J
FFUILLET ON,
"'e™ yar,ijk Koaiag Willem de Derde uitgemunt. Nauwelijks was hij door aankoop eigenaar gewofden van
choone Bronbeek, een budenplaats waar de Graaf van Chambord had gewoond, of de Koning schonk het weg aan de
dieden van zijn leger; evenzoo is de geldsom, die hem op zijn Zilveren Krooningsfeest aangeboden werd denzelfden we-
IT'h r !°T ,e iampen -Z1Jn! koninklijke hand lijdens den watersnood gelenigd heeft, is alleen aan den Hemelschen Ver°
er bekend. Tot zoover ging toen in den koning, de liefde en het gevoel van eenheid me. zijn onderdanen dat hij zfrie
ioonhjke middelen nagenoeg geheel uitputte, en toen hij eenmaal in dat jaar 1861, op 2 Febr. zich over Tie naar 1
isterde streken begaf, en men hem opmerkzaam maakte, hoe er wellicht in die overstroomde oorden geen nachtve-blijf
t vinden zijn, toen gaf de waarlijk getrouwe Koning ten antwoord: „Dan ben ik nog krachtig genoeg om he enen
:ht op den dijk te kunnen uithouden." Ja, Oranje en Nederland waren één, één vooral in dezen Koning
f fing .nin^ v' Waar zijn de bewoners van Nederland, die dit woord met zooveel innigheid
ie: rrpen'.^7; R°°™<*-Katholieke onderdanen? Mogen anderen Zijne Majesteit den banalen titel gevfn
„eerste burger in Nederland mogen nog anderen hem noemen „Eenen gekroonden president'nog weer anderen^hem
uizen als een ledtgganger»daar tegenover verheffen wij fier het hoofd naar den troon, en wij zeggen, wij katholieken
I MaW ■N°wï 0t preSldent of dfirSeliJke' vo°r °n* zijt gij de Plaatsbekleder Gods, de Afbeelding
.r Majesteit, de Wettige Gebieder over Neerland en InsulindeWij, wij gelooven van ganscher harte en met onwrikbre
•rheid dat wie U wederstaat, aan de regeling weerstaat van den Koning aller koningen; wij meenen, dat wie U zegent
borst, he^aloude^bekmide bed: Wfl°eki,,«en W°rden ™ld- En d™ juichen wij van daag uil
De Koning leev', de Koning leev
Zoo klinken stem en snaren
Dat God hem vreugd en voorspoed geef,
En menig tiental jaren.
menig tiental jaren zij onzen zeventigjarigen Koning nog toegebeden. Wij weten wel, dat wij zoodoende iets wenschen
en gewonen gang der menschelijke jaren tot een buitengewoon lange baan moet verlengen, maar juist dit is ook onze
8 ,ng. mmers hoozef onze jubelklank zich vandaag doet hooren, neen, de luister van onzen koningstroon kan niet een
zorgden luister worden genoemd. Willem de Derde is groot en geëerd, maar waar zijn de prinsen van zijn koningshui
ijn almachtige beschikkingen heeft God aan Zijne Majesteic al zijne mannelijke telgen ontnomen, en onze Lmindë prinses
elmma is der kinderschoenen nog mei ontwassen. Daarom hoopen wij zoo in het bijzonder, dat onze koning nog menig
al jaren leven moogdat hij het hoofd niet nederlegge, voordat hij zijne inniggeliefde dochter tot die jaren en diLTas
gekomen ziet, waarop haar teedre hand den scepter zal kunnen voeren, gelijk zoo menig koningin in de geschiedenis
gieren koningscepter met alle mogelijke glorie en wijsheid heeft gevoerd! En daarom blijft het heden bij geen wensch
maar wij beloven aan den Koning, dat wij voor hem doen zullen, wat de dichter wilde
1
Gesn Yorst zij mesr bemind dan hi],
Dat zingen^ jadat bidden wij.
PRINS WILLEM.
jn 19 Februari 187 was er in de sti aten
Brussel eene ongewone b wegin- op te
ïen. Eene groote menigte verdrong z'ch
et. Oude Hof van Brabant, waar de
klijke familie toen verblijf hield, want
as bekend geworden, dat het. uur voor
inses vaD Oranje gekomen was.
t klimmend ongeduld wachtte men op
"eken, dat de metalen vuurmonden zou-
geven. Daar op eens hoort men in de
een dof gedreun, het wordt herhaald
angstige spanning telt men de schoten
toen het vijftigste schot voorbij was
t kanongebulder steeds voortging, onder
in luide jubelkreten de ademlooze stilte,
ra is de mare, dat de prins.s van Oranje
oon het leven geschonken heeft, alom
reid, en van de boorden van de Eems
n de oevers van de Schelde, door geheel
derlanden, s ijgen dankgebeden ten Hemel
de geboorte van den Erfprins, die eens
roon van het vereenigde koninkrijk zou
men.
was een gewichtige dag, toen den
aart d. a. v. de jonge prins in plech-
optocht naar de oude kerk der Augu-
werd gebracht, om er den Doop vol
den Protestantscheu eeredi nst te ont-
m, en de namen hem gegeven, waaronder
an twee Czaren, toonden genoegzaam
alkomst van vaders- en moederszijde
Willem Alexander Paul Frederik Lode-
kleine erf rins was een bijzonder groot
rk kind en groeide dan ook bu tenge-
paleis, waarvan de prins van Oranje toen den
rechtervleugel bewoonde, in trootgevaar
l'e Kroonprins, de held van Waterloo en
Quatre-Bras, gaf zijne kinderen, de Prin en
Willem en Hendrik en pi inses Sofia, eene
zorgvuldige opvoeding. Zijne vroegste zor
gen waren er vooral op gericht het lichaam
te harden, zij werden bijna op Spartaansche
wijze opgevoed. Toen zij tot de leerjaren
g komen waren, benoemde de Kroonprins tot
opper-intendant over hunne opvoeding de
luitenant-generaal Jean Vict, baron de Constant
ltebecque en tot hun gouverneur de majoor
van den generalen staf Juste Thiery de Con
stant Rebecque de Villars; doch de Prins
zelf hield voortdurend toezicht op hun onder
wijs, dat op ontwikkeling van oordeel en
gezond verstand zonder overlading berekend
was. Hij woonde dikwij's de lessen zijner
kinderen bij. In den beginne gaf de kro en-
prins zelf het godsdienstig onderwijs en droeg
dit eerst later aan den Waalschen predikant
Delprat over. De prinsen hadden niet min
der dan acht uren per week onderricht in
den godsdienst en moesten eiken ochtend een
voorbeschreven morgengebed bij hun vader
doen. Alle drie maanden onderzocht de pi ins
van Oianje persoonlijk zeven d tgen achter
een, van 10 uur 's morgens tot 's middags 1
uur, de vorderingen zijner kinderen, en mocht
dan lot zijn genoegen ontwaren, dat zijn zorgen
tot aankweeking van kunst en muzikale smaak
inzonderheid bij Prins Willem vrucht droe
gen.
Zoo gingen de dagen van Prins Willems
jeugd in vrede voorbij, onbewust als hij was
van het vuur, dat ïeeds in menigen boezem
biandde en zich weldra ook naar buiten zou
vertoonen, ook als een dn igend eevaar voor
genieten, was niet in staat de uitbarsting te
bezweren, die dcor de verket-rde maatregelen
van zijn koninklijken g: ootvader werd uitge
lokt. Reeds smeulde het oorlogsvuur toen
hij bij koninklijk besluit van 19 Februari
1«27 tot Kolonel der !nfanterie en Ridder-
Grootkruis van den Nederlandschen Leeuw
werd benoemd, en als zoodanig in uniform deel
nam aan de parade te Biussel, die door zijn
vorstelijkan grootvader, omringd van diens zo
nen, werd gekom mandeerd.
De Prins van Oranje resideerde te's Hage
in het paleis aan den Kneu.erdjk, het vroe
gere huis van Wassenaar, toen daar in den
nacht van 25 op 26 Augustus het bericht
van den opstand te Brussel aankwam Aan
stonds begaf de prins zich naar bet Loo,
waar Koning Willem I toen vertoefde, en
vertrok van daar naar het Zuiden. Weinig
besefte de dertienjarige erfprins het gewicht
van deze gebeurtenissen, die ook voor zijne
toekomst van zooveel belang waren. De moed
en de j opulariteit van den prins van Oranje
vermochten niet bet ver'oren terrein te her
winnen, 's prinsen troepen leden de nederlaag
en waren genoodzaakt Brussel te ontruimen
en nadat zij door de desertie der Belgen aan
merkelijk verzwakt waren, was het overschot
gedwongen op Antwerpen terug te trekken
en vervolgens naar Noord-Biabant uit te
wijken.
De daarop volgende jaren boden den jon
gen prins ruimschoots gelegenheid, zich op
praktische wijze in de krijgskunst te bekwa
men De onzekere verhouding met de zui
delijke gewesten maakten eene voortdurenden
oorlogstoestand nood/akelijk, en het leger
bleef steeds in Foord- Brabant gekantonneerd.
Den 23 Juli 1831 reed de erfprins bij de
