten
tijd. Veelal zijn het tederatieleden, die den strijd wagen.
Maar gebrekkig georganiseerd als deze zjjn, gaat dat
niet altijd gelukkig.
Zoo is te Bussnrn het pers neel der firma Jellema
weer aan het werk gegaan, zonder dat de gestelde
eisch werd ingewilligd.
Te Groningen zijn een 30-tal sigarenmakers bij de
firma Zijlma in staking gegaan, voornamelijk voorver-
hooging van loon. De fabrikantenvereeniging dreigde
in den loop der week alle Federatie-leden van Gronin
gen uit te sluiten, zoo niet Vrijdag de stakers weer
aan het werk zouden zijn gegaan, op de voorwaar
den van den patroon, die een kleine loonsverhooging
wilde toestaan.
De typografen van Arnhem hebben een overwinning
te boeken.
Na onderhandeling met de werkgevers werd een
overeenkomst getroffen, waarbij het uurloon met 1/3 a
2V3 cent werd verhoogd. Tevens werden belangrijke
verhoogingen voor over- en Zondagswerk verkregen.
Licht in hét donkere Zniden.
Twee belangrijke berichten, die erop wijzen dat ook
in het Zuiden van ons land de onafhankelijke vakbe
weging wortel schiet.
De glasblazers van Maastricht zijn bijeen geweest
tot het stichten eener vakvereeniging. Een enkele op
roep was voldoende om bijna alle glasblazers ter ver
vergadering te roepen Wel een bewijs dat men de
katholieke vereeniging zijn vertrouwen heeft opgezegd.
Te Heerlen, in de Limburger mijnstreek heeft zich
een commmissie gevormd tot het oprichten van een
Alg. Ned. Mijnwerkersbond.
In den laatsten tijd deed, zoo vertelt de katholieke
Limb. Koerier, te Heerlen het gerucht de rondte, als
zou het Kamerlid Van Kol in een vergadering optreden
tot het bespreken der mijnwerkersbelangen. Het blad
meldt echter verheugd, dat geen lokaalhouder hiervoor
zijn lokaal wil beschikbaar stelFn.
Toch zal het licht er doorbreken!
Woorden en feiten.
Het anarchistische Plaatselijk Arbeids-secretariaat
van Amsterdam hield een dezer dagen zijn jaarverga
dering. De penningmeester had zijn financieel verslag
niet gereed,omdat hij er in zijn weinige vrije avond
uren niet den tijd voor had kunnen vinden.
En een nieuwe secretaris werd maar met de grootste
moeite gevonden, omdat niemand zin had zich 's avonds
zooveel werk op den hals te halen.
Toch verklaren deze warhoofden zich tegen ge
salarieerde bestuurders.
Zij offeren hun eigen organisatie op aan hun in de
praktijk onhoudbare „principes."
Toch maar je ware arbeidersvrindeD, die „vrije'
broeders
uw uur loon te storten voor de
-|j| Russische arbeiders!
Bezorgen bij: W. HOEK, Singel, jff"
De bourgeois-pers, onze brave SchiedCour. incluis,
vermeldt het volgende snufje
Bij een werkgever kreeg vóór het inwerking
treden der Ongevallenwet een werkman een ongeval
aan den voet. Omdat hjj veel hinder had van zijn
getroffen teen, wendde hij zich tot den dokter, die
hem in het ziekenhuis liet komen. Daar werd de
nagel van de teen afgetrokken en de teen ver
bonden, waarop de werkman in staat was weder
zijn gewone werk te hervatten, zij het ook dat hij
met verbonden voet liep en een tijdlang wat hinkte.
Bij een ander precies gelijk geval liep de zaak
echter minder vlug en practisch af
In dezelfde werkplaats gebeurde onlangs het
volgende ongeval. Een man kreeg door onhandig
heid van zijn mede-werklieden een baaltje papier
dat werd uitgeladen, op den voet. In het schaft-
kwartier ontdeed hij den voet van schoen en kous
en zag dat werkelijk de groote teen gezwollen was.
Dit onderzoek wekte natuurlijk belangstelling bij
zijn kameraden, die hem schertsend toevoegden:
„Kerel, wat een prachtigen teen heb je. Ik wou
dat de mijne zoo was, 't lijkt waarachtig een zilveren
teen Aldus gesuggereerd staakt de getroffene zijn
werk en is thans na ruim drie maandennog
niet hersteld. De nagel is dan ook niet van zijn
teen afgetrokken, doch de man zit rustig te wachten
totdat de nagel er vanzelf afvalt. Door zorgen
wordt hij niet in zijn rust gestoord, want behalve
zijn 70 pCt. van de Rijksverzekeringsbank ontvangt
hij nog 75 pCt. van zijn b on uit het ziekenfonds
zijner fabriek en bovendien tien gulden per week
uit particuliere ziekenkassen, waarvan hij lid is!
Of hier de Ongevallenwet noodig en nuttig is?
En dit is één geval uit honderden, die ons sedert
het inwerking-treden der Ongevallenwet bekend zijn
geworden.
Het infaam gemeene karakter der patroonsknechtjes-
alias-dagbladschrijvers komt in zoo'n bericht wel in
al z'n walgelijkheid voor den dag.
Ofschoon elk kommentaar feitelijk overbodig is,
willen we toch even op het volgende wijzen:
„Vlug" en „praktisch" liep het eerste geval af, waai
de nagel van den gekwetsten teen eenvoudig werd af
getrokken en de werkman weer z'n werkzaamheden
kon hervatten, zij het ook met verbonden voet, en
hinkende.
De last die hij .ervan had, de pijnen die hij leed,
door geen rust te kunnen houden, o, daarover bekom
meren zich geen winstjagende patroons en hun kranten-
knechtjes.
't Is maar een arbeider, of beter: een werkdier..
Als meneer de patroon nog maar denkt dat hij
verkouden zal worden, eksteroogen of andere levens
gevaarlijke ongemakken krijgen zal, houdt meneer z'n
kamer of bed, stelt zich onder behandeling van deze
of gene specialiteit en verwacht, zij 't ook met groote
ongerustheid, toch in ieder geval zéér op z'n gemak,
het verloop der „ziekte" af.
Daarvoor is hij patroon!
Een arbeider, zoo'n gewone schooier, zoo'n schelm,
die er altijd op uit is z'n toestand erger voor te doen
gis hij isdie er altijd op uit is z'n patroon of wie dan
ook een loer te draaien, heeft zoo'n behandeling niet
noodig.
Een gekwetste poot, een verminkte kop, of wat dan
ook, zijn voor hem nog geen redenen tot rust. Laat
'm hinken, laat 'm strompelen werken mot-i.
Die verwenschte ongevallenwetDie zou van den
arbeider een jonge juffrouw maken!
De Schied. Cour. bevatte het volgende bericht
Het schijnt dat het plan bestaat den Zondags
dienst aan den stad-delefoondienst weder te her
stellen. Gisteren kon men althans den geheelen
dag van de stadstelefoon gebruik maken.
Sedert 1 Januari kan ook des Zondags inter
communaal getelefoneerd worden.
Zondagsdienst schijnt dus bij de telephoon onmisbaar
arme telefoonjuffrouwen, wie deze aardigheid den
vrijen Zondag kostverbeeld-je dat 's Zondags de
dnmes uit de groote wereld mekaar ook niet even kun
nen opbellen om een kop thee te komen drinken of een
bakerpraatje te houden.
Welnu, 't genot is thans herkregen. Maar wie
is de dupe weer
Voor de Zondagsdienst bij de locale telefoon is een
gemeente-werkman aangewezen. Die man moet 10 uur
per Zondag dienst doen en per jaar, oftewel 52 X 10
diensturen voor de somma van f 75.
Men kan 't ook een fooitje noemenZondagsdienst
overal extra beloond, betaalt de gemeente met 1472
cent per uur
Want ons gemeente-bestuur is kristelijk
Een prachtig aanbod. In de Schied. Cour.
van Zondag 1.1. kwam de volgende annonce voor
Gevraagdeen
KANTOORBEDIENDE
Salaris zestien gnlden per maand.
Brieven letter A aan G. ODÉ's Boekhandel, Markt
alhier.
Gevraagd wordt een Kantoorbediende. D. w. z. geen
jongmaatje, geen half of driekwart volwassen, maar
een heele, een volwassen kantoorbediende.
En met vette letters schittert de belooning, welke
de man voor z'n diensten zal ontvangen zestien gul
den per maand.
Er wordt niet vermeld, aan welke vereischten men
alzoo zal moeten voldoen om voor de vervulling der
vacature in aanmerking te komen.
Of men goed op de hoogte moet zijn met de moderne
talen en kunnen correspondeeren in 't Grieksch, Turksch
of Latijn. Of men met kinderen moet weten om te
gaan en anderen huisvrouwelijken arbeid kan verrichten.
Er wordt niet vermeld, of men P. G., R. K. of wat
dan ook moet zijn.
Er wordt niet vermeld, of men op een bepaalde
lengte of dikte moet kunnen wijzen.
Alleen wordt vereischt, getuige het vette „zestien"
dat men geen overtollige zaken, als mag^n etc. er
op na houdt
Als een kantoorbediende, wiens arbeid hoe afmat
tend hoeveel uren per dag gehonoreerd met zes
tien gulden per maand, een greep doet in de brandkast
zijns patroons, of verduisteringen van anderen aard
pleegt wie is dan de schuldige
We moeten vaak meelijden hebben met onze „deftige"
lotgenooten, de kantoorbedienden. Helaas zijzelven
zijn hun toestand meestal geheel onbewust en zoeken
in wat lichamelijk belang hun troost voor de ontberin-
ringen der maag.
Niet heel dapper. Men herinnert zich „den
strijd om den burgemeester," door de Schied. Courant
met zooveel vuur tegen de Nieuwe gevoerd.
Geen wonder dat deze na de benoeming hare be
strijdster even prikkelde, 't Was wel niet bepaald barm
hartig, een verslaggever nog te gaan plagen, maar
enfin, 't is bij overwinningen van deze soort eenmaal
usance op het fiasco der tegenpartij te wijzen.
Maar wat nu te zeggen van onze dappere Schied.
Courdie den aanval van de Nieuwe geheel onbeant
woord laat
D'r was, vóóral door een liberaal orgaan in dezen
tijd véél te zeggen geweest. Maar 't onze zwijgt.
Als de benoeming eens anders ware geweest, zon
de klerikale pers niet zoo liberaal hebben gezwegen!
Hooger beroep. Het hoofdbestuur van den
Nederl. Onderwijzersbond besloot bij de rechtbank te
Rotterdam in hooger beroep te gaan van de uitspraak
van den kantonrechter te Schiedam, die zich onbevoegd
verklaarde kennis te nemen van de salaris-vordering
van epn onderwijzer aan de openbare school alhier, en
dat nadat vijfmaal verschillende rechters zich ten deze
wél bevoegd hadden verklaard.
Dat zaakje kan de dwarsdrijvende gemeente centen
kosten
„Excelsior." Maandagavond weer gewone
repetitie.
Alle leden worden verzocht present te zijn.
Brandersknechts We herinneren aan de
Feestvergadering op Zaterdag 27 Januari in „Con-
stantia."
S. B. B. Vergaderd werd op Donderdag 18 dezer.
Aanwezig waren alle vereenigingen.
Uit het financiëel verslag bleek, dat de toestand der
kas bevredigend is. Den penningmeester werd dank
gebracht voor zijn beheer betreurd werd dat hij z'n
functie niet langer kon blijven waarnemen.
In zijn plaats werd benoemd de metaalbewerker
G. M. Hessing, Leliestraat 17.
