Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
16de Jaarg.
Woensdag 5 April 1893,
No. 4S53.
bureau £boog$tvaat 817.
ALGEMEEN OVERZICHT.
De Witte Wolf,
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Naar het Fransch van Paul Féval.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124.
4 April '93.
Blijkens berichten uit Brussel houden
de voornaamste liberale provincie-bladen
vast aan het beginsel van het meervou
dig stemrecht, zonder zich daarover be
slist uit te laten. De gouvernementeele
bladen leggen insgelijks ingenomenheid
er mee aan den dag. Volgens de ver
klaringen van afgevaardigden en sena
toren van alle kleuren, zal er een ver
gelijk kunnen worden getroffen op den
leeftijd van 25 jaren, met tweejarig ver
blijf, en een supplementair stemrecht
voor den eigendom en de capaciteiten.
Men verwerpt algemeen het dubbele
stemrecht der huisvaders, als strekkende
om het despotisme van het aantal veel
eer nog te verei geren dan te temperen.
Het debat in de Kamer zal heden wor
den voortgezet.
Met bijna algemeene stemmen keurde
het werklieden-congres, dat gedurende
de Paaschdagen te Gent werd gehouden
eene resolutie goed, strekkende tot
handhaving der vroegere besluiten be
treffende het algemeen stemrecht, doch
verwerpende eene algemeene werksta
king voor het geval dat de beperkingen
op het beginsel van algemeen stemrecht
uitsluitend zouden betrekking hebben
op den leeftijd of op de plurariteit van
het kiesrecht der huisvaders. Indien
men een meervoudig kiesrecht toekende
aan de eigenaars of de gediplomeerden
voor den algemeenen raad, dan zou de
werkmanspartij eene algemeene werk
staking moeten gelasten. In de stad is
het rustig, heet het verder in het be
trokken telegram. Het werklieden-con
gres heeft besloten dat de Belgische
werklieden-partij vertegenwoordigd zal
zijn op het congres te Zürich voorts
heeft het Congres eene motie aange
nomen, waarin voor de vrouw het kies
recht wordt verlangd.
Tengevolge van Paincarré's weigering
om de portefeuille van financiën te aan-
73)
Eens, in ,ieu tijd Jat Jean Blanc nog zwak
j; h«e|- «Het schaap wordt wolf, om hen,
t„„ T.i \eeIt> te beschermen of te wreken."
li r ÏL ?d alle" die hij lief had zien ster-
'Ir mi™ 1611 W<7t' meer beschermen en om
te wreken werd het schaap wolf.
Meu heeft my rets daarvan gezegd, viel
Jude hem m de rede.
Het was in dienzelfden tijd, hervatte de
kolenbrander, dat ik deze hut bouwde. Om
jedeneu, die gij niet behoeft te kennen, nam
ik het dochtertje van Jean Blanc tot mij en
voedde haar op. In haar eerste kinderjaren
hezat zy nevens de schoone gelaatstrekken ha
ter moeder, het witte haar van den armen
albino maar de jaren hebben een gouden weer
schijn getooverd op de zijdeachtige lokken, die
Van I 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
vaarden zoo wordt uit Parijs gemeld
heeft de heer Méline zich naar president
Carnot hegeven en de opdracht tot het
vormen van een Kabinet van de hand
gewezen. Daarop heeft de President de
kabinetsformatie opgedragen aan den
heerDupuy;dezezal waarschijnlijk trach
ten een Kabinet te vormen door zich te
bedienen van de door Méline reeds bij
eengebrachte elementen.
Ter gelegenheid van Bismarck's ver
jaardag waren Zaterdag eenige duizen
den menschen te Friedrichsruhe gekomen
om hem geluk te wenschen. In ant
woord op een toespraak van Wallis,
rector van liet gymnasium te Eendsburg,
sprak Bismarck over de geschiedenis
van SleeswijkHolstein, in welk land
hij steeds het levendigste belang had
gesteld. De Prins besloot zijn rede met
een Hoek op den Keizer, als den bescher
mer van alle stammen des Duitschen
rijks. De aanwezigen stemden daar
mede jubelend in. Wel een weinig
in tegenspraak met deze geestdriftige
uitlating is een artikel in de door Bis
marck meermalen gebruikte Hamburger
Nachrichten. In dat artikel, aan Bis
marck's veijaardag gewijd, wordt op
drogen toon beweerd, dat de verzoening
tusschen Bismarck en den Keizer, door
zoovele vaderlanders gewenscht, nau
welijks wensc.henswaard en nuttig is.
Want van dit oogenblik wordt Bis
marck, voor al wat gebeurt, mede ver
antwoordelijk gesteld, zonder dat hij als
vroeger de macht zoude hebbeu, den
loop der zaken naar zijn eigen inzichten
te bepalen. Zulk een toestand ware toch
op den duur onhoudbaar. In de wereld
geschiedenis is Bismarck's plaats toch
verzekerd. Waartoe zou hij haar op
het einde zijns levens op het spel zet
ten. Aldus vraagt de Hanib. Nacht
die ook voor dit artikel zeker wel hare
instructies uit Friedrichsruhe zal ont
vangen hebben.
Te meer zal Bismarck zich thans zijne
geheele vrijheid van handelen willen
haar bevallig hoofd omringenzij gelijkt nu
niet meer op haar vaderMarie is schoon.
Wat zal ik u nog meer zeggen gij zijt
sedert gisteren in het land, gij moet van de
Wolven hebben hooren spreken. Het is het
eerste woord, dat de reiziger hoort, wanneer
hij het bosch betreedthet is ook het laatste,
dat hij hoort bij zijn vertrek.
De hebzuchtige, kale landjonkers, die, om
eenige bossen hout te winnen, vijfhonderd huis
gezinnen het dagelijksch brood ontrukt hebben,
beven thans achter de gescheurde muren hun
ner landhuizen. Niet alleen wagen de lieden
des Kouings zieh niet dan hoogst zelden in het
bosch, maar ook de lekkerbek Béchameil, die
tegenwoordig de belasting heeft gepacht, denkt
er tweemalen over, alvorens de ontvangsten
naar Parijs te zendentusschen Rennes en
Parijs ligt het bosch, en in het bosch wonen
de Wolven.
Dat alles is heel goed en wel, zeide Jude,
de Wolven zijn zeer te duchten, maar zouden
wij niet een weinig over Treml kunnen spre
ken, en over dat vermaarde middel
Vriend, zeide Pelo Rouan, de Wolven en
en Treml hebben meer met elkander te ma
ken dan gij wel denkt. M. Nicolas was de
laatste Bretonsche edelman de Wolven zijn
de laatste Bretagners. Eu wat mi mijn mid
del aangaat, hoe goed, braaf en dapper die
naar gij ook zijn moogt, men heeft uwe terug
komst met afgewacht om het te beproeven.
beweegt op een door hem geliefkoosd
terrein, dat der buitenlandsche betrek
kingen en in 't hijzonder Duitschlands
verhouding tot Frankrijk en Rusland,
nu deze groote kwestie door het bekende
artikel der Nordd. Allg. Zeil. weder op
den voorgrond is gesteld. De Köln.
Volkse, wijdt aan dien opnieuw ontbran
den strijd een merkwaardig artikel. Iu
het buitenland, zegt zij, wordt vaak
druk gesproken van een oorlogs- en
vredepartij tot in de hoogste kringen van
leger en hof in Duitschland. En wer
kelijk, ofschoon in eigenlijken zin van
geen oorlogs- of vredepartij kan sprake
zijn, bestaan er twee zeer onderschei
den stroomingen omtrent de beste po
litiek tot vermijding van den zoozeer
gevreesden „oorlog met twee fronten".
Wil men dien dubbelen oorlog, met
Frankrijk en Rusland tegelijk, vermij
den, dan dient Duitschland met een van
die twee op vriendschappelijken voet
te geraken, en nu is het maar de vraag
wie tot „vriend" en wie tot „vijand"
moet verklaard worden. Velen zeggen,
Frankrijk is de erfvijand, dien men nooit
of te nimmer mag vertrouwen, maar
veeleer zooveel mogelijk moet verzwak
ken en Vau vreemde hulp moet versto
ken houden. Dit nu was, naar men
weet, ook steeds de meening van prins
voorbehouden, daar de politiek zich juist
Bismarck, die altijd bang was en nog
is, dat de „draad met Rusland" zou
afbreken. Deze anti-Fransch gezinde po
litici gaan in hun Russische voorliefde
nog verder dan Bismarck en zouden
liefst den Drie-Keizersbond hersteld zien.
De andere partij echter meent, dat
men zoo lang mogelijk met Frankrijk
op goeden voet moet blijven, in de hoop
op een Fransch-Duitsch handelstractaat
als voorlooper van eene politieke détente
of ontspanning, welke later gedeeltelijk
zou kunnen voeren tot een entente of
verstandhouding, zoo niet tot een defini
tief accoord of innigeverzoening.Frankrijk,
zoo redeneert deze partij, is voor Duitsch-
Jean Blanc heeft evenveel, zoo niet meer haast
dan gij, om met Vaunoy tot een einde te ko
men, want Mathieu en Sainte zijn nog' altijd
niet gewroken. Doch op den dag dat Vaunoy
zijn laatste woord betreffende Treml zal heb
ben gezegd, zal Jean Blanc zijn oud geweer
laden, en zal hij de jacht, die achttien jaar
geleden aan den rand van het bosch gestaakt
werd, weder voortzetten tot heden is het den
ellendigen moordenaar gelukt om te ontsnap
pen. Nu kort geleden werd het kasteel van
Boüexis aangevallen alleen met liet doel zich
van zijn persoon meester te makenhij had
het kasteel dienzelfden nacht verlaten, en de
bespringers vonden slechts de overblijfselen
van zijn avondmaal.
Vaunoy is een moeilijk te vangen wild, zeide
Jude, het hoofd schuddende.
Jean Blanc is een geduldig jager, ant
woordde Pelo Rouan, en tweeduizend Wolven
zullen liet wild omsingelen.
Is dat zoo, riep Jude uit zou Jean die
geheimzinnige en vreeselijke Witte Wolf zijn?
Kameraad, antwoordde de kolenbrander
licht, spottend, Jean is Wolf en hij is wit;
maar ik weet niet, of hij het is over wien in
de keukens der kasteelen gesproken wordt
door oude huishoudsters en vreesachtige knech
ten. Jean Blanc kan veelmaar toch is hij
altijd de ongelukkige op wien Gods hand
zwaar drukt. De aanvallen van zijn vreese
lijke ziekte komen veelvuldiger terug
land enkel gevaarlijk, zoolang Rusland
er achter staat en dit laatste Rijk streeft
onweerstaanbaar naar westelijke uit
breiding zoodat nu reeds op Pruisens
oostgrens het Slavische element zich als
voor een toekomstige doorbraak ophoopt.
Geen vijf-en-twintig jaar, meent men,
kan de tegenwoordige oostelijke grens
van Pruisen meer behouden blijven
noodzakelijk moet dan Rusland het
oostelijke vlakke land van Pruisen heb
ben ingeslikt of wel Pruisen zich van
Russisch Polen hebben hebben meester
gemaakt. Daarbij komt, dat Rusland
ook op handelsgebied een veel gevaar
lijker vijand is uau Frankrijk en dat de
Russen feitelijk zich op een oorlog tegen
Duitschland voorbereiden, hetwelk zij
van ondankbaarheid beschuldigen, wijl
Bismarck Ruslands non-interventie van
1870/71 zeven jaren later vergold met het
verscheuren van het door Russisch bloed
verkregen tractaat van San Stefano.
Kortom, Rusland is eigenlijk de groote
stokebrand, zonder welke ook Frankrijk
rustig zou wezen en feitelijk heeft het
zijn handelskanalen reeds voor Duitsch
land gesloten. Tot zoover de Köln.
Volkse. Men ziet dat bij de behande
ling der Legerwet de berekening der
oorlogskansen en zelfs de handelspoli
tiek zeer veel gewicht in de schaal
leggen en de gevoelens in menig opzicht
lijnrecht tegenover elkander staan.
In verband met bovenbedoelde ten-
denzieuse artikelen van de katholieke
Köln. Volkse, verdienen de opmerkingen
van de Neue Freie Presse en de Neue
IViener Zeiturig hijzonder de aandacht.
Beide te Waenen verschijnende bladen
Zl.)
ii van meening dat de zaak van den
uit Frankrijk verdreven dagbladcorres-
pondant Brandes ernstiger wordt voor
gesteld dan ze werkelijk is, teneinde
een beweging uit te lokken tegen de
Legerwet en het geloof ingang te doen
vinden dat Frankrijk afleiding zoekt
door verwikkelingen met het buitenland.
Het incident schijnt voorloopig geëindigd
en voegde Pelo Rouan, wiens stem eensklaps
gesmoord werd, er bij, hij zon n niet hebben
kunnen verhalen wat gij van mij gehoord hebt,
zonder voor zijn vermetelheid gestraft te zjjn
gewordenJean Blanc trotseert nooit onge
straft zijn herinneringen,
Na deze laatste woorden met moeite te
hebben gesproken, bewaarde Pelo Rouan
het stilzwijgen, en Jude zag, hoe hij zich
op zijn bank zenuwachtig heen en weer be
woog.
Wat scheelt u? vroeg hij.
Ga heenzeide de kolenbrander met
moeite gij weet nu alles, wat ik u kon mede-
deelen.
Maar wat moet ik doen Kan ik Jean
Blanc niet helpen
Ga heenherhaalde Pelo gebiedend iu
's hemelsnaam ga heenwanneer het uur zal
gekomen zijn, dan zal Jean Blanc u weten te
vinden.
Verwonderd stond Jude op en ging naar de
deur. Nog had hij den drempel niet overschre
den, toen Pelo van de bauk op den grond
gleed, waar hij, gesmoorde zuchten slakend,
zenuwtrekkende heen eii weer rolde.
Jude keerde zich om, doch het was te don
ker in de hut, hij zag niets dan een donkere
massa zich in de duisternis bewegen.
Wat scheelt u, kameraad, vroeg hij nog
maals, zijn harde, ruwe stem zooveel mogeljjk
verzachtende. Wordt vervolgd