Koloniën.
brouwen- Vereeniging, waar Domela Nteu-
wenhuis zou spreken overde vronw bij
0 revolutie. Onder vrouwen, die volgens
®preker door revolutionair optreden zich ver
enstelijk maakten, werden in één adem ge-
*>°emd Jeanne d'Arcen „de edele Louise Michel".
0t een dichterlijke ontboezeming door spre-
®r aan deze en aan de andere edele commu-
ö'atische vrouwen gewijd, werd de revolutio-
ttaire rede gesloten. Voor zulke ridderlijkheid
*ö06t men inderdaad nog minder zijn dan een
ridder der droevige figuur.
CUE Ag AO, 17 en 19 Mei.
Uit de bulletins van do Amigoe di Curacao
Hikt dat, Mgr van Ewijk in den nacht van
Rusdag 18 Mei is overleden. De hoogeerw.
Pr'-laat leed sedert eenige weken aan een zennw-
^t'kte, die tegen het midden van Mei een
denkelijke wending nam. Na een gehouden
®°nsult verklaarden de geneesheeren, dat de
°ostand van Mgr zeer gevaarlijk was. Nadat
p® hoogeerw. Vicaris der eerw. Dominicanen,
ater Reynen, aan wien Monseigneur reeds
0 administratie van het vicariaat had opge-
ragen, Z. D. Hw. inet het ernstige zijner ziekte
ad bekend gemaakt, vroeg hij met de grootste
kalmte onmiddellijk de HH. Sacramenten te
^Ogen ontvangen.
s Middags om drie uren waren in de kapel
r Eerw. zusters de geheele seculiere en regu-
l0t0 geestelijkheid van Otrobacda en Pieter-
|®a«i alsmede de Hoogedl. Gestr. heer J. P.
^fiaeele en de Weledl. heer B. H. J. Hoyke
Vo°r het altaar vereenigd, en togen voorts in
PPOcessie met het H. Sacrament naar de bis-
sohoppelijke woning. De H. bediening werd
Venicht door den Hoogeerw. Vicarins, en wel
geheel volgens de treffende plechtigheden van
h0t rituëel der bisschoppen. Vóór het toe-
ienen van het H. Oliesel sprak zijn Hoog
eerwaarde namens den geheelen clergé een
Ondoenlijk woord van dankbaarheid en be
moediging tot den doorluchtigen Prelaat, het
welk door dezen met vaderlijke goedheid en
hartelijkheid werd beantwoord. Op het einde
dezer zielroerende plechtigheid, welke om
streeks half vijf uren was afgeloopen, schonk
Monseigneur aan elk der aanwezigen en aan
a'le geloovigen van het Vicariaat Zijn bis-
schoppelijkeu Zagen.
Den volgenden morgen ontving Mgr. nog
do H. Communie en betrekkelijk plotse-
hng en zonder dat men nog het einde ver
nachtte gaf Mgr. van Ewijk in den nacht van
hhnsdag 18 Mei omstreeks half een door een
hevigen aanval van hartbeklemming uitgeput
zün ziel in de banden des Scheppers weder.
Nadat de aanwezige geestelijkheid de gebe
den voor de zielerust des overledenen had
Verricht, werd een acte voorgelezen, waaruit
bleek dat volgens de canonieke voorschriften
de hoogeerw. Pater Reynen met het bestuur
Van het vicariaat tijdens de vacature was
belast.
Omstreeks half negen waren de geestelijk
heid, talrijke geloovigen en vele belangstel
lenden in de zaal der bisschoppelijke woning
fond het praalbed van den overledene veree-
&igd en na afloop der plechtige Vigilie met
Cauden werd het stoffelijk overschot kerk
waarts gedragen en aldaar" op een katafalk
Voor de geloovigen tentoongesteld. Onmid
dellijk daarna celebreerde de Hoogw. pater
C. Reynen, tijdelijk administrator van het
vicariaat, een pleohtige uitvaart voor de zie
lerust van Monseigneur.
Op bet einde der H. Mis besteeg de Zeer-
0erw. pastoor der St. Annakerk den kansel.
Voor een ontelbare menigte toehoorders, die
bet kerkgebouw en den koraal der pastorie
Vulden, sprak de redenaar een hartroerend
Woord van hulde voor den overleden Prelaat,
wiens verscheiden diep gevoeld wordt door
geestelijkheid en geloovigen wiens priester
lijke en religieuse deugden, wiens liefde voor
Curasao, wiens ijver voor 's Beeren huis en
den verderen bloei van ons H. Katholiek ge
loof in de kolonie zoovele aanspraken voor
hem zijn op de dankbare nagedachtenis van
Curasao's Katholieken en op de hulp hunner
vurige gebeden voor zijn eeuwige zielerust.
Den geheelen dag kwamen de geloovigen
aan den voet der katefalk neerknielen om van
uunne liefde en dankbaarheid jegens den over»
leden herder te doen blijken, 's Namiddags
ten 5 ure had de plechtige begrafenis plaats; alle
stadsgedeelten van Curasao waren bijna leeg
gestroomd van bewoners, die in en om de
St. Annakerk waren verzameld. Nadat de
gebruikelijke absoluties door de geestelijkheid
in de kerk waren gegeven, werd de lijkkist
gesloten, met een paars fluweel bekleed, staf
mijter en stola daarop gelegd en vervolgens
met een pleehtigen stoet van een groot aantal
geestelijken en burgerlijke autoriteiten en ge
volgd door een onafzienbare schare van allen
standen der Curaijaosche maatschappij graf
waarts gedragen.
Hier weerklonken de laatste kerkelijke ge
beden voor den beminden Bisschop, wiens
aandenken gezegend zal blijven tot bij het
verste nageslacht, en wiens edele ziel thans
het loon der zaligen moge ontvangen hebben.
Nadat de grafkelder gesloten was, betuigde
de Hoogeerw. Vicaris Raynen aan de onaf
zienbare menigte, die het graf omringde zijnen
hartelijken dank voor de eer aan wijlen Mgr.
van Ewijk bewezen.
De Amigoe di Curacao brengt ook aan het
slot van zijn verhaal een woord van dank
aan allen, die bij de ziekte en na het overlij
den vau den bisschop op zoo treffende wijze
hunne liefde en vereering deden blijken. In
het bijzonder aan den Gouverneur van Cura
sao, die op het bericht der ernstige ziekte van
Mgr. onmiddellijk eene uitvoering van de ka
pel van het garnizoen deed staken en op wiens
order de vlag van het Gouvernementshuis
halfstok werd geheschen, nadat hem de tren-
rige tijding van het overlijden bekend was
geworden.
„Wie in één nest geboren zijn, houden van
elkaar," zegt men. Een gehechtheid echter als
welke wjj heden-ochtend zagen kan op den
duur lastig worden. Op den Korten Zwa
nenburgwal (Amsterdam) no 5 heoft een kat
Vrijdag jl. aan vier lieve poesjes het leven
geschonken, geheel gevormd ab alle andere
maar aan elkaar gegroeid en dus onafscheide
lijk verbonden, totdat de kunst wellicht een
scheiding bewerken kan. (A. v. d. Di)
Te Tirng (Pr.), heeft een kat haar nest ge
maakt in de holte van een boom, 15 voet
boven den grond, en daarin vier jongen ter
wereld gebracht.
Wij lezen in de Katholieke Missiën
Bij decreet der Propaganda van 15 Mei
1886. beeft Z. H. de Paus binnen de grenzen
van het apostolisch vicariaat van Micronesis
in Australië, een bijzondere missie van de
Carolinen-eilanden in 't leven geroepen. Deze
missie zal tweevoudig zijn: de eene omvat
de oostelijke Carolinen-eilanden; de andere,
de Palaos eilanden of westelijke Carolinen.
Beide missiën zijn toevertrouwd aan de eerw.
paters Capucijnen van Spanje. De eerw. pater
Arta/jone is als hoofd der eene, en de eerw.
pater Daniël 'd Artazegui als hoofd der tweede
benoemd. Reeds zijn eenige religieuzen, nu
twee maanden geleden, vertrokken, om zich
in deze verwijderde landen te gaan vestigen.
De Dayiy Aews brengt thans in een
uitvoerig artikel, waarin hij zijn eerbied
betoont voor het heldhaftig gedrag van den
katholieken priester, het droevig nieuws dat
den eerw. pater Damen, S.-J., die 10 a 12
jaar geleden naar de Sandwich-eilanden Ver
trok, om aldaar in het bijzonder óp het le
prozen-eiland Molokai werkzaam te zijn, thans
zelf door de vreeselijkste aller ziekten, de
melaatschheid, is aangetast.
Tot 1873 bevonden zich op genoemd eiland
gemiddeld 400 melaatsehen in afzondering of
levenslange ballingschap maar de regeering
op Honoloeloe wist maar al te wel; dat indien
alle aangestokenen derwaarts gezonden werden
dat aantal minstens zon verdubbelen. Aller
wegen toch werden melaatschen schuil gehouden
door dierbare betrekkingen, of wel zij zeiven
verborgen zich in de bosschen om niet naar
het oord der verschrikking gezonden te wor
den. Wegens het aangroeien der kwaal, be
sloot toen de regeering tot eene algemeene
klopjacht, dat is tot een uiterst gestrenge
toepassing der wetten betreffende de me
laatschheid over te gaau.
Binnen acht jaar werden nn nog 1150
melaatschen naar Molokai verbannen. Hart
verscheurende tooneelen hadden er plaats, als
de ongelukkigen, wier kwaal Verraden en
daarna door de geneeskundige commissie ge
constateerd was, met geweld aan hunne familie
werden ontrukt, om met achterlating van
echtgenooten, kinderen, ouders, broeders of
zusters, in de vreeselijke afzondering met hun
lotgenooten een langzamen dood te gaan
sterven.
Daa-, op dien akker des doods, werkt sinds
een twaalftal jaren de jezuïet, pater Damen,
met onvermoeiden ijver aan het zielenheil der
leprozen.
Thans is in Engeland een brief van hem
ontvangen, waarin hij met de grootste bedaard
heid vertelt, dat hij voortaan geene naburige
eilanden kan bezoeken, omdat hij het eiland
Molokai niet meer mag verlaten, als zijnde
zelf door de ziekte aangetast. »De microben
hebban zich in mijn linkerbeen gezet en in
mijn oor, zegt hij, en ook begint de linker
wenkbrauw reeds weg te vallen. Ik verwacht,
dat mijn gelaat wel spoedig zal misvormd
zijn. Maar ik ben kalm en onderworpen, en
ik ben overgelukkig te midden van mijn arm
volk."
Zie, zegt Daily Aews, dat voorwaar geen
katholiek blad is, voor zulk een heldhaftige
deugd moet alle geloofsverdeeldheid zwichten
hier is geen plaats meer voor getwisthier
gevoelt men geen antipathie meer tegen den
roomschen priester of zelfs den Jezuïethier
zwijgt elk ander gevoel voor het gevoel van
diepen eerbied en bewondering.
Te Genéve heeft zekere vrouw Lombardi
oud 33 jaren en beschuldigd van op 5 Mei
1884 drie harer kinderen te hebben gedood,
door hen den hals af te snijden, deze week
terecht gestaan. Het is in een oogenblik van
wanhoop, dat de vrouw, die steeds door haar
man werd mishandeld, de misdaad heeft be
gaan. Na den moord had de ongelukkige
bet bed, waarin de slachtoffers lagen, met
bloemen bestrooid, daarna vergif ingenomen
en zich te slapen gelegd. De poging tot
zelfmoord mislukte en de vrouw werd voor
de rechtbank gedaagd. De vrouw is intus-
schen geheel krankzinnig geworden. De jury
heeft de ongelukkige vrijgesproken, doch hare
opsluiting in een krankzinnigengesticht be
volen.
Een Amerikaansch blad maakt de opmer
king, dat, hoe hevig een orkaan ook heeft
gewoed, nog nooit een windvlaag in staat is
geweest, de hypotheek van een huis te lichten.
Het Engelsche verzekeringsblad 'ihe Review
maakt melding van het overlijdeD van dc
104-jarige weduwe Mary Meredith, in het
dorpje Llangrove (N.-Wallis). Zij bleef tot
aan hare laatste oogenblikken volmaakt gezond
en was in het bezit van nagenoeg al hare
zintuigen. Zij was, zegt een correspondent, de
zesde honderdjarige, die in de laatste 12 jaren
in het prinsdom Wallis overleed.
Op het oogenblik leeft nog te Penygloddfa,
Newtown (N.-Wallis) eene eerbiedwaardige
oude dame, mevrouw de wed. Grosvenor, die
