No. 8.
ZATERDAQ 20 April 1907
7e Jaargang.
ORGAAN der Afd. Schiedam en Vlaardingen der. Sociaal demokratische Arbeiderspartij,
Stukken voor 't eerstvolgend nummer moeten uiterlijk Woensdag a. s. 's middags 12 uur in het bezit der Redactie zijn.
Afdeelingsnieuws.
Het Congres te Haarlem.
Van alles wat.
ABONNEMENTSPRIJS:
25 cent per kwartaal
franco per post 30 cent j hj voorStaling.
Losse nummers 2 cent.
Bureau van Redaktie en Administratie
Gebouw „CONSTANTIA", Hoogstraat.
Spreekuur voor de Redactie:
's Woensdagsavonds van ï1/,—81/, uur.
ADVERTENTIEN:
3 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
28 April. H.h. vergadering van de afd. Schiedam der
S. D. A. P. 's morgens 10 nar in „Constantia". Ver
wijzende naar achterstaande agenda, rekenen wij op
ieders tegenwoordigheid.
Het Bestaar.
Partijgenooten, welke van adres veranderen, gelieven
dat op te geven aan den Bode of den Secretaris.
Diegenen, welke de brochure van Mej. van der Vlies
(prijs f 0.40) wenschen, geve dit op aan den brochure
handelaar.
1.
2.
3.
prys
Hieronder volgen nog enkele nieawe en oude Brochures:
Gelukkig Holland.
Naast het Kruis de Roode Vaan.
Het lot der Arbeiderskinderen onder het
Kapitalisme in Nederland en de S.-D.
4. Gemeentearmen.
5. Uit het leven der Fabriekswerkers.
6. De ontwikkeling van het Socialisme
van Utopie tot Wetenschap.
7. De veranderingen in de Theorie en
Taktiek der Soc.-Dem.
8. De maatschappelijke toestand der
arbeidsters.
9. Pleidooi en Verweer inzake de Onge
vallenwet.
10. Staatspensioneering.
11. Marx of Christus.
12. Op de Bres. (J. H. Schaper).
13. Kan of moet een Katholiek Socialist zyn?
14. Grondslagen den Soc.-Democratie.
15. Tweeërlei taktiek in de Vakbeweging.
16. Christelijke Vakaktie.
17. De socialisten in het Parlement.
18. De Soc.-Dem. en wat er van gezegd
wordt.
19. Hoe woont gij
20. Losse blaadjes.
21. De Vakbeweging.
22. Liederenbundels.
23. Platen (1903) (1905) per stuk.
Verschilleude andere brochures zijn nog voorhanden.
De Brochuren-handelaar is Zaterdagavond weer pre-
sent in „Constantia".
10 Cent
10
25
15
25
10
10
10
10
10
±5
10
10
10
3
2
1
15
5
10
(Een nabetrachting.)
Het zoo ten volle bevredigende verloop van het
jongste congres onzer partij, geeft aanleiding voor velerlei
beschouwingen. Men kan spreken over de soliditeit
onzer organisatie, die bestand bleek tegen zulke heftige
schokken, als welke zij gedurende zoo langen tijd had
te weerstaan. Men kan spreken over de aan alle bur
gerlijke partijen vreemd zijnde manier, waarop in de
S. D. A. P. de vuile wasch voor de oogeu van't publiek
wordt gereinigd, zonder dat het de partij schade doet.
Men kan spreken over de liefde, welke de sociaal-
demokraten hun party toedragende onverwoestbare
trouw, waarmede zij haar dienen, om over alle geschillen
heen toch elkaar weer de hand te reiken tot kameraad
schappelijke samenwerking Men kan
Neen, genoeg over dat alles. We willen slechts een
enkel woord spreken over het parool door het Congres
uitgegeven aan allen, die bij ons zyn of by ons be-
hooren, dat de ziel was van elke gedachte en bespreking
en dat geleid heeft, onmiddelijk geleid heeft, tot de
schoone uitkomst, het parool,dat donderde naar allen kant
Aan den arbeid
Het rumoer, dat -de burgerlijke pers over het verloop
van het congres maakt, bewijst wel, dat er méér bereikt
is, dan de meest optimistisch gestemde sociaal-demokraat
durfde verwachten. En wij erkennen het gulweg, dat de
partij-bestuurs-plannen voor het „hanen-gevecht" Gorter-
Troelstra ons verre van bekoorden en dat als 't aan
ons had gelegen, aan beide partijen een groote beper
king van 't woord over „de" geschillen ware opgelegd.
We erkennen óók gaarne de homëopatische genees
methode heeft een zegepraal te meer.
Wé waren niet op 'tKongres. We hebben dus ons
oordeel over de plaats gehad hebbende dingen slechts
gegrond op de verslagen uit de bladen. We beweren
dus: niet te zyn gesuggereerd door mooie woorden of
gebarenspel en tóch hebben we zoo geheel den indruk
van het ridderlijke, waarmede partyen elkaar bestreden
hebben, van het joviaal-kameraadschappelijke, waarmede
zij na het tournooi tot elkander kwamen.
Welk een beschavend voorbeeld is 'op het Kongres
aan zoo menig onzer gesteld! Di§ twee groepen, die zoo
lang en zoo fel elkaar bestreden hadden, die zoovele
grieven tegen elkaar konden opsommen, zijn, terwille
van de partij, terwille bovenal van het Socialisme, tot
elkander gekomen, om samen te werken, waar het geldt
te strijden voor ons aller overtuiging.
Vinden we ze niet, schier in alle afdeelingen, de
menschen, die, omdat ze een wisse-wasje met dezen of
genen hebben, zich geheel uit;de beweging terug trekken?
inden we ze niet, schier in alle afdeelingen, men
schen, die doodkalm aanzieq^^ö/ë sommigen worden
overladen met werkzaamhedender beweging
en die toch weigeren zicffcerKbsfc maar ergens voor
beschikbaar te stellen Of ëiflr^- die alléén zich de
moeite nog getroosten den arbeid hunner partijgenooten
op een goudschaaltje te wegen, ten einde hun voorname
kritiek er over te doen gelden?
Och, die rustende schatters, die absoluut niets uitvoe
ren, zullen er wel in iedere partij zijn, maar we vragen
ons toch dikwijls af, hoe dergelijke menschen hun zalig
nietsdoen in overeenstemming kunnen brengen met hun
sociaal-demokratisch beginsel, krachtens hetwelk zij toch
lid der partij zyn We snappen dat niet zoo goed.
Ais het toch in hen leeftvoor zoover ze werk e-
1 ij k iets gevoelen voor den grooten, goeden strijd
voor zoover ze nog bewustzijn hebben omtrent den
maatschappelijken plicht van ieder individu, maar
bovenal van den sociaal-demokraat wijzen wij hen
op de Paaschbelofte van Haarlem wijzen wij op die
nooit-verdoofde ijver, dien slechts kunstmatig-gedwongen
rust van de partijgenooten Gorter c.s., welke bij een
enkelen dam-deuking, een hoog-opbruischend sociaal-
demokratische werkdrift verrieden wij stellen de
vraag: gij, die om zoo simpele reden terugtrad, geheel
of ten deelegy, die zoo weinig kunt aanvoeren om
uw niets-doen te motiveeren, wat zult gij nu doen?...
Zou niet aller kracht noodig zijn Hoeveel en hoe
velerlei arbeid blijft niet ongedaan, bij gebrek aan
werkkrachten Moest niet ieder z'n deel bijdragen
Om iets te noemen We kennen allemaal in onze
omgeving menschen, die óf geheel op ons standpunt
staan óf het althans zeer nabij komen. Uit dezen
moeten noodwendig voor ons leger nieuwe leden wor
den gerekruteerd. Wordt daarvoor iets gedaan? Wordt
daarvoor stelselmatig gewerkt? Er gebeurt niets;
in onze omgeving niet; we vreezen elders evenmin.
Aan de „inwendige zending" (slechte vergadering
bezoekers c.s. het leven zunr maken)aan de propa
ganda voor de persaan het werken met brochures
enz. enz., wordt er iets noemenswaard voor gedaan?
Te weinig krachten, heet 't.
Best, aangenomen. Maar dan voor 't oogenblik allen
de handen aan den ploeg(de lauwen ook 'reis)werk
gedaan voor twee, drie als 'tkan; bovenal gewerkt op
het winnen van nieuwe krachten die aanvullen wat we
tekort kwamen, tot we werken kunnen, waar en wanneer
en hoe ons dat noodig voorkomt.
Daarvooraan den arbeid
Een rekensommetje, dat niet uitkomt.
In de klerikale pers (en natuurlyk ook in onze onster
felijke Nieuwe) cirkuleerde een rekensommetje van De
Morgenpost, dat in 't licht moest stellen hoe (in tegen
stelling natuurlijk met de katholieke arbeidersvrienden)
de leiders der vakvereenigingen bovenal zorgen een
vetpotje voor zichzelf te smelten. Het Volk neemt dit
merkwaardige sommetje en de slechte rekenmeesters
aldus onder handen:
„De Morgenpost heeft gezien, dat de Alg. Ned Dia-
mantbéwerkersbond f 52.427 uitgeeft voor salarissen
en is op eigen houtje dat bedrag eens gaan ontleden'.
Natuurlijk in alle onschuld, want o, dat blad is zoo
onnoozel. Het heeft het volgende staatje opgemaakt:
5 bestuurdersf 25.000
3 looncommissarissen - 9.000
1 boekhouder - 2 500
6 beambten A - 7.800
7 bodenf 7.000
1 looper. 700
Fö^OOfT
Misschien, zegt het blad, is onze groepeering onjuist
5n®'e'le» d,e heeren bestuurderen zich met minder dan
t 5000, de heeren loonkommissarissen zich met minder
dau f 3000 tevreden. Dan is het voor de anderen vetpot."
-Men proeft de argeloosheid uit die redeneering. Maar
intusschen onthouden de lezers van de Morgenpost die
nóg onnoozeler zijn dan de redaktie, de cijfers, 'vijf
duizend gulden per jaar voor een hoofdbestuurder van
den A.N.D.B.De gevolgtrekkingen, daaruit te maken,
kunnen de Morgenpost-lëzers vinden in de Arbeid en
in de Vrije Socialist.
Om tot haar onnoozel rekensommetje te komen heeft
dit volksblad moeten vergeten, dat het financiëel ver-
5 -Lm" dei1 ANDB- toopt over 18 maanden. De
t 52000 worden dus, voor een jaar gerekend, f 35000
Verder is van algemeene bekendheid, dat door dé
jaarvergadering van den Bond in 1905 het salaris van
dagelijksche bestuurders en loonkommissarissen is ge
bracht op f 45 per week. De salarissen der eersten
bedragen dus nog niet de helft van wat de Morgenpost
wel zoo vriendelijk is, te onderstellen Zij „stellen zich
tevreden met een salaris, dat staat beneden het bedrag
dat een bekwaam werkman in de diamantindustrie in
•de laatste jaren verdiende.
Maar één cijfer van de Morgenpost is te laag dat
is, toevallig? het salaris van den looper, die f 18 per
week verdient. Maar de Morgenpost heeft alle reden
om loopersloonen ,niet te hoog te ramen. Haar eigen
loopers mochten eens gaan vergelijken!
Uit de Rotterdamsche haven. 't Is er weer
verre van rustig en een ernstige strijd in het haven
bedrijf te Rotterdam schijnt in 't verschiet,
nmf e^eva*:or"'iwestie, welke na de staking in November
1905 scheen weggeruimd, is weer ten volle herleefd.
De strijd tegen de broodroovende elevator is onder de
havenwerkers weer het onderwerp van den dag.
De lezeis zullen zich ongetwijfeld de oorzaak van
dezen strijd nog levendig herinneren. Een consortium
van. haven-kapitalisten had zich gevormd onder het
devies van „in het belang der Rotterdamsche haven"
te werken, door het sneller verwerken der granen.
Een gevolg daarvan zou zijn, dat een groot deel der
werklieden in het graanbedrijf daardoor overbodig zou
wo1 den, iii de eerste jllaats de wegers en meters, wier
werk dan door d& elevators zou worden overgenomen.
Maar ook de controleurs, de graanwerkers enz, zagen
hun toekomst bedreigd.
Waren er ook, die meenden, dat de invoering der
elevators tóch op den duur niet te stuiten zou zijn an
deren meenden dit zeer wel mogelijk en het graanvervoer
bleek volgens de statistiek van doorvoer, zónder elevators
enorm vooruit te gaan.
De dreigende toestand dreef de havenwerkers bijeen
christelijke en algemeene vakvereeuigingen reikten el
kaar de hand om den strijd tegen den broodroover aan
te binden.
Het kwam in November 1905 tot een staking, en
doordat alle vereenigingen in het graanbedrijf ééne lijn
tiokken en de Duitsche graanhandelaren er in de hoogste
mate financiëel belang bij hadden vóór 1 Maart 1906,
MOKER
6
5
71/, Ti
