maar waarvan de bezoeker niet te weten komt wat
de functie ervan is, als het een functie heeft. Wordt
het bijvoorbeeld gezongen? Het heeft coupletten over
Nederlandse steden als Amsterdam, Rotterdam, maar
ook over Schiedam:
'Hee heeeee, wat ze Schiedam noemen, waar ze
jenever drinken
't bevalt me zeer, waar dag lieve schat, dag mokkel dag
zeggen
'o mijn hoofd, nana, ik had kiespijn, nana
'ik heb veel gedronken, nana, nana schat, nana, nana
lieve nana
Ook Scheveningen en Brabant komen aan de beurt,
Scheveningen met haring en Brabant met bieslook. Dit
tekstpaneel kan staan voor de hele tentoonstelling. Die
ziet er schattig uit, als een winkeltje met mooie spullen,
maar maakt de bezoeker niet wijzer over wat hij of zij
aan objecten krijgt voorgeschoteld. Dat geldt ook voor
Haga in Istanbul woonde. Hans van der Sloot en Ingrid
van der Vlis besteden er uitgebreid aandacht aan. En
waarom dan niet daartegenover de drinkgewoonten
anno nu laten zien? Er zijn ongetwijfeld genoeg Turkse
Nederlanders die het museum daarbij zouden kunnen
helpen en dat ook graag zouden doen.
Maar bovenal het verzoek de bezoeker serieus te
nemen en hem te informeren over wat hij in de vitrines
ziet. Dat is een minimale eis die iedere bezoeker aan
een tentoonstelling mag stellen. Het hoeft niet veel
te zijn, maar we mogen toch tenminste wel weten
waarvoor iets werd of wordt gebruikt en hoe oud of
jong het is. En dan nog wat. Langs de muur hangen
foto's van drinkende mensen, vooral mannen. Ook
die lijken niet informatief maar decoratief bedoeld te
zijn, want ze hebben geen enkele duiding. Het ruikt
overigens wel heerlijk in de tentoonstellingsruimte. Dat
is te danken aan de open manden met grondstoffen
de drie splinternieuwe flessen wijn met onbegrijpelijke
namen en de drie flessen raki met even onbegrijpelijke
etiketten in een van de vitrines. Een oude fles of kruik
is nergens te zien. Raki zat ongetwijfeld ook vroeger in
een fles of een kruik. Niets van dat al.
Daarom toch maar een hartenkreet. Nederland gedenkt
400 jaar diplomatieke betrekkingen met Turkije en het
Schiedamse Jenevermuseum wil aan die herdenking
bijdragen met een onderwerp dat bij dit museum past.
Waarom dan niet een minimale structuur aangebracht
in de tentoonstelling, met bijvoorbeeld aandacht voor
de drinkgewoonten in de tijd dat de Schiedammer
(voor raki?) die naast elkaar en buiten de vitrines zijn
opgesteld en voorzien zijn van hun namen, maar niet
van die van het product waarvoor ze gebruikt werden.
Ten slotte. Het museum organiseert rond deze
tentoonstelling verschillende activiteiten, zoals op 31
mei de avond Schiedam in dialoog, door de Stichting
Meredia. Op die avond kunnen Schiedammers met
elkaar hun kennis van en ervaringen met drankculturen
uitwisselen. Er is dan ongetwijfeld ook gelegenheid
voor een proeverijtje in het Proeflokaal, waarin tijdens
de tentoonstelling ook raki is opgenomen.
U«>51ARMAS
H*UC OrUNtAR
*esTiVAu
31 Musis
