gekwalificeerd arts geschieden, die getraind was in
de omgang met de gecompliceerde randapparatuur.
Onderzoek had uitgewezen dat er gemiddeld 52
minuten lagen tussen het eerste 112-alarm en de
aankomst van de patiënt met gillende sirenes en blauwe
zwaailichten in het ziekenhuis. "Kon dat moment van
behandeling worden vervroegd?" vroeg Simoons.
Max meende van wel. Nu kwam zijn veelzijdige
belangstelling in het spel. Samen met het
elektronicaconcern Siemens ontwikkelde hij een
speciaal rubberen matje met contactpunten. Als dat
op de borst van de patiënt gelegd werd, kon een goed
elektrocardiogram worden gemaakt. Je hoefde geen arts
te zijn om een bruikbaar resultaat te boeken. Bovendien
schreef hij een algoritme, een computerprogramma
waarmee kon worden bepaald, of een tromboliticum
moest worden toegediend, hoeveel en van welk type.
Met deze apparatuur konden ook verpleegkundigen
- Nederlandse ambulancebroeders hebben een
verpleegkundige achtergrond - de behandeling starten
in de ziekenwagen zelf. Zo werd de schade aan de
hartspier geminimaliseerd.
Max zelf nam de training van de ambulance
medewerkers voor zijn rekening. Door zijn innemende
optreden en zijn grote onderwijskundige talenten wist
hij alle bezwaren te overwinnen. Sindsdien beschouwen
de mensen van de ambulance in de Rijnmond Max als
een der hunnen, wat er ook in de afgelopen jaren is
gebeurd.
Max schreef vele artikelen voor medische tijdschriften.
Het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde riep
hem uit tot de beste jonge onderzoeker van het jaar.
Hartspecialisten uit de hele wereld liepen de Erasmus
Universiteit plat om het wonder met eigen ogen te
aanschouwen.
Gedurende zijn hele onderzoek werkte Max nauw
samen met Jan Hartman - ook Schiedammer, toen
hoofd ambulancedienst bij de Rotterdamse GGD. Max
reisde de wereld rond om op medische congressen
kond te doen van de nieuwe aanpak. Vaak nam hij
Hartman mee. Dan kwam een belangrijke karaktertrek
tot uiting. Max haatte het als mensen alle eer voor
zichzelf opeisten. Hij belichtte altijd de prestaties van
zijn medewerkers en liet hen vaak genoeg op het
spreekgestoelte zelf delen in het applaus. Iets anders
zou onrecht betekend hebben en Max kon niet tegen
onrecht.
Tatoeages
De methode van Max is in de jaren 1990 geleidelijk
aan in heel Nederland ingevoerd. Veel andere landen
namen haar over. Sinds pakweg 2005 is dotteren het
meest gegeven antwoord op een hartinfarct. Dat is
het schoonvegen van kransslagaders met een soort
ballonnetje. Een tromboliticum is nog wel belangrijk
daar waar er grote afstanden moeten worden afgelegd
11 Musis
