10s Jaarg.
Donderdag 28 April 1887.
No. 2765.
VERS C H IJ N T DAGE L IJ K S.
gispeen (©wpcht.
Bureau: Markt, E, 3 57.
Wat is een opportunist 't Is iemand, die
de gunstige gelegenheid waarneemt, om ten
Uitvoer te leggen, wat bij voor nuttig en
doeltreffend houdt. Dat nu is de taak der
diplomatie, en als ik mij had laten verlokken
0at mij confessioneel of doctrinair in den
"bijd te mengea, dan zon ik het vei trouwen
ttlljoer landgenooten niet verdienen op het
't doctrinaire of confessioneele noodwen-
vrije standpunt, dat ik inneem.
*Hh
Prijs van dit Blad:
Voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.50
ïranco p. post door geheel Nederland 2.
Afzonderlijke Nomuiers0.05
Prijs dor Advertontiën
Van 16 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer0.10
Voor herhaalde plaatsing wordenj billijke
overeenkomsten aangegaan.
UIT BISMAKCK'S BEDE,
Det ia ten algemeen verbreide dwaling, dat
Je geheele kerkelijke strijd door het Vaticaan
se Concilie en de afkondiging der pauselijke
^feilbaarheid is in het leven geroepen. Ik
elj deze dwaling door het publieeeren van
Sscheiden depöshes trachten te niet te doen,
de afgevaardigde Richter heeft uit deze
^er®ches met voldoening gezien, dat ik geen
®°gdr&vende en doctrir aire, maar eenvoudig
e*a echippereude en diplomatieke politiek
*6T«lgd heb. Wanneer hij gelooft, mij daar-
0r in mijn eigenheide te kwetsen, vergist
9 ïich. Ik zon mij schamen, indien ik in
^{itt be'.rekkir.g doctrinair wilde zijn. Zoo
mij een opportunist noemt, neem ik deze
fc'iteling daukbaar aan.
^fet Vaticaaosche decreet der onfeilbaarheid
%tdeen ons indertijd ik zal de openbaar-
"^ing der toenmaals gewisselde depöches
vermaak des heeren Richter nog verder
voortgaan geen gevaar voor den
'ftatmisschieu eerder een gevaar voor de
rk, maar het was onze zaak niet, daar-
*°or te zorgen wij hebben niets wezenljjks
daarvan gevreesd, en wij zijn dan ook niet
Ss persoonlijk daarover verstoord geweest.
^eker, 't ware ons liever, als het niet had
faats gevonden. Ik kan overigens slechts
persoonlijke indrukken spreken en zal
daarom den eersten persoon enkelvoudig ge-
raiken en zeggen, dat ik niets wezenlijks
6®vreesd, maar de onfeilbaarheidsverklaring
Rechts beschouwd heb als een dogmatische
Gestie der katholieke Kerk, waarmee wij
0l1* zouden moeten verstaaD, zoodra zij zich
f>eos op gebied der binnenlandscbe politiek
onzent zon vertoonen.
1 1 de onfeilbaarheidsverklaring, den gar
en Pranschen oorlog door, heb ik nog in
tQ/ Vriendschappelijke betrekkingen gestaan
l c'en tegenwoordigen kardinaal graaf
t/ c°'aow-sfei, en ook toen wij uit Frankrijk
p. 8*«erden, was ik met den toenmaligen
^sscbop van Mainz Mgr v. Ketteler op
esten voet. Dit zal u das bewijzen,dat
Y °eBmaals nog niet door vrees voor het
a loaansche decreet was bevangen, en dat
—y
BS de genoemde hooggeplaatste prelaten
bij mij niets van dergelijke bevangenheid
konden bespeurtn. Hoe ik in den strijd ge
mengd werd, daarover sprtek ik straks; ook
de oneenigheid met den Braunsberger professor
WolJmunn had mij koud gelaten ik be
schouwde die zaak als geheel en al ressor-
teerende onder bet departement van Eeredienst,
en ik werd eerst in den strijd gemengd
zoouls de afgevaardigde Iiichter zeer juist
opmerkte door den aanval van een i tetke
en op achtenswaardige grondslagen gevestigde
parlementaire fractie, door een aanval, die
het Centrum bij zijn ontstaan en eerste op-
tredeu deed tegen de liijksregeering, op een
oojrenblik, dat de kloveD, die tot dusver de
bestanddeelen des Rjjks hadden gescheiden,
nog nauwelijks gedicht waren, op een oogen-
blik, dat het Rijk nog op een nieuwen en
daardoor zwakken grondslag was gevestigd
en ons door het Centrum reeds dadelijk bij
het eerste adres-debat moeilijke voorstellen
werden gedaan, voorsteller, die van welwil
lendheid en van eenige gezindheid, om het
Rijk te stenneo, al zeer weinig llijk gaven.
Toen reeds openbaarde zich, gelijk de
andere leden van het Huis zich zeilen her
inneren, die bij Doitschers althans zeer eigen
aardige bezorgdheid voor poolsche lelangen
men wilde de grondwettige rechten, die sedert
1848 in de pruisische Grondwet stonden, in
de Rijkswet opnemen en eischte van ons een
optrekken naar Rome, dat den nauwelijks
gesloten vrede van Europa wederom in ge
vaar zou brengen. Wij konden daarop niet
ingaan.
De diplomatie is in volle werking om
het incident- Scbnaebele in der minne te
schikken, Zondag ochtend jl. ontviDg de
Fransche regeering het rapport van den
prefekt van Nancy, die door haar met een
onderzoek van het incident was belast. Onder
de verschillende stukken, welke op de zaak
betrekking hebben, was ook de brief van
Gautsch, welke de prefekt in het huis van
Schnaebele had gevonden. Daarin wordt
Schnaebele door zijn Duitscbe collega uitge-
noodigd, om naar de grenzen te komen ten
einde zaken te bespreken, waarbij noch de
Duitsche nog de Fransche regeering was be
trokken. Van die verschillende stukken werd
aanstonds een afschriit in duplo gemaakt,
waarvan een aan den Duitschen zaakgelastig
de te Parijs werd verstrekt, terwijl met het
ander onmiddellijk een koerier, de heer Ger-
vais, naar Berlijn reisde, ten einde het aan
den Franschen gezant Hei bette te overhan
digen.
Per nachttrein arriveerde Gervais reeds
Maandag ochtend te Berlijn, en had een lang
onderhoud met den Franschen gezant. Deze
nam dadelijk kennis van de stukken en.
vroeg tegen den middag een onderhoud
met prins von Bismarck, om hem het dossier
te overhandigen en verder over de zaak t»
spreken. Daarop reisde de heer Gervais ter
stond met den uitslag van dat onderhoud
naar Parijs terug, waarop onmiddellijk onder
voorzitterschap van den president Grévy een
kabinetsraad werd gehouden, om dit rapport
te overwegen. Heden (Woensdag) wordteen
definitief antwoord van Bismarck verwacht,
nadat deze de zaak grondig zal bestudeerd
hebben.
Van Duitsche zijde wordt beweerd, dat
de gevangenneming van Schnaebele zorder
voorkennis van Von Bismarck, alleen op een
bevelschrift van het Rijkegerechtshof te Leip
zig geschiedde. Zondag namiddag kwam do
beer von Puttkamer, onder staatssecretaris
van EIzas-Lotharingen met twee secretarissen
aan de grens. Met de meeste nauwkeurig
heid nam hij het terrein op, en zich op Duitsch
grondgebied plaatsende, deed hij zich door de
bekende werklieden, die het gezien hadden, bat
bewuste tooneel he; halen. Uit Nancy wordt
echter gemeld, dat deze werklieden eerst zes
minuten, nadat Schnaebele op Duitschen
bodem was gesleept, aankwamen, zoodat hun
de ware toedracht der zaak niet bekend
kan zijn.
Men verwacht dan ook, dat een Duitsch-
Fransche commissie zal worden ingesteld, om
de zaak ter plaatse te onderzoekenmochten
de leden der commissie het onderling niet
eens kunnen worden, dan zou men zich op
een scheidsrechter kunnen beroepen. In dat
geval zou van de bemiddeling van den Paus,
zoo zij werkelijk werd aangeboden, kunnen
gebruik gemaakt worden. In welingelicht#
kringen gelooft men echter, dat de zaak niet
zoover komen zal en wordt integendeel nog
deze week eece vredelievende oplossing te
gemoet gezien. De Duitsche commissaris
Gautsch zou verplaatst worden en Schnaebel»
naar Pagny, alzoo op Fransch grondgebied,
worden teruggeleid.
Moge het zoo geschieden, in het belang:
van den vrede en de rust in Europa, di#
bij dit ernstig incident, meer dan men uiter
lijk laat blijken, zijn betrokken
DUITSCHLAND.
De Pruisische Landdag heeft eergisteren al
de artikelen van het kerkelijk-politiek ont
werp aangenomen, zoodat nog slechts een#
globale stemming in derde lezing overblijft.
Daar het ontwerp onveranderd is aangenomen;,