Bü dit Immer Moort een Bpoepel.
13e Jaarg. Zondag 5 en Maandag 6 October I890.. No. 3802,
VERSC II IJ N T D A G të G IJ K S.
algemeen overzicht.
Bureau: Boterstraat, E 39.
Prijs van dit ltlad
Voor Schiedam per 3 maanden ƒ1.50
Franco per post door geheel Nederland 2.00
Afzonderlijke Nommers°-05
I'iijs der Advertent iën
Van 1—6 regelsf °-(,0
Elk gewone regel meer»0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke
overeenkomsten aangegaan.
De OctoTbermaand.
Als er ooit eene belofte in vervulling is
gegaan, dan is het wel die, welke de ster
vende Dominicus zijnen weenenden Orde
broeders deed. Toen de heilige patriark der
Predikheeren op den 6n Augustus 1221 te
Bologne zijn engelreine ziel haren Schepper
wedergaf, stonden of knielden de eerste zijner
geestelijke kinderen om hem heen. De ge
dachte, dat hun teerbeminde Vader hen ging
verlaten en hen als weezen achterlaten, sneed
hun door de ziel. Doch Dominicus, die hunne
droefheid zag en ried wat er in hun gemoed
omging, sprak hun een heerlijk troostwoord
toe: »Wilt niet weenen, mijn kinderen, en
laat mijn sterven u niet bedroeven zoo
klonk het van des heiligen lippen op de
plaats waar ik henen ga zal ik u voordeeliger
zijn dan ik hier op aarde geweest ben.
Deze heilspellende troostwoorden, door de
kinderen van den H. Patriark als de laatste
woorden eens stervenden vaders in eerbiedige
traditie bewaard, toefden niet in vervulling
te gaan. Zichtbaar rustte de zegen van den
H. Dominicus op de Orde door hem gesticht.
Het zaadkorreltje door de hand des grooten
meesters gezaaid, wies op, en het nederig
plantje, door den dauw der hemelsche zege
ning besproeid, werd een boom, die zijne
heerlijke schaduwen wierp over een groot
deel van 's Heeren Wijngaard en talloozen
heil en verkwikking bracht. Van uit het
glorievol graf van den heiligen Ordestichter
te Bologne verspreidde zich een hemelsche
geur door de gansche Kerk, de geur der
deugden door den H. Dominicus gepredikt en
op °zulk eene verheven wijze in beoefening
gebracht.
Een der schoonste vruchten uit den Domi
nicanerhof, waarin zoovele edele telgen, zoo
vele bisschoppen en pausen zelfs voor de Kerk
werden gekweekt, was voorzeker de H.PiusV.
Vroegtijdig in de Orde van den H. Domi
nicus0 getreden, bracht hij het lelieblank ge
waad van den H. Ordestichter op Sint Pieter's
Stoel, en vereenigde het in zijn persoon met
de witte soutane, die de Roomsche opper
priesters kleedt. Door zijne geleerdheid, deugd
en standvastigheid strekte hij den zetel van
den eersten der apostelen tot sieraad, en
verhief hem voor de oogen zijner vijanden.
En tot die vijanden behoorde in de zestiende
eeuw, de eeuw van Pius V, op de eeiste
plaats gerekend te worden de Islam, de
machtige Islam, die zich gereed maakte ge
heel Europa onder zijne heerschappij te bren
gen en de christelijke beschaving door de
zeden der Muzelmannen te verdringen.
De H. Pius V zou dit dreigend gevaar
bezweren. De groote Paus wist de Span
jaarden en Venetianen te bewegen te zamen
'ten strijde te gaan; en vereenigd met de
weinige hulptroepen, die de H. Vader den
bondgenooten kon bijbrengen, zou die kleine
macht, welke in geene vergelijking kon ko
men met de geduchte krijgsmacht der Tur
ken, den ongelijken strijd in het ver
trouwen op Gods machtigen bijstand aan
vaarden.
Doch de H. Vader wist maar al te wel,
dat de machtige bijstand Gods des te zekerder
zou verkregen worden, wanneer zij door een
algemeen en rouwmoedig gebed werd afge
smeekt. En toen het er op aankwam, een
algemeen gebed vast te stellen, dat dooi de
geheele Christenheid voor de zegepraal der
christen-wapens zou, gebeden worden, was
het zeer natuurlijk, dat deze getrouwe na
volger van den heiligen patriark derpiedik-
heeren den Rozenkrans van St. Dominicus
koos als het algemeen gebed, het machtige
wapen, dat ook zijn geestelijke vader in
den strijd tegen de dwaling met zooveel
succes had gevoerd, en dat ook hem in den
kamp met het ongeloof de overwinning zou
bezorgen.
De eeuwig gedenkwaardigerïPgepraal door
de christen-wapens in den zeeslag bij Lepanto
op de krijgsmacht der Muzelmannen be
haald, is te zeer bekend, dan dat wij haar
hier opnieuw in 't licht behoeven te stellen.
Wat echter niet genoeg kan herhaald wor
den, is, dat de christelijke maatschappij van
den ondergang werd gered door deze zege
praal, die te danken was aan het krachtig
initiatief van den Paus en het voortdurend
gebed der Kerk.
Deze groote waarheid geeft ons aa:.'"iding
eene vergelijking te maken tusschen den
strijd der zestiende eeuw en dien welken de
Kerk in onze eeuw heeft te voeren. De
strijd der zestiende eeuw was, zooals wij het
reeds vroeger uiteenzetten, de strijd van het
geloof' tegen het ongeloof, de hevige kamp
der aloude Moederkerk met het veldwinnend
Protestantisme en den voortdringenden Is
lam. En wat is hij anders de strijd, die
in onzen tijd met zooveel hevigheid wordt
gevoerd, dan de kamp van het geloof tegen
het ongeloof? Het is de strijd van het geloof
tegen het ongeloof, dat zich oponbaart niet
in dien ruwen vorm, waarin de belijders van
Mahomed's leer dat vertoonden, maar op veel
gevaarlijker wijze het ongeloot dat rondsluipt
als eene vergiftige slang, die haar venijn
spuwt in alle standen en klassen der
maatschappij en veler godsdienstig leven door
haar vergiftigden adem verwoest het on
geloof eindelijk dat de Kerk Gods belaagt
en haar tracht te vernietigen, als ware zij
eene menschelijke uitvinding en niet de
stichting van den Zone Gods, die met haar
zal zijn tot aan het einde der eeuwen.
Als wij zoo het ongeloof in zijne satani
sche werkzaamheid beschouwen, dan zouden
wij geneigd zijn moedeloos te worden en in
onze menschelijke zwakheid voor het voort
bestaan der Kerk Gods te vreezen. Maar-
juist daar tegen biedt ons het huidige
feestgetij een krachtig middel. De gedachte,
dat de Kerk het ongeloof der zestiende
eeuw heeft overwonnen, doet ons vertrou
wen, dat zij ook over het ongeloof dezer
eeuw zal zegevierenimmers is zij daartoe
in staat door de belofte van haren Godde-
ij ken Stichter, dat Hij met haar zal zijn tot
het einde der eeuwen, en dat de poorten
der hel niets tegen haar zullen vermogen.
Van af den kruisstandaard dien de groote
Leo XIII, de verre opvolger van den H. Pius V,
ook in onze dagen voor geloovigen en
ongeloovigen ontplooit, hooren wij als twaie
de Heer ons toeroepen »Watzijt gij bevreesd,
klein moedigen Vreest nietIk heb de
wereld overwonnen." En dooradat godde
lijk woord bemoedigd, gaan wij onversaagd
voort, wat ook de toekomst ons moge bren-
gen.
Wij weten, dat de zegepraal is aan Haar,
die de belofte des Eeuwigen heeft. Maar
om die zegepraal te verhaasten, is niets
meer in staat dan een algemeen en aanhou
dend gebed, het verheven Rozenkransgebed,
dat de Paus van den Rozenkrans in dez«
maand alle geloovigen als op de lippen legt.
Handelen wij in den geest en volgens het
verlangen^ van ons aller Vader, dan gewis
zal deze Octobermaand ons nader brengen
tot de lang verbeide zegepraal, die de Kerk
zal doen schitteren als de diamant inde zon.
DUITSCHLAND.
De nieuwe legerwet in Duitschland, waarbij
de legersterkte met ruim 1800 man vermeer
derd wordt, trad dezer dagen in werking. In
1875 was de sterke in vredestrijd 401.659
man. Ze werd in 1881 en 1887 vermeer
derd en bedraagt nu 486.983 man, waarbij
30.000 officieren, dokters betaalmeesters enz.
Het aantal officieren is met 513 vermeer
derd en dit jaar zullen omstreeks 185.000
recruten zijn, of 21000 meer dan verleden
jaar.
NIEUWE SCHIEDAMSCHl
Het auteursrecht van <len inhund de/er cuuraut ii ver-
zekeril volgens de Wet van 28 Juni 1881 (S/sil. no. 124.)