Sluit U aa
Leerplicht en Kindervoeding,
bij de Zangvereeniging
EXCELSIOR
Vlaardingsche IJzerkoekjes.
De Bruin zeide bij de opening dat de geringe op
komst voor het comité geen teleurstelling was, daar
ze geheel was voorzien.
Sinds het oogenblik dat de commissie tot onderzoek
in den S. B. B. was aangewezen; sinds het oogenblik
dat deze commissie zich met die uit de „Algemeene"
had vereenigd, is veel veranderd. Was het oorspronkelijk
doel slechts, een ziekenfonds op te richten dat door de
wijze van beheer zich plaatsen zou boven de nu bestaande,
verouderde instellingen, sinds de indiening van de
ziekteverzekeringswet acht het comité zich veel sterker.
Bij aanneming dier wet zal geen plaats meer zijn voor
alle mogelijke kleine vereeniginkjes de wet brengt
op het ziekteverzekeringsgebied een heele revolutie
teweeg.
Van de gelegenheid om de bedoelingen van het Comité,
in de circulaire reeds nader aangegeven, te bespreken,
werd, ook na herhaalde aandrang, geen gebruik ge
maakt.
De voorzitter konstateerde met genoegen, dat het
comité bljjkbaar op den goeden weg is, daar, waren
de inzichten verkeerd, dit zeker wel zou zijn aange
wezen.
De arbeid van het Comité in den steun der aanwe
zigen aanbevelend, werd de vergadering gesloten.
Binnenkort zal nu een openbare vergadering worden
belegd, waarin het streven van. het Comité in verband
met de voornemens van de regeering, aan het publiek
zal worden kenbaar gemaakt. Dat publiek zal zeker
meer belangstelling toonen dan de besturen onzer plaat
selijke ziektevereenigingetjes, die meenen dat ze zulk
'n zaak nog wel kunnen doodzwijgen door thuis te
blijven.
De menschen zien hun stanije verloopen, maar om
dat ze dat niet prettig vinden, doen ze de oogen dicht
en maken zichzelf wijs, dat er geen vuiltje aan de
lucht is.
Zelfs geen ziekteverzekeringswet, welke den naam
draagt van„Ziekteverzekeringswet 1907."
Gemeenteraadsverkiezing De verkiezing
iu district III (vacature-Visser) zal plaats hebben op
Dinsdag 27 November a.s.
De stemming zal geschieden op Dinsdag 11 Decem
ber, de herstemming, zoo noodig, op Donderdag 20
December e.k.
Een humoristisch geschiedenisje wordt uit
een plaatsje uit Noord-Brabant gemeld.
Een paartje leefde genoeglijk in de wittebroodswe
ken. Wat was't leven zoet en vredig. Geen enkel wolkje
aan den blauwen huwelijkshemel.
Toch op 'n middag gebeurde 't. Zij zou soep opschep
pen bjj 't middagmaal, en nu stond de pot al op 't vuur
zonder dat er rijst in huis was. Een dienstmeisje was
er niet en zij kon den pot niet alleen laten. Ze tobde
en tobde, wilde toch graag 't mannetje een voedend
middageten verstrekken.
Daar piepte 't vinkje in de bamboeshouten kooi.
Tjiep, tjiep. En zij kreeg een idee. Waarom zou ze 't
niet eens probeeren
En in den pot gleed uit een grauwen zak een half
pond vogelzaad.
Twaalf uur kwam en ze aten. Zij loerde angstig naar
hem, die at en at als merkte hij niets. En ze was vrien
delijker dan ooit voor hem.
Na den eten vroeg hij om een boodschap te zenden
naar den dokter. Hij gevoelde zich niets goed. Kram
pen en maar steeds aandrang om te fluiten.
Zij hevig ongerust.
Hij floot maar, den eenen deun na den andere.
„Maar praat nu toch eens verstandig met me,"
smeekte ze.
Hij floot maar en floot en schreef fluitend een briefje
naar den dokter, die na 'n uurtje kwam. In dat uurtje
had manlief zijn gefluit geen minuut onderbroken. Ên
toen de dokter er was, floot hij het hoogste lied, daarbij
knipoogend tegen den medicus.
,,'t Is duidelijk," zei de dokter meewarig tot het
ongelukkige vrouwtje, „je man heeft de fluitziekte. Wat
heeft hij gegeten
En toen kwam het hooge woord er uit. „Vogeltjes
zaad."
„O," zei de dokter, „dan fluit hij net zoo lang tot
het zaad verteerd is."
„Maar ik dan," stotterde vrouwlief, „ik heb er toch
ook van gegeten en ik fluit toch niet."
„Dat wil ik wel gelooven," hernam de medicus, „jij
bent ook de pop."
Toen kon de man zich niet meer houden en barstte
in schaterlachen uit.
„'tZaad is verteerd," zei de dokter.
De particuliere liefdadigheid is niet in staat in de
voeding van arme schoolkinderen voldoende te voorzien.
De vereenigingen voor kindervoeding, ook de beste,
moeten schipperen met schrale finantiën en zoo komen
zjj er toe, alleen in den winter de kinderen te voeden.
Alsof een arm kind in den zomer geen honger kan hebben!
Als de maand November zacht intreedt, stelt men den
aanvang der maaltijden nog maar wat uit.
Zoo in Zaandam, waar men besloot „zoo laat mogelijk
in November te beginnea"; zoo in Middelburg, waar
men inplaats van 1 November, den datum waar de kin
deren reeds op vlasten, besloot te wachten tot 15 Nov.
„met het oog op den finantiëelen toestand en omdat de
koude niet vroeg intrad.11
Toch wist men in beide plaatsen dat er een aantal
schoolkinderen behoefte aan een middagmaal hadden.
Immers, zoowel in Zaandam als in Middelburg is er
nadrukkelijk door 't bestuur der vereenigingen op ge
wezen, dat men in de verminderde aanvragen om voeding
het bewijs zag, hoe slechts dan die voeding door de
ouders gevraagd wordt, als het hoog uoodig is.
De voeding vroeger, ze hadden het dus hoog noodig,
dat wist men, ja ze hadden het misschien heel den
zomer noodig gehad.
Toch draalde men nog om de deur van de eetzaal
open te zetten en liet de kinderen nog een paar weken
hongerig naar school gaan.
Dat zijn zoo de echte liefdadigheidsmanieren. Zoo
lang mogeljjk wachten met geven om zoo spoedig mo
gelijk weer te kunnen eindigen.
Toch mag men geenszins deze onvoldoende uitvoering
van haar taak verwijten aan de particuliere vereeni
gingen. Zij doen wat ze kunnen. Zij moeten het
geld maar zien te krjjgen van medelijdende menschen
of langs den omslachtigen weg van „bazaars," „fancy-
fairs" of „komediespel," waarvan de opbrengst, na
aftrek der vele onkosten, hun kas mott vullen. Dat
is lang geen gemakkelijk werk.
Wanneer de kosten der voeding van arme school
kinderen gerekend werden te behooren tot de kosten
van het onderwijs, dan zou het geld op de eenvoudigste
en regelmatigste manier gevonden worden. Zij, die de
maaltijden uitdeelen, zouden dit ook met meer opge
wektheid kunnen doen, als zij wisten, dat er geen dag
zou komen, waarop men tot de kinderen zeggen moest
„Zie zoo, nu is 't weer uit met het eten."
Als zij wisten dat kindervoeding nu ook volkomen
de honger van schoolkinderen kon stillen met koud weer
zoo goed als met „zacht weer."
Het wordt hoog tijd, dat de leerplichtwet gewijzigd
wordt.
Art. 35 van deze wet luidtTer bevordering van het
schoolbezoek is de gemeenteraad bevoegd voeding en
kleeding te verstrekken aan schoolgaande kinderen voor
wie daaraan behoefte bestaat.
Het woordje bevoegd moet in verplicht veranderd
worden. Zoo schreef onlangs het blad „de Volksonder
wijzer." Zoo moet het.
Maar wanneer zal dat gebeuren Zoolang de arbeiders
en arbeidersvrouwen geen sterker invloed uitoefenen op
de regeering; zoolang nog zoo velen ver blijven van
het vereenigingsleven, onverschillig zijn voor de belangen
van hun klasse, zoolang zullen de arme schoolkinderen
honger blijven lijden.
M. W.
Repetitie
's Maandagsavonds 8-10 u.
Contributie
7 ets. p.week
tn „Constantia"
Afgeluisterd. Terwijl wij uit de vestibule van
ons station kwamen wij hadden ons kaartje wezen
nemen viel ons oog op eenige oude werklieden,
juist om den hoek met elkaar pratend, wachtend op
een pakje, een sjouwtje zooals zij dat noemen.
No. 1. „Zeg, ik heb een baantje gekregen
^o. 2. „Wat?"
No. 1. „Ja, een postje, tegen 't volgend jaar als de
schepen weer gaan varen. Dan wordt ik waker. 'tKan
wel Juli of Augustus wordenHij heeft me laten
roepen en me toen dat postje gegeven, 'k Zeg al, z m
't m'n laatste niet wezen P" Eenig onverstaanbaar ge
mompel).
No. 8. „Maar daar is toch een waker
No. 1. „Ja, maar hij moest op een keer den waker
hebben en riep: „Waker! Waker!! Waker!!!" Mm
geen waker hoor! Hij was in de kooi gaan maffen
Nou, dat past toch niet?" Eenig stilzwijgen)
No. 1. (voortgaande): „Ja, 't duurt wel lang, hè?
Maar wat moet je doen
De trein snorde 't station binnen, we stapten in en
vertrokken.
Fijne manieren. Onze christen-demokratische
„Goedkoope Vlaardingsche Courantmeende in haar
laatste nummer ook wel een halve kolom te kunnen
besteden aan de bekende loopersstaking aan „Het Volk."
Het blad neemt daartoe zonder eenig nadere com
mentaar over wat het kapitalistenblad bij uitnemend
heid, Het Handelsblad ervaa meende te moeten zeggen.
Zonder eenig commentaar. Dat wil dus zeggen
dat dit christen-democratisch orgaan roerend instemt
met de woorden van dit conservatief kapitalistische blad.
Fraai gezelschap
Het blad deed beter te vermelden wat in zijn oog
conservatief-anti-revolntionüre bladen als het Friesch
Dagblad en de Rotterdammer er van meenden te
moeten zeggen.
Het anti-rev. Friesch Dagblad schreef
„Uit wat er publiek kwam, kan naar waarheid
opgemaakt, dat voor dit 'oopwerk, in zijn soort,
wel nergens zulke gunstige voorwaarden bestaan,,
als bij Het Volk.
't. Blijkt beter baantje, looper te zijn voor het
sociaaldemokratisch hoofdorgaan, dan voor het
Handelsblad of eenige andere krant „in bonis."
Dat doet de krankzinnigheid dezer staking nog
te sterker uitkomen, maar 't is tevens een feit,
waar de niet-sociaaldemokraten iets uit leeren
kunnen.
Een blad als Het Volk heeft het niet te breed.
Het mist den steun der beurs- en geldmannen.
Tienduizenden, gelijk mr. Troelstra zegt, zijn er
bijgelegd en nog steeds moeten de partijgenooten
bijspringen. Dat zij desniettemin arme zwoegers
voor wie twee anderen loopen willen, als er een
zij i kranten neerlegt, een loon geven, dat de ,groote"
pers niet uitkeert, is prijzenswaard.
Een les voor al degenen, die de „Wet van
vraag en aanbod" tot het uiterste doordrijven."
En de ant.-rev. Rotierdammer:
„Wat dit konflikt zelf aangaat, geven we volkomen
toe, dat de schuld niet ligt aan de zijde van Het
Volk.
Het minimum-loopersloon dat Eet Volk uitkeert,
is volstrekt niet laag, ja in zekeren zin hoog te
noemen. Wij zouden zelfs geen blad in Nederland
kennen, waar zulke hooge loopers-loonen worden
uitgekeerd.
Deze waarheid willen wij gaarne neerschrijven."
Dit christelijk-dmomftiscA orgaan kan hier nog een
voorbeeld aan zijn christelijk-cowsemftieve collega's nemen.
'n Propagandatochtje naar het naburige Maas
land werd j.l. Maandagavond door een 5-tal leden onzer
aldeeling ondernomen.
Heel op het nippertje vernamen we, dat de heer H.
de Wilde van den Haag, daar voor de kerkelijke kies-
vereenigingen van kerk A zbu optreden met het onder
werp„Verlies of winste?" met gelegenheid tot debat.
Van deze gelegenheid werd door onzen partijgenoot
J. C. Hoorweg gebruik gemaakt. Hij besteedde de hem
toegestane 20 minuten, waaraan na eenig onderling dis
puut nog 10 minuten werden toegevoegd, om tegenover
de stellingen van den spreker aan te toonen, dat de
overwinning der kerkelijke partjjen van 1901 er niet eene
was van christendom en demokratie, maar van mammon-
nisme en conservatismedat de politieke strijd in werke
lijkheid liep niet tusschen geloof en ongeloof, maar
tusschen arbeid en kapitaal; dat het socialisme als
maatschappelijk verschijnsel hoegenaamd niets met het
christendom als godsdienstig zedelijk verschijnsel had uit
te staan.
De spreker zijn publiek van voor de overgroote meerder
heid streng geloovige kleine boeren kennende, maakte
daarvan in zijn repliek op handige wijze gebruik. Door
flauwiteiten, aardigheden en handigheidjes trachtte hij
de sociaaldemockatie af te kammen, wat hem in de
oogen van dit publiek natuurlijk wel gelukte.
Waar zich in deze streng orthodoxe en katholieke
plaats nog nimmer een socialistisch spreker of debater
had latenMiooren, daar was het voor ons troepje een
aangename taak de eerste zaden uit te strooien. De
volle vergadering, hoewel blijkbaar de sociaaldemokratie
sterk vijandig gezind, luisterde aandachtig naar onzen
debater. Daarom vertrouwen we, dat deze eerste zaden
vooral bij de enkele aanwezige arbeiders langzamerhand
zullen ontkiemen en tot wasdom komen.
Jammer, dat we door het laat bekend worden der
vergade ing niet meer partijgenooten konden opkloppen,
want ook de wandeling heen en terug was een opge-
wek e en vr olijke.
Afdeelingscursas. Wij herinneren onzenleden
aan den cursus op a.s. Z ndag. Aanvang 1T/3 uur,
Vólkskoffiehuis.
Pornografie. O ut stukje van de vorke week,
handelende over een zeker soort plaat, welke in een