Daarom zal zijn
jenever altijd minieme
smaakverschillen
vertonen. Is dat erg?
Helemaal niet. Dat is
juist de charme van een
natuurproduct.
17 Musis
zullen pakken. Mijn producten zitten niet
echt in het goedkope segment."
De groeiende belangstelling voor zijn
dranken heeft volgens zijn oordeel
vooral te maken met het toenemende
kwaliteitsbesef van de consument. Die
betaalt graag wat meer, als hij weet dat
hij dan werkelijk iets goeds aanschaft.
Daarnaast valt het Hofleveranciers-effect
niet te onderschatten. Leo Fontijne mag
dit predikaat voeren sinds oktober, en
tot dusver heeft het koninklijke embleem
hem geen windeieren gelegd.
Dat zijn bedrijf tot dit elitegezelschap
werd toegelaten heeft hem in hoge
mate verbaasd. De promotie komt hem
zeer raadselachtig voor. „De gemeente
Vlaardingen heeft er erg zijn best
voor gedaan. Maar de provincie was
sceptisch. Die bleef zeggen: laat maar
zitten, het wordt toch niks, de koningin
erkent geen eenmansbedrijven. Ik
schijn dus een uniek geval te zijn. De
achtergronden zijn mij duister. Er gaan
geruchten dat Beatrix hier persoonlijk
de hand in heeft gehad, omdat zij erg
gesteld is op de producten van Van
Toor. Zo is er het verhaal dat zij zich
bij de opening van het Visserijmuseum
de schelvispekel goed heeft laten
smaken, er zelfs een beetje tipsie van
is geworden. Een ander verhaal wil dat
het te maken heeft met mijn kandeel. Ik
ben een van de laatste fabrikanten. Dus
je hebt best kans dat de kandeel die op
het koninklijk huis wordt gedronken bij
de geboorte van een prinsje of prinsesje
afkomstig is van Van Toor."
De kroon op zijn werk, zegt hij over het
hofleverancierschap
Iets anders is zijn status in de regio.
De twee andere moutwijnjenevers
(Notaris en Old Schiedam) zijn beide
voorzien van het echtheidszegel van
de gemeente Schiedam. De jenever van
Fontijne moet het stellen zonder deze
door de burgemeester van Schiedam
getekende kwaliteitsgarantie. Het zegel
gaat terug op een in 1902 ingestelde
traditie die een dam wilde opwerpen
tegen de vloed aan goedkope jenevers
waarmee de markt werd overspoeld.
In dat opzicht zou Leo Fontijne het een
hele eer vinden als zijn product met het
zegel werd onderscheiden. Het zou een
erkenning van zijn streven naar kwaliteit
zijn. Bovendien: hij is een geboren
Schiedammer.
Maar komt een in Vlaardingen gestookte
jenever wel in aanmerking voor deze
Schiedamse kwaliteitsgarantie? En: zou
het commercieel wel handig zijn om
een Schiedams zegel op een Vlaardings
product te plakken? Brengt dat de
consument niet in verwarring?
Fontijne heeft zijn twijfels.
Trouwens: strikt genomen voldoet
hij niet aan de voorwaarden. Die
bepalen dat de moutwijnjenever in vier
opeenvolgende processen gestookt moet
worden in een branderij/distilleerderij
waar geen andere dan de voor de
bereiding van moutwijn benodigde
grondstoffen aanwezig mogen zijn. De
jenever tenslotte mag uitsluitend worden
gestookt uit deze authentieke moutwijn.
Neutrale alcohol - om het even of dit
de uit melasse of uit graan gewonnen
alcohol is, is absoluut taboe. Dit geldt
ook voor brandewijn en voor de neutrale
alcohol die voor de bereiding van een
groot aantal likeuren en bitters wordt
gebezigd. En hier moet Leo Fontijne
passen. In zijn distilleerderij zijn wel
degelijk grondstoffen te vinden die er
volgens de bepalingen van het zegel niet
mogen zijn. Simpelweg omdat hij die
stoffen nodig heeft voor de bereiding van
de andere dranken uit zijn assortiment.
Hij zal het zegel dan ook niet aanvragen;
hij respecteert de regels.
Dringt zelfs aan op strenge controle
door de gemeente Schiedam. De zorg
die Leo heeft, was voor zijn collega
in het Jenevermuseum ook aanleiding
om de likeur die het museum naast de
Old Schiedam wil maken voor de volle
honderd procent te baseren op de in
eigen branderij gestookte moutwijn.
Precies zoals de Schiedamse distillateurs
dit in de negentiende eeuw ook deden,
waar zij in plaats van brandewijn hun
eigen moutwijn als uitgangspunt namen.
Met Leo Fontijne is zijn collega Jaco
van der Leun van het Jenevermuseum
er alles aan gelegen om te voorkomen
dat de geloofwaardigheid van het
echtheidszegel op de tocht kan komen
te staan. Dat mag niet gebeuren,
meent Fontijne: „Het is de laatste
kwaliteitsgarantie die we hebben. Daar
moeten we heel zuinig op zijn."
De moutwijnjenever van Van Toor kost
20 euro per fles.
