DEUREN
Gerard van Soest
De juiste plek zou ik niet meer weten.
Wel dat ik er vele malen langs ben
gelopen voordat ik de foto maakte.
Was het een deur of een voormalige
etalage in de Brandersbuurt, in de
Louronstraat of elders in de oude
binnenstad? Ik zou het zo één, twee,
drie niet meer weten. Wel dat de
foto een onderdeel was van een hele
serie. Door een venster of deur dicht
te timmeren of te metselen wordt de
opening niet meer de toegang tot of
een venster op een andere wereld,
maar een statisch en grafisch element
in een verder levende omgeving. Het
is niet de plaats maar de stemming
die ik me herinner. Uiteindelijk maak
ik zeker ten opzichte van andere
kunstenaars die zich hebben toegelegd
op de fotografie - betrekkelijk weinig
opnamen. Ook de foto's die eind 2012
op de expositie Zilvertoon in Pand
Paulus te zien waren, berustten op
langdurige observaties van de natuur.
Ooit vroegen fotografiestudenten mij
met welke toestellen en objectieven
ik werkte en hoe deze van invloed
zijn op mijn werk. Mijn eerlijke
antwoord was dat zij dat allemaal
konden nalezen in de technische
specificaties van het gekochte toestel.
Fotografie is voor mij het vastleggen
van mijn waarneming, zonder deze
op andere wijze te beïnvloeden dan
door een nauwkeurige benadering
van het beeld en een zo zorgvuldige
mogelijke instelling en belichting.
Mijn foto's zijn beelden die iedereen
kan waarnemen die daarvoor de
aandacht, de moeite en het geduld kan
opbrengen. Achter deze deur hebben
tientallen levens zich afgespeeld
en in elk geval zijn duizenden
Schiedammers eraan voorbij gelopen
zonder dit beeld goed in zich op te
nemen. Zonder zelfs maar te kijken
waarschijnlijk.
