voor Schiedam en Omstreken. No. 4718. 16de Jaarg, Zaterdag 21 October 1893. ^Bureau <$oocj£fraaf 317. ALGEMEEN OVERZICHT. Poolsche Banneling. I? Feuilleton. PRIJS VAN DIT BLAD: PRIJS DER ADVERTENTIÈN NIEUWE SCHIEDAM COURANT Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door'geheel Nederland Afzonderlijke Nommers F 1.50 - 2.— - 0.05 Het auteursrecht van den inhond dezer conrant is verzekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124, Illillllllimmiiin Van 1 6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer-0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke o\ er een- komsten aangegaan. 20 October '93. Fe feesttonen, welk® ter eere der üssen te Parijs zijn aangeheven, heb- ieen luiden weerklank in het onmete- \)ke Rusland gevonden. De Russische Pers begroet met geestdrift de prachtige jJ4vangst, welke der bemanning van het hssjgeije eskader in Frankrijk ten deel De Svtt verklaart, dat de Frar.sch- ]i(Ussischi verstandhouding niet slechts gevolg is van natuurlijke sympa- "en en antipathiën, maar ook een ^ch der rede, beantwoordend aan de P°litieke behoeften van Europa. Het Uropeesch overwicht, dat in 1870 onder- °lr|gi is thans hersteld, pi. U°i>oie Vremia maakt eene verge- in tusschen de ontvangst der Russen e Frankrijk en de officieel# recepties militaire schouwspelen der triple- 'antie, een vergelijking die natuurlijk tgn gunste der laatste uitvalt. Ver- spuiende Russische bladen dringen er til ran^rÜk op aan, dat het zich zal '^gtrekken uit de Latijnsche munt- Waar<^oor bet aan Italië in finan- v el opzicht een zwaren slag zou toe- m^gen. Minder enthousiastisch dan deze ta dingen der Russische organen is de a'idie bij officieele plechtigheden wordt ^evoerd. Opmerkelijk is, dat zoowel e aroot en Rieunier als De Mohrenheim Avellan steeds van de „vriendschap" ^Sschen de beide natiën hebben gesproken. Woord bondgenootschap of zelfs maar jb'oenkomst is -in het geheel niet ;tj. ezigd. Opnieuw leidt man daaruit c'at de Czaar zich op geenerlei wijze 11 Frankrijk heeft willen binden. &0oan ^0t sobitterend feestmaal van c°uverts, in het stadhuis den Rus- chen officieren door den Parijschen e^^oteraad aangeboden, heeft Carnot «n 6n. dronk uitgebracht, op den Czaar lp ine gemalin en de ambassadeur ^brenhelm op Carnot. Na afloop had Naar het Frausch vau Lodis Collas. 77i Pad ZÜ een twintigtal ruiters langs een voet- hiet' (jat bun toch onbekend moest zyn, zich jtfbottte 8nelheid des bliksems op ben zagen Szeildn' honden zy, is weerwil van hun ver- 4 O6 ov'!rmacht, hun schrik niet onderdruk- b>p, d0CZf! hevrjjdster voerde hun schrik ten f11et ,een kreet te slaken, die voor mij in bedeel - - - een reusachtige fakkeloptocht plaats. Ten stadhuize werd na het feestmaal een schitterend concert gegeven. Eerst na 11 uur verlieten president Carnot en admiraal Avellan het stadhuis door oorverdoovende toejuichingen begroet.De fakkeloptocht wekte langs den geheelen weg onbesohrijfelijke geestdrift, die zich herhaaldelijk uitte in kreten alsleve Frankrijk leve Rusland leve het leger Bij de ontbinding van den stoet te mid dernacht op de Place de la Concorde ontstond er een vreeselijk gedrang, vooral naar de zijde van het stadhuis, tengevolge waarvan eenige personen ge kwetst werden. De Fransche pers is eenstemmig in har® hulde aan den pas ontslapen maar schalk Mac Mahon. Alle bladen eeren in hem den ridderlijken krijgsman, dien men voor de rampen van 1870 in geen enkel opzicht aansprakelijk mag stellen. Maarschalk Mac Mahon was wellicht geen groot generaal en vooral geen groot politicus, zegt de altijd min of meer sceptische Magnard in de Figaro maar hij was een hartstochtelijk dienaar van Frankrijk. Zijn loopbaan had twee culmineerende punten de inneming van den Malakoff-toren en den slag van Magenta merkwaardige samenvoe ging, nu de Italianen onze vijanden zijn en de Russen onze vrienden. De ramp van Sedan had hem de populari teit niet kunnen ontnemen, die hij zich had verworven met'zijn bekend: J'g suis, j'y reste van Sebastopol. De regee- rFg heeft besloten, dat d® begrafenis van maarschalk Mac Mahon, na de Rus senfeesten, op staatskosten zal plaats hebben in het „Hotel des Invalides" te Parijs. Het lijk is thans voorloopig in de grafkeldeis van de kerk Saint Clo- tilde te Floresnet tor aarde besteld. Tusschen Duitschland #n Rusland worden thans te Berlijn nieuwe onder handelingen gevoerd over een Dnitsch- Russisch handelstractaat. Men zal zich herinneren, dat bij de vorige onderhan- r«eild i/p £een zin had, maar hun zeer goed eVen eek te zyn, want verscheidene hunner Kri>„/(:Tstonid staan ^Voo-I 'ö-i, wifMtO nroloi uitdrukte, braakte een verwensching fb a«ebiaal' ub' die baar deed schaterlaclieu, e h„. e onze ricbtinp- vnninit ik wacht,- wieus gelaat zoowel verbazing als he: **«m onze richting vooruitik wacht- J?elukki£ bern voor zijn verraad ecbt tl ,ustete kunnen straffen. Het ge- urde niet lang, na enkele oogenblik- ken stortte hy van zijn paard. Zyn dood voerde de wanorde onder de overigen, wier vertrou wen toch reeds zser geschokt was, ten top zy namen de vluchtwy dachten er niet aan hen te vervolgen. Zij lieten eenige dooden achter. De vrucht van onze overwinning was een groot aantal uitmuntende paarden, die ons uitstekend te pas kwamen, om de door den dood gemaakte leegten aan te vullen. Na aan dit gevaar te ziju ontsnapt, zouden wy de Kkalkas niet meer terugzien, wij hadden het land der heldere meren, frissche bergstroom pjes, bosschen en begroeide hoogten verlaten voor ons lag de dorre vlakte, de onmetelijke woestfjn. Het waB nog in het vroege morgenuur, het uur dat voor my zooveel bekoorlijks had, toen wij nog in het boschrijke land waren, dat wij nu pas hadden verlaten. Een grenze- looze horizon strekte zich vóór mij uit; gsen enkele boom, geen enkel uitstekend punt, waar op mijn blik kon rustende golvingen van liet terrein waren verdwenen om plaats te maken voor de grootst mogelijke eenvormig heid dit was de Gobiwoestijn, waar niets de uederdrukkende stilte stoorde. Achter dien oceaan van zand vertoonde zich de zonneschijf, welker stralen den ach tergrond purper kleurden en de overal ver spreide uitgedroogde zoutmeren als zoovele kristalnappen deed glinsteren. Het kwam my voor, dat ik, door den mist heen, de sneeuw delingen, Rusland onmogelijke eischen stelde voor aen nieuw handelstractaat, en dat toen Duitschland weigerde daar aan te voldoen, de Russische regeering de onderhandelingen afbrak en een tarie- venoorlog tegen Duitschland opende. De Duitschers sloten ev®ncens hun gren zen voor den Russischen invoer en het gevolg was, dat Rusland zooveel schade in zijn handel leed, dat het zich genoopt zag spoedig weder stappen tot het openen van nieuwe onderhandelingen hij Duitsch land te doen. Sinds een tiental dagen wordt over de grondslagen van dit nieuwe tractaat tusschen de Duitsche en Rus sische afgevaardigden te Berlijn beraad slaagd. Wel zouden de agrarische partij en zoowel aan deze als aan gene zijde van den Weichsel den tolstrijd liever zien voortgezet, maar er is niettemin uitzicht, dat ditmaal de onderhandelingen tot een goed eind zullen worden gevoerd. De geruchten, die in het begin dezer week te Berlijn liepen, dat er eene ver andering in het ministerie van oorlog op til was, werden spoedig bevestigd. Jl. Maandag bood de heer Kaltenbom Stachan op het jachtslot Hubertusstock den Keizer zijn ontslag aan en giste ren bevatte de Reichsanzeiger in plaats van de benoeming van generaal Blume, zooals algemeen werd verwacht, de be noeming van generaal Bronsart-Schellen- dorf tot minister van oorlog. De nieuwe minister is 60 jaren oud en de broeder van wijlen den vroegeren minister van danzelfdeu naam. In den afgeloopen winter vroeg hij zijn ontslag als bevol- voerend generaal van het Hannove- raansche legerkorps, omdat zijn# zeer zieke echtgenoote volstrekt buitenrust noodig had. Daar de generaal echter behoort tot een der uitstekendste hooge militairen uit den tijd der drie groote oorlogen van 1864, 1866 en 1870, waar aan hij meerendeels in gewichtige com mando's deelnam, maakte de Keizer hem wel nonactief, doch handhaafde hem niettemin op de lijst der generaals en de gletschers van het Inchangebergte kon onderscheiden, evenzoo in het Oosten die van de Kinghanbergen, die met een rykdom van tinten prijkten, in staat om het vermetelste penseel tot wanhoop te brengen. Hoe klein gevoelde ik my, in tegenwoordig heid van de onmetelijkheid van die doodsche en toch grootsche woestjjn hoe verhieven zich mijne gedachten tot Hem, die tot nu toe onze vlucht had beschermd en Wiens zorgende hand, ik twijfelde hieraan niet, ons zou beschermen tot het einde van de reis Een stem ontrukte my aan myn mijmering. Wy moeten ons haasten, zeide zyde mist, die gij daar ziet hangen, voorspelt een warmen dag; wy zullen veel hebben te door staan het zou onvoorzichtig zyn tijd te ver liezen. Het was myn onbekende, ik had haar ge heel vergeten zij reed naast myzij was ge kleed in kleederen van paardenhuid, zooals die gewoonlijk door Khalkas worden gedra gen; het was nog nacht, toen ik haar voor het eerst spraknu kon ik haar ge laatstrekken onderscheiden had men die een maal gezien, dan vergat men ze niet meer aandachtig bekeek ik haar, mijn geheugen raadplegendena eenige oogenblikken namen mijn herinneringen een bepaalder vorm aan. Heet gij niet Eudoxia Ivanowna vroeg ik haar. Ja dat is myn naam. in actieven dienst. Generaal Bronsart is een energiek, weinig sprekend man en iemand, volkomen in staat om zijne meening zelfs tegenover de hoogst- gsplaatsten te verdedigen. Daar nog nooit een militair hui ten actieven dienst tot het mini8terambt geroepen werd, heeft deze benoeming algemeen verrast. Binnenkort zal te Keulen een groot congres van socialiiten worden gehouden. Op een vergadering te Berlijn, waar de gedelegeerden voor dit congres werden benoemd, nam Bebel het woord, om uiteen te zetten, waarom d® bijeenkomst juist in Keulen zal worden belegd. Men wenscht aan de Centrumpartij den invloed te ontnemen, dien zij op de volksmassa blijft uitoefenen. Behel verklaarde, dat de verwachtingen op de resultaten van het aanstaand congres hoog gespannen zijn, maar men mag, gelukkig, aan nemen, dat die verwachtingen zullen worden beschaamd. In de katholieke gewesten de jongste verkiezingen hebben het opnieuw bewezen dringt de sociaal-democratie het minst door, dank zij den godsdienstigen geest der bevolking en dank zij ook de gezonde volkspolitiek door het Centrum steeds gevoerd. In de te Pesth verschijnende bladen dook deze week onverwachts het bericht op, dat de Oostenrijk-Hongaarsche re geering voornemens was, Bosnië en Herzegowina,sinds het Berlijner congres van 1878 voor Turkije iD bewaring ge nomen, gelijk het toen heette, definitief te annexeeren. Aanleiding tot dit gerucht is wellicht gegeven, doordien de minister Kallay onderhandelingen heeft geopend met denOrieksch-schismatieken patriarch van Serajevo, hoofdstad van Bosnië en dien van Mostar, hoofdstad van Herze gowina, over hun afscheiding van het Constantinopelsche patriarchaat en de erkenning der geestelijke jurisdictie van den patriarch van Carlowitz in Hongarije. Het gerucht wordt echter van officieele zijde ten stelligste tegengesproken. Gy behoordet tot dezelfde „partyé" met welke ik haar Siberië ben gekomen. Gy waart byna omgekomen bij den door n aangestoken brand van het dorp, waar wy de» nachts verbleven; ik heb u toen uit de brandende hut gered, herinnert gy li dat Ik herinner het my ik moest toen niet omkomen ik had nog een bestemming te ver vullen. Gy zyt veroordeeld geweest tot de ka- torya (dwangarbeid) in de mynen ten Oosten van bat Baïkalmeer. Gy hadt een groot aan tal leden van de Raskol onder u vereenigd: uw naam was omringd door e®n somberen krans. Dat alles is waar, antwoorde zy, nog altyd trotsch op de geruchten, die over haar in omloop waren geweest. Gij waart veroordeeld door de Russische gerechtigheid, hoe hebt gij haar kunnen ont snappen Ik ben veroordeeld geweest, maar ik wist wel, dat mijn uur niet gekomen was. Ik doolde rond in de nabyheid van het meer, toen Krimlai, die toen voor zijn handel in Siberië vertoefde en zich gereedmaakte om naar zyn land terug te keeren, my ontmoette. Hy vatte liefde voor my op en stelde my voor hem te vergezellen. Het vooruitzicht om met hem de souversinitsit over een nomadenstam te deelen, verleidde my ik dacht dat ik een schitterend spoor van myn doortocht zou kun nen achterlaten en nam zyn voorstel aau. Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1893 | | pagina 1