Hamvraag
Rust en toewijding
Neutraal bijzonder onderwijs
Nestgeur
Niemand luistert echt naar de leerkrachten, niemand echt naar de ouders
De aanwezigheid van autochtone kindertjes in de klas doet er
in dit verband niet toe. Anders zouden die toch op hun beurt
een behoorlijk mondje Turks, Berbers of Papiamento mee
naar huis brengen, en dat is niet het geval. Evenmin hebben
de kinderen op De Taaltuin de talen van hun klasgenootjes
geleerd. Het Nederlands staat er wél op een behoorlijk niveau.
Dat komt door het onderwijs. Heel gewoon.
Een goede school is een school, waar talent ontdekt wordt en
ontwikkeld. De hamvraag is: wat komt er van de leerlingen
terecht? Leren zij later een goed vak, van loodgieter tot
neurochirurg en van onderwijsassistent tot professor? Of
versterken zij voor een groot deel de gelederen van de
vroegtijdige schoolverlaters en kanslozen? Het is een lief
idee als elke klas een afspiegeling zou zijn van de etnische
samenstelling der wijkgemeenschap, maar met de kwaliteit
van het onderwijs heeft dat weinig van doen.
De derde misvatting is gelegen in de gedachte, als zouden
kinderen voor hun bestwil in eigen wijk naar school moeten
gaan. In de PvdA wordt zelfs openlijk gefilosofeerd over
het invoeren van inschrijfsystemen, waardoor ouders de
buurtschool opgedrongen krijgen. Niet valt in te zien waar dit
allemaal goed voor is en hoe scholen er op vooruit zouden
gaan als ze geconfronteerd worden met onwillige ouders die
de boel wantrouwen en steeds zullen zoeken naar manieren
om hun kind onderwijs te bezorgen dat in hun ogen beter en
betrouwbaarder is. Ouders hebben in dit vrije land het recht
om zelf een school te kiezen en dat zal er in de praktijk een
zijn waar hun kinderen zich op hun gemak en thuis voelen.
De beste manier om een opstand te organiseren is ouders van
overheidswege te frustreren bij die zoektocht.
Het is in het kader van die filosofie trouwens helemaal vreemd
om De Wieken te dwingen uit het westen van Schiedam te
vertrekken om onderaan de Vlaardingerdijk in Nieuwland de
ballingschap te proeven.
De vierde misvatting tenslotte leert dat een school een ideaal
buurtcentrum is. Ze is verwant aan onjuiste veronderstellingen
met betrekking tot schaalvoordelen en multifunctionaliteit.
Immers, waarom zou je die toneelzaal niet na schooltijd aan
de buurt ter beschikking stellen? Is de kantine geen prachtig
verzamelpunt voor de hangjongeren? Kan men niet de dames
van de ongemengde gymnastiek het gebruik van de sportzaal
gunnen?
effectief lesgeven alléén is al moeilijk genoeg. Wie het
takenpakket van scholen aanlengt met allerlei nuttige, maar
tegelijk oneigenlijke functies, offert daaraan de belangen der
leerlingen op. Laat de schoenmakers van het onderwijs in
hemelsnaam bij hun eigen leest blijven.
Al deze misvattingen blijven in omloop omdat niemand maar
dan ook niemand echt naar de onderwijskrachten luistert en
evenmin naar de ouders. Het onderwijsbeleid in Schiedam
is het resultaat van een eeuwigdurend overlegproces tussen
de politiek, ambtenaren en schoolbesturen. Rond zulke tafels
moeten de eisen van de onderwijspraktijk te vaak wijken voor
de schoonheid van de nieuwste theorie.
Zo wordt de kwaliteit van het onderwijs in Nieuwland een
zware slag toegebracht. Meer dan ooit zullen de ouders van
de duurdere woningen die op steeds meer plekken in de wijk
verrijzen, voor hun kinderen juist buiten de wijk betrouwbaar
onderwijs zoeken - tot aan de exclusieve Rotterdamsche
Schoolvereeniging toe. Het hoeft niemand te verbazen,
als ouders in onze eigen stad straks pogen een exclusieve
Schiedamse Schoolvereniging op te richten. Neutraal bijzonder
onderwijs heet dat en het is geheel in overeenstemming met
de wet.
Het alternatief voor de noodlottige cluster op de Thorbecke-
singel is eenvoudig. Gun de drie scholen nieuwbouw op een
eigen locatie. Dan kunnen ze zich ontwikkelen zonder dat zij
zich al te nadrukkelijk van hun buren af moeten grenzen. Het
hoeven geen paleizen te zijn. Een leerkracht heeft de ruimte
nodig en goede leermiddelen. Allerlei toeters en bellen, zoals
theaterzalen zijn aardig maar niet noodzakelijk en zullen
ouders - heb respect voor het gezond verstand van ouders -
nimmer verleiden om hun kind juist op die school te doen.
Dankzij de kleinschaligheid van die drie scholen afzonderlijk
voelen kinderen zich mens en geen nummer in een groot en
anoniem geheel. Zij lopen ook geen gevaar in dat anonieme
geheel verloren te raken. Zij worden zowel in het goede als in
het kwade tijdig opgemerkt. Mijn liefje, wat wil je nog meer.
Vanwege de eigen nestgeur - die overeenkomt met de kijk
op het leven thuis - wordt het voor leerlingen gemakkelijker
om nieuwe dingen te leren kennen, begrijpen en waarderen.
Hun mentale telescoop is immers opgesteld in een vertrouwde
omgeving en niet bovenop een enge rots waar je nog nooit
geweest bent. Wereldburger worden begint thuis. Daar ook
Neenl Onderwijs is gebaat bij rust en toewijding. "Vreemde"
activiteiten in het complex zijn storende factoren - ook
als die 's avonds en in de weekenden plaatsvinden -
want zij leiden er toe dat de buurt de school de hele dag
als een ontmoetingsplaats gaat zien. Als centraal punt
in de wijk wordt het complex bovendien de plaats waar
maatschappelijke problemen opgelost moeten worden. Nu al
krijgen leerkrachten veel extra taken op de schouders gelegd
die vroeger de vanzelfsprekende verantwoordelijkheid van
de ouders waren. Haast elke docent voelt zich tegenwoordig
sociaal werker. Dat gaat ten koste van het onderwijs, want
vind je het kompas om mee te nemen op je reis de wereld in
zodat je niet verdwaalt.
De kleine school tenslotte kan schóól blijven. Die wordt
niet opgezadeld met het functioneren als wijkcentrum. Zo
hoort het ook, want effectief lesgeven is vandaag de dag al
uitdagend en lastig genoeg. Dan kun je als docent niet allerlei
neventaken erbij pakken, hoezeer dat ook door een of andere
verre managementpief wordt bepleit en bezongen.
Het is nog niet te laat. Het kan allemaal nog worden terug
gedraaid. Schiedamse politiek: red De Wieken, red De Taaltuin,
red de Ababil.
Musis 16
