Vlaardingsche IJzerkoekjes.
Eenide Oud-Vrienden.
I
Ingezonden.
beetje mee, om op den dag uit kuieren te gaan
of zich met andere vermaken te verpoozen. Een
bepaald zuinige levenswijze volgt hij niet. Toen
z'n knecht naar een ander patroon verhuisde, dacht
de heer Goemans erover om een goedkooper
mannetje te gaan zoeken. Wie onzer bondsleden
dus verkikkert mocht zijn in den lusthof van den
heer Goemans van z'n weldaden te komen genieten,
weet waar hij zich te vervoegen heelt.
Uit den Raad. In de raadsvergadering van
Woensdag (21 Nov.) avond kwam o. a. aan de orde
een adres van de bewoners der Meerwoningen om ver
lichting, daar hunne huizen des avonds in volslagen
duisternis lagen. B. en W. stelden voor daarop voor-
loopig afwijzend te beschikken, om de kosten. De Raad
echter besloot, zoo gas te duur mocht blijven, dan toch
iu ieder geval twee petroleum- of gasoline-lantaarns te
plaatsen. Daarmee zijn deze menschen ten minste ge
baat
Bij de punten 4 en 5 der agenda (adres van A. Kui
pers om verlaging der erfpachtsprjjzen aan de Nieuwe
H»ven en van „Bouwkring" om afschaffing van den
wisselenden canon) kwamen de debatten los.
Het slot van de historie was, dat de Raad op voor
stel van den Heer van Gelderen met 8 tegen 6 stemmen
besloot den heer Kuipers in overweging te geven met
zijn aanvrage te wachten tot het tjjdstip, waarop de
erfpachtsvoorwaarden voor 1907 zullen worden vastge
steld. De heeren openen dezen adressant dus een voor
uitzicht op gunstiger erfpachtsvoorwaarden, aan de
mogelijkheid waarvan zij zelf blijkens de debatten niet
gelooven Fraaie politiek
Het adres van „Bouwkring" werd op voorstel van
B. en W. voor kennisgeving aangenomen. De heer de
Heer, gesteund door de heeren Figee, Maassen en de
Haan, deed echter het voorstel den wisselenden canon
af te schaffen. Een schriftelijke toelichting zal worden
ingediend, zoodat dit voorstel in een volgende verga
dering zal worden behandeld.
Uit de vakbeweging. Vrijdagavond der vorige
week had op de bovenzaal van den „Volksbond" een
vergadering plaats van de Federatie der Vlaardingsche
Kuipersgezellenvereenigingen, waar de vraag besproken
werd: „Is loonsverhoogmg nu mogelijk?"
Naar wjj vernemen werd deze vraag door de aan
wezige Patroons niet geheel ontkennend beantwoord.
Het is thans aan u, gezellen, door flink het Federatie
bestuur in haar pogen om voor u lotsverbetering te
krijgen te steunen, u redelijker arbeidsvoorwaarden te
verschaffen.
Aansluiten dus!!
At'deelingscursus. Attentie! De cursus van a.s.
Zondag (Mej. v.d. Paauw) wordt niet gehouden 's morgens
half elf, doch 's avonds 5 uur.
Heerlijke maatschappijHet onderstaand
stukje was reeds door ons geschreven, toen ons oog
viel op een ingezonden stuk in de N. VI. Ct., hetwelk
dezelfde strekking had als het onze, n.l. een illustratie
van de ellende van een reeds bejaarden man, voor wien
thans de publieke liefdadigheid wordt ingeroepen.
Laten wij het u even zeggen, zoo beknopt mogelijk,
wat ook ons naar de pen deed grijpen.
Ieder, die, zooals wij, dagelijks de voetbrug bjj de
keersluis moet passeeren, zal daar waarschijnlijk wel
eens een reeds bejaarden man hebben zien staau bij of
zitten op het hek van het station. Dat heeft zoo den
geheelen zomer geduurd om de eenvoudige reden, dat
de man niet wist waar heen te gaan, hij was n.l. van
alle bestaansmiddelen ontbloot. Hij rekte z'n armoe-
bestaan door het verorberen van een haring of wat
scheepskaak, dat hij machtig kon worden, terwijl hij
nachts in een oude schuit kroop om te overnachten. In
't kort gezegd't was één en al narigheid.
Maar nu de winter in aantocht is, zal ieder begrijpen,
dat, wanneer niemand zich over hem ontfermt, hp een
voudig krepeeren zal van honger en koude. Ja, in den
zelfden winter, dat de bourgeoisie zich vermaakt met
naar bals en concerten te gaan, heeft deze stakker
hoogstwaarschijnlijk te kampen met de ellende in haar
vreeselijkste vormen.
Het is héél verschrikkelijk, dat er zich zulke toestan
den voordoen, dat de een nog niet een korst brood kan
machtig worden om zijn honger te stillen en een ander
niet weet hoe hjj zijn centen op moet krijgen.
Deze maatschappij is toch maar een prachtmaat-
schappij
Wij vernamen zooeven, dat het Leger des Heils zich
zijn lot heeft aangetrokkenhjj moet n.l. te Rotterdam
in haar toevluchtsoord voor dakloozen onder dak zjjn
gebracht. Gelukkig
Humaan? Vorige week Zaterdagmiddag speelde
zich aan ons station het volgende gevalletje af.
Tjjdens het hondenweer op dien dag het regende
dat het goot, om het maar eens heel famieliair uit te
drukken was een rangeerder bezig met het ran
geeren van een goederentrein, met welke bezigheid
een goede twee uren gemoeid waren. Ieder begrijpt
dat in zulk een weer, de man in kwestie blij was toen
hij met zjjn werk klaar was. Hjj had geen drooge
draad meer aan zjjn lichaam.
Maar, stelt u zijn verwondering voor, toen hem dooi
den chef gelast wordt, direct weder met den trein mee
naar Schiedam te gaan om op de rem te gaan staan.
Hij wijst zijn superieur er op dat hij heelemaal doorge
regend is en vraagt beleefd om daar verschoond van
te blijven. Zijn verzoek wordt echter van de hand
gewezen en hem gelast dadelijk aan het ontvangen
bevel te gehoorzamen. De man in kwestie meent dat
hjj ook om zijn gezondheid moet denken (en daar had
hjj groot geljjk in ook, want de arbeidskracht van een
arbeider is ook alles wat hij heeftdaar moet dus zuinig
mee omgesprongen worden) en wjjst er nogmaals op dat
hij reeds een paar uren- in den regen aan den gang is
geweest, en weigert aan het ontvangen bevel te ge
hoorzamen.
De lezer begrjjpt dat de machtige H. IJ. S. M.
op dat oogénblik belichaamd in den chef, zich door
een spoorbroodeter niet de wet laat stellen de man
wordt heel netjes voor één dag geschorst.
Maar onze chef, wiens instructie gebiedt, dat hjj bij het
rangeeren voortdurend toezicht moet houden, was natuur
lijk niet doorgeregend, daar had hij wel voor gezorgd.
Dat is slecht voor je gezondheid, weet je! Maar voor
zoo'n armzalige rangeerder mensch, wat haal
je in ,je hoofd die kerels moeten er maar tegen
kunnen
In memoriam. Hoe fier klonk het woord van
den secretaris van de afd. Vlaardingen van „Patrimo
nium" toen hij geruimen tijd geleden, vol pathos in een
onzer plaatselijke bladen uitriep„Ziet, mannen broeders,
wat door onze afd. gewrocht is op het „terrein van den
arbeid." Hoe wij het geweest zijn, die dadelijk, toen
er een neutrale visschersorganisatie opgericht werd, onze
gezegende en nooit volprezen breekijzertaktiek in toe
passing brachten, door daarnevens een christelijke orga
nisatie van zeelieden te stichten; hoe wij, tijdens de
staking aan de glasfabrieken, er als de kippen bij waren
om den christelijken glasblazers wijs te maken dat het
Gods ordonnantiën waren die hen verbood nog langer
met de heidensche glasblazers saam te rottenhoe wjj,
genoeg om u te doen zien, dat wij, mannen van „Patri
monium", het vaderlijk erfdeel (want dat is immers de
schoone beteekenis van het woord „Patrimonium") gaaf
en ongeschonden bewaard hebben.
Korten tijd daarna verscheen er een noodkreet in de
krant, aan de mannen broeders gericht, een noodkreet
zóó rauw en akelig, dat de haren je te berge rezen.
Er bleek toch uit, dat het heele zaakje slechts uit één
man bestond. Bestuursvergaderingen kon men niet eens
meer houden
En thans?
Tot onze onuitsprekelijke droefhoed moesten we een
dezer dagen vernemen dat de afd. Vlaardingen van
„Patrimonium" het t\jdeljjke met het eeuwige verwisseld
heeft. Treurig, diep treurig
En daarom, hoewel we heel gaarne nog het een en
ander zouden willen zeggen over de valsche leuze die
dat verbond van arbeiders aanheft, om de arbeiders
maar in zooveel mogelijk aparte hokjes te plaatsen, willen
we voor ditmaal gedachtig zijn aan het bekende spreek
woord: „Van de dooden niets dan goed."
En dat dit ons ernst is geen enkel lezer of lezeres
zal daaraan, hopen wijtwijfelen, bieden wij onderstaand
model-grafzerk den nabestaanden in alle ootmoedig
heid aan:
IDe overledene
was
een braaf mensch.
Vrije kunsten." Op de openbare vergade
ring, door de anarchistische propngandaclub, ter her
denking aan de martelaren van Chicago belegd, be
weerde de spreker in het debat, dat het Dr. J. van
Leeuwen, door de Federatie der S. D. A. P. te Rotter
dam, verboden was, met hem, S. v. d. Berg nl., te
debatteeren over „Anarchisme en Sociaal-Democratie."
Wjj hebben aan Van Leeuwen gevraagd wat daar
van waar was, omdat zoo iets ons ongelooflijk voor
kwam. Onze eerste gedachte was Van den Berg zal
zich de „vrijheid" veroorloven want daar is hij
anarchist voor de menschen maar wat voor te liegen.
En dat blijkt ook.
Het antwoord dat we ontvingen luidt als volgt
„Indien S. ,van den Berg gezegd heeft, dat de afd.
Rotterdam mij verboden heeft met hem te debatteeren,
zuigt hjj dat uit zjjn duim of liegt hjj dat. In het vorige
winterseizoen was door de afd. Rotterdam I en II der
S. D A. P. te Rotterdam een openbare vergadering over
„Anarchisme en Soa-D^m." belegd met mij als spreker
deze vergadering werd na mijn rede door het debat
der anarchisten zóó in de war geschopt, dat daarop
door de Federatie der S. D. A. P. te Rotterdam besloten
werd, een openb. fed. verg. over hetzelfde onderwerp
uit te schrjjven, opnieuw met mij als spreker. Op die
verg. heeft o. a. Van den Berg gedebatteerd en ik heb
werkelijk niet nagelaten, hem daar behoorlijk van ant
woord te dienen. Tusschen die 2 vergaderingen in be
legden de anarchisten een openb. verg. over „Anarchisme
en Soc.-Dem." met Domela Nieuwenhnis, die niet kwam
en vervangen werd door Kloosterman. Daar weigerde
ik, in overleg met de federatie, te komen debatteeren
met de mededeeling, dat de anarchisten mij niet op
een hunner vergaderingen zouden zien, zoolang zij niet
getoond hadden op onze eigen vergaderingen zich be
hoorlijk te kunnen gedragen.
Ziedaar de geheele zaak. Het verbaast mij dat S. v.
d. Berg zulk een leugen durft debiteeren. Hij moet te
Vlaardingen op dat oogénblik wel dun in zijn argumen
ten hebben gezeten."
(w. g.) Dr. J. VAN LEEUWEN.
Men merkt uit dit antwoord, dat v. d. Berg maar
een praatje verkocht en maar zoo „vrij" was om te
jokken.
Vlaardingsche slachtoffers der maatschappij
„La Ruche".
In het nummer van 8 Sept. van dit jaar schreef ik
een artikeltje onder bovengenoemden titel, met de belofte
daar later nog iets aan toe te voegen. Waar het nu
blijkt, dat genoemde maatschappij nog maar immer
voortgaat op gewetenlooze manier en onder bedriege-
lijke voorspiegelingen haar machines aan den man te
brengen, waar aldus het aantal slachtoffers nog steeds
in omvang toeneemt, daar zal ik opnieuw mijn waar
schuwing neerschrijven, daartoe in staat gesteld door
nieuwe feiten.
Ik wil dan beginnen er op te wijzen, dat de vorm
der door haar geplaatste annonces steeds veranderd
wordt. Waar b. v. eerst werd vermeld en voorgespiegeld,
dat met zoo'n machine f2.a f4.per dag kon ver
diend worden, daar ziet. men thans annonces met h-t
opschrift„werk voor allen", met de bijvoeging,
dat men door aanschaffiug daarvan zich een goede toe
komst kan verzekeren.
Om echter te doen zien hoe schoon die toekomst is,
om aan te toonen, dat het aanlokkelijke ervan één en
al leugen is, ja, om u te bewijzen op wat schan
delijke manier elke belofte en verbintenis met voe
ten getreden wordt, volge hier eenige treurige ervarin
gen, opgedaan door stadgenooten bij genoemde maat
schappij, met haren Rotterdamschen direkteur, de keer
E. F. Meijer, Geldersche Kade 8, aldaar.
No. 1. Een man, die met veel moeite het werken op
deze machine is machtig geworden, en voor Vlaardin
gen bekend stond als de vlugste breiër.
Deze man kon, met de uiterste krachtsinspanning niet
meer verdienen dan f 4.a f 5.per week1
Dat is dus anders dan f2.— a f4.— per dag. Maar...
het is hem overkomen, wanneer hij werk afleverde, dat
een groot gedeelte werd afgekeurd, en waarom Omdat
volgens beweren der direktie het ééne paar kousen een
halve centimeter te kort, en het andere zooveel te
lang was.
Aldus kreeg hij van dat hongerloon nog maar een
gedeelte uitbetaald en moest maar trachten die z. g.
afgekeurde op andere wijze aan den man te brengen.
Doch hij ondervond nog meer, n.l. dit, dat hij 8 a 4
weken heeft moeten wachten op wol, omdat ze niet
voorradig was, en hij al dien tijd tot werkloosheid ge
doemd werd. Het gevolg van een en ander is dan, dat
hij zjjn machine, die hem gekost heeft f 90. nu heeft
opgeruimd voor f30.
No. 2. Een juffrouw, ook stadgenoote, bracht haar
eerste zending bestaande uit 12 paar kousen, waarvan
afgekeurd werden 8 paar. Een tweede zending van 16
paar, werd heelemaal afgekeurd alweer hierom, dat zjj
te kort of te lang waren.
Dit te kort of te lang maken, is een handigheid van
hen die op dat kantoor met de ontvangst belast zijn.
Men rekt ze aldaar uit of duwt ze in, al naar men
dat noodig vindt.
Het is'deze juffrouw overkomen dat zij sokken bracht
bij mijnheer zelf, deze verwees ze naar de hoofdjuffrouw
van het atelier (cel is misschien beter benaming), en
deze verwees haar weer naar mijnheer.
Nog drie andere adressen hier ter plaatsen zijn mij
bekend< met dezelfde droeve ervaringen, behalve nog
anderen in Maassluis, in Kethel, te Brielle enz.
Wie men spreekt of hoort, zij willen hun machine
gaarne en dan met verlies van de hand doen.
Ik heb voor mij liggen een eigenhandig schrijven der
firma, aan een inmiddels gewaarschuwde, waarin zij met
het onnoozelste gezicht vraagt, wie die slechte inlich-
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.
Copie wordt niet teruggegeven.
