Sjaak van Beek, een humanist achter de camera Peter de Lange Foto's: Jan van der Ploeg Op de foto's die Sjaak van Beek tentoonstelt in het Vlietlandziekenhuis zie je wat Vladimir Nabokov bedoelde toen hij schreef dat ons bestaan niets meer is dan een vluchtig kiertje licht tussen twee eeuwigheden. Omringd door inktzwarte duisternis gloeien de hoofdpersonen op in een warm maar zwak schijnsel en het lijkt of Van Beek op de sluiter heeft gedrukt net voordat het licht uitging. De foto's werden gemaakt in het ziekenhuis, een plaats waar de grens tussen leven en dood in schemering is gehuld. Daar vinden mensen kracht in hun kwetsbaarheid. Daar maakt Van Beek zijn beste foto's. Sjaak van Beek (1958) werkt drie dagen per week als verpleegkundige op de afdeling endoscopic in het Vlietland. Zijn vierde werkdag vult hij als huisfotograaf van het ziekenhuis. Hij brengt in die hoedanigheid de meest uiteenlopende gebeurtenissen in beeld, van afscheidsrecepties tot de ingebruikname van nieuwe apparatuur. Hij maakte ook de foto's voor het boek Ziekenhuis stroomopwaarts dat de geschiedenis beschrijft van de drie ziekenhuizen waaruit het Vlietland is voortgekomen: het Noletziekenhuis Schiedam, het Gemeenteziekenhuis Schiedam en het Holyziekenhuis in Vlaardingen. Verpleegkundige werd hij op aanraden van zijn moeder, fotograaf uit eigen initiatief. Het ziekenhuis werd zijn werkplek nadat hij van de havo was gestuurd wegens verzuim van de gymles. Hij had een afspraakje gehad met Annet, zijn meisje - hetzelfde meisje dat nu al tientallen jaren zijn vrouw is. Een bemiddelingspoging van Sjaaks vader haalde niets uit, de rector kende geen pardon. Sjaak moest Spieringshoek vaarwel zeggen. Jij bent een sociaal en warmbloedig mens, jij hoort thuis in de zorg," meende zijn moeder, toen haar zoon doelloos thuis zat en niet wist welke richting hij moest inslaan. Achteraf stelt hij vast dat zijn moeder gelijk had. „Dat sociale vind je bij mij van mijn kruin tot mijn tenen." Sjaak ging de verplegeropleiding in van het Gemeenteziekenhuis. In het ziekenhuis ging hij ook met fotografie aan de slag. Fotograferen was al in zijn jeugd een geliefde bezigheid. ,,Er zijn fotozaken in Schiedam waar de vette afdruk van mijn neus voor altijd 17 Musis

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2009 | | pagina 17