Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
liet gefieimzinnig huwelijk ra Norwig.
No. 4593.
bureau Jtooc^traat 317.
16de Jaarg.
Woensdag 24 Mei 1893.
Mr. S. van Houten en de
Vermogensbelasting.
Feuilleton.
ALGEMEEN OYERZICHT.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
IEUWE SC
Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers-0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
Van 1 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
Werd reeds in een vorig nummer
dtzer courant (no. 4584) melding ge
maakt van het artikel van den heer
Van Houten in de Middelburg sche Cou-
runt over de Vermogensbelasting, de
daarin voorkomende denkbeelden ver
dienen ten volle eene nadere beschou
wing om de booge positie van den schrij
ver, om zijne erkende rondborstigheid
en politieke oprechtheid, en vooral ook
om zijn herhaald optreden in het belang
van den minderen man.
Vond ook bedoeld artikel van den heer
Van Houten zijn grond in de liefde des
schrijvers voor den werkman, die zelfde
liefde voor den werkman dwingt mij
eveneens om mijne moening te zeggen,
ook waar die meening met de uitspraken
van den heer Van Houten in strijd is.
Het geheele artikel van den heer
Van Houten is eene lofrede op de zoo
genaamde direct» belastingen, eene ver
guizing der zoogenaamde indirecte be
lastingen. Hoe komt, zou men mogen
vragen, zulk een vooruitstrevend volks
vertegenwoordiger aan zulke verouderde
denkbeelden
In den aanhef van het besproken ar
tikel wordt gezegd „Grebroken is met
„de practijk vau het despotisme volgens
„welke de beste belastingen die zijn,
„welke men ongemerkt betaalt in den
„prijs der levensbehoeften."
Hierover eenige opmerkingen.
Wa trom het heffen der indirecte be
lastingen de praktijk wordt genoemd
van het despotisme, moge de schrijver
zelve verantwoorden: de aandachtige
lezer zal daarvoor wel geen andere
re ien kunnen vinden dan dat het woord
dwingelandij afkeer wékt bij het volk.
Do bedoeling zal dus wel zijn afkeer
te verwekken tegen de indirecte belas
tingen. Afkeer nu belet een onbevan
gen oordeel of belemmert het althans
in hooge mate.
(Noouschk Sage.)
2)
Öudertuss hen was er onder de aanwezigen
eene doodei.jke stilte ontstaan; hetgeen zelfs
alsof niem n»d zich durfde verroeren.
Na ef.'.e poos stond een man op, die zieh
door z'j.ie prachtige kleeding en fiere gestalte
van al de andere onderscheidde, en meteenen
stap, en eene houding die blijkbaar den man
van hoogen rang aanduidde, met snelle schreden
door de kerk schreed. Hij droeg een groenen
rok, met zwaar gouden gallon afgezet en op
de borst een ridderorde.
Ook de bruid naast welke liy knielde, was
prachtig uitgedost. Een hemelblauw kleed met
zilver omboord, omsloot hare ranke gestalte
en golfde in hreede plooien neer, terwijl een
Hoe dit ook zij, eene belangrijke
vraag is deze worden de indirecte be
lastingen ongemerkt in den prijs der
levensbehoeften betaald? Zeer zeker ver
gist de schrijver zich indien hij meent
dat, in den tegenwoordigen tijd, de be
volking de indirecte belastingen onge
merkt betaalt. Ongemerkt betalen is
hier immers betalen zonder het te weten.
Onze bevolking nu weet zeer goed dat
de indirecte belastingen begrepen zijn
in den prijs der levensbehoeften waarop
zij worden geheven. Dat weet het volk
niet eerst thans, nu de schrijver er
nog eens aan herinnert, doch het wist
dit reeds toen Bartiat (om een den heer
Van Houten niet onbekend schrijver te
noemen) zijne populaire geschriften het
licht deed zien. Zulks zal wel voldoende
gestaafd worden dooi' het enkele feit,
dat reeds in 1853 om diezelfde onver
standige reden, accijnsen werden alge-
schaft: eene afschaffing waarvan land
en volk steeds meer en meer de nadee-
lige gevolgen ondervinden.
Was dus het volk reeds in 1853 zoo
doordrongen van het feit, dat de indirecte
belastingen worden betaald in den prijs
der levensbehoeften, dat het wetswijzi
ging op dat motief kon doordrijven, dan
gaat het toch werkelijk niet aan thans
nog in 1893 te beweren, dat het volk
zulks niet zou weterr, en dat het onge
merkt die belastingen betaalt.
Is het niet veeleer aan te nemen, dat
juist omdat het volk, ook de werkman,
weet en gevoelt, dat de indirecte belastin
gen worden betaald in den prijs der goede
ren die het verbruikt, dat handige finan
ciers er toe zijn gekomen om directe
belastingen aan te prijzen en te doen
invoeren? Het volk immers begrijpt nog
niet dat het ook deze belastingen be
taalt.
En toch is dit zoo.
In no. 4452 dezer courant wordt eon
voorbeeld aangehaald van de wijze waarop
ten slotte de directe belastingen komen
ten laste van de verbruikers. De heer
diadeem vol edelgeiteenten hare blonde lokken
tooide.
In weerwil van den angst, die op baar
gelaat geteekend stond, liet de schoonheid en
lieftalligheid barer trekken geen twijfel over,
Maar haar doodsbleek gelaat scheen versteend,
baar oog gebroken, en machteloos hingen hare
armen naast hare zijden neêr.
Nu eerst ontdekte de predikant eene afschu
welijk leelijke oude vrouw, in een veelkleurig
en fantastisch kleed gehuld en met een vuur-
rooden tulband op het hoofd. Met spottenden
en grimmigen blik zag zij op de geknielde
bruid neer, terwijl een man van reusachtige
grootte naast haar stond, die onbewegelijk en
barsch voor zich uitzag.
Met schrik geslagen bleef de predikant eenige
oogenblikken roerloos staan, tot dat een onge
duldige blik van den bruidegom hem beduidde,
dat hij moest voortgang maken.
Hij zamelde dus al zijnen moed bijeen en
waagde het, de namen van het bruidspaar te
vragen.
Neander en Feodora, gaf de bruidegom
op ruwen toon ten antwoord.
Daarop begon de predikant het huwelijks
formulier te lezen, doch met eene zoo bevende
stem dat hij meer dan eens zich versprak en
de woorden moest herhalen.
Toen hij vroeg:
-Neander, wilt gij de naast u geknielde
Feodora tot uwe wettige echtgenoote aannemen
Van Houten zal dergelijk voorbeeld niet
behoeven. Tot hem slechts dit verzoek:
sluit een wijle de leerboekjes over Staat
huishoudkunde, vergeet ook voor een
oogenblik hetgeen U op de collegeban
ken aan de Universiteit is voorgehouden
en sla een onbevangen blik op het wer
kelijk leven in de maatschappij. Dan
zal het u terstond duidelijk worden,
dat de zoogenaamde directe belastingen
op den duur, evenals de zoogenaamde
indirecte belastingen, allen worden ver
haald op en dus betaald worden dooi
de verbruikers.
't Is reeds vele jaren geleden toen
Gladstone eens als zijne meening te
kennen gaf, dat de incomeiaxeals tijde
lijke belasting, in buitengewoon moeilijke
omstandigheden kon worden geduld,
doch dat zij als blijvende belasting ten
eenemale verwerpelijk was. Die meening
verdient te worden beaamd: als tijdelijke
maatregel werkt zij als confiscatie;
als blijvende belasting wordt het bedrag
daarvan weldra op de verbruikers ver
haald en bereikt zij dus niet haar doel:
liet treffen van de kapitalisten.
Is eenmaal de heer Van Houten door
dien blik op het werkelijk leven, op de
maatschappelijke verhoudingen, tot hot
inzicht gekomen, dat ook de directe be
lastingen worden verhaald op de ver
bruikers, dan zal hij weldra ook zien
vooreerst dat zulks ook behoort te
geschieden, zuilen zij niet alle welvaart
te niet doen, en
ten andere, dat de directe belastingen
juist het tegendeel uitwerken van hetgeen
de heer Van Houten zegt te beoogen. Hij
wensclit ontheffing van den kleinen man
en zwaardere belasting van het groot
kapitaal. Door de directe belastingen
wordt in verhouding tot hunne krachien
in de hoogste mate getroffen de mindere
man, de arbeider het minst het groot
kapitaal.
Moet het ongemerkt doen betalen een
praktijk van het despotisme worden ge
noemd, dan verdient het invoeren van
gaf de gewaande Neander op zulk een toor-
nigen en ruwen toon ja ten antwoord, dat de
kerk ervan dreunde.
Dat verschrikkelijke ja, werd door diepe zuch
ten gevolgd, die allengs uit de menigte opstegen,
terwijl eene krampachtige trekking zich op het
gelaat der bruid vertoonde.
Hierna wendde de predikant zich tot de
bruid en vroeg op wat luider toon, alsof hij
haar uit eene bezwijming wilde opwekken
Feodora, neemt gij den naast u geknielden
Neander tot uwen wettigen echtgenoot aan,
zoo antwoordt ja.
De diepste ontzetting teekende zich af op
het gelaat der bruid. Hare lippen beefden, een
haastig voorbijgaanden gloed blonk in hare
oogen, haar boez«m zwoegde, een plotselinge
tranenvloed stroomde langs hare wangen en
baar ja klonk als de snik van eenen stervende.
De bruid zonk in de armen der leelijke oude
vrouw en onder doodelijke stilte gingen de
minuten voorbij.
Maar toen knielde de bruid andermaal neêr;
de predikant bracht de plechtigheid ten einde,
de bruidegom stond op en geleidde, door den
reusachtige» man en oude vrouw gevolgd, het
meisje naar hare vorige plaats terug.
De onbekenden, die den predikant hadden
gehaald, blinddoekten hem opnieuw, trokken
hem, niet zonder moeite door het volk henen,
en duwden hem het deurtje uit, dat zij achter
hem toegrendelden. {Worilt vervolgd.)
directe belastingen, zooals de Vermogens
belasting, dien naam ten volle. Want
dat de directe belastingen nog ongemerkt
door het volk worden betaald, daarvoor
is wel het beste bewijs dat mannen van
meer dan gewone ontwikkeling en scherp
zinnigheid, zooals de heer Van Houten,
dit niet blijken le weten, ja zelfs het
tegendeel nog leeraren.
Voor ditmaal genoeg.
Ten slotte slechts een wensch.
Moge de heer Van Houten, uit liefde
tot den minderen man, deze aangelegen
heid nog eens rijpelijk overwegen en
moge hij inzien, dat de Vermogensbe
lasting enz. wel 8 millioen van zwakke
schouders afwentelt, maar diezelfde zwak
ke schouders weldra jaarlijks 12 millioen
gulden zal te torsen geven.
J. G. Unuma.
23 Mei '93.
De ministerieele crisis, die Zaterdag 11.
te Rome is uitgebroken, is een gevolg
van het votum Vrijdag 11. door de
Kamer uitgebracht. De Kamer ver
wierp met 138 regen 133 stemmen de
begrooting van justitie. Daarop heeft
Bonacci, minister van justitie onmid
dellijk zijn ontslag aangevraagd. De
minister-president Giolitti belegde dien
tengevolge eene vergadering en het
Kabinet besloot den Koning het ontslag
van het geheele ministerie aan te bieden.
De premier Giolitti, die der Kamer dit
besluit van het ministerie mededeelde,
verzocht haar desondanks met de be
handeling der begrooting voort te gaan.
Na veel woorden werd dit voorstel met
groote meerderheid aangenomen. Ook
de Senaat ging er inet mede. Men noemt
Zanardelli Crispi en Rudini als de
nieuwe ministers. Vermoedelijk zal echter
het Kabinet weder door Giolitti uit de
oude elementen gereconstrueerd worden.
Na een lange en levendige beraad
slaging over het gevraagde verlof tot
vervolging van den afgevaardigde Bau-
din in de Kamer van afgevaardigden te
Parijs, werd Zaterdag het voorstel der
commissie dat do machtiging verleend
worde met 276 tegen 194 stemmen aan
genomen. In den loop van het debat
vroeg de minister-president Dupuy de
onmiddellijke behandelig van bedoeld
voorstel, onder meer omdat de minister
van justitie zich de volgende week op
reis moest begeven. Om AA'ton te van
gen? vroeg de Boulaugist Chiche, en
Baudry d'Asson liet er opvolgen: mis
schien wel om Cornelius Herz op te
to halen. Het zou wel zoo gepast zijn,
repliceerde de premier, voor eenen Bau
dry d'Asson otn niet v m dergelijke zaken
te spreken (waarschijnlijk eene toespe
ling op de financieels moeilijkheden,
waarin deze afgevaardigde zich bevindt;
hij moet reeds eenmaal onder een soort
curateale gestaan hebben). Deze repliek
bracht de Kamer, vooral de rechterzijde,
in opschudding en boven al het lawaai
uit klonk de stem van den aangeval
lene, die den premier een lasteraar en eeu