t - -
1
flil
£&P
mmZ,
m
r'
9 gillij.
m%m
i
■^f«38s«S"CI
moeilijker dan Schiedamse PvdA-wethouders met een grapjas
als Gerard Verhulsdonk en een enkele dissident in eigen kring.
De Schiedamse politiek is te kenschetsen als volgzaam, weinig
vindingrijk, het zijn op-de-winkel-passers. In Vlaardingen zijn
raadsleden assertiever, beter in staat de gevoelens van het volk
te laten weerklinken. Daarom zijn de bewonersverenigingen in
Schiedam gedwongen actiever te zijn, maar vanwege de
introverte houding van het gemeentebestuur steken
Schiedam kwam een visitatiecommissie inspecteren onder
leiding van Elco Brinkman. Het was niet de pers die Schiedam
visiteerde. Het was de Schiedamse gemeenteraad die zich
voornam nu eens oude beloftes na te komen, een belofte die
zelf alweer verouderd is. Niet de journalisten waren het, die
predikten dat er oude beloftes moesten worden nagekomen.
Met de Zelfanalyse, Brinkman en de belofte van oude beloften
nakomen wekte het bestuur van Schiedam verwachtingen.
jMfJ
IteN
l j "Ai
><aaaM8iaa
- 1
I®B«SHl
v
'C.-V
onvoldoende Schiedammers er tijd in. Al bij voorbaat denkt
men tegen de bierkaai te moeten vechten. Dan kun je beter
met de tram naar Rotterdam.
In zo'n stedelijk milieu kan het gebeuren dat journalisten met
de ideeën moeten komen: „Herstel de verbinding tussen
Schiedam-Centrum en Nieuwe Maas." „Red de Tweede
Brandersbuurt van Schiedam." „Stimuleer het opzoomeren."
„Leg stadsparken en heemtuinen aan op de daken van de
grote parkeergarages." „Haal de natuur terug in de stad."
In Vlaardingen hoeft de pers zulke dingen niet te bedenken.
Daar bedenken kunstenaars dat er een relatie is tussen het Hof
en het Hoofd. Daar bedenken ambtenaren een groene
woonbuurt waar al het regenwater wordt benut. Daar gaat
PvdA-wethouder Kees van der Windt zelf de boer op met zijn
streven om het stadsgezicht van de Koningin Wilhelminahaven
voor het nageslacht te behouden. Maar welke wethouder in
Schiedam is in staat om robuust, overtuigend, met élan op de
bres te staan voor karakteristieke wijken als Kethel, Bijdorp,
het Singelkwartier of de Gorzen? Welk raadslid is in staat om
voor green lanes door de woonbuurten te pleiten?
De vraag is niet eens of ze in staat zijn.
Ze doen het gewoon niet.
Dat beïnvloedt journalisten in hun opinievorming - opinies
die des te pittiger worden, naarmate opinies van
stadsbestuurders uitblijven of op zijn best door ambtenaren
gedicteerd worden. Schiedam kwam met een Zelfanalyse, die
aantoonde dat er veel mis was. Niet de pers kwam daarmee. In
Daar krijgen journalisten harteklop en kortademigheid van,
dus voor hun gezondheid moeten ze veel van zich afschrijven
als de verwachtingen niet worden waargemaakt.
Vlaardingen maakte géén Zelfanalyse, wat dus ook geen
prestatie is, en lokte ook geen kritiek van Brinkman uit. De
politiek maakte niet iedereen dol met loze beloftes. In
Schiedam wordt iedereen gek gemaakt over een wijkcarrousel,
die wijkvisies moet opleveren. Maar de eerste, in Schiedam-
Oost, is al een wanproduct omdat de communicatie tussen
gemeentebestuur en wijkbewoners abominabel was. Een fout
begin. Overnieuw!
In Vlaardingen krijgt een journahst het nog voor elkaar, dat de
politiek dankzij zijn artikelen de Oosthavenkade en omgeving
herontdekt als bron voor toeristisch beleid. Daar komt zoiets
in een stadsvisie. in Schiedam klaagt de politiek dat de pers zo
veel commentaar heeft, omdat er ondanks waarschuwingen en
bezwaarschriften nog steeds belangwekkende gebouwen
gesloopt worden.
In Vlaardingen word je gefeliciteerd als je kritiek hebt.
In Schiedam vinden ze je zuur, als je leuke suggesties doet.
Of je niet in Vlaardingen wilt gaan wonen.
Mag ik de volgende eens proberen:
Er is toch zeker niemand, niemand die gelooft dat als je de
Vlaardingse journalisten naar Schiedam exporteert, er ineens
liever, milder, vriendelijker over de Schiedamse politiek wordt
geschreven?
Het omgekeerde slaat dus ook nergens op, quod erat
demonstrandum.
15 Musis
