Verandering van „De Moker
De Volksstem"
De Volksstem".
No. 13.
Zaterdag 25 Mei 1912.
12e Jaargang
SOCIAAL-DEMOCRATISCH WEEKBLAD VOOR HET KIESDISTRICT SCHIEDAM.
'V De Moker
Over waarheidsliefde.
Wekelijksch Overzicht.
ABONNEMENTSPRIJS:
35 cent per kwartaal I
franco per post 40 cent bij vooruitbetaling.
12 cent per maand
Losse nummers 3 cent.
Redactie- en Administratie-adres
GEBOUW „CONSTAJfTIA".
Ingezonden stnkken voor het eerstv. nummer moeten
niter lijk Dinsdagsavonds 9 uur in ons bezit zijn.
ADVERTENTIËN: 71/, cent per regel.
Arbeidersvereenigingen 3 cent per regel.
Bij abonnement belangrijke korting.
is eiken Zaterdag verkrijgbaar:
Te Schiedam: Nieuwsticht N.Z. 32
Zalmstraat 22.
„Constantia", Boterstraat 30.
Te Vlaardingen J. van Driel, Oosterdwarsstr. 27.
Aan bovengenoemde adressen worden ook abonne
menten aangenomen.
De abonné's worden verzocht bij adresverandering
daarvan kennis te geven aan de Administratie.
Ten eir.de van ons blad, méér dan totnogtoe, een
propagandablad van het kiesdistrict Schiedam te maken,
zal met ingang van 1 Juni de naam van „de Moker" ver
anderen in
V
De abonnementsprijs blijft onveranderd.
Vooral met het oog op het zoo belangrijke jaar 1913
is het noodig een goed ingeburgerd distrikts-orgaan te
hebben en daarom wekken we de vrienden van „de
Moker'op, al hun gehechtheid aan „De Volksstem"
over te doen.
Werkt voor uw eigen pers. Werft lezers voor
Het galmt nog luid na, het debat door de Bruin met
Mr. Marchant gevoerd en zelfs laat het zich aanzien,
dat het laatste woord nog niet gesproken is.
Ten einde onze lezers een overzicht te geven, citeeren
wij allereerst uit het te Amsterdam verschijnende vrijz.-
dem. blad de Volkstem van 15 Mei 1.1. het volgende
Marchant te Schiedam
en
Socialistische waarheidsliefde.
In Het Volk van Donderdagavond vonden wij het
volgende schoteltje opgedischt aan de alle kost
slikkende lezers van dat nooit liegende arbeidersblad.
Het blad laat dan het bericht uit Het Volk volgen en
rammelt er dan als volgt op los
Wij hebben ons terstond met Schiedam in ver
binding gesteld om dit heerlijk product van een
waarheidslievende verslaggever tot zijn ware pro-
postie's terug te brengen.
Ziehier wat men ons schrijft
„De heer Marchant moest om 11 uur weg,
vandaar dat de beide debaters ieder slechts
een kwartier konden krijgen. Door mej. v. Vlies
werd hierop dan ook géén aanmerking gemaakt.
Het feest, dat de gewraakte 20 millioen
schenen genoemd te zijn in Land en Volk
verwekte natuurlijk eenige hilariteit, maar maakte
mr. Marchant volstrekt niet „woedend". Het
„daar gaat het niet om" werd niet
„gejoel d" door het publiek, maar „gero e-
pen" door 2 of 3 S.D.A.P.-mannen De be
schuldiging als zouden de V. D. vóór oorlog
schepen hebben gestemd werd door mr.
Marchant als onwaar aan de kaak gesteld,
zeer tot voldoening van het g e h e e 1 e publiek
(behalve natuurlijk het stelletje S.D.A.P.-ers.)
Dat dit „grootendeels" op de hand der
Doet ge wel iets voor „De Moker"
S.D.A.P. was is volkomen uit de lucht gegrepen,
het groot applaus dat Marchant
kreeg, bewijst het tegendeel. Het debat der
S.D.A.P. was werkelijk „onbeduidend"
en mijn indruk is deze, dat het publiek „groo
tend e e ls" de eenigzins scherpe terechtwijzing
door den heer Marchant geheel ad rem vond".
Tot zoover onze geachte Schiedamsche bericht
gever. Maar nu willen wij Het Volk dat zoo gaarne
niet antwoordt op vragen, die dat blad te lastig
vindt, eens in gemoede vragenstelt gij er prijs
op als blad gerangschikt te worden onder de bladen,
die eerlijk voor de waarheid durven uitkomen of
schaamt gij U bij dat soort, door Uzelf zoo dikwijls
aan de kaak gesteld, dat er op uit is alles wat hun
eigen partij betreft, zoo overdreven gunstig voor te
stellen, dat de leugen en opsnijderij er drie duim
dik op ligt
Het is wel treurig als een arbeidsblad tot verslag
gevers de von Münchhausens gaat gebruiken.
In Het Volk van Maandagavond is daarop als volgt
van antwoord gediend
De waarheid. Mr. Marchant heeft de vorige week
te Schiedam in een openbare vergadering gesproken, en
in Het Volk is over die vergadering een uitteraard
beknopt verslag opgenomen.
Onder het opschrift „Marchant te Schiedam en socia
listische waarheidsliefde" open':'het te Amsterdam ver
schijnende vrijz.-dem. blaadje de Volksstem nu een
kanonnade op de socialistische waarheidsliefde. De
toon van het blaadje leent zich slecht voor een polemiek.
Als het „in gemoede" een vraag wil stellen aan Het Volk
en het valt met de deur in huis om te gewagen van de
„alle kost slikkende lezers van dat nooit liegende
arbeidersblad", dan is er wel eenige kans, dat alle
gemoedelijke vragen onbeantwoord blijven.
Intusschen worden voor ditmaal de zonden der jeugd
vergeven en zal hopelijk een kort wederwoord den jongen
wildzang eenige kalmte kunnen bezorgen.
De redactie heeft zich onmiddellijk met Schiedam in
verbinding gesteld „om dit heerlijk produkt van een
waarheidslievenden verslaggever tot zijn ware proporties
terug te brengen". De redaktie wist dus al bij voorbaat,
dat het bericht vervalscht was en ging alzoo bevoor
oordeeld het oor te luisteren leggen bij een Schiedam-
schen geestverwant. En al zou, als deze ook alles ontkende
wat Het Volk vermeld had, een gewoon menschenkind
zeggen nu staat de opvatting van den eenen mensch
tegenover die van den anderen en nu is het noodig nog
eens een onpartijdige te hooren, mej. Van der Vlies
bijv., neen, voor de Volksstem heeft de waarheidsliefde
der sociaaldemokraten afgedaan.
Het zij zoo, in godsnaam, maar wat kon nu eigenlijk
de „geachte" Schiedamsche berichtgever ontkennen
Dat door den heer Marchant het débat onbillijk werd
beperkt Dat hij twee uur sprak en een half uur voor
repliek eischte van den voorzitter die elk 20 minuten
dacht te geven Dat het onbillijk was te roepen tegen
de sociaal-demokraten„de vergadering is niet voor
jullie belegd", terwijl onze afdeeling schriftelijk door de
vrijz.-dem. vereen, tot bezoek en debat was uitgenoodigd
„Door mej. v. d. Vlies werd hierop dan ook geen aan
merking gemaakt", zegt de „geachte berichtgever, terwijl
ook in de plaatselijke pers gewag wordt gemaakt van
hare bemerking, dat zij den tijd tekort achtte.
Mr. Marchant was ook niet woedend. Een verschil
van waarneming mogelijk, maar wie ter vergadering
aanwezig was, moet het verschil van gemoedsgesteldheid
zeker hebben bemerktz'n rede saai en droog, z'n debat
giftig. Trouwens, als men den mond vol heeft met ver
wijten over gebrek aan bronnen-studie en het wordt
dan aangewezen, dat men de bronnen, welke men onder
z'n onmiddellijk toezicht heeft gehad, niet kentals
men zoo in een stampvolle vergadering er tusschen is
gevlogen, laat het zich begrijpen, dat er zooiets van een
kregelig gevoel opkomt. Vanwaar anders ook die botte
ontkenning van de beschuldiging, dat de vrijzinnig-demo-
kraten ook vóór oorlogschepen hebben gestemd, terwijl
iedereen en zeker mr. Marchant weet, hoe dikwijls
Wekt ge uw vrienden wel op, zich te abonneeren?
zij hun stem gaven aan pantserschepen en onderzee
booten, om van andere militaristische geldverspillingen
niet te gewagen.
Die ontkenning, zegt de „geachte" berichtgever, „was
zeer tot voldoening van het g e h e e 1 e publiek (behalve
natuurlijk het stelletje S. D. A. P.-ers)", dat daarmede
dan eenvoudig bewezen zou hebben hoe gemakkelijk
het zich knollen voor citroenen liet verkoopen.
Maar het is niet waar, want de vergadering was
onder de repliek van den heer Marchant aan het ver-
loopen. Men lachte, maar luisterde niet meer.
Het volgende bedrijf leverde de heer Marchant in de
Schied. Cour. van Dinsdag 1.1., waarin hij heftig te keer
gaat over kleinigheden en met een matelooze durf de
feiten ontkent.
Dat is doodgewone advokaterij, maar natuurlijk deden
de groote woorden van Mr. Marchant tallooze eenvoudigen
dadelijk gelooven, dat Mr. Marchant nu de zaak gewonnen
had, waarbij zich zoo van heeler harte aansloten die vrij
zinnigen, die, als lustige socialisten-vreters, zoo gaarne
zien, dat een sociaal-democraat eens wordt afgetuigd.
En dat slag is al tevreden met enkel schij«beweging.
De Bruin heeft heel kalm al dat lawaai, met Mr. Mar
chant incluis, op zij gezet, door in de Schied. Crt. het
verzoek te doen aan de kiesvereeniging „Schiedam", om
hare medewerking te verleenen voor het samenstellen
van een commissie, die na onderzoek der feiten, te
beoordeelen zal hebben, wie of er liegt!
Dit onderzoek wachte men af en koude voorloopig
alle gemakkelijke vonnissen thuis.
Aan praatjes heeft men niets de feiten moeten
spreken 1
BUITENLA ND.
Onze propagandisten. De vorige week heeft in het
Pruisische Huis van afgevaardigden een incident plaats
gehad, dat weer een blijk was van de fel reactionaire
gezindheid der Duitsche jonkerpartij.
Terwijl een afgevaardigde een felle rede hield tegen
de Polen, doorspekt met hatelijkheden, stonden verschil
lende leden om de tribune en interrumpeerden. Onder
hen ook de sociaal-democraat Borchman. De voorzitter
noodigde de afgevaardigden uit hun plaatsen in te nemen,
maar meerderen bleven in de nabijheid der tribune. Er
werd weer geïnterrumpeerd, ook door Borchman. Daarop
sloot de voorzitter zeer willekeurig Borchman van het
bijwonen der zitting uit en liet de overigen ongemoeid.
Deze bleef echter in de zaal en was bij de heropening
der zitting present. De voorzitter liet nu politie ontbieden
en de afgevaardigde uit de zaal brengen.
Dit incident verwekte in de zaal, terwijl de tribunes
bezet waren, heel wat opschudding, doch daarbuiten nog
meer, omdat, naar beweerd werd, de voorzitter zich aan
strafbare machtsoverschrijding had schuldig gemaakt.
In de pers van verschillende richting is zijn optreden
dan ook streng afgekeurd en hoezeer zelfs de tamste
liberalen over de persoon van dezen parlementsvoorzitter
oordeelen, kan blijken uit wat de correspondent van de
N. Rott. Ct. schrijft
„De lezer heeft reeds meermalen onder de rubriek
Duitschland staaltjes gelezen van zijn verregaand
kleinzielig chauvinisme, om die tot de orde-roepingen
goed te maken. Deze soort scherpzinnigheid gebruikt
hij alleen tegenover de linkerzijde. Van de minis-
tersbanken zijn er onder zijn leiding krasse dingen
gezegd en een conservatief afgevaardigde heeft van
liberalen en socialisten mogen spreken, als van
helen en stelen, zonder dat hij er het minst tegen
in te brengen had. Het ontbreekt hem aan slag
vaardigheid en tegenwoordigheid van geest en tel
kens tracht hij zijn verlegenheid door een overgroote
gevoeligheid voor zijn rechten als voorzitter te ver
bergen. Het is geen wonder, dat zoo'n man spoedig
om de politie roept."
Een conflict als thans lag dus voor de hand. Bij zoo'n
leiding moest het komen.
Brengt „De Moker" in elk arbeidersgezin
