Zij is de eerste die de telefoon
grijpt om een minister te bellen
als de Oekraïense bureaucratie
de invoer van hulpgoederen
tracht te belemmeren met
beperkende maatregelen of
botweg bepaalt dat voor
iedere vrachtauto met gebruikt
beddengoed en tweedehands
kleding 30.000 dollar aan
invoerrechten moet worden
betaald. Dan gaat ze meteen
zo te keer, dat de ambassade
op z'n grondvesten staat te
schudden en de Tweede Kamer
de minister om opheldering
vraagt.
25 Musis
door de straling en hadden hulp nodig. En kon zij misschien
ook kleren sturen voor kindertehuizen? En voor bejaarden?
Zo kwam in Vlaardingen de eerste hulpactie voor Romny
op gang. Geholpen door scholieren en winkeliers in de
binnenstad, zamelde Bea Kluiters kleding, schoeisel en
speelgoed in, en geld om het transport te betalen. In 1991
gingen de vrachtwagens op weg.
In de jaren daarna zouden er nog vele volgen. De gretigheid
waarmee de eerste zending spullen werd aanvaard, maakte
duidelijk dat één transport bij lange na niet voldoende was
om zelfs de meest acute nood te lenigen. Bea Kluiters, die
het konvooi per trein achterna was gereisd en in Romny had
geholpen bij de distributie, was perplex. ,,Je kon het gelijk
uitdelen, zo vanuit de vrachtauto. De dankbaarheid waarmee
ze het aannemen was hartverscheurend. Ze konden maar
niet begrijpen dat ze iets kregen uit het Westen. Van 't Westen
hadden ze immers altijd geleerd dat daar slechte mensen
woonden."
Terug in Vlaardingen, bleek er nog geld over van de actie.
Daarmee werd de stichting Spoetnik Begeleider") opgezet.
En werden nieuwe acties voorbereid. De coördinatie bleek
Bea Kluiters op het lijf geschreven. Afkomstig uit een
middenstandsgezin, weet zij van kind af aan wat aanpakken
is. Haar ouders hadden drie manufacturenzaken in Den Haag
en een ervan had zij jarenlang zelf geleid.
Twee opgroeiende kinderen verhinderden haar de zaak
over te nemen toen haar vader er mee ophield. Maar
eenmaal verhuisd naar Vlaardingen, begon Bea de drukte
te missen. Om toch iets omhanden te hebben richtte ze
een peuterspeelzaal op voor de wijk Holy. Daarna hielp ze
mee een wijkvereniging uit de grond te stampen. Ze meldde
zich aan voor stedelijke werkgroepen, verrichtte op school
hand- en spandiensten en begon uiteindelijk ook weer een
