'Herinneringen', een gids voor later
Diet
Wim Henkes
Wim Henkes 1956 NewarkNJ) studeerde,
als zoon van een Nederlandse vader en
een Amerikaanse moeder, geschiedenis
aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam
en volgde het postgraduate art studies
programm van de Columbia University
in New York. Momenteel werkt hij
als correspondent voor verschillende
Amerikaanse kranten. Voor Musis las hij
'Herinneringen' van Piet Sanders.
'Ongelofelijk' is een eerste reactie na het lezen van het boek
'Herinneringen' van Piet Sanders. Maar al snel breekt het besef
door dat hier een levensgeschiedenis wordt verteld die bijna
honderd jaar omvat. Dit alleen al is uitzonderlijk. Honderd jaar
worden is in deze tijd dan misschien niet meer zó bijzonder.
Maar dat iemand op 96-jarige leeftijd nog volop aan het werk
is, zich actief bezig houdt met de jongste stromingen in de
hedendaagse kunst en ook nog de tijd vindt om een leesbaar
boek te schrijven, is maar weinigen gegeven.
Wie in Schiedam de naam Piet Sanders noemt, roept allereerst
associaties op met de architect Piet Sanders van wie Schiedam
talrijke gebouwen bezit. Ook over hem is veel gepubliceerd
en bevindt zich in de bibliotheek een rijk geïllustreerd boek.
Vanzelfsprekend krijgt de architect ook in 'Herinneringen'
de eer die hem toekomt. Misschien niet in een uitgebreide
tekst. Wel in het gegeven dat Sanders jr. aan zijn vader een
grote liefde dankt voor de architectuur. Deze kon hij mede
vorm geven in zijn bemoeienissen met de oprichting van het
Nederlands Architectuur instituut in Rotterdam en de schenking
van de nu in Rotterdam aanwezige unieke verzameling van
maquettes van toonaangevende buitenlandse architecten.
Ook wist hij het beroemde Amerikaanse architectenduo Hani
Rashid en Lise Anne Couture te interesseren in Crematorium
en Begraafplaats Beukenhof en met name de gebrekkige
aula daarvan. Het resultaat was een ontwerp voor een
crematorium en auditorium dat één van de topstukken was op
de Architecture Biennale 2004 in Venetië.
Maar dat iemand op 96-jarige leeftijd
nog volop aan het werk is, zich
actief bezig houdt met de jongste
stromingen in de hedendaagse kunst
en ook nog de tijd vindt om een
leesbaar boek te schrijven, is maar
weinigen gegeven.
Kunst speelde al op jonge leeftijd een belangrijke rol in het
leven van Piet en diens vrouw Ida Sanders. Als leerling van het
gymnasium speelde hij toneel, als student organiseerde hij zijn
eerste (foto)tentoonstelling en verzorgde hij filmvoorstellingen
met de cultfilms van dat moment als La passion de Jeanne
d'Arc van Carl Theodor Dreyer (1928) en Eisensteins
Pantserkruiser Potemkin (1925).
Als verzamelaar en actief bestuurder van talrijke instituten op
het gebied van de beeldende kunst en cinematografie zou hij
echter pas na de Tweede Wereldoorlog echt actief worden.
De lijst van functies en initiatieven in museale en culturele
sfeer is indrukwekkend. Het Stedelijk Museum Amsterdam en
dat van Schiedam, Eioijmans van Beuningen, het Nederlands
Architectuur instituut, Beelden aan Zee, Kröller Müller passeren
de revue naast bestuurslidmaatschappen van een veelheid
aan instellingen op het gebied van internationale arbitrage en
vennootschapsrecht, z'n functies als beleidsdrager en adviseur
in overheidsdienst en een veelheid van commissariaten en
daarvan afgeleide verantwoordelijkheden.
Terecht merkt Hans van der Sloot in zijn voorwoord op:
'Aanvankelijk was de bedoeling een uitgebreid inteiview met
Musis 8
her
inner
ingen
sanders
