Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
16de Jaarg.
Dinsdag 12 September 1893.
No. 4684.
"gSutreau hoogstraat (S 317.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
Poolsche- Banneling.
ALGEMEEN OVERZICHT.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
NIEUWE SCHIEDAM COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
1.50
- 2.-
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer conrant ia verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stabl.) No. 124.
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
Le suf rage universel est
un rasoir entre les mains
d' un singe.
..-^e herstemmingen van 3 September
H11 Voor de socialisten en révolutionai-
retl het voordecligst uitgevallen, terwijl
gedeelte der conservateurs door re
publikeinen, zoowel opportunisten als
picalen, vervangen werd en mannen
de Mun en Paul de Cassagnac,
jP het slagveld achtsr bleven. Met
1algemeen stemrecht zijn d» ver
dingen inderdaad veldslage*geworden,
aarin niet altijd de mannen van talent
e °verwinning behalen; doch alleen het
getal de baas speelt. De juiste verdee-
Jng der partijen is nog moeielijk te
*!Ven, want van de 401 republikeinen
^!ln misschien 150 radicalen en van de 9
,?ciali8ten, zijn zeker de meeste revolu-
l0hairen en zelfs anarchisten. De 29
Rallies" en 64 conservateurs zijn tot
i6rie machtelooze minderheid terugge
dacht.
Oe algemèene vreugde omdat Clémen-
met zijn bende en zelfs de Jacobijn
vloquet van het staatkundig terrein
oerjaagd werden, weegt bij velen niet
r tegen de verliezen, welke de geina-
Jgde partgen ondervonden; want al die
|evallenen zijn bijna zonder uitzondering
'"~'t nog roodere en soms echte dom-
e°ren en onbeduidendheden vervangen
ï'1 immers in handen van dezulken is
kwaad nog veel schadelijker, vooral
^°°r het volk, dat overal meer nog door
lütale dan door mooie woorden geleid
n 'üisleid wordt.
to h? ern®tig de toestand ook zijn moge,
is het misschien nog beter eerst de
'Jconkomst der nieuwe Kamer af te
a°hten en haar aan het werk te zien
san, onze tijd in klaagliederen te ver
dien. Jk koester nog altijd de stille
°ÖP dat de rechterzijde na hare ver
st natuurlijk ook minder voor
alen zal doen, die toch altijd, omdat
Naar het Fransch van Louis Collas.
43)
jT ,9 mijn God red Polen, red mijn vrienden.
hi»se Pas verbreide nieuws betrof gebeurte-
Va)1 die reeds oud waren. In de maand April
8cha, Jaar 1861 hadden de moorden in War
den Plaats gehad. De Russische troepen had-
tVel]®e8chotcn op de ongewapende volksmenigte,
dad;6 onl nettend geleden had door het moord
kuil 1>^weervuur. Arrestatiën, stuitende mis-
^Ben beleedigingen, den meest achtenswaar
dig Personen en zaken aangedaan, onthei-
otn f Vau kerken, alles was te baat genomen
V /duld der Polen tot het uiterste te
ift het'v. e^8 was er Teel bloed gestort, toen
lichte gin van 1863> bÜ gelegenheid van de
'aatf* ^er recrut-en voor het leger, de reeds
liep erwachte uitbarsting plaats had;overal
Wemr en te wapen en de opstand breidde zich
a over geheel Polen uit.
zij van haar uil gingen verworpen werden,
en dat nu de republikoinsche meerder
heid, tegenover de revolutie en commune
mannen staande, van zelfs gedwongen
zal worden gematigder te zijn. Zoo zoude
voor de Katholieken uit het kwaad nog
het goede kunnen geboren worden.
Ik wil, om te bewijzen, dat wat ik
van de nieuwe mannen zeide, niet over
dreven is, van enkele een vluchtige
schets geven, temeer, daar het mij toen
ik het hoorde, bepaald geamuseerd heeft.
Pascal Faberot, die Floquet in het
elfde arrondissement, met 1100 stemmen
meerderheid verslagen heeft, is een hoe
denmaker van beroep, hetgeen de
spotvogels deed zeggen, dat hij aan
den bekenden breedgeranden hoed van
Floquet de laatste coup de ferge
geven heeft. Hij is zestig jaar oud en
te Bordeaux geboren, zijn vader was een
staatkundig strijder, zoodat zijn zoon zijn
voetspoor volgend, op 17 jarigen leeftijd
de wapens reeds opnam om het een of
andere gouvernement te bevechten. In
1863 kwam hij in Parijs en werd een
voorvechter, hetzij van zijne corporatie
of der vijanden van het keizerrijk.
In 1870 streed hij onder de Commu
nemannen en droeg er toe bij dat de
kazerne Lobau en het stadhuis in han
den der opstandelingen vielen. Later
werd hij een der oprichters van
de Parti Ouvrieren zat in alle
commission en syndicaten, de werklieden
betreffende en is nog zeer kort geleden
veroordeeld voor deelneming aan de
standjes van de Bourse du travail. Zijne
vrouw is naaister en zeer ijverig en
eenvoudig van aard. Daar de volks
vertegenwoordiger niet in zijne kleine
woning in de Rue de V Hotel de J ille kan
blijven, zal zij heimnaar het elfde arron
dissement, te midden zijner kiezers,
moeten volgen, en dat moet haar niets
bevalleD. Faberot is klein, doch van een
krachtig uiterlijk en heeft de gaaf van
zeer gemakkelijk te spreken in de clubs
sedert lang verkregen.
Toen begreep ik, waarom sedert eenigen tijd
mijn betrekkingen tot den generaal zeldzamer
waren en waarom hy zoo treurig was. Hy
voorzag, dat deze oorlog alleen zou leiden tot
nutteloos bloedvergieten en tot verdubbelde
strengheid tegenover de onderdrukte bevolking.
Ik maakte my zeiven ook geen illusiën; de
Polen konden aller harten wiuneu door daden
van ridderlijken moed, maar zy zouden verplet
terd worden door de overmacht. Verzwakt door
onderlinge verdeeldheid en door jaloezie van
de boeren tegenover den adel, door geheel
Europa verlaten, zouder opperhoofden, die kon
den wyzen op een roemrijk verleden, zondrr
organisatie, zonder versterkte plaatsen, zonder
wapenen byna, konden zij niets doen tegen de
talrijke legioenen goed geoefende soldaten,
overvloedig van alle verdelgingsmiddelen
voorzien.
Ik was aan een diepe smart ten prooi; ik
verwenschte thans mijn verbanning, waardoor
ik was verhinderd om te trachten al die ramp
spoeden te voorkomen of er in te deelen. Die
dagen waren onuitsprekelijk treurig voor mij.
Ik werd ziek van angst. Ik wist, dat de gene
genheid van mijn vrienden nog altijd even
groot was, en dat zy er verontwaardigd over
zouden zyn geweest, indien men hem in staat
had geacht .hun gevoelens ondergeschikt te
maken aan de eischen der voorzichtigheid, doch
ik mocht hen in die moeielyke tijden niet com-
promitteeren, noch aan mijn landgenooten het
Nummer twee is de kantoorbediende
Toussaint, die de radicaal Mathé ver
ving. Deze oud-soldaat van de Cour-
mune, heeft het imperative mandaat
zijner kiezers in geheel zijne beteekenis
aangenomen en stortte bij zijn comité
5000 francs van zijn parlementair in
komen. Hij heeft beloofd voortdurend
met dat comité in verbinding te zullen
zijn en geen enkel besluit te nemen
hetwelk het niet eerst heeft goedge
keurd. Hij was medewerker aan de
Pensee libre van Louise Michel en op
richter van de Rxcommunié.
Veel aardiger is nummer drie, de
kapper Mr. Chan vin, die een arrondis
sement van Sair.t-Denis gaat vertegen
woordigen. Wanneer de verkiezingsstrijd
hem de vorige week nog de tijd liet,
was hij in zijne mooie kapperwinkel
79 rue des Archives druk aan zijne bezig
heden, die hij trouwens niet zal op
geven. Yoor den middag, moet hij ge
zegd hebben, ben ik in den winkel voor
mijne zaken en des namiddags in het
Palais-Bourbon voor die van het volk.
Het idea is echt praktisch. Zoo onder
het inzeepen het laatste nieuws uit de
Kamer, van je afgevaardigde, die je bij
de neus heeft en gaat scheren, te ver
nemen, mag wel fin de siile genoemd
worden.
Nummer vier doet echter de deur
toe. Mr. Vuillod, het nieuwe Kamer
lid uit do Jura, is in Parijs totaal on
bekend, doch niet VHbmme-Canon, uit de
Folies-Bergère, waar hij onder dien naam,
een kanon op zijne reuzenschouders
nam en afschoot. Hij moet nu de dwaas,
heid, om de kracht zijner spieren te
toonen erg betreuren. Hij is van goede
familie en was vroeger zelfs op de
bureaux eener prefecture. Hij vestigde
zich sinds eenigen tijd al» marchand de
vin te Saint-Claude en trouwde de nicht
van eenen senator. Dat schijnt hem ge
luk aan gebracht te hebben en daar hij
zeker het sterkste lid der Kamer wordt,
zal hij wel altijd gelijk krijgen, want
schouwspel vertoonen, dat ik troost zocht bij
onze tegenstanders.
Afschuwelijke droombeelden verstoorden myn
slaap; toneelen van moord en verwoesting
doemden op voor mijn blikken; het rossige
schijnsel van brandende dorpen en kasteelen
verlichtte een tooneel van gruwelijkheden,
zooals alleen de oorlog kan opleveren. Zij, die
ik lief had, verschenen my, badende in hun
bloed of in de gevangenis geworpen, of wel,
ik zag hoe zij naar mij toekwamen en ik herin
nerde mij het droevig vaarwel, dat de banne
lingen richtten tot diegenen, welke zij op den
geboortegrond achterlieten: Wij zullen elkaar
nimmer weerzienEn als ik hen nu toch terug
zag, dan werden zij door het ongeluk achter
volgd. Te midden van die sombere visioenen
was er een lief bevallig beeld, da) mij er aan
herinnerde, dat de hemel mij niet geheel en al
ongetroost liethet was een vriendenstem, die
tot mij zeide: Waarom zondert gij u af inde
eenzaamheid met uw bittere smart? Vergeet
gij dan, dat u toegenegen harten hun deel
van uw lyden opeischen? Doch ik maakte
het my tot een plicht mijn smart in my zelf
op te sluiten.
Niettemiu vonden Fédora en haar moeder
allerlei voorwendselen om mij te naderen, en
als altijd even schrander iu hun vriendschap,
verweten zij my mijn teruggetrokkenheid. Op
een van de pleinen van Irkoetsk woonde een
der beambten van de comtabiliteit, by wien ik
la raison du plus fort est toujours la
meilleure.
Met. nog eenige andere excentriciteiten
iu ook de décoratie-handelaar Wilson,
door zijne kiezers in eere hersteld en
heeft het hotel van schoonpapa in de
Avenue de Jena weder betrokken. Zoo
men de geruchten kan gelooven, dan
zoude de „Hoofd"ambtenaar van Frank
rijk, de beul Deibier, zijn betrekking
willen verlaten en zijn loopbaan op het
schavot vaarwel zeggen. Vele radicalen,
die bij de laatste verkiezingen den hals
braken, moeten zich als sollicitanten
hebben laten inschiijveD, zeker omdat
zij dan ODgestraft en ambtshalve aan
anderen hetzelfde lot kunnen doen on
dergaan en zoo hunne verkropte woede
stillen.
Paul de Cassagnac aegt in zijD hoofd
artikel van 7 dezer, dat hij geen de
minste behoefte gevoelt om getroost te
worden en dat zijn nederlaag iets goeds
voor hem bracht. Wanneer, zoo eindigt
hij, ik mij al dat nutteloose werk der
liechterzijde gedurende nu twintig jaren
in het geheugen terugroep wanneer
ik zie de grove ondankbaarheid van al
diegenen, die ik verdedigd heb en voor
wie ik mij domweg opofferde, dan zeg
ik, dat het ongeluk toch voor iets goed
is en met christelijke wijsbegeerte vind
ik dat het, misschien, niet beter kon
loopen, ja zeker, dat ik niet te bekla
gen ben, en, gelukkiger dan de onge
lukkige Job, heb ik mijn mesthoop, den
stinkendste van allen, den parlementairen
mesthoop, verlaten.
Parijs, 22 Aug./8 Sept. 1893.
Fidelius.
11 September '93.
De verwei ping van deHome-Rule-wet
door het Hoogerhuis te Londen heeft
weinig opzien gewekt, wijl algemeen
dit votum van het Huis der Lords werd
verwacht. Vooral na de zwakke
mij had aangesloten. Hij was arm, ofschoon hy
een vry hooge betrekking bekleedde hij had
het nimmer van zich kunnen verkrijgen om
zooals veelvuldig gedaan werd, oneerlijke
middelen te gebruiken, ten einde zyn onvol
doend inkomen te vermeerderen hy had my
geroepen om een zijner zieke kinderen te ver
zorgen. Ten zijnen huize vond ik Fédora, die
met zyn vrouw in gesprek was. Toen ik het
kind onderzocht en een en ander voorgeschre
ven had, kon ik niet anders dan den dames
myn hulde gaan aanbieden.
Reeds gedurende een geruimen tijd stonden
wij op het houten balkonhet was zwoel in
de luchteen bleeke zon verlichtte de verre
heuveltoppen en spiegelde zich in de wateren
van de Angararivier. Eensklaps werd onze
aandacht getrokken door het geluid van een
uit het Westen naderende menigte menschen.
Weldra zag ik een konvooi naderen, geheel
gelijk aan dat, waarvan ik zelf deel had uit
gemaakt; alleen was het nog ellendiger. De
gevangenen waren bleek en vermagerd,
hun kleederen waren niets anders dan lompen,
de Kozakken sloegen met het hout hunner
lansen de achterblijvers; een man, wiens hoofd
bedekt was met een met goud galon versierde
pet en in wien ik Koléief meende te herkennen
gaf op harden toon eenige bevelen, die hy door
vloeken deed volgen. Het was een treurig
schouwspel.
Wordt vtniêlgd.)
