ingezonden.
Kerknieuws.
Rechtszaken.
GEM ENG DN BERICHTEN.
Vlertal onzer gisteren, 11 Jan., van hier uit
Gen *ocht naar Marken. Per sneltrein van 9
naar Amsterdam vertrokken, werden te ca.
aJf elf de schaatsen aangebonden op het IJ.
en eigenaardigen indruk maakte deze
Ijsvlakte, met tallooze stoombooten, een ram-
°i enschip en een ijsploeg, een groot droog-
0 f enz., alle door den wintervorst stevig
e neld en op non-actief gesteld. Begunstigd
°°i prachtig weder en nagenoeg windstilte
vverd de reis over Nieuwendam langs Zun-
erdorp en Broek naar Monnikendam voort
gezet, om over de Goudzee, het doel van den
°cht, het eiland Marken, te bereiken. De
Aanblik van die voor het oog onmetelijke
r,ninte was inderdaad verrassend. Even
v°oi bij de gorzen vonden wij een groot met
Paaltjes en ijzerdraad afgebakend terrein,
^<1,"binnen bet café De Posthoorn, een
"ssische schommel, koek-ki •amen enz.
en
een viertal flinke banen, waarop het
'oonrijden voor mannen en vrouwen plaats
a opgeluisterd door muziek.
ot gedeelte zee tusschen Monnikendam
a Marken vertoonde door eene reusachtige
Zwarte
van
streep van duizenden rijders het beeld
een bedrijvig mierennest; langs de baan
s"orden een twintigtal arresleden en kregen
zelfs een bespannen vierwielig rijtuig te
zien,
Hp Marken was het een en al leven en
evieging, en werd door velen een bezoek
aai1 de binnenhuisjes gebracht, ter bezichti-
b'"g van liet vaak kostbare porselein en
aa'de werk, van ouder tot ouder zorgvuldig
Vergaard.
c'e terugreis bleek de wind naar het
esten omgeloopen te zijn, doch hadden wij
s tegenhanger het voorrecht, dat de baan
'oder bevolkt was, en men dus beter slag
°n maken. Toch moesten wij bij herhaling
**e,ls stilstaan om even te genieten van het
r' ukkelijk gezicht, dat de streek ons bood,
ondergaande zon op ieder verhevenheid
rens, molens en hoeven een laatsten en
^armen straal werpende en ten slotte den
6llael bloedrood vervende.
Het IJ Was reeds in een grauw duister
Mf""d, toen wij aan de Prins Hendrikkade
a°nden.
bochten de ouderen van dagen tot nu toe
Meeds
spreken over de ouderwetsche win-
j®rs> wij gelooven dat die van 1890 —91 zal
tu"nen meetellen we hebben althans een
"t hem te danken, dien we niet licht
rgeten zullen en die zeer zeker, zelf in zeer
stri
enge winters, tot de zeldzaamheden zal
oren.
(N. R. Ct.)
ha'! tr(Ms en d'ePe verachting bezieldhij
hunnen moed nog met leeren kennen
beende ze even verwijfd als de Grieken
teo naUWe'ijks 'n staat om een degen te han-
te en- Daar hij nieuwsgierig was de Chris-
firr c>n te zien strijden, had hij op een nabu-
Sch 'ieuve' eenigen tijd het gevecht aan-
Maar toen hij zelf zag, welken
de kruisvaarders aan den dag legden,
(lie °Le.'.^e kjj zijn trotsche verachting wijken,
had tot''imtoe voor de Christenstrijders
Ove,. Onweerstaanbaar, als een reeds
a 'innend leger, streden zij met een steeds
Vol VVassende dapperheid, toen Kerboga zich
Wie 1,v°ede aan het hoofd der zijnen, op hen
^ao!?' N°g woedender werd de strijd, nog
eidjP^'der streden de kruisvaarders en toen
Zije'ijk alleen de ridder van Barneville met
d'er Zoon "og overbleven en als onvermoeid
te,. MHjd tegen de overmacht voortzetten,
ais V,lJ' hunne vijanden om hen heen vielen
toe 'a'men onder den sikkel des maaiers,
hlet' 8reeP de vorst van Moussoul, dat bij
helden te doen had.
lo,;;'Vee' moed dwong zelfs zijne venvon-
°ve,.af; meermalen riep hij hun toe, zich
hei, geven, maar Roger en Raoul sche-
°ef voor zulke taal, en als eeuig ant-
Naar het gerucht wil, zon de Maatschap
pij »Zeebad Loosduinen" binnen eenige da
gen in handen van een Engelsche maatschap
pij overgaan. Dagbl
—"UOOOOinn
VL AARDINGEN. Een even practische
als nuttige maatregel is door den heer Zembsch,
directeur der waterleiding alhier, genomen,
om de geabonneerden, wier huisleiding be
vroren is, toch van het water der water
leiding te voorzien. Op vijf verschillende
plaatsen heeft hij standpijpen doen plaatsen,
waar de geabonneerden op vastgestelde uren
kosteloos water kunnen bekomen.
SCHIPLUIDEN. Door twee Delftsche da
mes op ons dorp geboren, is aan den heer
J. M. Bollinger naar aanleiding van diens
gouden ambtsfeest als genees- en heelkun
dige, een bedrag van f25, toegezonden om
dat onder de behoeftigen van Schipluiden te
verdeelen.
Zaterdag-avond werd de weleerw. pater
A. W. Verweerd, kapelaan in de parochie van
den II. Ignatius te Amsterdam, door een
plotselinge ongesteldheid overvallen, die Zon
dag een einde maakte aan zijn nuttig en
werkzaam leven. Pater Verweerd was geboren
in 1834, werd priester gewijd in 4865 en was
reeds sedert 1867 in »de Zaaier."
De Hooge Raad heeft gisteren o. a. verwor
pen het cassatieberoep, door twee recidivisten
ingesteld tegen een arrest van het Hof te
's-Gravenhage waarbij zij tot 6 en 4 jaren
gevangenisstraf zijn veroordeeld wegens po
ging tot diefstal in een kantoor te Schiedam,
waarbij het voornemen des daders zich door
een begin van uitvoering heeft geopenbaard,
doch niet is voltooid voor de komst der politie,
eene omstandigheid onafhankelijk van den wil
der bekl. Het voorgestelde cassatiemiddel
werd ongegrond bevonden, maar het beklaagde
arrest op één punt, nl. de uitspraak omtrent
de kosten, vernietigd en de requiranten hoof
delijk in de kosten veroordeeld.
(Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie.)
Mijnheer de Redacteur,
In uw blad van Zondag 4 dezer komt een
ingezonden stuk voor geteekend W. Met de
strekking van dit schrijven ben ik het vol
komen eens. Ondergeteekende heeft even
woord verdubbelden zij nog hunne slagen
op den vijand. Toen zij eindelijk voor de
overmacht bezweken, hield Kerboga de wa
pens zijner soldaten tegen, die reeds gereed
stonden om hen het hoofd af te slaan. Toen
hij zag, dat Raoul nog ademde, gaf hij bevel
hem met zijne eigen gekwetsten mede te
voeren en de meest mogelijke zorg voor
hem te dragen. Daar Roger reeds dood
was, hieuw hij hem met eigen hand het
hoofd af.
Toen Roual, die door zijne wonden en
bloedverlies in een diepe bezwijming geraakt
was, na verloop van eenige dagen zijn be
wustzijn herkreeg, bezag hij met de groo-
ste verwondering de plaats, waar hij zich
bevond. Op zachte, dikke tapijten neerge
vleid, omringd door al de wee de van het
Oosten, bezag hij niet zonder ongerustheid
de rijke tapijtwerken van zijde en gouddraad,
die zijne legerstede overwelfden.
Een gedempt licht viel door een half ge
opende portière in zijn vertrek, en de gou
den reukvaten, kunstvol geciseleerd en m«t
de kostbaarste Arabische reukwateren ge
vuld, verspreidden rond den jeugdigen ridder
een nevel met zachte balsemgeuren door
trokken het scheen dat alles er op bere-
eens op Nieuwjaarsdag een visite-kaartje
ontvangen van zeer verdacht allooi. Velen
met hem zijn onaangenaam getroffen door die
squasie-geestigheid," eene geestigheid, die
hij eer eene laagheid zou noemen. De af
zender toch, had moeten bedenken, dat door
dergelijke aardigheden huiselijk geluk op
het spel wordt gezet, en het vertrouwen van
gade of ouders, in echtgenoot of zoon aan
merkelijk kon worden geschokt.
Al blijkt nu na eenige dagen, dat het niet
meer dan eene aardigheid van het minste
soort is geweest, toch wil ieder betrokkene
met mij, gaarne den tapper van zulke dwaas
heden kennen.
Wat doet men nu
Men gist niet alleen, neen, maar noemt
zelfs namen met zooveel zekerheid, dat het
op 't laatst zonder twijtel meer is, of de man,
dien men goeddunkt te betichten, is en
blijft de gebrandmerkte.
Voor dergelijke onvoorzichtigheid, Mijnheer
de Redacteur, wensch ik met klem te waar
schuwen.
Het gaat niet aan, om op publieke plaat
sen zoo maar deze of gene te beschuldigen,
zonder eenig bewijs, of iemand, die zich door
zijne afwezigheid, of uit den aard der zaak
niet kan verdedigen (zonder na te denken
over de nadeelige gevolgen voor zijne positie),
een smet aan te wrijven, waarvan hij zich
niet kan schoonwasscheri.
Men schorte zijn oordeel op tot tijd en
wijle men wellicht betere gegevens heeft,
om iemand met den vinger aantewijzen of
als van den schuldige zijn naam te noemen.
Voor de plaatsing dezer regelen zeg ik U
dank.
Uw toegenegen lezer,
E.
Schiedam, 13 Jan. 1891.
De 17-jarige jongen uit Hazerswoude is
terecht. Hij had zich, in plaats van naar Zoe-
terwoude, naar een andere naburige gemeente
begeven.
Op de ijsbaan van de Maas tusschen Ro
zenburg en Zwartewaal zijn Vrijdag twee
schaatsenrijders zoo hevig tegen elkaar aan
gereden, dat een hunner, een jongeling van
16 jaren, op de plaats dood bleet.
Van Ameland rijdt men dagelijks met
paard en arreslede naar den vasten wal.
Vrijdag zag men er negen achter elkander,
met 30 personen, de zee oversteken.
Te Deventer is vanwege de IJsclub aldaar
een maskerade op schaatsen op de electrisch
verlichte baan op de Buitengracht gehouden,
waaraan door ruim 1000 personen werd deel
genomen.
Verbazend groot is de drukte, die aan het
station te Rozendaal thans heerscht. Door-
kend was om zijne herinnering in alle moge
lijke streelingen der zinnen te doen verloren
gaan.
Ontsteld richtte hij zich van zijn donzige
rustplaats op, hij vouwde de handen over
zijn borst, en onderzocht nauwkeurig zijn
talrijke en diepe wonden. Mijn God riep
hij uit, waar ben ik, waar zijn mijn wapen
broeders
Terwijl hij deze woorden zeide, bedekte
hij zich het gelaat met beide handen, en
bleef gedurende eenige oogenblikken in diepe
verslagenheid. Toen hij eer blik wierp op
de zaken die hem omringden, bemerkte hij
wel, dat hij niet in den kring zijner familie
en vrienden was. Geen enkel teeken van
den heiligen godsdienst, waarin hij was op
gevoed, vertoonde zich aan zijne blikken
zijne goede moeder waakte niet aan den
voet van zijn leger, hij bemerkte noch Blon
de), noch een der andere bedienden, die aan
zijne familie zoozeer waren verknochtde
Oostersche weelde en pracht, die hem om
ringden, deden hem maar al te zeer vreezen,
dat hij in de handen zijner vijanden was ge
vallen. Wordt vervolgd.)
