Vanaf de oprichting
stond daar
decennialang het
museum zonder meer,
schijnbaar een in
zichzelf gekeerd
instituut achter zijn
gesloten statige gevel.
Musis 6
haven weer op te kunnen roepen met
een kraan om de masten van de
zeilschepen van en aan boord te hijsen,
met rollende haringvaten, paarden en
karren en ligplaatsen voor historische
schepen, met de geur van haring en pek.
Er kwam een Stichting Exploitatie
Museumkade onder het bevlogen
voorzitterschap van oud-wethouder en
oud-zakenman Jan Madern.
Terwijl de bouw van de stadskraan in
volle gang was, besefte men dat in de
toekomst ook de groepsbezoeken
gestimuleerd zouden moeten worden.
Frits Loomeyer laat zich niet klein
krijgen. 'Komen er minder individuele
bezoekers dan moeten we ons maar op
de groepsmarkt richten. We hebben een
gezellige koffiehoek in het museum,
maar een groep van zeg 35 personen
kun je daar niet helpen. En de mooie
kamer is te kwetsbaar en niet geschikt.'
Zo ontstond het idee dat de groepen
een hapje en een drankje moesten
kunnen nuttigen in een paviljoen op
deinende pontons in de haven tegenover
het museum. Zo waren er ook geen
problemen te verwachten met de
welstandscommissie omdat er op het
water geen bouwvergunning is vereist.
Het paviljoen 'De Joon' is, anders dan de
Uj kraan, allerminst soepel tot stand
gekomen. De in 1996 te water gelaten
pontons bleven amper drijven. De
C oplossing hiervoor werd gevonden in
Sg het heien van palen; de pontons
moesten op dwarshggers komen te
rusten. De kabels over de bodem van de
haven gaven de plaatsen aan waar kon
worden geheid. De verste palen bleken
voor het huis van de buurman terecht
gekomen te zijn. Die had geen zin om
tegen het paviljoen aan te kijken. De
bouw werd stil gelegd en het paviljoen
werd opgeschoven. Met een stevige
vlonder is het tegen de kade aan komen
te liggen, naast de Stadskraan en de
aanlegplaats. Een heldere geest had
bedacht dat het dak van het paviljoen
kon worden opgesierd met het
vuurtorenlicht dat al tien jaar op het
terrein van Openbare Werken op een
toepasselijke bestemming stond te
wachten.
Alles werd met iedere tegenslag duurder
dan voorzien; fondsen en donateurs
bleven enthousiast en trokken keer op
keer de knip. Alles duurde ook langer
dan voorzien; het paviljoen kon pas
afgelopen september in gebruik worden
genomen.
Voorwaarde om iets te worden is wel
