10s Jaarg. Donderdag 28 April 1887. No. 2765. VERS C H IJ N T DAGE L IJ K S. gispeen (©wpcht. Bureau: Markt, E, 3 57. Wat is een opportunist 't Is iemand, die de gunstige gelegenheid waarneemt, om ten Uitvoer te leggen, wat bij voor nuttig en doeltreffend houdt. Dat nu is de taak der diplomatie, en als ik mij had laten verlokken 0at mij confessioneel of doctrinair in den "bijd te mengea, dan zon ik het vei trouwen ttlljoer landgenooten niet verdienen op het 't doctrinaire of confessioneele noodwen- vrije standpunt, dat ik inneem. *Hh Prijs van dit Blad: Voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.50 ïranco p. post door geheel Nederland 2. Afzonderlijke Nomuiers0.05 Prijs dor Advertontiën Van 16 regelsƒ0.60 Elke gewone regel meer0.10 Voor herhaalde plaatsing wordenj billijke overeenkomsten aangegaan. UIT BISMAKCK'S BEDE, Det ia ten algemeen verbreide dwaling, dat Je geheele kerkelijke strijd door het Vaticaan se Concilie en de afkondiging der pauselijke ^feilbaarheid is in het leven geroepen. Ik elj deze dwaling door het publieeeren van Sscheiden depöshes trachten te niet te doen, de afgevaardigde Richter heeft uit deze ^er®ches met voldoening gezien, dat ik geen ®°gdr&vende en doctrir aire, maar eenvoudig e*a echippereude en diplomatieke politiek *6T«lgd heb. Wanneer hij gelooft, mij daar- 0r in mijn eigenheide te kwetsen, vergist 9 ïich. Ik zon mij schamen, indien ik in ^{itt be'.rekkir.g doctrinair wilde zijn. Zoo mij een opportunist noemt, neem ik deze fc'iteling daukbaar aan. ^fet Vaticaaosche decreet der onfeilbaarheid %tdeen ons indertijd ik zal de openbaar- "^ing der toenmaals gewisselde depöches vermaak des heeren Richter nog verder voortgaan geen gevaar voor den 'ftatmisschieu eerder een gevaar voor de rk, maar het was onze zaak niet, daar- *°or te zorgen wij hebben niets wezenljjks daarvan gevreesd, en wij zijn dan ook niet Ss persoonlijk daarover verstoord geweest. ^eker, 't ware ons liever, als het niet had faats gevonden. Ik kan overigens slechts persoonlijke indrukken spreken en zal daarom den eersten persoon enkelvoudig ge- raiken en zeggen, dat ik niets wezenlijks 6®vreesd, maar de onfeilbaarheidsverklaring Rechts beschouwd heb als een dogmatische Gestie der katholieke Kerk, waarmee wij 0l1* zouden moeten verstaaD, zoodra zij zich f>eos op gebied der binnenlandscbe politiek onzent zon vertoonen. 1 1 de onfeilbaarheidsverklaring, den gar en Pranschen oorlog door, heb ik nog in tQ/ Vriendschappelijke betrekkingen gestaan l c'en tegenwoordigen kardinaal graaf t/ c°'aow-sfei, en ook toen wij uit Frankrijk p. 8*«erden, was ik met den toenmaligen ^sscbop van Mainz Mgr v. Ketteler op esten voet. Dit zal u das bewijzen,dat Y °eBmaals nog niet door vrees voor het a loaansche decreet was bevangen, en dat —y BS de genoemde hooggeplaatste prelaten bij mij niets van dergelijke bevangenheid konden bespeurtn. Hoe ik in den strijd ge mengd werd, daarover sprtek ik straks; ook de oneenigheid met den Braunsberger professor WolJmunn had mij koud gelaten ik be schouwde die zaak als geheel en al ressor- teerende onder bet departement van Eeredienst, en ik werd eerst in den strijd gemengd zoouls de afgevaardigde Iiichter zeer juist opmerkte door den aanval van een i tetke en op achtenswaardige grondslagen gevestigde parlementaire fractie, door een aanval, die het Centrum bij zijn ontstaan en eerste op- tredeu deed tegen de liijksregeering, op een oojrenblik, dat de kloveD, die tot dusver de bestanddeelen des Rjjks hadden gescheiden, nog nauwelijks gedicht waren, op een oogen- blik, dat het Rijk nog op een nieuwen en daardoor zwakken grondslag was gevestigd en ons door het Centrum reeds dadelijk bij het eerste adres-debat moeilijke voorstellen werden gedaan, voorsteller, die van welwil lendheid en van eenige gezindheid, om het Rijk te stenneo, al zeer weinig llijk gaven. Toen reeds openbaarde zich, gelijk de andere leden van het Huis zich zeilen her inneren, die bij Doitschers althans zeer eigen aardige bezorgdheid voor poolsche lelangen men wilde de grondwettige rechten, die sedert 1848 in de pruisische Grondwet stonden, in de Rijkswet opnemen en eischte van ons een optrekken naar Rome, dat den nauwelijks gesloten vrede van Europa wederom in ge vaar zou brengen. Wij konden daarop niet ingaan. De diplomatie is in volle werking om het incident- Scbnaebele in der minne te schikken, Zondag ochtend jl. ontviDg de Fransche regeering het rapport van den prefekt van Nancy, die door haar met een onderzoek van het incident was belast. Onder de verschillende stukken, welke op de zaak betrekking hebben, was ook de brief van Gautsch, welke de prefekt in het huis van Schnaebele had gevonden. Daarin wordt Schnaebele door zijn Duitscbe collega uitge- noodigd, om naar de grenzen te komen ten einde zaken te bespreken, waarbij noch de Duitsche nog de Fransche regeering was be trokken. Van die verschillende stukken werd aanstonds een afschriit in duplo gemaakt, waarvan een aan den Duitschen zaakgelastig de te Parijs werd verstrekt, terwijl met het ander onmiddellijk een koerier, de heer Ger- vais, naar Berlijn reisde, ten einde het aan den Franschen gezant Hei bette te overhan digen. Per nachttrein arriveerde Gervais reeds Maandag ochtend te Berlijn, en had een lang onderhoud met den Franschen gezant. Deze nam dadelijk kennis van de stukken en. vroeg tegen den middag een onderhoud met prins von Bismarck, om hem het dossier te overhandigen en verder over de zaak t» spreken. Daarop reisde de heer Gervais ter stond met den uitslag van dat onderhoud naar Parijs terug, waarop onmiddellijk onder voorzitterschap van den president Grévy een kabinetsraad werd gehouden, om dit rapport te overwegen. Heden (Woensdag) wordteen definitief antwoord van Bismarck verwacht, nadat deze de zaak grondig zal bestudeerd hebben. Van Duitsche zijde wordt beweerd, dat de gevangenneming van Schnaebele zorder voorkennis van Von Bismarck, alleen op een bevelschrift van het Rijkegerechtshof te Leip zig geschiedde. Zondag namiddag kwam do beer von Puttkamer, onder staatssecretaris van EIzas-Lotharingen met twee secretarissen aan de grens. Met de meeste nauwkeurig heid nam hij het terrein op, en zich op Duitsch grondgebied plaatsende, deed hij zich door de bekende werklieden, die het gezien hadden, bat bewuste tooneel he; halen. Uit Nancy wordt echter gemeld, dat deze werklieden eerst zes minuten, nadat Schnaebele op Duitschen bodem was gesleept, aankwamen, zoodat hun de ware toedracht der zaak niet bekend kan zijn. Men verwacht dan ook, dat een Duitsch- Fransche commissie zal worden ingesteld, om de zaak ter plaatse te onderzoekenmochten de leden der commissie het onderling niet eens kunnen worden, dan zou men zich op een scheidsrechter kunnen beroepen. In dat geval zou van de bemiddeling van den Paus, zoo zij werkelijk werd aangeboden, kunnen gebruik gemaakt worden. In welingelicht# kringen gelooft men echter, dat de zaak niet zoover komen zal en wordt integendeel nog deze week eece vredelievende oplossing te gemoet gezien. De Duitsche commissaris Gautsch zou verplaatst worden en Schnaebel» naar Pagny, alzoo op Fransch grondgebied, worden teruggeleid. Moge het zoo geschieden, in het belang: van den vrede en de rust in Europa, di# bij dit ernstig incident, meer dan men uiter lijk laat blijken, zijn betrokken DUITSCHLAND. De Pruisische Landdag heeft eergisteren al de artikelen van het kerkelijk-politiek ont werp aangenomen, zoodat nog slechts een# globale stemming in derde lezing overblijft. Daar het ontwerp onveranderd is aangenomen;,

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1887 | | pagina 1