Samen met het
elektronicaconcern Siemens
ontwikkelde hij een
speciaal rubberen matje
met contactpunten. Als dat
op de borst van de patiënt
gelegd werd, kon een goed
elektrocardiogram worden
gemaakt. Je hoefde geen
arts te zijn om een bruikbaar
resultaat te boeken. Bovendien
schreef hij een algoritme, een
computerprogramma waarmee
kon worden bepaald, of een
tromboliticum moest worden
toegediend, hoeveel en van
welk type.
naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, jan Hartman
merkte al in die dagen van succes dat Max' onrust
steeds opvallender vormen aannam. Hij vermoedt
dat professor Simoons hem daarom geen plek wilde
geven op de opleiding tot hartspecialist. Max vond een
toevlucht als bedrijfs- en keuringsarts bij de GGD. Toen
hij daar vanwege zijn gedrag niet te handhaven bleek, is
hij nog een jaar of wat politiearts geweest en forensisch
geneeskundige. Op de motor daverde hij naar plekken
des onheils om daar zijn medische bijdrage aan het
politieonderzoek te leveren. Hij werd in die tijd ook
een vaste bezoeker van de tatoeageshop: op zijn
armen verschenen in fors formaat de emblemen van
de diensten waarmee hij samenwerkte: de politie, de
ambulance, de brandweer.
Max trok zich steeds minder aan van de manier waarop
de meeste mensen willen leven. Een vriendin verbrak
de relatie, toen zij na het werk op de keukentafel
een motorblok aantrof, druipend van de olie.
Uiteindelijk kwamen er langdurige opnames van in
een psychiatrische kliniek. Toen hij daar uit kwam, was
hij de Mad Max zoals de meeste Schiedammers hem
kennen.
De filosoof Friedrich Nietzsche probeerde zijn hele
wetenschappelijke carrière lang een verzoening
tot stand te brengen tussen het apollinische en het
dionysische element in het denken. Dat zijn allebei
vormen van creatieve geestesactiviteit. De apollinische
kant is die van het rustig redeneren, van het
weloverwogen scheppen en bouwen, het dionysische
is de woeste emotie, de vervoering, de ingeving, wat
de Engelsen flash of genius noemen, de grens van de
razernij. Dat mislukte en Nietzsche eindigde in een
inrichting maar zijn werk legt getuigenis af van de
noodlottige worsteling die hem uiteindelijk zou nekken.
"Dicht neben dein Wehe der Welt, und oft auf seinem
vulkanischen Boden, hat der Mensch seine kleinen
Garten des Glücks angelegt". "Tegen de weeën der
wereld aan en vaak op zijn vulkanische bodem heeft de
mens zijn kleine tuintje met geluk aangelegd". Op zo'n
plek is dat geen blijvende aangelegenheid.
Uiteindelijk kon Max zijn heftig stromende geest niet
meer in bedwang houden. De dijken van de rede
braken door. Daardoor werd de zoektocht van zijn
leven een dwaaltocht. Niemand weet wie of wat hem
in die noodlottige nacht tegen het lijf liep en hoe hij
in het water van de Lange Haven is geraaktMaar
een ding weten we wel: Max was een koning en een
Schiedammer van betekenis.
Met dank aan Jan Hartman voor veel
achtergrondinformatie
Deze is voor mijn vriend Max
Nu je eindelijk je kop houdt
Zou ik kunnen zeggen dat ik van je houd.
Maar ach, dat wist je allang1
Nu je nooit meer hysterisch druk bent,
Hoefik geen boodschappen te verzinnen voor een
uurtje rust.
Maar ach: "je deed 'toch nooit goed".
Nu je niet meer de PR voor 't Stappertje doet,
Trekken we vast meer "gewone" klanten.
Maar ach, wie zit daar nou op te wachten
Nu de "Ralph-Moons" alleen een goed idee blijft,
Zal niemand de band ooit horen spelen.
Maar ach, dat is misschien maar beter zo.
Nu je geen extreme outfits meer komt showen,
Zie ik de impact die je op zoveel mensen hebt.
Maar ach, dat is logisch met een hart van goud.
Nu we bij het laatste afscheid zijn gekomen,
Wil ik ZO NIET dat je weggaat.
Maar ach, dat zijn nou eenmaal de regels.
En nu ik eindelijk Tom Petty voor je draai,
Is 't niet eens je favoriete nummer.
Maar ach, deze past gewoon 't best bij jou.
NUF SAID
Tom Petty and the Heartbreakers
"1 won't back down"
Monique Moret- Heuver
Monique Moret-Heuver bezit samen met haar man
Ralph het Schiedamse rockcafé 't Stappertje. Zij droeg
dit gedicht voor op een herdenking van Max in zijn
stamcafé.
13 Musis
