Dagblad voor Schiedam en Omstreken. "puveau ^oogstraat 317. 15de Jaarg. Dinsdag 3 Januari 1893. No. 4477. ALGEMEEN OVERZICHT- Parijsche Kroniek. PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 2.— - 0.05 Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124. m*Jm PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen komsten aangegaan. Het jaar 1892, onder zulke gunstige omstandigheden voor de Fransche re publiek] begonnen, eindigt in oneer en schande voor eene regeeringsvorm die de voorgaande voor altijd moest doen vergeten en zoodoende onmogelijk maken. De door het algemeen stemrecht geko zen Kamer ziet iu elke zitting een nieuwe rij harer leden aan de algemeene verachting prijs gegeven, en evenals voor honderd jaren is er thans in het parlement een schrikbewind opgestaan, wier tot de zedelijke onthoofding ver oordeelden eiken dag een nieuwe kar slachtoffers vormen, die als in 1793 de Girondijnen ter guillotine gesleept wor den. In dezen toestand zoude men met recht kunnen veronderstellen, dat dei- verontwaardigde menigte de oogen zullen opengaan, en zij luide een ander bestuur vorderen, doch niets daarvan is te be speuren. Een republiek heeft in haar beginsel zooveel revolutionaire elemen ten dat zij niettegenstaande alle hare tekortkomingen en misstappen hoogst waarschijnlijk toch zal blijven en dus niets zal veranderen of verbeteren, tenzij een man opsta die Frankrijk ondanks zich-zelve, van al de laagheden en onge rechtigheden komt vei lossen. Vooral onder omstandigheden als deze, waarin omkooperijen en bedriegerijen in't groot de hoofdrollen spelen en elke verte genwoordiger of senator verdacht kan worden, zoude een hoofd, mits zelfs ge heel buiten spel zijnde, alles spoedig weer in orde kunnen brengen 'en het geschokte vertrouwen opbeuren. Vijf oud-ministers zullen zich voor het gerechtshof moeten verantwoorden van voor zich zei ven of voor het gou vernement gelden te hebben ontvangen van eene Maatschappij die de spaarpen ningen van duizenden ontvangen had, om het Panama-Kanaal te graven en hieraan slechts een klein gedeelte van die enorme sommen besteedde, terwijl mil- 'ioenen werden verspild en aan mannen betaald, wier roeping het geweest was het publiek te waarschuwen en te be schermen, terwijl zij het nu hielpen be driegen en ruineereu. Uit de verklarin gen van de oud-ministers Kouvier en Uloquet blijkt zelfs dat deze hoofden Van de twee grootste parlementaire partijen aan zulke zaken niet dat ge dicht hechten als het publiek geweten dlt doet, en hoewel Kouvier als minister Van financiën aftrad, schijnt Floquet d°^ gonegen zijn zetel als president Earner te verlaten. Wat nu de vervolging <jer Kamer- en Senaats leden betreft, hierover schreef \l& Jour nal ri s Bebats, dat art. 13 der wet op de regeling der openbare machten zegt: „geen lid van een der Kamers kan ver volgd of bemoeielijkt worden naar aan leiding van nieeningen of stemmingen door hem uitgebra mi in de uitoefening van zijn betrekking, en de Temps ver meldt een brief van een advocaat, die zegt dat art. 177 Van het wetboek van stiatrechi ook niet op lien zal kunnen worden toegepast, daar dit alleen ambte naren bij administratieve of rechterlijke colleges beoogt en het is zeer betwijfel baar of de Kamer en Senaat admini stratieve colleges zijn. En zoo is dan la .tension extraordinaire van 1892 den 24n gesloten, nadat zij het nieuwe handelsverdrag met Zwitserland nog eerst met groote meerderheid verworpen heeft. Nu de zittingen der laatste weken mochten inderdaad extraordinaire heeten,en Frankrijk zal ze zich nog lang geheugen. Wij zullen eerst later zien of het publiek de instellingen zelf of alleen het personeel wil zuiveren, of het kon ook wel gebeuren, dat velen dat onderscheid niet zullen maken en met het nieuwe per soneel ook eene nieuwe regeeringsvorm zullen eischen. De aanstaande verkie zingen zullen het ons leeren. Nu langzamerhand een weinig licht in de Panama-chaos begint te flikke ren, zien wij naast den dooden baron De Reinach, den nog springlevenden Amerikaan Dr. Cornélius Herz, die ech ter voor eiken Franschman een Duitscher is en blijft, en dat niettegenstaande hij in Noord-Amerika naturaliseerde, en door Blaine, een Amerikaansch staats man, in Parijs geïntroduceerd werd. Deze doctor, uitvinder of exploiteur van alle mogelijke Maatschappijen, en na tuurlijk dus ook op 't gebied van elec- triciteit, heeft het in korten tijd, ver in de hoofdstad van 't vernuft en dei- beschaving gebracht. Zonder dat een der Ministers in de Kamer over de be trekking tot dezen gelukzoeker geïn terpelleerd, eenige voegzame redenen hebben kunnen aangeven, waarom deze vreemdeling iu weinige jaren tot groot officier van 't Legioen van Eer bevor derd werd, staat men toch voor een onloochenbaar feit. Eon ieder denkend mensch vraagt zich af, welke diensten hij daarvoor aan Frankrijk bewezen heeft, en die niet vindende, maakt men de conclusie, dat hij een smerig werk moet verricht hebben, hierin bestaande, door omkooperijen de partijen tegen elkaar op te zetten en zoo Frankrijk te verdeelen en te verzwakken, ten voordeele van wie De enorme sommen, waarmede hij sommige bladen, onder andere de Justice vanClemenceau steunde, een blad van de uiterste linkerzijde, dat geen winsten kon afwerpen, geeft bepaald veel te denken. Volgens de Eclaire had Dr. Corne lius Herz, zich de bewijsstukken, die de omkooping van enkele Kamerleden door de Keinach onomstootelijk bewe zen, weten te verschaffen, en hiermede gewapend, dwong hij meermalen de Kei nach met belangrijke sommen, die nooit minder dan 500,000 francs waren, zijn stilzwijgen te betalen. In 't laatst van November jl. kwam Herz te Parijs, en nam poolshoogte van deD indruk, welke de openbaarmaking van eenige documen ten, deze omkooperijen betreffende, op het publiek gemaakt hadden. Hierover ingelicht, ging hij naar zijn vriend Kei nach en bedreigde hem, met alles te zullen openbaren, indien hij hem niet binnen een zekeren termijn 4,000,000 francs stortte. Baron de Keinach, reeds gelde lijk uitgeput, zag dat hij de campagne tegen de Panama schandalen niet lan ger kon tegenhouden, gevoelde zich verraden, verloor het hoofd en maakte een einde aan zijn leven, terwijl Dr. Herz het Kanaal tusschen hem en zijne Fransche dupes stelde, om in Londen de gebeurtenissen kalm af te wachten. Volgens weder latere berichten, zou de Reinach reeds in 1889 Cornelius Herz hebben trachten te vergiftigen en was hij hierdoor de slaaf van laatst genoemde geworden, en, zoo men de geruchten kan gelooven, dan moet er zeer veel grond bestaan, om aan den zelfmoord van de Reinach te twijfelen, doch zoude zijn dood eerder een moord door vergiftiging zijn. Zooals meD ziet, is deze zaak nog niet uit, maar om mijne kroniek voor dit jaar niet met zulk een neerslachtig chapitre te sluiten, wil ik u nog mel den, dat den 27sten December de groote geleerde en weldoener der menschheid, Pasteur, zijn zeventigsten verjaardag zeer plechtig in het groot amphi theater van de Nouvelle Sorbonne gevierd heeft. Aan den arm van Mr. Car- not en gesteund door zijn zoon kwam de beroemde man, die tenge volge eener jichtaanval moeielijk ging, de zaal binnen, waar de geheele ge_ leerde wereld hem met de warmste blij ken van vereering begroette. De mi* nister van openbaar onderwijs, Charles Dupuy, hield met krachtige stem eene rede welke door vorm en gedachte zeer merkwaardig mag genoemd worden. Bijzonder trok dat gedeelte de aandacht waarin hij zeide, dat het vooral in de pijnlijke oogenblikken is welke de vol keren soms moeten doorleven, dat het Vaderland de liefde en hoogachting aan een zijner zonen bewezen, het innigst gevoelt en dat zulk eene algemeene hulde als hier heden gebracht wordt, vele droefheden doet vergeten, terwijl het de harten verheft en het vertrouwen in de toekomst opbeurt en versterkt. Dat deze bewondering, zoo eindigde hij, ons nieuwe krachten schenke, om met moed den weg onzer edele en verheven bestemming, zonder om te zien, te blijven bewan delen. Na nog twee andere redevoerin gen, waarop de aandoening Pasteur be lette te antwoorden, verzocht hij zijn zoon, met de tranen in de oogen, zijne rede aan de vergadering voor te lezen. De talrijke delegatiën uit den vreemde, waaronder ook die der universiteiten van Amsterdam en Utrecht, met pro fessor Stokvis aan het hoofd, boden den zeventigjarige geleerde adressen van gelukwensching en medailles aan, en toen, alvorens te scheiden, van alle kanten de kreet van „leve Pasteur!" weer klonk, en president Carnot den feestvie rende in zijne armen drukte bereikte de ovatie haar toppunt en werd het en thousiasme onbeschrijfelijk. Ware ver dienste was waardig bekroond. Zoe behoort 1892 met al zijn leed en vreugde weer tot het verledene, en bij den aanvang van het jaar 1893 roep ik aan mijne geëerde lezers en lezeressen van harte den oprechten Parijschennieuw- jaarswensch toe, welke ik hoop dat voor allen moge verwezenlijkt worden: .Je vous la souhaite bonne et heureuse Pamjs, 31 December 1892. Fid^lius. 2 Januari '93. Het jaar 1893 begint zijn loopbaan niet onder gunstige omstandigheden. De gebeurtenissen die in den loop,maarvooral aan het einde van 1892 plaats grepen wijzen op een meerendeels gedrukten toe stand in alle landen van Europa. Om met ons Nederland te beginnende woe lingen, die in de laatste dagen ni^t alleen in de plattelandsdistricten van Gronin gen en Friesland, maar in de hoofdstad zelf van laatstgenoemd gewest plaats hadden, wijzen op een zeer gevaarlijken toestand, die de vrees wekt, dat de tijd van het regentschap in Nederland, bij mogelijke invoering van het algemeen stemrecht, een tijd van beroering zal zijn, zooals wij er nog geen gekend hebben. De bittere armoede die in de veenstreken geleden wordtde financieele nood in tal van Friesclie gemeenten, maar vooral het modernisme en het ongeloof, in dagen van weelde reeds gepredikt, hebben het zaad van oproer en ontevredenheid welig doen ontkiemen. En al het beleid en al het gezag eener krachtige regeering zal noódig zijn om de stoere Friezen en Groningers, een maal op den weg der revolutie geleid, binnen de perken der wet te houden. In het belang der orde en der rust van geheel Nederland wenschen wij dan ook, dat eene spoedige en krachtige repressie zal volgen op de tooneelen van wan orde en bandeloosheid die het Noorden ons in de laatste dagen heeft geboden. Slaan wij een blik over de grenzen, dan ontmoeten wij bijna alom verschijn selen die op een toenemend zedenbederf en diep verval der natiën wijzen. De straatbetoogmgen voor algemeen stem recht in België, de bedenkelijke onlusten die nog onlangs in een der aanzienlijkste steden van België plaats hadden, wijzen er op dat de toestand ook daar te lande vrij onzeker is en verrassingen niet tot het onmogelijke belmoren. De schan delijke Panama-zaak in Frankrijk toont aan, dat er daar in de hoogste kringen der maatschappij een bederf heerscht, dat het ergste voor de toekomst doet vreezen en eene nieuwe uitbarsting der nog steeds voortsmeulende revolutie niet tot het onmogelijke doet belmoren. Het katholieke Spanje, vooral in deze eeuw voortdurend door de revolutie be roerd, biedt het treurig beeld van jam merlijke verdeeldheid in eigen boezem, verdeeldheid zelfs onder hen, die als de partij des behouds gekenmerkt, geroe pen waren den troon van den jeugdigen Koning te schragen, en de Staatsinstel lingen tegen de revolutionaire aanslagen te beveiligen. Het schoone Italië, dat een schijn van eenheid ten koste van zijn rust en geluk heeft bewerkt, wordt Hl ii'iiNiiii .1 .1 II'.. I i .1 1

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1893 | | pagina 1