de gemeente staat in een rechtszaak die zich aftekent met de
architect.
Kees Spanjers klaagt dat budgetoverschrijdingen op hem
afgewenteld worden, terwijl het de gemeente zelf was die
toezicht op de verbouwing hield. Spanjers klaagt dat essentiële
details in zijn ontwerp bij de uitvoering zijn nagelaten.
Attentie! Als details werkelijk essentieel kunnen zijn en ze
worden wegbezuinigd omdat er al zo'n overschrijding is, dan
zal een zelfbewust architect nimmer meer het predikaat mooi
op zijn eigen gebouw plakken. En als gemeentebestuurders dat
dan wel doen - "wat is het mooi geworden" dan heeft dat de
simpele bedoeling om aan te tonen dat de gemeenteraad een
goed besluit heeft genomen - "we wilden iets moois" - maar
dat de in tijd uitgelopen werkzaamheden en de overschrijding
van 1,4 miljoen euro op een krediet van 9,2 miljoen uiteraard
zijn toe te schrijven aan fouten van de architect, niet aan
controle door de gemeente op de uitvoering.
Jaja, 't is mooi.
Het was André Fokker van de ChristenUnie/SGP, die als eerste
lucht gaf aan zijn verbazing hoeveel geld er in de
Stadsgehoorzaal ging zitten. Op dat moment was nog niet
eens duidelijk, hoe hoog de overschrijding exact was. Fokker
constateerde echter dat het Fonds Schiedam Vlaardingen e.o.
de grote zaal adopteerde - lees: sponsorde. Hij vroeg zich af
waarom er dan extra gemeenschapsgeld moest naar een
marmeren vloer en kroonluchters. Het vervolg was amusant.
Facilicom Service Group adopteerde de kleine zaal,
Nederlandse Erts en Mineraalbewerking sponsorde de foyer op
de begane grond, Unilever adopteerde de VIP-lounge, de
Rabobank adopteerde de bovenfoyer, Norfolkline adopteerde
de Glazen Foyer - alle hun naam voor vijf jaar eraan
verbindend - zonder dat het voor de gemeente Vlaardingen
één cent goedkoper werd. Het theater was compleet - maar
dan haakt de CU/SGP af.
Ondanks de zeer welkome sponsors - genoemd kunnen nog
worden Zethameta, Waterweg Wonen, Madern, DeltaPort,
Vopak en Novotel - is de gemeente uiteindelijk duurder uit.
Architect Kees Spanjers wijt het aan miscommunicatie, dat het
qua planning en kosten uit de hand gelopen is. Hij is uitermate
ontevreden over het resultaat. In een reactie zei een
gemeentelijk woordvoerder in het AD-Rotterdams Dagblad van
12 september, de dag van de officiële heropening: "Dat de heer
Spanjers zijn naam niet meer aan dit mooie theater verbonden
wil zien, betreuren wij."
We zien hier een eenvoudig steekspel in overigens het
zoveelste project in Nederland en de rest van de wereld,
waarbij een ingrijpend project duurder uitpakt omdat aan de
ene kant de architect of de aannemer te optimistisch is of te
laag offreert en aan de andere kant de overheid de
deskundigheid mist om een realistische prognose te maken
van de uitkomst. In dit geval vindt de opdrachtgever het
resultaat mooi en vindt de ontwerper het niet meer mooi,
maar zijn ontwerp natuurlijk nog wel.
Het is aan de rechter te bepalen wie gelijk heeft, maar dat er
tussen gemeente en architect miscommunicatie is geweest, is
aannemelijk. Spanjers had in een belangrijke fase het meest te
maken met Heiko Kuipers, directeur van wat toen dwalend het
Theater van Vlaardingen genoemd was. Kuipers kwam -
evenals burgemeester Bruinsma, maar dat terzijde - uit
Groningen naar Vlaardingen. Je kunt het treffen (met
Bruinsma) of je kunt een bok schieten (de Schiedamse
Musis 322
