Dagblad voor Schiedam en Omstreken. liet gefieimzinnig huwelijk ra Norwig. No. 4593. bureau Jtooc^traat 317. 16de Jaarg. Woensdag 24 Mei 1893. Mr. S. van Houten en de Vermogensbelasting. Feuilleton. ALGEMEEN OYERZICHT. PRIJS VAN DIT BLAD: PRIJS DER ADVERTENTIÊN IEUWE SC Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50 Franco per post door geheel Nederland - 2. Afzonderlijke Nommers-0.05 Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124. Van 1 6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen komsten aangegaan. Werd reeds in een vorig nummer dtzer courant (no. 4584) melding ge maakt van het artikel van den heer Van Houten in de Middelburg sche Cou- runt over de Vermogensbelasting, de daarin voorkomende denkbeelden ver dienen ten volle eene nadere beschou wing om de booge positie van den schrij ver, om zijne erkende rondborstigheid en politieke oprechtheid, en vooral ook om zijn herhaald optreden in het belang van den minderen man. Vond ook bedoeld artikel van den heer Van Houten zijn grond in de liefde des schrijvers voor den werkman, die zelfde liefde voor den werkman dwingt mij eveneens om mijne moening te zeggen, ook waar die meening met de uitspraken van den heer Van Houten in strijd is. Het geheele artikel van den heer Van Houten is eene lofrede op de zoo genaamde direct» belastingen, eene ver guizing der zoogenaamde indirecte be lastingen. Hoe komt, zou men mogen vragen, zulk een vooruitstrevend volks vertegenwoordiger aan zulke verouderde denkbeelden In den aanhef van het besproken ar tikel wordt gezegd „Grebroken is met „de practijk vau het despotisme volgens „welke de beste belastingen die zijn, „welke men ongemerkt betaalt in den „prijs der levensbehoeften." Hierover eenige opmerkingen. Wa trom het heffen der indirecte be lastingen de praktijk wordt genoemd van het despotisme, moge de schrijver zelve verantwoorden: de aandachtige lezer zal daarvoor wel geen andere re ien kunnen vinden dan dat het woord dwingelandij afkeer wékt bij het volk. Do bedoeling zal dus wel zijn afkeer te verwekken tegen de indirecte belas tingen. Afkeer nu belet een onbevan gen oordeel of belemmert het althans in hooge mate. (Noouschk Sage.) 2) Öudertuss hen was er onder de aanwezigen eene doodei.jke stilte ontstaan; hetgeen zelfs alsof niem n»d zich durfde verroeren. Na ef.'.e poos stond een man op, die zieh door z'j.ie prachtige kleeding en fiere gestalte van al de andere onderscheidde, en meteenen stap, en eene houding die blijkbaar den man van hoogen rang aanduidde, met snelle schreden door de kerk schreed. Hij droeg een groenen rok, met zwaar gouden gallon afgezet en op de borst een ridderorde. Ook de bruid naast welke liy knielde, was prachtig uitgedost. Een hemelblauw kleed met zilver omboord, omsloot hare ranke gestalte en golfde in hreede plooien neer, terwijl een Hoe dit ook zij, eene belangrijke vraag is deze worden de indirecte be lastingen ongemerkt in den prijs der levensbehoeften betaald? Zeer zeker ver gist de schrijver zich indien hij meent dat, in den tegenwoordigen tijd, de be volking de indirecte belastingen onge merkt betaalt. Ongemerkt betalen is hier immers betalen zonder het te weten. Onze bevolking nu weet zeer goed dat de indirecte belastingen begrepen zijn in den prijs der levensbehoeften waarop zij worden geheven. Dat weet het volk niet eerst thans, nu de schrijver er nog eens aan herinnert, doch het wist dit reeds toen Bartiat (om een den heer Van Houten niet onbekend schrijver te noemen) zijne populaire geschriften het licht deed zien. Zulks zal wel voldoende gestaafd worden dooi' het enkele feit, dat reeds in 1853 om diezelfde onver standige reden, accijnsen werden alge- schaft: eene afschaffing waarvan land en volk steeds meer en meer de nadee- lige gevolgen ondervinden. Was dus het volk reeds in 1853 zoo doordrongen van het feit, dat de indirecte belastingen worden betaald in den prijs der levensbehoeften, dat het wetswijzi ging op dat motief kon doordrijven, dan gaat het toch werkelijk niet aan thans nog in 1893 te beweren, dat het volk zulks niet zou weterr, en dat het onge merkt die belastingen betaalt. Is het niet veeleer aan te nemen, dat juist omdat het volk, ook de werkman, weet en gevoelt, dat de indirecte belastin gen worden betaald in den prijs der goede ren die het verbruikt, dat handige finan ciers er toe zijn gekomen om directe belastingen aan te prijzen en te doen invoeren? Het volk immers begrijpt nog niet dat het ook deze belastingen be taalt. En toch is dit zoo. In no. 4452 dezer courant wordt eon voorbeeld aangehaald van de wijze waarop ten slotte de directe belastingen komen ten laste van de verbruikers. De heer diadeem vol edelgeiteenten hare blonde lokken tooide. In weerwil van den angst, die op baar gelaat geteekend stond, liet de schoonheid en lieftalligheid barer trekken geen twijfel over, Maar haar doodsbleek gelaat scheen versteend, baar oog gebroken, en machteloos hingen hare armen naast hare zijden neêr. Nu eerst ontdekte de predikant eene afschu welijk leelijke oude vrouw, in een veelkleurig en fantastisch kleed gehuld en met een vuur- rooden tulband op het hoofd. Met spottenden en grimmigen blik zag zij op de geknielde bruid neer, terwijl een man van reusachtige grootte naast haar stond, die onbewegelijk en barsch voor zich uitzag. Met schrik geslagen bleef de predikant eenige oogenblikken roerloos staan, tot dat een onge duldige blik van den bruidegom hem beduidde, dat hij moest voortgang maken. Hij zamelde dus al zijnen moed bijeen en waagde het, de namen van het bruidspaar te vragen. Neander en Feodora, gaf de bruidegom op ruwen toon ten antwoord. Daarop begon de predikant het huwelijks formulier te lezen, doch met eene zoo bevende stem dat hij meer dan eens zich versprak en de woorden moest herhalen. Toen hij vroeg: -Neander, wilt gij de naast u geknielde Feodora tot uwe wettige echtgenoote aannemen Van Houten zal dergelijk voorbeeld niet behoeven. Tot hem slechts dit verzoek: sluit een wijle de leerboekjes over Staat huishoudkunde, vergeet ook voor een oogenblik hetgeen U op de collegeban ken aan de Universiteit is voorgehouden en sla een onbevangen blik op het wer kelijk leven in de maatschappij. Dan zal het u terstond duidelijk worden, dat de zoogenaamde directe belastingen op den duur, evenals de zoogenaamde indirecte belastingen, allen worden ver haald op en dus betaald worden dooi de verbruikers. 't Is reeds vele jaren geleden toen Gladstone eens als zijne meening te kennen gaf, dat de incomeiaxeals tijde lijke belasting, in buitengewoon moeilijke omstandigheden kon worden geduld, doch dat zij als blijvende belasting ten eenemale verwerpelijk was. Die meening verdient te worden beaamd: als tijdelijke maatregel werkt zij als confiscatie; als blijvende belasting wordt het bedrag daarvan weldra op de verbruikers ver haald en bereikt zij dus niet haar doel: liet treffen van de kapitalisten. Is eenmaal de heer Van Houten door dien blik op het werkelijk leven, op de maatschappelijke verhoudingen, tot hot inzicht gekomen, dat ook de directe be lastingen worden verhaald op de ver bruikers, dan zal hij weldra ook zien vooreerst dat zulks ook behoort te geschieden, zuilen zij niet alle welvaart te niet doen, en ten andere, dat de directe belastingen juist het tegendeel uitwerken van hetgeen de heer Van Houten zegt te beoogen. Hij wensclit ontheffing van den kleinen man en zwaardere belasting van het groot kapitaal. Door de directe belastingen wordt in verhouding tot hunne krachien in de hoogste mate getroffen de mindere man, de arbeider het minst het groot kapitaal. Moet het ongemerkt doen betalen een praktijk van het despotisme worden ge noemd, dan verdient het invoeren van gaf de gewaande Neander op zulk een toor- nigen en ruwen toon ja ten antwoord, dat de kerk ervan dreunde. Dat verschrikkelijke ja, werd door diepe zuch ten gevolgd, die allengs uit de menigte opstegen, terwijl eene krampachtige trekking zich op het gelaat der bruid vertoonde. Hierna wendde de predikant zich tot de bruid en vroeg op wat luider toon, alsof hij haar uit eene bezwijming wilde opwekken Feodora, neemt gij den naast u geknielden Neander tot uwen wettigen echtgenoot aan, zoo antwoordt ja. De diepste ontzetting teekende zich af op het gelaat der bruid. Hare lippen beefden, een haastig voorbijgaanden gloed blonk in hare oogen, haar boez«m zwoegde, een plotselinge tranenvloed stroomde langs hare wangen en baar ja klonk als de snik van eenen stervende. De bruid zonk in de armen der leelijke oude vrouw en onder doodelijke stilte gingen de minuten voorbij. Maar toen knielde de bruid andermaal neêr; de predikant bracht de plechtigheid ten einde, de bruidegom stond op en geleidde, door den reusachtige» man en oude vrouw gevolgd, het meisje naar hare vorige plaats terug. De onbekenden, die den predikant hadden gehaald, blinddoekten hem opnieuw, trokken hem, niet zonder moeite door het volk henen, en duwden hem het deurtje uit, dat zij achter hem toegrendelden. {Worilt vervolgd.) directe belastingen, zooals de Vermogens belasting, dien naam ten volle. Want dat de directe belastingen nog ongemerkt door het volk worden betaald, daarvoor is wel het beste bewijs dat mannen van meer dan gewone ontwikkeling en scherp zinnigheid, zooals de heer Van Houten, dit niet blijken le weten, ja zelfs het tegendeel nog leeraren. Voor ditmaal genoeg. Ten slotte slechts een wensch. Moge de heer Van Houten, uit liefde tot den minderen man, deze aangelegen heid nog eens rijpelijk overwegen en moge hij inzien, dat de Vermogensbe lasting enz. wel 8 millioen van zwakke schouders afwentelt, maar diezelfde zwak ke schouders weldra jaarlijks 12 millioen gulden zal te torsen geven. J. G. Unuma. 23 Mei '93. De ministerieele crisis, die Zaterdag 11. te Rome is uitgebroken, is een gevolg van het votum Vrijdag 11. door de Kamer uitgebracht. De Kamer ver wierp met 138 regen 133 stemmen de begrooting van justitie. Daarop heeft Bonacci, minister van justitie onmid dellijk zijn ontslag aangevraagd. De minister-president Giolitti belegde dien tengevolge eene vergadering en het Kabinet besloot den Koning het ontslag van het geheele ministerie aan te bieden. De premier Giolitti, die der Kamer dit besluit van het ministerie mededeelde, verzocht haar desondanks met de be handeling der begrooting voort te gaan. Na veel woorden werd dit voorstel met groote meerderheid aangenomen. Ook de Senaat ging er inet mede. Men noemt Zanardelli Crispi en Rudini als de nieuwe ministers. Vermoedelijk zal echter het Kabinet weder door Giolitti uit de oude elementen gereconstrueerd worden. Na een lange en levendige beraad slaging over het gevraagde verlof tot vervolging van den afgevaardigde Bau- din in de Kamer van afgevaardigden te Parijs, werd Zaterdag het voorstel der commissie dat do machtiging verleend worde met 276 tegen 194 stemmen aan genomen. In den loop van het debat vroeg de minister-president Dupuy de onmiddellijke behandelig van bedoeld voorstel, onder meer omdat de minister van justitie zich de volgende week op reis moest begeven. Om AA'ton te van gen? vroeg de Boulaugist Chiche, en Baudry d'Asson liet er opvolgen: mis schien wel om Cornelius Herz op te to halen. Het zou wel zoo gepast zijn, repliceerde de premier, voor eenen Bau dry d'Asson otn niet v m dergelijke zaken te spreken (waarschijnlijk eene toespe ling op de financieels moeilijkheden, waarin deze afgevaardigde zich bevindt; hij moet reeds eenmaal onder een soort curateale gestaan hebben). Deze repliek bracht de Kamer, vooral de rechterzijde, in opschudding en boven al het lawaai uit klonk de stem van den aangeval lene, die den premier een lasteraar en eeu

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1893 | | pagina 1