SPOED-VERGADERING
De aanstaande Raadsverkiezing in district III
Vele kleintjes maken een groote!
No. 22,
Zaterdag 29 Juli 1911.
lie Jaargang.
SOCIAAL-DEMOCRATISCH WEEKBLAD VOOR HET KIESDISTRICT SCHIEDAM.
S. D. A. P. Afd. Schiedam.
De Moker
Nieuwe strijd.
De Slaven.
Vaeantie.
ABONNEMENTSPRIJS:
35 cent per kwartaal
franco per post 40 cent bij vooruitbetaling.
12 cent per maand
Losse nummers 3 cent.
Redactie- en Administratie-adres
GEBOUW „COJfSTANTIA".
Ingezonden stukken voor het eerstv. nummer moeten
uiterlijk Dinsdagsavonds 9 uur in ons bezit zijn.
ADVERTENTIËN: 71/» cent per regel.
Arbeidersverenigingen 3 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
op DINSDAG I AUGUSTUS 1911, des avonds te 8
uur (precies), in „CONSTANTIA", Boterstraat 30.
AGENDA:
HET BESTUUR.
is eiken Zaterdag verkrijgbaar
Te Schiedam: Nieuwsticht N.Z. 32.
Zalmstraat 22.
„Constantia", Boterstraat 30.
Te Vlaardingen J. van Driel, Oosterdwarsstr. 27.
Aan bovengenoemde adressen worden ook abonne
menten aangenomen.
De abonné's worden verzocht bij adresverandering
daarvan kennis te geven aan de Administratie.
Het pas gekozen raadslid, de heer R. J. G. Bak
hoven, heeft aan den Raad doen weten dat hij door
ziekte van zijn vronw de benoeming als raadslid niet
kan aanvaarden.
Wij staan dus weer voor een nieuwe verkiezing en
wij kunnen nu reeds zeggen dat onze afdeeling een
ernstige poging zal doen om één onzer partjjgenooten
in den raad te brengen.
Distrikt III heeft zich, vooral de laatste verkiezing,
prachtig gehouden. Onze kandidaten hadden prachtige
stemmencijferg, maar uit de cijfers is ook gebleken dat
wij het niet aan moeten laten komen op een herstem
ming.
Doen wjj aan de raadsverkiezingen mee, dan moet
onze kandidaat bij de eerste stemming gekozen zijn.
Dat kan, dat moet, dat zal als elke partijgenoot en
geestverwant het belang van den strijd inziet en bij de
eerste oproep van het bestuur onzer afdeeling klaar
staat om dat werk te doen, wat van hem geëischt wordt.
Veel van den strijd zal afhangen van wat de tegenpartijen
zullen doen.
Zal de vrijzinnige kiesvereeniging zich weer als een
vuile dwijl
laten gebruiken door de conservatieve kerkelijke
partijen
Zal zjj aan de komende raadsverkiezingen deelnemen
door het stellen van een kandidaat? Zal zij b.v. met
den heer Spruit voor den dag komen, waarvan iedereen
weet dat hij conservatief is, alleen om zeker te wezen
van d^n steun der kerkelijken partijen Ot zal zij het
erkennen dat onze partij het recht heeft den zetel te
doen bezetten door een onzef mannen Wij kunnen
nog geen antwoord op deze vragen ge en, doch ver
trouwen dat de vrijzinnigen met de afgeloopen ver
kiezingen leergeld genoeg ontvangen hebben. Dat men
niet zonder itraf als democratische partij de democratie
den hals omdraait.
Wat de zoogenaamde christelijke partijen zullen doen
ligt voor de hand. Zij zullen den kandidaat der vrijzin
nigen overnemen, mits deze niet te democratisch is.
Wat echter de tegenstanders zullen doen laat ons
echter koud. Wij hebben onze bonding vast te stellen,
zonder naar den overkant te kijken. De afdeeling, die
a.s. Dinsdag in huishoudelijke vergadering bijeen komt,
zal zeker wel het besluit nemen om een kandidaat te
stellen. Een aparte opwekking tot ijverig werken is,
dunkt ons, overbodig. Het is meer dan hard noodig
dat de Bruin in den Raad gesteund wordt. Geen ge
legenheid om hem steun te geven mogen wij onge
bruikt laten voorbijgaan.
Aan U, partjjgenooten en geestverwanten, aan U ligt
het of wjj succes zullen hebben.
Van na af aan reeds beginnen wjj te werken. Van nu
af aan moet het parool klinken
Op voor het socialisme
Ze zjjn de slaven van het leven,
Taai is hnn arm en krom hun rug,
Ze gaan de somb'ren weg der slaven
Wie daar langs gaat, keert nooit terug,
Hnn oogen kennen geen verlangen,
D'r komt geen lach men- om hnn mond,
Ze zeulen met hnn dorre lichaam.
De troostelooze wereld rond.
Hnn vrouwen vinden z' op de straten,
Of 'n in stinkend slavenkrot,
Hun kind'ren worden dood geboren,
Zjjn vóór ze leven al kapot
En als ze gaan langs groene boomen
En door het stralend zonnegoud,
Dan buigen zich hun lijven dieper
En zjjn hun oogen star en koud.
Voor hen geen liefde en verlangen,
Geen blanke schoonheid en geluk,
Het leven sleHrt hen grjjzend mede,
En slaat hun kleinste droomen stuk.
Het hamert op hnn grove ruggen
En drukt hun doffen, slappen kop
Hun lijven worden altijd krommer,
Nooit heft hun bleeke hoofd zich op.
En als de jonge bloesems botten,
En als de zon weer schijnen gaat,
Dan strompelen de kreup'le slaven,
Maar altijd langs de somb're straat,
Hun oogen kennen geen verlangen,
Geen liefde en geen zonnegoud,
Hun slavenlijven buigen dieper,
Hun oogen blijven star en koud.
FLEO.
In moe-loome stemming, afgejakkerd als beesten, kan
men met deze heete dagen de arbeiders 's avonds voor
hunne woningen aantreffen, zittende op een oude stoel
of liggende op de straat, want in de krotwoningenis het
benauwend heet en niet om nit te houden.
Zjj strekken de afgewerkte lijven uit om eenige ver
koeling of rust te genieten, na een dagtaak van elf,
twaalf uur en langer.
Gloeiend heet brandt de zon op mensch en dier
hjj móét zwoegen. Is hjj glasblazer, dan moet hij staan
werken voor de felle vuren, in een hut zonder venti
latie of verkoeling. Is hij bouwvakarbeider, dan moet
hij- werken in de heete zon, vaak door niets beschut.
Hij mag eigenlijk niet toegeven aan eenige loomheid,
want werkt hjj op stuk, of op taak, dan kost het hem
zjjn zakwerkt hjj in daggeld, dan staat hij bloot aan
de beschuldiging van luieren, vaak uitgesproken door
menschen, welke zelf niets doen. In het middagschaft
in de heete zon naar huis of in de groote steden
even in een plekje schaduw het tot beschuit gedroogde
brood naar binnen gewerkt.
Zoo wordt in den zomer den arbeid verricht, in den
mooien, lieven zomer, met zijn mooie morgens en warme
dagen. In dien mooien zomer zijn de werktijden voor
de arbeiders het langst.
Steunt ons Verkiezingsfonds op alle mogelijke wijze I
In distrikt III komt een nieuwe verkiezing dan moet
ónze man er in 1
Dan wordt er van hen het meest geëischt. Meedo
genloos moeten zjj voort, dag in dag uit, zonder eenige
verpoozing dan de Zondag. Nooit een dag rnst of het
moest zijn door werkloosheid, gepaard gaande met
bitteie armoede.
Alleen de Zondag brengt eenige verpoozing, maar
hoevelen hebben dan nog de middelen om een nitstapje
te maken naar het vrije veld of naar bosch en beemd?
Met een gezin kost alles immers dadelijk een hoop geld?
Dat kan niet betaald worden, want als er in den zomer
al niet wat gekocht kan worden wanneer dan Hoeveel
is er in een huisgezin niet noodig, wat ontbreekt er
niet telkens weerl
Hoe groot is echter de tegenstelling met de bezit
tende klasse. Wanneer zjj, de mannen van geld, bette
warm gaan vinden, dan wordt alles in een vloek en
een zacht bij elkaar gepakt, de meid naar hnis gestuurd,
een briefje op de ramen geplakt, waarop staat „afwezig",
en de familie verdwijnt voor een paar maanden naar
de Geldersche dreven of de Limburgsche valleien, naar
de heerlijke Rijnstreek, naar de schoone Ardennen of
het prachtige Harzgebergte. Daar rnsten ze genoeglijk
nit van de beslommeringen des levens en genieten met
vronw en kind van de heerlijke natuur. Of ze gaan
naar een badplaats en turen naar de blauwe zee, profi-
teeren van de heerlijke zeelucht of vermaken zich met
strandgenoegens.
Voor hen, de kapitalisten, is de zomer, de winter,
kortom de geheele natuur. Zij knnnen er van genieten
naar hartelust tenminste als ze haar, niettegenstaande
de overvloed van genoegens, nog weten te waardeeren.
Voor hen is alles wat deze aarde biedt. Zjj koopen het
met hnn geld. Hnn geld, de meerwaarde van den arbeid.
Stel tegenover al deze overvloedige genoegens het
harde proletarenlevenvoor hen alleen de ontberingen
zoowel van den zomer als van den winter. Hnn geheele
leven is één stuk ontbering vanaf hun geboorte tot aan
hnn dood.
Daarom is het al één van de billjjkste eischen der
arbeiders, waarvoor door de vakvereenigingen en ook
op politiek gebied in gemeenteraad enz. wordt geijverd
een paar dagen of een week vaeantie per jaar te mogea
hebben om ook eens, al is het heel bescheiden, te kun
nen genieten van wat de natuur ons biedt. Doch niet
alleen dat hel aangenaam en prettig is in den zomer
eens een paar dagen vrij te kunnen zijn, doch het is
tevens noodzakelijk in het belang der gezondheid dat
het lichaam eens in het jaar volkomen rust geniet.
Er is voor den arbeider echter geen vaeantie denkbaar,
wanneer niet door de werkgever of -geefster een zeker
aantal dagen gesteld wordea met behoud van loon. Bjj
arbtiderscoöperaties is deze loffelijke gewoonte vrjjwel
algemeen ingevoerd. Op de drukkerij van den Alg.
Ned. Diamantbewerkersbond bijvoorbeeld wordteen week
vaeantie toegekend met dnbbel weekloon.
Zoo zijn nog wel enkele gevallen te noemen, al is
het niet in die mate, ook bij particuliere werkgevers,
doch in vergelijking tot het ontzettende groote leger
van arbeiders, is het nog zeer weinig.
Daarom is het voor ons, arbeiders, zoo dringend
noodzakelijk, dat er op economisch terrein en op politiek
terrein met kracht gewerkt wordt in deze richting.
Op politiek terrein in de Tweede Kamer, in Provin
ciale Staten en Gemeenteraden worden door de heeren
de arbeidsvoorwaarden vastgesteldhet ligt na maar
aan de samenstelling dier lichamen hoe deze arbeids
voorwaarden znllen zijn. We weten dat bij een samen
stelling van den raad te Schiedam, zooals deze thans
is, er voor de gemeentewerklieden geen kijk naar is,
het aantal vrije dagen van vier, zooals het nu is,
op zes te brengen. Dat de gemeente nu vier dagen
toekent is te danken aan de arbeidersbeweging.
Onder de drang van die beweging worden dergelijke
voordeelen toegekend en niet het minst natuurlijk door
het woord van de roode vroede, onzen partijgenoot De
Bruin, welke bij de behandeling van het werklieden
reglement krachtig aandrong op een week vakantie.
Het zijn dns al weer de sociaal-democraten welke voor
dezen eisch het krachtigst op de bres staan.
Weina, allen welke gebukt gaan onder den druk van
het kapitalisme, bindt met ons den strijd tegen het
klasse-onrecht aan en werkt met ous mede om het te
bestrijden in al zijn vormen.
DE MOKER