"Wij zijn theatermensen:
we gaan ervoor!"
Ambivalente gevoelens bij
de verhuizing van De Teerstoof
tekst: Robert van IHerk
foto's: Jan van der Ploeg
Deborah Lens (46), directeur van De Teerstoof, is een
bijzondere verschijning. Ik tref haar in de keuken van het
voormalig woonhuis van de Holmers. De familie is sinds een
jaar verhuisd naar een ander plekje in de binnenstad van
Schiedam. Nu houden de medewerkers van De Teerstoof
kantoor in hun privé vertrekken. Deborah - een warme,
expressieve persoonlijkheid met indrukwekkende bril - heet
me welkom. Het is half zes. Op de gang is het een drukte
van belang: uitgelaten kinderen bezoeken de theaterschool.
De keukentafel toont een informele explosie van brochures,
aantekenblokken, slimme telefoons en de onvermijdelijke lege
koffiemokken. Een prima biotoop voor een goed gesprek.
Oud, zwak en krom
"Hier wil je toch niet weg?", vraag ik, terwijl ik de creatieve
chaos op mij in laat werken. "Nee, dat heb je eigenlijk wel
goed geraden. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel hoor, want
alles hier is oud, zwak en krom." Deborah overdrijft niet. De
huisvesting van Theater De Teerstoof bestaat uit meerdere,
kunstig aan elkaar gekoppelde historische panden. Het
complex biedt plaats aan de theaterzaal, de kleedkamers,
de foyer, dansstudio, repetitieruimte en het kantoor van
De Teerstoof, en natuurlijk aan het Schiedamse Filmhuis en
Apollo Toneel. Op zolder bevindt zich het feitelijke theater.
"Het podium is een vierkante postzegel. Eigenlijk is het
te klein voor wat wij allemaal doen.", aldus Deborah. En
De creatieve geest van de familie Holmer
waart nog steeds rond in het pand van
Theater De Teerstoof aan de Nieuwstraat in
Schiedam. Dankzij de inzet van de Holmers
genoot De Teerstoof in de jaren 1970
landelijke bekendheid als hét podium voor
cabaret en klein toneel. En sinds acht jaar
is het voormalige diaconaat een vertrouwd
honk voor jeugdtheater. Al bijna veertig
jaar biedt De Teerstoof zodoende onderdak
aan allerlei theateractiviteiten. Nog wel.
Binnenkort verhuist het Jeugdtheater naar
het Wennekerpand.
inderdaad, voor de gelegenheid zijn momenteel alle stoelen
uit het theater getakeld, want anders kan het de voorstelling
Rupsje niet bergen. "Die krappe ruimte heeft zijn technische
beperkingen, maar artistiek kunnen we alle kanten op",
relativeert Deborah: "Het voordeel is dat het echt onze ruimte
is; we kunnen doen wat we willen."
Een ruimte delen
Dat wordt in het Wennekerpand een heel ander verhaal.
Het prachtige gebouw van de voormalige jeneverstoker
wordt immers een verzamelgebouw, een gebouw dus
dat De Teerstoof met andere gebruikers moet delen. Het
Filmhuis verhuist bijvoorbeeld mee en behoudt net zoals
het Centrum voor Beeldende Kunst de eigen ruimte. Ook de
'kleine' programmering van het Theater aan de Schie zal
plaatsvinden in het Wennekerpand. Bovendien komen er vijf
ateliers, een tentoonstellingsruimte, kantoren en horeca in.
"Vooral die grotere zaal voor 200 personen is fantastisch"
zegt Deborah: "Een verdubbeling van onze huidige capaciteit.
Dat krijgen we makkelijk vol. We kunnen nu elk jaar - in
plaats van tweejaarlijks - alle 7000 basisschoolleerlingen uit
Schiedam ontvangen." Klinkt goed, maar jammer genoeg
biedt de programmering van het Wennekerpand slechts
ruimte voor veertig procent van de huidige activiteiten van
De Teerstoof. Ook de andere gebruikers willen de theaterzaal
immers benutten. Wat nu? "Tja, dat was inderdaad wel een
Musis 24
