Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
15de Jaarg.
Donderdag 13 October 1892.
No. 4409.
^ixxeau £boo$$txaat 317.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Christoforus Columbus.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIËN
63)
NIEUWE SGHIEDAMSCHE COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden 1.50
Franco per post door geheel Nederland -2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.)
Van 16 regels0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
Schiedam, 12 October '92.
Heden wordt over de geheele wereld,
Klaar vooral in die landen, welke meer
nabij bij de grootsche zaak betrok
ken zijn, met ongewonen luister het
vierde eeuwfeest der ontdekking van
Amerika gevierd. Den 12 October 1492
KamChristophorusColumbus, na een tocht
van 35 dagen dwars over den duisteren
oceaan, bezit van de nieuwe wereld, die
h'J in dienst der Spaansche Koningen
voor de beschaving van het Christendom
Veroverde. Na tallooze pogingen om de
oude wereld voor zijn grootsch ideaal
le winnen na een hardnekkigen en
verbitterden strijd, niet alleen tegen de
onbekende elementen van den groo-
tQn oceaan, wiens maagdelijke golf
slag
nog door geen enkel zeil was
gekruist, maar tegen den beslisten on-
vH van zijn oproerig volk, dat zich
alleen door het kloeke woord van den
genialen ontdekker liet bedwingen, aan
schouwde Columbus in den ochter.d van
12n October die nieuwe wereld,
welker ontdekking hem zooveel en zoo
ontzaglijk groote moeite had gekost;
en die hij alleen in handen der Spaansche
«ouvereinen wilde stellen, om haar voor
(le beschaving van het Christendom te
binnen en aan de christelijke beschaving
dienstbaar te maken.
Als in een stralenkrans vertoont zich
°P dit oogenblik voor onzen geest het
beold van den grooten ontdekker, den
edelen christen, den koninklijken mar
telaar vooral, die voor zijn levensideaal
geleden en gestreden heeft het trouwe
XAAR HET FrANSCH.
den zr*nS °PPer'100td is ridder Méloir, zei-
ik heb vau dien ridder Méloir hooren
tot antwoordde de Ligneville zeg hem,
niet6er r ridderschap, dat hjj zorg drage,
w onder het hereik mijner lans te komen;
de abt van den berg Sint Michel heeft
1 jevel gegeven hem te laten ophangen.
__f 9®de Maurever werd rood van toorn,
hert t. '""in zaligheid heer, riep hij uit
ju rans heeft hem tot ridder geslagen,
die verzoek u mij voldoening te geven voor
ie beleediging, het geheele hertogdom Bre-
anJe aangedaan.
Komaanzeiden de soldaten van het
jooster lachende; nu gaat de oude ridder met
moordenaars tegen ons samenspannen.
Maar Ligneville had de hand van Maurever
grepen, en ze eerbiedig gedrukt, zeggsnde
Als mijn wsorden uw toorn gaande ge-
evenbeeld van zijn Goddelijken Meester,
wien het blijde Hosannah ook eeu
korten wijl in de ooren geklonken
heeft, om spoedig voor het diep honende
„kruisigt hem" plaats te maken. Daar
zet hij, de groot-admiraal van Castilië,
de onderkoning der Indien, in groot
statiegewaad, door zijne getrouwen om
geven, den voet op den bodem van het
pas ontdekte land. Met diepen eerbeid
werpt hij zich ter aarde en kust in
heilige vervoering den dierbaren grond,
voor welks ontdekking hij zich zoo
onnoemelijk veel moeite heeft getroost.
Tot driemalen toe kust hij dien kost-
haren grond, en richt daarna uit het
diepst zijner ziel het volgende gebed
tot den Gever van alle goed, die zijn
innige wensch verhoorde: „Almachtige
eeuwige God, die door Uw heilig
Woord het firmament, de aarde en
de zee hebt geschapen, moge Uw
Naam nu overal gezegend en ver
heerlijkt wordenJa, dat zij hoog
verheven worden, Uwe Majesteit, o God,
die U gewaardigt hebt, toetelaten,
dat Uw Naam door Uwen nederigen
dienaar gepredikt en hekend worde in
deze Nieuwe Wereld."
En na dit vurig gebed staat de groote
admiraal op, en terwijl hij met al zijne offi
cieren den degen trekt, dreunt het geschut
door do lucht en neemt Columbus in naam
der Katholieke Koningen bezit van het
nieuw ontdekte land. Daar plant liij
voor de oogen der verbaasde wilden de
kruisbanier in dien zoo dierbaren grond,
en geeft hem den naam van den Zalig
maker der wereld. San SalvadorHei
lige Verlosser, zal de naam zijn van
het nieuw ontdekte landwant er is
maakt hebben, mijnheer en waarde vriend,
dan neem ik die met het grootste genoegen
terug.
Maar, voegde hij er lachende bij, met zulke
schurken laat ik u geen heldendaden begaan.
Dat zouden paarlen voor de zwijnen zijn. Mijn
heer Hue de Maurever, gjj zjjt 's konings ge
vangene
Nog voor dat de grijsaard kon antwoorden,
had men hem gegrepen, en achter de gelede
ren gebracht.
Hé daar schurkentroep riep Ligneville
nu, er uit hier en gezwind
Die woorden waren tot de soldaten van
Méloir gericht.
Nauwelijks had Ligneville die woorden ge
sproken, of een kruisboogschot deed het staal
van zijn helm rinkelen. De Bretanjers vielen
onverschrokken aan, en lieten zich tot den
laatsten man toe dooden of gevangen nemen.
Mijnheer Hue had intusschen aan de solda
ten van het klooster gevraagd, of niet reeds
oenige vluchtelingen den Berg bereikt hadden.
De antwoorden der soldaten hadden hem bjjnn
gerust gesteld ten aanzien van het lot zijner
dochter, die op dat oogenblik met Aubry en
de kinderen van Simon Le Priol binnen de
muren moest zjjn.
Men klom den trap op.
Aubry en Jantje, die het eerst in het kloos
ter aangekomen waren, zaten vol angst to
geen anderen naam ter werold, waarin
haar heil en redding is te vinden, dan
in den Naam voor wien alle knieën zich
buigen die in den hemel, op de aarde
en onder de aarde zijn. Om dien Naam
beweegt zich de geheele wereldgeschie
denis. Met dien Naam begint de ge
schiedenis van het Land dat voor het
Rijk van Christus moest gewonnen
worden, en dat millioenen belijders van
den Christen-naam heeft gegeven voor
de duizenden die in de oude wereld
de liefde des Verlossers niet meer indach
tig waren.
Dit is het wereldfeit, dat wij op dezen
eeuwig gedenkwaardiger! dag herden
ken. Door de gewelven onzer kathe
dralen ruischt op dezen eenigen dag,
naar Paus Leo's bevel, het heerlijk
danklied, het altijd nieuwe en eeuwig
schoone Te Deum laudamus ten hemel,
den Allerhoogste ten dank, die Zijn
volk nabij bleef en op 't oogenblik dat
het geloof en de liefde in de oude we
reld dreigden onder te gaan, een nieuw
en onmetelijk veld voor de onafgebroken
vruchtbare werkzaamheid der wereld om
vattende Kerk opende. En aan dezen
heerlijken danktoon der aloude Moeder
kerk paren zich de luide jubeltonen der ge
heele wereld. Overal waar de herinnering
aan het groote wereldfeit bewaard bleef.
Zoowel in de nederige hut van den Chris
ten inboorling van Amerika's onme
telijke prairiën, als in de trotsche pa
leizen van Spanje's en Italië's konin
gen rijst heden een danktoon ten liemel
bij do gedachtenis aan het groote we
reldfeit, dat den naam vereeuwigt van
den genialen man, die van zijne tijdge-
nooten slechts boeien ten loon ontving,
wachten. Zij hoopten, dat Reine en Simonnette
hij het gros van den troep zouden zjjn.
Helaasde arme broeder Bruno had de
ooren laten hangen.
Hij was tot den schaapstal teruggekeerd, en
had zich ter beschikking van den broeder-
boetrechter gesteld. Zij hadden samen en zeer
ernstig over de tucht gehandeld.
Broeder Bruno had zijn linker arm gebro
ken, hetgeen de uitvoering van het vonnis
vertraagde.
Beoeder Eustachius, zei hij tot den boet
rechter, dat herinnert mij de geschiedenis van
Jacob Malteste uit het dorp Cesson, nabij Ren-
nes. Hij was hard ziek, toen hij veroordeeld
vrerd, opgehangen te worden. Men gaf hem
goede geneesmiddelen in, hij herstelde, au
werd daarna opgeknoopt.
Gelukkig voor Bruno, dat de invloed van
den hertog van Bretanje op dat oogenblik in
het klooster niet zeer groot was, en de hij
stand, dien hij Hue de Maurever verleend had,
hem als een goed werk werd aangerekend.
Hij was de eerste, die mijnheer Hue over
de leuning zag klimmen.
Hjj ging Aubry waarschuwen, die den grijs
aard tegemoet vloog.
Reinezeiden Hue en Aubry tegelijk.
Is zij niet iu hut klooster vroeg de
oude ridder.
Hebt gij haar niet meegebracht vroeg
Aubry op zjjn beurt.
maar wien het nageslacht een gouden
standbeeld moest wijden.
12 Octobbr '92
Het vierde eeuwfeest der ontdekking
van Amerika wordt vooral te Huelva in
Spanje, van waar Columbus met zijne
drie karveelen ter ondekking van Ame
rika uitgezeild is, luisterrijk gevierd.
Donderdag waren te Huelva alle toe
bereidselen voor de feestviering gereed
en te Cadix lag de Conde Nevadito ten
anker om den kleinen koning Alphonsus
XIII en zijne moeder, de Koningin-
Regentes Christina, naar Huelva over
te voeren. Hare Majesteit verliet Zater
dag met groot gevolg Madrid en werd
denzelfden dag met veel geestdrift te
Sevilla ontvangen, waar triomfbogen
waren opgericht en alle balkons rijk
gedrapeerd waren, terwijl een regen
van bloemen op het vorstelijk rijtuig
nederdaalde. Ook te Cadix, waar de
Koningin-Regentes met den kleinen
Koning Zondag aankwam, was de ont
vangst niet minder hartelijk. Onder
klokgelui en kanongebulder had de
feestelijke intocht plaats. Yan de bal
kons regende het ditmaal niet enkel
bloemen, maar ook werden duiven los
gelaten, die als beeld der onschuld rond
den kleinen Yorst fladderden. De Regen
tes hield een receptie, en des avonds
werd een groot bal gegeven. Maandag
begaf Hare Majesteit zich aan boord
en werd door twee rijen Spaansche en
buitenlandsche oorlogsschepen geëscor
teerd.
De herinneringsfeesten hij gelegenheid
van het vierde eeuwgetijde der ontdek
king van Amerika door Columbus heb
ben gisteren to New-York een aanvang
genomen. Een ontzaglijke optocht van
studenten van verschillende jkooge en
andere scholen trok door de voornaamste
straten, die luisterrijk versierd waren.
Het was een oogenblik van vreeseljjke be
nauwdheid.
Jantje, het gelukkig Jantje, had Simonnette
in zijn armen liggen.
Maar toen hjj hoorde, dat mejuffrouw Reine
verloren was, maakte hjj zich uit Simonuette's
amen los.
Ik keer naar het strand terugzei hjj
de zee komt op, ik moet mjj haasten
Maurever en Aubry heefden van angst.
Dat woord„de zee komt op" trof hen in
het hart.
Aubry drukte Jantje de hand, en zei
Kom met mij mede
Maar in plaats van zich naar het strand te
begeven, klom hij jjlings over de leuning, en
vloog naar den trap der wachtzaal. Jantje eu
Bruno volgden hem.
Tussehen de wachtzaal en het plateau is
menige trede. Aubry was in eenige seconden
op het plateau. Jantje was hem op den voet
gevolgd, maar broeder Bruno liep nog bla
zende de trappen op.
0 wee zei hij o wee dat herin
nert mjj de geschiedenis va* Jan Miolame, de
handschoenenkooper, die wedde, dat hjj te
Constances op den toren zou klimmen, terwijl
zjjn kameraad Perrin Langérier een dubbele
pint wjjn zou uitdrinken.
Toen hij op het plateau aankwam, maten
Aubry en Jantje reeds met het oog de ruimte.
Wordt vervolgd}.
