Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
16de Jaarg.
Zaterdag 18 Februari 1893
No. 4516.
"3ftureau ^oogstraat 317.
ALGEMEEN OVERZICHT.
De Witte Wolf.
Het geïllustreerde
feestnummer dat ter gelegen
heid van den feestdag van
19 Februari zal verschijnen,
is aan ons bureau en bij de
boekhandelaren a 10 ets. te
verkrijgen.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Naar het Fransch vak Paul Féval.
NIEUWE
COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124.
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
17 Februari '93.
De toeloop in de Fransche Kamer was
gisteren buitengewoon groot, nu de heer
Leydel de regeering zou interpelleeren
over hare algemeene staatkunde. Zijne
interpellatie ontwikkelende, zeide hij,
dat het niemand in den zin kon komen,
de beteekenis, door het votum in eene
vorige zitting uitgebracht (naar aanlei
ding der motie van Cavaignac) te ver
kleinen. GoedkeuringAlle eerlijk ge
sproken woorden zijn welkom, maar
zekere pogingen mogen de Panama-zaak
niet doen ontaarden, zoodat deze ten
goede komt aan sommigen. Wij, progres
sisten- moeten de kuiperijen verijdelen.
Er is een hond gevormd om de republi
keinen weg te jagen van het bestuur.
Die bond heet concentration des centres.
(Afkeuring van het centrum en goed
keuring van de linkerzijde). De hond
tracht de door de republiek tot stand
gebrachte hervormingen zwart temaken.
De kabinetten mogen dezen bond niet
naar de oogen zien. Sedert drie jaren
zijn de kabinetten te zwak en te toe
gevend voor de rechterzijde. Wij willen
dat de regeering steunt op de democratie.
Green verdeeldheid meer. De Panama
zaak mag de republiek in hare voort
gaande ontwikkeling niet tegenhouden.
De Kamer moet voor de kiezers terug
komen met een zuiver republikeinsch
program. In 't vervolg zijner rede zeide
Leydel dat de staatkundige bond der nieuw
aangekomenen cette tigue politique des
rallieszich de vermeestering van. het
bestuur ten doel stelt en de militaire,
financieele en onderwijswetten wil wij
zigen (Humoer van de rechter-, bijval
van de linkerzijde). Hierna noemde de
spreker verscheidene nog tot stand te
brengen hervormingen op en stelde ten
slotte de volgende motie voor „De
Kamer, besloten om buiten alle verge
lijk haar republikeinsch werk van po
litieke en sociale hervormingen kracht
dadig voort te zetten in denzelfden geest
van rechtvaardigheid en gelijkheid, die
geleid heeft tot de vaststelling der on
derwijs- en militaire wetten, gaat over
tot de orde van den dag. (Goedkeu
ring van de linkerzijde).
De heer Millerand, de volgende spre
ker, verklaarde geen vertrouwen te
kunnen schenken aan eene regeering,
wier zwakheid de openbare meening
moede was. Hij verdedigde de partij
die den vooruitgang der republiek wil
en haar niet betrekt in de Panama-zaak.
Wij willen het land verlossen van den
invloed der Haute banqueen haar alle
monopoliën ontnemen. Hij stelde eene
motie voor, strekkende om te verklaren
dat het eenige middel om de republi
keinen voor reactionaire inwerking te
behoeden, gelegen is in het tot stand-
brengen van hervormingen, het herzien
der constitutie en het opheffen van de
monopoliën. De heer Paul Lafargue ver
weet der regeering, dat zij slechts met
tegenzin de omgekochten vervolgt. Ca
vaignac zeide van zijne rede in de vorige
zitting, dat hij uit eigen naam sprak.
Hij sprak van verandering van stelsel
en niet van programma. Ribot antwoord
de en zeide, dat het Kabinet nooit
beroep deed op anderen dan
een r x
de republikeinen, die hij smeekte zich
niet te verdeelen. Ons programma
zoo ging hij voort is niet dat van
Piou. Samensmelting van de beide cen
trums is eene ullusie. Wij zullen nooit
de gevangenen zijn van wien ook. Hij
constateerde verder, dat de republiek
zeer onlangs nog twee zetels won.
Déroulède beklom daarna het spreek
gestoelte. Hij verweet Ribot, Ricard,
Rouvier en Bardeau te hebben opge
offerd. Het ministerie heeft geen politiek
program het is de gevangene van
iedereen. Men moet de personen en de
instellingen hervormen. De socialist
Dumay eischte dat alle monopolies aan
de natie zouden teruggegeven worden
en dat de hulpmiddelen van den arbeid
gemeenschappelijk bezit zouden worden.
Duchaneljvraagt of, als de republikeinsche
meerderheid bestaat uit personen, die
gekozen zijn door eene coalitie van
socialisten en reactionairen, die voort
durend tegen de regeering stemmen, de
regeering voortaan met de meerderheid
moet gaan en niet met de oppositie, die
15 ministers in 16 jaren omverwierp,
Egypte in de handen der Engelschen
liet vallen en indien men haar had
laten begaan, Tunis en Bozerte aan
Italië en het Drievoudig Verbond zou
hebben overgeleverd heftige interrupties.)
De negatieve politiek leidt tot onvast
heid. Richten wij niet het oog op eene
concentratie van de centrums. Men oefent
pressie op de Kamer en eischt wijzi
ging der onderwijswetten en der mili
taire wetten. Wij willen de liberale,
verdraagzame en openhartige republiek.
Ziedaar het programma der rallies. Nadat
de prioriteit voor andere moties van
orde was verworpen werd de volgende
motie van Leygues waarmede Ribot
verklaarde zich te vereenigen in stem
ming gebrachtDe Kamer vertrouwende
dat de Regeering de democratische wet
ten zal handhaven en eene zuiver repu
blikeinsche politiek zal volgen, gaat over
tot de orde van den dag {Eenige toe-
juichingeni)
Met 315 tegen 156 stemmen werd
deze motie aangenomen. Maar welke
democratische wetten zijn nu bedoeld
Welke is de zuiver republikeinsche
politiek In welke richting zal zij
zich bewegen Juist omtrent deze pun
ten is door het debat, noch door de aan
neming der motie zekerheid verkregen, en
dit te minder daar de motie-Leydel aan dui
delijkheid niets te wenschen overlatende,
door de regeering niet was aangenomen.
Zij was niet zeker op deze motie eene
meerderheid te verkrijgen en daarom
werd aan die van Leygues de voor
keur gegeven. De Kamer heeft nu de
motie van Februari gehandhaafd. Cavai
gnac heeft dit duidelijk laten uitkomen.
Zij heeft er de motie Leygues aan toe
gevoegd en het resultaat in geen ander
dan dat het ministerie nog altijd niet
weet, welke meerderheid het achter zich
heeft, en ook de Kamer is evenmin be
kend met hetgeen het ministerie wil.
Eén ding is wel zeker voorzitten bij
de algemeene aanstaande verkiezingen
zal het ministerie-Ribot niet. Zoo wordt
de verwarring in Frankrijks regeerings-
zaken steeds grooter. Moge bij het zien
van den treungen toestand des lands
het gezond verstand bij de Franschen
wederkeeren en zij met voorbijgang van
alle ondergeschikte geschillen de han
den ineenslaan om het vaderland van
den dreigenden ondergang te redden
De commissie van rapporteurs over
het Duitsche legerplan heeft het voorstel-
Rebel, om voor alle troepen een twee
jarigen diensttijd in de wet vast te
stellen, verworpen. Vervolgens werd
verworpen het voorstel-Rickert om een
twee-jarigen diensttijd voor de troepen
te voet in de wet vast te stellen. Voorts
werd ook verworpen het voorstel Ben-
nigsen, het welk ten doel had: in de
wet den tweejarigen diensttijd voor de
troepen te voet vast te stellen, doch
slechts voor zoolang de legersterkte
(op voet van vrede) niet veranderd zou
worden. Ten slotte werd met alle stem
men tegen die der conservatieven en
vrije-conservatieven nog verworpen de
tweede alinea van art. 1 van het leger
plan (in welke alinea wordt aangegeven,
38)
Mijn knecht is ziek, antwoordde de ka
pitein, het eenige waaraan hij behoefte heeft,
is een goed bed en rust.
Zooals gij wilt, mijn jonge vriend.
Een bediende trad binnen.
Maak een bed gereed voor dien goeden
jnan, zeide M. De Vaunoy, en behandel hem
in alle opzichten als de dienaar van iemand,
dien ik vereer en lief heb.
Didier boog; Jude, het gelaat nog altijd
verborgen in de plooien van zijn mantel, volg
de den bediende op den voethoe gaarne
deze laatste ook gewild had, hij kreeg van de
gelaatstrekken van den ouden stalmeester niets
te zien.
M. Hervé de Vaunoy, den tegenwoordigen
eigenaar van La Tremlay en van Boüexis-en-
Forêt kennen wij reeds van vroeger. Die twin
tig jaren hebben zijn rood, bolrond, glim
lachend gelaat zoo weinig veranderd, dat
het niet noodig is hem hier nogmaals te be
schrijven.
Mile. Olive, zijn zuster, was een lange,
magere, oude jonge juffrouw, die in haar jeugd
zeer leelijk was geweest. De rijpere leeftijd,
onbekwaam om iemand schoon te maken, wischt
althans het groote verschil uit, dat er be
staat tusschen schoonheid en leeiijkheid. Wat
op vijftigjarigen leeftijd nog rest var. een
door de natuur stiefmoederlijk bedachte vrouw,
gelijkt vrijwel op hetgeen is overgebleven
van een, die in haar jeugd op schoonheid
mocht bogen.
De gelaatsuitdrukking alleen zou hier eenige
aanduiding kunnen geven.
liet gelaat van Mile Olive drukte niets uit
dan overdrevene gemaaktheid, verwaandheid
en preutschheid. Zij was naar de laatste mode
gekleedhaar japon was laag uitgesneden en
om de heupen bovenmate opgevuld, haar ge
kroesde haren waren sterk gepoederd, in haar
hand had zij een waaier, rococo-stijl. Op haar
wangen eenige mouches van verschillendenvorm,
terwijl haar wenkbrauwen, hierin geholpen
door een flinke streep zwarte verf, een fijn
beschreven boog vormden.
Wij gaan met stilzwijgen de roode verf op
liaar lippen voorbij, het in juiste mate en met
zaakkennis aangebrachte vermiljoen op haar
wangen, en haar kinderlijken glimlach, die bjj
al die verschillende verleidelijkheden een be
valligheid te meer voegde.
Alix geleek niet op haar vader, nog min
der op haar tante. Zij was groot, niettemin
vertoonde zij in haar geëvenredigde gestalte
een groot mate van bevalligheid. Haar hoog
voorhoofd bezat onder de donkere lokken van
haar ongepoederd haar, een uitdrukking van
trotsche schaamte, die het schitteren van haar
groote blauwe oogen verzachtte. Haar oogop
slag was ernstig, doch niet droevig, even als
haar glimlach wees op een nadenkende, doch
niet op een zwaarmoedige inborsi.
Zij was de volmaakte type der vrouw, sterk
in haar bevalligheid, de ware gevoeligheid
parende aan waardige standvastigheid, weten
de te lijden, in staat tot een toewijding, welke
heldhaftigheid kon worden.
Hervé de Vaunoy was gehuwd een jaar
na het vertrek van Nicolas Treml. Nog
een jaar later stierf zijn vrouw. Alix was
het eenige kind uit dit huwelijk Zij telde
thans 18 jaren. Ons blijft nog over te
spreken over den Koninklijken intendant der
belastingen.
Antinoiis Béchameil, markies De Nantel,
was een schoon man van iets meer dan veer
tig jaar. Hij was vrij gezet, doch niet te veel,
had een frissche, roode kleur en een vol ge
laat. Zijn kin telde niet meer dan drie ver
diepingen, en iedereen vond den vorm van zijn
been onberispelijk.
Hjj snoof uit een gouden snuifdoos, zoo
fijn geëmailleerd, dat alle markiezinnen
er met genot haar fijne, blanke vingertjes
indompelden.
De juweelen knoopen van zijn statierok had
den elk een waarde van 2c .000 francs. Hjj
had een wijze van dragen van zjjn kanten
jabot en het iu de hoogte houden van zijn
degen, die hem alleen eigen was, terwijl zijn
genoegzaam ontwikkeld geheugen hem ver
oorloofde nu en dan gelegenheidswoordjes te
plaatsen, die nog niet ouder dan zes weken
waren. Behalve dat, bezat hjj een enverge-
lijkelijken eetlust, terwijl zijn maag tegen elke
proef bestand bleek.
Kortom, hij was een niet veel grotesker
persoonlijkheid, dan het meerendeel der adel
lijke financiers van zijn tijd.
De markies De Nantel had in Bretagne vele
en belangrijke bezigheden. In de eerste plaats
maakte hij het hof aan Mile. Alix De Vaunoy
die hij tot eiken prijs tot zijn vrouw wilde
maken. M. de Vaunoy verlangde niets liever,
doch Alix scheen een geheel tegenovergesteld
gevoelen te zijn toegedaan, en men gevoelde
zich door medelijden bewogen, wanneer men
zag hoe hij te vergeefs zijn beleefdheden aan
haar verspilde, en vooral ook de wonderen
zijner keuken, die historisch zijn geworden.
Wordt vervolgd
