Co Westerik, De Visvrouw, 1951, olieverf óp doek, 87 x 110 cm, Groninger Museum, collectie Rijksdienst voor
het Cultureel Erfgoed, langdurig bruikleen aan het Groninger Museum
'Het Stedelijk
Museum Schiedam
wil de plaats zijn
waar het gesprek
plaatsvindt
over kunst en
samenleving. Dan is
het een voorwaarde
dat de interactie
tussen samenleving
en kunstbeoefening
meer reliëf krijgt en
hoe het museum
het podium kan zijn
waarop disciplines
en stromingen elkaar
treffen.
17 Musis
gebruik gemaakt van werken uit de
Collectie Nederland, verspreid over
musea in Nederland. Tot dusver
was nergens in Nederland een
overzicht te zien van de Nederlandse
kunst van na 1945. Het Stedelijk
Museum Schiedam, als het museum
van de Nederlandse kunst van na
de Tweede Wereldoorlog, voorziet
in deze leemte' En inderdaad, met
alle varianten daartussen maakt
het museum de vrijheidsbeleving
van CoBrA, de omarming van de
consumptiemaatschappij door de
Nulbeweging, de pogingen om kunst
en kunstbeleving direct ten dienste
te stellen van de maatschappij, de
satire en het jongste documentaire
engagement zichtbaar.
De kracht van 'Ik hou van Holland'
ligt vooral in de diversiteit en
heerlijke eigenwijsheid in de keuze
van kunstenaars en kunstwerken.
Want niet ondenkbaar is dat de
kratjeswand van Jan Henderikse
anno nu op hetzelfde misprijzen zal
stuiten als in 1962. Maar, dat moet
dan maar. Juist in een maatschappij
die er alles aan gelegen is om de
niet te stuiten consumptiedrift met
alle ten dienste staande middelen
te verbloemen of van een culturele
ondertoon te voorzien. Hendrikse
toonde in 1962 al de esthetiek van de
consumptiemaatschappij in z'n meest
ongemakkelijke en pure vorm; slechts
geïnteresseerd in anonimiteit en
vooral veel van hetzelfde.
'Ik hou van Holland' maakt in dit
opzichten de bedoelingen van het
Stedelijk Museum Schiedam meer dan
waar. Een prachtige tentoonstelling en
een veelbelovend uitgangspunt. Dus
verder niet zeuren.
'Ik Hou van Holland' Stedelijk Museum
Schiedam, 21 september 2013 - 6
september 2015'
