tekst: Hans van der Sloot
foto's: Jan van der Ploeg
Aan strijdlust geen gebrek
Als het erom gaat om de
intimiteit van het theater te
versterken en flexibel om
te gaan met een groter en
minder groot publiekdan
is het heel eenvoudig om
het balkon af te schermen.
Dat kan architectonisch
en bouwtechnisch op een
heel mooie, verantwoorde
manier. Op die manier hou
je de mogelijkheden om
voorstellingen te spelen voor
een maximaal publiek en heb
je bij kleinere voorstellingen
een zaal die daarbij past.
Bibliotheekdirecteur Karin Visser denkt er hard over om
tenminste de bovenste verdieping van de bibliotheek op te
doeken om de financiële problemen het hoofd te kunnen
bieden. In de vrijgekomen ruimte zou de gemeente dan enkele
diensten kunnen huisvesten die momenteel nog elders in de
stad gevestigd zijn. Dit zou tevens betekenen dat tussen de
vestiging aan het Stadserf en die op het Bachplein in Noord de
taken anders verdeeld moeten worden. Waarbij de bibliotheek
aan het Stadserf misschien zelfs van ondergeschikt belang
zou worden aan het filiaal in Schiedam-Noord. Het is geen
fraaie oplossing geeft Karin Visser toe, maar de beste die ze
momenteel bedenken kan.
Een addertje onder het gras is natuurlijk wel dat een vermin
dering van het aanbod en de dienstverlening worden door
berekend in de subsidie. Daardoor zou 'minder' weieens 'nóg
minder' kunnen worden. En dan is Leiden pas echt in last.
Hans Ruijssenaars: "Je moet er vanuit gaan dat een bibliotheek
hoe dan ook in het centrum van de stad thuishoort. Van een
gemeentebestuur mag worden verwacht dat ze een dergelijke
belangrijke maatschappelijke voorziening in stand helpt
houden. Een bibliotheek is meer dan een uitleenfabriek.
Het is een ontmoetingsplaats, een ondersteuning van het
onderwijs, een vormingsinstituut en een cultuuruiting
tegelijk. Het onderhouden van een bibliotheek met alle daarin
opgenomen faciliteiten behoort eenvoudig tot de kerntaken
van de overheid. Ook al is de instelling zelf geprivatiseerd
en de overheid nog maar zijdelings of in het geheel niet
betrokken bij het beleid. Je moet er toch niet aan denken dat
een gemeentebestuur z'n taak als hoeder van de Nederlandse
literaire en documentaire cultuur zomaar aan de wilgen zou
hangen."
Karin Vissers plan om de helft van de bibliotheek te offeren
aan gemeentelijke diensten die momenteel elders zijn
gevestigd, ziet hij als niet haalbaar: "Hooguit zou je er
aan kunnen denken om de kantoren aan de ene kant van
de bovenverdieping intact te laten en aan de andere een
kantoortuin in te richten. Ideaal is dat allerminst, want wat
moet je dan met die twee monumentale, marmeren trappen.
Als je de bibliotheek wilt splitsen zul je met die trappen
moeten beginnen en moet de bovenverdieping apart ontsloten
worden. De netto winst wordt verre overtroffen door de
noodzakelijke investeringen, waar maar een heel geringe
ruimtewinst tegenover staat. Als je aan verhuizen denkt,
Het theater zit in z'n maag met het grote aantal van zeven
honderd stoelen, verdeeld over zaal en balkon. De bibliotheek
kan de maandlasten nauwelijks betalen en vreest daardoor in
de problemen te komen.
Voor wat het theater betreft hoopt directeur Frank Lissenburg
dat het openen van de Kleine Zaal van het Theater aan de
Schie in het Wennekerpand de druk gevoelsmatig wat te ver
lichten. De producties die een groter publiek trekken, blijven
aan het Stadserf, de kritischer voorstellingen verhuizen naar
het Wennekerpand. Dat brengt niet meer geld in het laatje,
maar krikt wel het bezettingspercentage van het Stadserf wat
op. Het actief werven van huurders voor de grote zaal en vooral
de foyer moet de rest doen. Aan strijdlust geen gebrek, al zou
hij er heel wat voor geven als er een oplossing kwam voor het
structurele teveel aan ruimte en stoelen in het theater.
5 Musis
