Een groter tegenstelling is haast
niet denkbaar als Kees van der
Windt voor de gebrandschilderde
glas in marmer poseert dat de alle
gorische verbeelding geeft van het
Vlaardingse ethos van de jaren vijf
tig. Het brede gebaar waarmee
andere, vroegere bestuurders hun
stad opstootten in de ontwikkelin
gen van het Beneden Maas gebied
is hem vreemd. Graag spreekt hij
over Vlaardingen als een huis en
trekt ten aanzien van cultuur en
welvaart parallellen met het zich
daarin bevindende meubilair. Toch
laat ook de constructie hem niet
koud. Van der Windt is een stuwen
de kracht achter de ontwikkeling
van het waterfront, waarin hij
nadrukkelijk over de gemeente
grenzen kijkt en wil van de
Westwijk opnieuw een waardevol
woongebied maken voor de modale
en iets hoven-modale verdieners.
Culturele uitingen beschouwt hij
als een integraal deel van het
bestaan en geeft met enige reserve
aan dat het bestuur misschien wat
meer aan de weg moet timmeren.
Want Vlaardingen heeft geen cultu
rele toppattracties. Maar bestuur
der als hij natuurlijk toch is, kiest
hij de voor de hand liggende uit
weg: Vlaardingen moet je ontdek
ken. Maar, wellicht kan er wat
financiële ruimte voor cultuur wor
den gevonden door de samenwer
king met Schiedam te intensiveren
en daarvoor wijst hij op de opzet
van een artotheek, met filialen in
beide steden en projecten op ande
re terreinen waarin hij interessante
mogelijkheden ziet.
Musis 6
MET GEVOELVOO
De stad is een huis waar de
Vlaardinger trots op is. De nieu
we aankopen in het interieur
doen het goed. De vrolijk gede
coreerde Spaanse trappen en de
gekleurde vloer van de Hoogstraat zijn
een echte aanwinst. Nog even sparen,
dan is ook meneer Frans vereeuwigd.
Meneer Frans? Het is een oude stadsar
chitect van Vlaardingen. Uit flessen en
scherven en baksteen wordt hij vereeu
wigd. Drie meter hoog.
Dat gebeurt in de naar hem genoemde
straat, de Fransestraat. Schiedammer Diet
Wiegman wordt de maker van het
kunstwerk. Zijn stad Vlaardingen verge
lijkt Kees van der Windt graag met een
huis. Maar wie fraai woont, hoeft nooit
meer de deur uit.Vandaar wellicht dat
de buitenwacht niet zoveel hoort van
het culturele leven ter plaatse. Terwijl er
volgens de wethouder van cultuur toch
zoveel gebeurt.
Kunst verdient volgens Kees van der
