Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
ttrecut $00Q£txaat 817.
EERSTE BLAD.
De Korporaal.
15de Jaarg.
Zondag 27 November 1892,
No. 4447.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
- o!o5
PRIJS DER ADVERTENTIËN
2)
NIEUWE SCHIEOAMSCHE CUURANT
A
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
'Mi
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
Hoewel de vrees voor de dynamiet-
aanslagen der anarchisten wat begint
te verminderen, toch hoorde men er
weder meer over spreken sedert eenige
rechters, die de vorige week een anar
chist veroordeelden, dreigbrieven ontvin
gen waarin hen de wraak der partijgenoo-
ten in krasse bewoordingen beloofd
werd. De eerste dagen na de ontplof
fing in Rue des Bons Enfants geleek het
wel wat op een paniek daar men in
alles een dynaraiet-cartoucke dacht ver
borgen te zien, elke ijzeren pot, pan of
ketel, op straat gevonden en niet minder
sardine-blikjes of groentebussen wer
den met angst genaderd of door de
meesten ontvlucht en enkele koddige
scènes hierdoor ontstaan, gaven aan de
bedrukte Parijzenaars eene weldadige
afleiding. In een der grootste huizen
der Boulevard Haussmann vroeg een
werkman het adres van een der be
woners en verborg, alvorens de escalier
de servicealzoo genoemd, omdat alleen
het dienstpersoneel haar gebruikt, op
te gaan, een papieren pak onder aan de
trap. De concierge, meer dan gewoon
lijk een wakend oog houdende, heeft
deze verdachte handeling gezien en loopt
onmiddellijk om een agent die den juist
naar beneden komenden boosdoener aan
grijpt en hem op het pakje wijzende
vraagt„Wat beteekent dat voorwerp
daar, onder de trap verborgen
„Wat dat beteekent, wel dat is mijn ont
bijt, dat ik bij den eersten den besten
(Slot.)
Dat is geheel eu al overbodig. Een rijtuig
Wacht ons, en op de plaats, waarheen ik u
brengen zal, zullen wij al het noodige vinden.
Goed dan maar vooruit
De korporaal nam plaats in het rijtuig, zon-
'j®r zich eerst daartoe te laten noodigende
dokter klom na hem in en de paarden renden
Pijlsnel voort. Na verloop van een kwartier,
toen Capulet zag dat het rijtuig altijd met de
zelfde snelheid doorreed, begon hij aan de eer
lijkheid van zijne vermeende tegenpartij hij
dacht dat de dokter duelleeren wilde te
twijfelen.
Waar duivel brengt gij mij heen? vroeg
d'J. Mij dunkt, het is niet noodig dat wij zoo-
;er gaan, om onze zaak naar behooren uit te
vechten.
r~ Heb nog een weinig geduld, mijn brave
riendwe zullen er spoedig zijn, eu ik ben u
°rg dat gij tevreden zult wezen.
..De korporaal liet weder een kwartier voor
tgaan, toen trok hij zijne sabel half uit de
oliede eu zeideWilt gij mij voor den
pk houden Is dat eene manier, om een kor
poraal van de garde in een koets rond te rjj-
marchaud de vin ga gebruiken en waar
bij ik een paar „canons" (glazen wijn)
naar binnen zal schieten et voila toutDe
niets kwaads van zins zijnde burger
moest natuurlijk zijn koud déjeuner
toonen en lachte even hartelijk als de
overige getuigen van dit fausse alarm,e
doch dat de agent medelachte kan ik
u niet verzekeren. Op den boulevard
Montmartre bij de passage Joffroy werd
een dezer avonden een slag, gevolgd
door het breken van glasruiten verno
men, welke de talrijke wandelaars en
koöiehuisbezoekers ]van schrik deden
opzien. Een ieder sprak van een ont
plofte dynamietpatroon en de vrees dat
er nog meer zouden volgen joeg de me
nigte weg, zoodat de politie spoedig
kon constateeren dat er bij ongeluk een
ruit op een derde verdieping gebroken
zijnde en op de glazen van de passage
neergekomen, de slag en het daai>
mede gepaard gaande geweld dor ver
brijzelde glasscherven veroorzaakt had.
En zoo hoorde en las men van honderden
gevallen die gelukkig op niets ernstigs
neerkwamen.
Bij al het laffe en laaghartige in hnnne
misdaden hebben de heeren anarchisten
toch nog iets hoffelijks behouden, nament-
lijk dat zij bijna altijd hunne bezoeken
en aanslagen eerst por brief aankondi
gen. Zoo moet de procureur-generaal er
bij dozijnen hebben ontvangen en ook
den directeur van het stedelijk labora
torium werd schriftelijk kennis gegeven,
dat ook hij op zijn beurt in de lucht
zou springen. Niemand echter is meer
te beklagen dan die arme Monsieur
Deibier, de beul van Frankrijk, lleeds
bij de eerste aanslagen, doch vooral na
den, alsof hij eene jougejuffrouw ware Halt,
zeg ik, dadelijk uitgeklommen
Wees gerust, Capulet; ik verzeker u, dat
alles tot uwe volkomen tevredenheid zal afko
pen. Wij hebben nog maar vijf minuten te
rijden.
Goed, nog vijf minuten, maar dan geef
ik er den brui verder van. Wee uw gebeente,
als hier verraad onder schuilt.
Eindelijk reed men een plein op, het portier
werd geopend, en de dokter noodigde den kor
poraal uit, hem zonder vrees te volgen.
Vreezen! dat. woord ken ik niet, en de
beteekenis ervan heb ik nooit kunnen vatten,
hernam Capulet, hoewel ik hier nu iets merk,
dat mijn verstand te boven gaatmaar toch
nu wij zullen zien.
Zij gingen samen door een lange recks van
prachtige vertrekken. Capulet's verbazing nam
echter nog toe, toen zij aan eene met fluweel
bekleede deur kwamen, waarvoor een met goud
en borduursel bedekte heer post vatte. Hij
hoorde hoe deze met luider stemme aandiende
„De heer dokter Lacourner en de heer korpo
raal Capulet."
De moedige soldaat, die in het hevigste vuur
van den slag nooit had gebeefd, geraakte thans
op eenmaal in verzoeking rechtsomkeert te ma
ken eu zijn heil in (1e vlucht te zoeken. Maar
dat was niet meer mogelijk. Capulet. herstelde
zich dus moedig, richtte zich op, bleef onbe
weeglijk en wachtte bedaard de dingen af, die
dien van Ravacliol, regende het brieven,
waarin hem werd aangekondigd, dat de
rollen spoedig zullen verwisseld en zijn
hoofd bij dat zijner slachtoffers zal ge
voegd worden. De bewoners van het
huis No. 3 in de rue Vicq-d' Azir, waar
Deibier met zijne familie verblijf houdt,
hebben den eigenaar gedwongen hem
congé te geven, daar zij niet langer met
den gevreesden man onder éen dak
wilden slapen en nu zoekt hij sinds
maanden een woning zonder er een te
kunnen vinden. Laatst had hij er een
naar zijn zin in de Rue Michel Bizot
aangetroffen en een huurceel voor 9
jaren vastgesteld, hetwelk door den ver
huurder was aangenomen. Doch wat
gebeurt er? Nadat de eigenaar ge-
teekend heeft, komt de beurt aan Deibier.
Deze zet evenzoo zijn naam doch steekt
het stuk in zijn zak, ten einde het te
doen registreeren. U bent toch geene
familie van den beulvraagt hem de
verschrikte huisbaas, die voor het eerst
den naam van zijn huurder gelezen heeft.
Deibier blijft het antwoord schuldig,
en snelt met zijn contract de deur uit.
Na dien tijd hebben de meeste huurders
van 196 hun huur opgezegd, daar zij
noch naaste, noch onder- of bovenbuur
van Monsieur de Paris willen zijn, wijl,
zoo deze door dynamiet moet vallen, zij
hem die eer wel alleen gunnen. Mr.
Clement, de eigenaar, heeft alle middelen
uitgeput om tot eene schikking te ge
raken, maar Deibier heeft zijn huurceel
en zegt, dat hij den 15en Januari zijn
nieuwe woning zal betrekken of de
Staat moet hem gratis logeeren. Dit
laatste zoude zeker het verstandigst
zijn en dan in een politie-bureau.
komen zouden. Daar staat eensklaps eene
schoone, schitterende dame voor hem. Zijn oog
wordt beneveld, hij ziet niets meer, maar hoort
een welluidende stem, die de volgende woorden
tot hem richt
Mijnheer Capulet, het verheugt mij u te
zien, en ik hoop, dat gij wel zoo goed zult
willen zijn, ons uwe kleine geheimen te ont
dekken, daar we waarlijk vriendschappelijk
jegens u gezind zijn. Mag ik den dokter ge-
looven, daii zijt ge een groot vriend van kinderen?
Mevrouw... Uwe Majesteitdonder
ik voel wel, ik zal een domheid zeggen, want
mijn hoofd draait met mij rond.
Wees bedaard, mijn vriend 1 zeide de dok
ter. Hare Majesteit weet zeer goed, dat men
een braaf soldaat en toch een slecht redenaar
zijn kan, en ik geloof dat eenvoudig te spre
ken hier het best is. Om u op den weg te hel
pen, moet ik u zeggen, dat ik gisteren uit uw
gedrag ten aanzien dier arme kinderen heb
opgemaakt, dat gij zelf ook vader zijt.
Capulet boog het hoofd sprak geen woord,
maar er rolden een paar tranen over zijne
bruine wangen.
Verberg die tranen niet, zij doen n eer aan,
sprak de keizerin met vuur. Gij zijt vader, mijn
heer
Ja, Mevrouwantwoordde de soldaat,
zonder het te wagen de oogen op te heffen,
getrouwd ben ik, nog voor ik in de cons
criptie vieldaarom moest ik mijne vrouw en
doch wat zeg ikdie kunnen wel het
eerste aan de beurt zijn.
De Ligue de Fropagande Catholique
et Socialeheeft de schitterende rede
van den graaf de Mun, den 17 dezer
in de Kamer bij de behandeling der
Perswet uitgesproken, overal doen aan
plakken. Door een amendement op een
der artikelen, hetwelk met een twin
tigtal stemmen meerderheid werd aan
genomen, is de geheele wet een wassen
neus geworden, daar de verdachte per
sonen niet in preventieve hechtenis
mogen gehouden worden dan in geval
dat een daad op de aansporing tot
misdaad volgde.
Hoewel het ministerieLoubet als
overwinnaar uit het strijdperk trad,
toch zit het op geen rozen. De Panama-
lcwestie, daarna aan de orde gekomen,
verwekt een waar schandaalwant van
welke zijde men deze ook wil beschou
wen de indruk is en blijft treurig.
De afgevaardigde Delahaye beschul
digde in de zitting der Kamer van 21
dezer niet minder dan honderd zijner
collega's van omkooperij. Is dit laster,
dan kan men zich een flauw begrip
vormen tot wat een laag pijl zulk een
verkozene door het algemeen stemrecht
gevallen is; maar bevat het waarheid,
hoeveel schandelijker wordt dan die
republikeinsche meerderheid niet aan
de kaak gesteld. De Commissie van
enquête om de Panama-knoeierijen te
onderzoeken bestaat uit 23 republi
keinen en 10 leden der rechterzijde en
het publiek ziet met spanning de feiten
te gemoet welke zij aan den dag zal
brengen.
mijne twee kinderen verlaten, toen men mjj
onder de vanen riep. Dit is nu reeds vier
jaar geleden. Ik schreef haar dikwijls, maar
verbood haar mij te antwoorden, uit vrees,
datJa, zie, uwe Majesteit, men kan niet
altijd voor zich zeiven instaan en als mijne
vrouw mij soms geschreven hadWij hebben
geen brood, of Jules is ziek dan Frank
rijk en de Keizer boven alles! maar mijne
vrouw, mijne kinderen... hm, ik wist wel dat
ik mijn mond voorbij praten zouafgedaan
ik denk haast niet meer aan huis.
Dat meent gij niet, en het zou dan ook
zeer verkeerd van u zijn, zeide Josephine maar
gij zult vrouw en kinderen spoedig wederzien,
om voortaan rustig bij hen te blijven.
Wilt gij wel zoo goed zijn, dokter, ver
volgde de keizerin, zich tot haren geneesheer
wendende, om aan den chef van het eerste
garde-regiment te schrijven, dat ik eervol ont
slag voor den braven korporaal Capulet ver
lang voeg erbij, dat ik mijne redenen zelve
aan den keizer zal mededeeleu.
De dokter schreef, de keizerin onderteekende
en de brave Capulet verliet diep bewogen het pa
leis met den brief, die hem zijne vrijheid weder
gaf en tevens met de middelen om daarvan
genot te hebben.
Dokter, zei Josephine, in den loop van
dien dag, tot haren lijfarts, gij zijt een koste
lijk man, en nu weet ik dat gij voor elke
kwaal een huismiddeltje hebt.
