een verhaal van een man die stokslagen kreeg omdat
hij was betrapt met twee vrouwen in bed.'
In de Genealogieën kom je saaie, maar ook mysterieuze
figuren tegen. Wat bewoog bijvoorbeeld Bartholomeus
van der Kooij uit Den Haag, van beroep spekslager,
die omstreeks 1865 naar Rome vertrok en daar dienst
nam in het leger van de paus om strijd te leveren met
Garibaldi en zijn nationalisten? Was het uit religieuze
overtuiging of sensatiezucht dat hij zich in dit avontuur
stortte? Hij schijnt het in elk geval te hebben overleefd
- volgens opgave van de burgerlijke stand stierf hij op
hoge leeftijd in 1936 in Rijswijk.
Stamboomonderzoek is voor Corry van der Poel veel
meer dan een hobby. 'Ik zie het bijna als een baan.
Het is een fascinerende bezigheid die me nooit loslaat.
Ik wil altijd verder, wat ik niet kan vinden, wil ik toch
zoeken.'
Corry's inbreng is voor de stichting Familie Van
der Kooij altijd van grote waarde geweest. Als
onderwijzeres beschikt zij over een gedegen kennis van
de taal, de geografie en de geschiedenis - en dat zijn bij
stamboomonderzoek onmisbare elementen, heeft zij
geleerd. 'Je kan niet even zoeken,' zegt ze docerend.
Zo is er bijvoorbeeld de kwestie van de juiste spelling
van de naam. Je moet weten - of uitzoeken - in welke
eeuwen een ij met puntjes werd geschreven en in welke
tijd de y zonder puntjes werd gebruikt. Of was het
ontbreken van puntjes ook wel eens toeval, te wijten
bijvoorbeeld aan slordigheid of gemakzucht van de
klerk die de akte opmaakte?
De stichting was gewend zijn werkzaamheden te
beperken tot de Van der Kooij'en gespeld met ij en
liet pas later, na lang wikken en wegen, ook een
beperkt aantal gevallen eindigend op y toe. De Van
der Kooi'en met een eenvoudige i op het eind hebben
pech. 'Dat is een geheel andere familie,' zegt Corry
streng. Overigens zijn er ook her en der naamgenoten
met 'ij' die onvoldoende zuiver bloed hebben om tot de
Genealogieën te worden toegelaten. Maar naamgeving
blijft, blijkt uit Corry's relaas, nooit aan een zekere
willekeur te ontkomen. Zo kon het gebeuren dat de
zonen van een kooiker hun naam verbasterden omdat
er voor hen op de eendenkooi geen emplooi was; om
verwarring te voorkomen noemden zij zich bijvoorbeeld
Kooiman of Kooistra.
In Nederland leven enkele duizenden Van der Kooij'en
die volgens de definities van de stichting een vermelding
in de Genealogieën waard zijn. Corry kent ze bij
wijze van spreken allemaal persoonlijk, de levenden
zowel als de doden. Iedere in het boek opgenomen
persoon moest eerst in een kerkelijk dan wel burgerlijk
archief worden opgespoord, om vervolgens op een
goudschaaltje te worden gelegd, tegen het licht te
worden gehouden en en plein comité door de stichting
Musis 34
