1
Musis 34
bij drieënhalve meter met religieuze
elementen op de buitenmuur van het
zomerverblijf was de eerste grote
muurschildering die Maijon maakte.
De tweede opdracht, eveneens van flinke
afmeting deed haar beseffen dat deze
manier van schilderen haar aan het hart
gebakken ligt. De Vlaardingse exposeerde
verschillende keren in het buitenland.
Tweemaal in Florence, in Molice en
Brazilië en in een tiental galeries in
Nederland. Zij werkt in series van
meestal zes a zeven schilderijen waarin
een bepaald thema centraal staat.Voor dit
aantal kiest zij niet bewust, maar vaak
nadat het onderwerp is uitgewerkt
blijken zeven schilderijen die fase af te
sluiten. Dit levert enerzijds figuratieve
realistische afbeeldingen op van een
Italiaanse allure, warmte en verfijning en
anderzijds geabstraheerde werken die
lijken te zijn opgezet vanuit de 'losse
pols'. Deze laatste afbeeldingen vullen
het gehele doek en de vlakverdelingen
h-
to
lopen 'geruisloos' in elkaar over. In haar
recentelijk vervaardigde serie abstracte
schilderijen met de ovale en ronde
organische vormen staat het menselijk
lichaam nog steeds centraal, maar deze
krijgt door het aquarellistisch
kleurgebruik en de compactere vorm
een krachtiger uitstraling. De lichamen
van vrouwen waaruit nieuw leven
ontstaat lijken te zweven direct onder
een kristal helder wateroppervlak dat
wordt beschenen door de zon. Zichtbaar
maar niet tastbaar, in een andere wereld
van blauw/groene/oranjekleurige tinten,
wachtend op een teken om te ontwaken.
De figuren op de schilderijen van de
Vlaardingse zijn over het algemeen
solitair staande personen die geheel in
hun handelingen lijken op gaan.Verstild
en rustig, zonder oogcontact te maken
met de toeschouwer, zijn zij verzonken
in welhcht herinneringen en
bespiegelingen, balancerend op de grens
van dromen en waken. Het is opmer
kelijk dat Magon Hoogendijk in staat is
die sfeer ook op de geabstraheerde
schilderijen tot uiting te brengen. Aan de
tot standkoming van ieder schilderij gaat
een periode vooraf van uitgebreide
voorstudie, (kleur en compositie) en
hoewel de series ontstaan vanuit een
specifieke gedachte wil Hoogendijk niet
kenbaar maken wat het uitgangspunt is.
Iedereen krijgt daardoor de gelegenheid
zich een eigen visie te vormen over het
werk. Als toeschouwer kun je de
afbeeldingen op de schilderijen
interpreteren als een terugkeer naar de
bron van het bestaan, geboorte en dood,
een nimmer eindigende cyclus. In de
serie waaraan Magon thans bezig is blijkt
opnieuw haar verbondenheid met Italië.
De schilderijen met de figuratieve
afbeeldingen roepen associaties op met
Italiaanse fresco's. Goudachtige tinten,
lichtbruin, blauw; naakte mannen en
vrouwen zich afsluitend voor de kijker,
die nnn of meer het gevoel krijgt een
voyeur te zijn. Magon maakte een serie
van zeven van deze gedetailleerd
uitgewerkte schilderijen waarop veel valt
te ontdekken; ogen en gezichten die
plotseling opdoemen, weerspiegelingen
in het water, vogels, een vrouw bewaakt
door cheeta's, een slang, het schijnen
verwijzingen te zijn naar het
scheppingsverhaal. De schilderijen
ademen een sprookjes- en raadselachtige
atmosfeer uit. Opvallend vooral in de
meer abstracte schilderijen zijn naast de
gearceerde delen - waaronder meestal
nog een afbeelding zichtbaar is - de
krachtige handen, voeten en hielen.
Voetzolen, handpalmen, geprononceerde
vingers en tenen die actie suggereren, de
afbeelding in beweging zetten, wijzen,
zich afzetten en beschermen. Ze dagen
de kijker als het ware uit zich te
verdiepen in de geschilderde voorstelling
en geven het schilderij 'handen en
voeten'. Wie ooit de Sixtijnse kapel in
Rome bezocht herinnert zich
ongetwijfeld de realistische bijbelse
afbeeldingen van Michelangelo waarop
de gebarentaal van handen en voeten van
de uitgebeelde personages boekdelen
spreekt. Met dit in het achterhoofd zal
iedereen die het werk van Marjon
Hoogendijk bekijkt ontdekken waardoor
zij onder meer geïnspireerd raakt.
