Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Dinsdag 15 Augustus 1893.
No. 4661.
bureau Jèoog^traat 317.
Bedorven Kinderen.
De Poolsche Banneling.
Wegens den feestdag van
0. L. V. HEMELVAART, zal
de Nieuwe Schiedomsche Cou
rant Dinsdag-avond niet
verschijn en
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
NIEUWE 8CHIE
Voor Schiedam per 3 maanden 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.—
Afzonderlijke Nommers- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer conrant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
Van 1 6 regels0.60
Elke gewone regel meer0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke o\ereen-
komsten aangegaan
IE. (Slot.)
Hoeveel kleinen zijn er niet, die van
.l°ngs af leeren al hun glorie in vaak
Potsierlijke» opschik en hoofdtooisels
\6 zoeken, in het volgen eener even
üWaze als grillige mode.
i,Verwijder van het kind alle aanlei
ding tot weekheid. De toegevendheid,
liie men voor eenige zonen over heeft
°n de vrijheid, die pupillen genieten,
ziin noodzakelijke bronnen van bederf.
7 at kan er groeien van een kind, dat
zjch nooit iets zag geweigerd, steeds
z'jne tranen zag gedroogd door eene
teerhartige moeder en dat altijd zijn goed
recht tegenover zijne kameraden, zijne
heesters zelfs zag gehandhaafd
Verwijdert van de kinderen alle
vleierij dat zij de waarheid hooren,
1111 en dan vrees en respect leeren ken
den, eerbied hebben voor hunne oversten,
c'at zij nimmer iets afdwingen door drift:
),Wat gij hun geweigerd hebt toen zij
jenden, geeft het hun als zij kalm zijn."
(Seneca t. 7 p. 162.)
Waarom aandringen op zoo treurige
bemerkingen Uit medelijden met de
°pvoeders, de onderwijzers der jeugd,
"lïl hun te sparen zooveel ondank, aan
bunne taak onvermijdelijk. Al deze be
merkingen trouwens zijn herinneringen
lessen van ondervinding. In de moei-
bjke functie der pedagogie is niets smar-
Rijker te zien, niets pijnlijker te doen
dan bedorven kinderen op te voeden
alle zorgen, alle pogingen lijden vaak
s°hipbreuk, vooral bij kinderen door
Naar liet Frausch van Louis Collas.
20)
vj.b>e hoofd, tad van Oost Siberië, met zyn
J'entvvintig.inizend inwoners, voor een groot
j/'6' afstammelingen van vroegere bannelingen,
m ons afl iding geven ra die eindelooze ver-
n uig, ecu gevolg van volkomen gemis aan
l'Pdijke betrekkingen. Het was dan
niet ware verrukking, dat ik van een
nnveltop de stad, schitterend verlicht door
0 heldere zon, daar beneden langs de beide
ke ®rs van de rivier zag liggende talrijke
het veu' de indrukwekkende massa van
Paleis des gouverneurs, gaven haar een
dat^i Srootsch voorkomen wel begreep ik,
he werkelijkheid myn bewondering niet
ïe fecbtvaardigen, maar ik zou er althans
nu6-11. eu beweging vinden; reeds dit voor-
lltz>cht bekoorde my.
weekheid verwend dezulken worden
schier immer ongeneeslijk bevonden.
Kinderen, bedolven door hoogmoed,
geven soms jaren lang veel hoofdbreken
en zorgen, maar dank de medewerking,
de toewijding en de ervaring der mees
ters, dank aan dezer degelijke opvoe
ding, komt men dit gebrek mettertijd
te boven. Zulke kinderen bieden zon dei-
twijfel een treurig schouwspel maar een
schouwspel minder afschuwwekkend
nochtans, dan zij vertoonen, die de
weekelijkheid bedierf. De hoogmoed van
het kind heeft wegens de onschuld van
den jeugdigen leeltijd alle edele en
goede hoedanigheden niet diep kunnen
bederven. Bij die trotsche naturen blij
ven ten minste goede gronden, terwijl
bij de weekelijken niets blijft dan be
derf, ondeugd, een laag en zianelijk
eigenbelang. Dit bederf is in waarheid
de verstandelijke, zedelijke en physische
verschijning. Het laat niets over dan
een poel vol verwijfde lafheid, waar
het kwaad de schande, de zedelijke el
lende liet ontkie nen van iets goeds be
letten: die poel bevat vergiftige vech
ten, die een geur van bederf en dood
bespreiden. Om de opvoeding van zulk
een kind te doen slagen, wordt gevor
derd, dat men niet slechts verbeteren,
maar de natuur opnieuw doe beginnen
wondere onderneming! Zij vraagt tijd,
geduld, moed, verstand, die slechts
zelden in den noodigen graad zijn ver-
eer.igd en die zonder eene buitengewone
genade Gods nog onvoldoende zullen
zijn. Slechts eene machtige bovennatuur
lijke inwerking kan zulk een wonder
baren ommekeer teweeg brengen. „Vóór
de eerste communie, tegt Monseigneur
Dupanloup, hoopte ik, later nooit meer!"
Na dit alles kan men licht inzien,
wat men van de volgende en dergelijke
gezegden te denken liebbe: liet hincl
verstaat. Tiet nog niet." „Se jeugd woei
eerst uithollen„Se mensch moet door zijn
vallen leeren„Gebreken zullen van zelven
en met de jaren verdwijnen
enz.
Dadelijk 'na onze aankomst te Irkoutsk ge
leidde men ons, dwars door een nieuwsgierige
menigte, naar een kazerneplein, om een mon
stering te ondergaan. Een kring van soldaten
werd rondom ons opgesteld, alsof in den be-
klagenswaardigen toestand, waarin wij ver
keerden, tegenstand of ontvluchting te vreezen
ware geweestde beteugeling van al die boos
doeners kon niet. met te veel plechtigheid ge
schieden. In een ijzige koude stonden wij te
wachten, tot dat alle formaliteiten, welker
ingewikkeldheid een kenmerk is van de Rus
sische adm nistratie, vervuld waren. Ik stond
te beven van koude, te midden van mijn even
eens verstijfde lotgenooten, toen een bejaard
man ons naderde; hij werd gevolgd dooreen
bediende, die een mand eetwaren droeg, welke
hij uitdeelde onder de bannelingen, die in
langen tjjd zulk een feest niet hadden bygewoond.
Toen hij bij mjj gekomen was, bleef hij staan
en keek mij belangstellend aan.
Mijnheer, zeide hij, ik ben Pool en ban
neling, evenals gij, ik heb hier een handels
huis gesticht en voordeelige zaken gedaan,
Wat ik vooral op prijs stel in 1 et geluk, dat
mijn pogingen bekroonde, is, dat ik mijn for
tuin kan gebruiken om mijn landgenooten te
hulp te komen. Gy zijt ziek, voegde hij er bij.
Ik had inderdaad moeite om mij staande te
houdenik was niet wankelmoedig geweest
gedurende de beproevingen en vermoeienissen
op reismijn lichaam had weerstand geboden
Ouders, die hunnen kinderen in de
eerste jaren alles veroorloven, ze van
alle vermaken als visites, kinderbals,
avondpartijen, en hoe de dingen al meer
heeten mogen, laten genieten, ze zorge
loos en onbeteugeld laten opwassen,
laten loopen waar en met wie ze verkie
zen, bedenken niet, gelijk Sailer zegta.
dat hunne feilen, schoon in den beginne
niet onzedelijk, echter gemakkelijk later
natuurgewoonte worden, die, bij de ont
waking des gewetens, even gemakkelijk
overgaat in de gewoonte om tegen de
stem des gewetens te handelenb. dat
de zwakste trekken in het kinderhart
blijvende lijnen worden bij jongeling en
manc. dat dezelfde kinderen, die zich
nu ongehinderd aan hunne gemoedsge
aardheid en hun onverstand overgeven,
weldra even vrij hunne toomelooze nei
gingen zullen botvieren d. dat door de
neigingen des harten de beelden der
phantasie en zelfs het lichaam zekere
voorbeschiktheid tot zonde verkrijgen,
welke de overwinning des gewetens over
de sterker geworden begeerlijkheid ten
kwade zeer verzwaart.
't Was onder geheel goddelijke inge
ving, dat de Wijze Man onder meer deze
ernstige woorden neerschreef:
„Vlei uwen zoon en hij zal u doen
beven; speel met. hem en hij zal u be
droeven.
„Laat uw zoon niet leven zonder
tucht en regel.
„Buig zijn hoofd en onderwerp hem
in zijne jeugdkastijd hem gestreng
terwijl hij nog kind is, opdat hij zich
niet 'verzette en u niet meer wille ge
hoorzamen en hij niet worde de droef
heid uwer ziel".
Ten slotte hooren we een eerwaardig
geestelijke over dit punt in zijn werk
over de opvoeding der kinderen
's Menschen leven moet geregeld zijn
zoo is Gods II. Wil, en hiertoe schenkt
Hij aan allen genoegzame genade.
Het ongeluk echter van vele kinderen
is, dat al hunne wenschen en begeerten
aan armoede eii ellende van allerlei soort
maar na mijn aankomst te Irkoutsk was een
soort van ontspanning gevolgdik beefde van
de koorts, het bloed vloeide d- or mijn aderen,
als brandde het, ik leed onlesckbaren dorst.
Myn landgenoot verliet mij, en gedurende
enkele oogenblikken zag ik hem sprekende
met den vertegenwoordiger van den gouver
neur hun op mij gerichte blikken zeiden mij,
dat ik het onderwerp van hun gesprek was.
Toen hij terugkwam, was hij vergezeld door
een militair geneeskundige. Deze onderwierp
mij aan een nauwkeurige onderzoek, waarin
hij zeide
- Mijnheer is gemachtigd u bij zich aan
huis te houden tot uw genezing. Hij is ver
antwoordelijk voor uhet spreekt van zelf,
dat gij zónder toestemming het huis niet ver
laat en u altijd moet gereedhouden om op de
eerste oproeping te verschijnen.
Leunende op den arm van mijn weldoener
verwijderde ik mijaan de moeilijkheid, waar
mede ik liep, hegreep ik, dat het tijd werd,
dat ik het einde van myn reis bereikte. Het
huis, evenals de meeste huizen te Irkoutsk
van hout gebouwd bewees, den rijkdom van
den eigenaarin al zijn bijzonderheden wees
het echter op zwaarmoedigheid, de gewone
metgezel van den banneling.
Ik werd tot tranen toe bewogen door de
wijze, waarop ik door mijn landgenoot, zoowel
als door zijn vrouw, evenals hij een Poolsche,
altijd voldaan worden. En het is bloot
toeval dat een mensch, die zich aan de
voldoening aan veel behoeften en wen
schen gewoon heeft gemaakt, ook niet
de grootste laagheden begaat. De ge
ringste hartstocht, wordt er altijd aan
toegegeven, kan in bepaalde gevallen het
werk der opvoeding totaal bederven en
tot alle kwaad voeren, en het is zeker,
dat onnoodige behoeften en daaruit ge
woonlijk voortvloeiende ontevredenheid
te voeden, reeds een groote hartstocht
is. Wanneer dezulken niet eenmaal
hunne ziel verkoopen, zal het alleen
wezen, gelijk een groot menschenkenner
zegt., omdat zij geen kooper vinden.
Bovendien moet de mensch op aarde
niet den weg der boetvaardigheid be
wandelen en overal een zeker bedwang
over zich zeiven uitoefenen Waar vindt
men die versterving, diezelfverloochening
in de tegenwoordige manier van opvoe
den V Waarlijk, wie in eten en drinken,
en spreken en hooren, in v reugde en
genot, kortom in de zaken die hem be
vallen, en die hij gaarne heeft, zich niet
menigmaal iets weet te ontzeggen, is
niet genoeg te betreuren. Het kwaad
heeft toch somwijlen zulk een kracht en
macht, dat wie tijdens zijne eerste jaren
der jeugd niot is geoefend in de school
der zelfverloochening, spoedig bezwijkt
en weldra slaaf der zondige gewoonte
woidt. Wie zich als kind door zinne-
lijken lust e.n afkeer laat geleiden, zal
zich als man ook niet weten te behecr-
schen. Het is waar, kinderen zijn kin
deren en daarom moet men geduld heb
ben en soms al eens wat door de vingers
zien. Dit zij zoo, maar de toegevend
heid zal toch wel hare grenzen hebben,
die men niet overschrijden mag, wil
men niet, dat die toegevendheid in
liefdeloosheid ontaarde.
Wanneer ouders en opvoeders niet
verstandiger zijn dan de kinderen, en
aan dezen alles wat zij willen en zooals
zij' het willen, toestaan, zoodra het kind
slechts een, droevig gezichtje trekt,
werd ontvangenhy alleen, die met geweld
aan den vaderlandschen bodem is ontrukt ge
worden, kan de groote mate van dankbaar
heid begrijpen, waarmede ik plaats nam aan
die gastvrije haarstede, een dankbaarheid, die
mij bijna de onophoudelijke kwelling van een
vijandige bewaking deed vergeten,
Die weldaad des hemels was mij echter
slechts gegeven, omdat ik er toch niet van
kon genieten de ziekte toch, die mij aan mijn
legerstede kluisterde, bracht mij aan den rand
des grafs ik werd zoo zwak, dat ik nauwe
lijks mijn weldoeners kon verstaan, wanneer
zij in mijn onmiddellijke nabijheid elkander
hun treurige voorspellingen mededeelen.
Toen ik, voor het eerst na mijn vertrek uit
Warschau, in den spiegel keek, week ik ver
schrikt terugik was onherkenbaar, maar ik
was gered. Aan mijn sterk gestel had ik het
te danken, dat ik weldra de ziekte te boven
kwam, en het was niet zonder eeuigen spijt,
dat ik mijn krachten voelde terugkeeren, want
ik voorzag maar al te goed, dat ik mij weldra
zou moeten losrukken van dit voor een ban
neling' al te aangenaam verblijf.
Wordt vervolgd.)
