Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
Zondag 14 Januari 1894.
No. 4788.
bureau ^otexztxaat 89.
f 0.60
Parijsche Kroniek.
r°bert.
Feuilleton.
ÖP MOORD IN HET BOSCH.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
PRIJS DER
Van 16 regels.
ADVERTENTIËN:
Elke gewone regel meer.
Voor herhaalde plaatsing
aangegaan.
- 0.10
worden billijke overeenkomsten
Waren de Kamerverkiezingen reeds kal-
cjg61 <?an 'k ze ^ler otat bijwoonde, die voor
Senaat, Zondag den 7den dezer gehou-
n> gingen geheel onopgemerkt voorbij.
^®2e beperkte verkiezingen, waaraan alleen
senaatsleden, afgevaardigden en algemeene
j11 m°Sen deelnemen, trekken uit den
^er zaa'i a' minder de aandacht en
te]6''^en P^ieke hartstochten maar Jut-
a|r 111 beweging. Daarbij gaat het met het
(,„'fetlneen stemrecht als met alle wereld-
zaken men schreeuwt er om wanneer
men h
net met heeft, en is men eindelijk
beTf1" ^ewor^en' ^an wor(ft die waardig-
1 Soms bitter weinig gewaardeerd en de
pj esten blijven bij de verkiezingen thuis.
quet werd voor Parijs, in de plaats van
et> die weder afgevaardigde werd, ge-
zen. De ra(jica|en wonnen twee zetels
leli C0nserva^eveR Vferloren er acht. Ve-
en dezer laatsten, waaronder de nog eenig
0v®'gebleven maarschalk van Frankrijk, Can-
stelden zich niet meer candidaat.
illyli met 111CC1 VU.llUlUU.-aL.
ene merkbare verandering zal er in deze
Jergadering niet gekomen zijn. Alleen ver
telde
men mij, dat er een lid op klompen
Za verschijnen. Nu, waar wel blouses ge-
ragen worden, behooren ook een paar
°mpen, en bij de koude der laatste dagen
z!)a dezen zelfs boven verlakte schoenen te
Ptefereeren.
Het proces van Vaillant is den loden be
gonnen. De president van het hof, die de
e atten leidde, de rechter Mr. Caze, had
en piefect van politie verzocht, de wonin-
der Juryleden, voor deze zaak zitting
benden, streng te doen bewaken. In
'et I aleis van Justitie waren sedert eenige
a&en reeds aan al de deuren der gangen
en 'n alle hoeken vermomde politie-agenten
ëeplciatst. Hen ieder, die een maar het
minst verdacht uiterlijk had, en zelfs zij die
Naar het Fransch van
Raoul de Navery.
10)
arn^UiSter Madeleine, mÜn kind," zeide de
W. t ?'e' *^9 ^unt bier onmogelijk blijven.
onH mt. gij te Ormes doen Hebt gij
erweg niemand ontmoet Keer naar Vitré
ïeiug, Madeleine."
tfoku ^en PaS gisteren avond van daar ver-
od i en ''eP ^en ganschen nacht door
^P Welk een wijze heet gij mij welkom!
pe!dar°m mij den toegang tot ons huis ver
mii,ren ^0 boudt van mij, Veldmuis, en
vad 6 vraaS doet u verbleeken. Is mijn
®r een ongeluk overkomen
(>a' eer' groot ongeluk."
de Pr®ekzeg mij alles I Gij legt mij op
Woml 1 mijn vader ziek of ver-
Cej (j Maar waar is mijn broeder Mar
ei- niet bekend zijn, werden door de ge
wapende gardes municipaux bewaakt, die
het strikte bevel hadden om niemand, zoo
er eene ontploffing of aanslag mocht plaats
hebben, het gebouw te laten uitgaan.
De post van de Tour de l' Horloge was
voor deze gelegenheid met eene halve com
pagnie infanterie bezet. Het heeft dus niet
aan voorzorgsmaatregelen ontbroken. De
verdediger van den terechtstaanden anarchist,
mr. Labori, is nog een jong advocaat, doch
heeft'al een zekeren naam bij de balie ver
worven. Hij verdedigde vroeger de anar
chisten Pini en Du val, en heeft zich dus
van de leerstellingen en pretentiën dier
onder een politiek tintje bedekte schurken,
op de hoogte kunnen stellen.
In eene zitting is deze zoo ruchtbare zaak
afgeloopen. De beschuldigde nam het air
aan, van een martelaar voor de menschheid
te zijn, doch de procureur-generaal Bertrand,
bewees hem daghelder, dat voor een anar
chist van de daad er geen onschuldigen meer
bestaan. Want volgens hun leer moeten zij
de uitzuigers trefïen, omdat zij uitzuigen en
de uitgezogenen, omdat zij zich laten exploi-
teeren. Tegen zulke verbitterde tegenstan
ders, moet de Maatschappij zich-zelve met
alle kracht verdedigen. En zich ten slotte tot
de juryleden wendende, besloot hij. »Gij zult
toch nietaannemen dat,zooalsVaillant be weert,
de maatschappij hier de schuldige is 1k eisch
«voor hem de doodstraf. Een ieder heeft
»zijn plicht gedaan. Ik deed den mijne
«doet gij nu den uwe."
Mr. Labori heeft Vaillant met gematigd
heid en meesterschap verdedigd. Bij den
aanvang van zijn pleidooi zeide hij, geen
verheerlijking van het cesarisme noch van
de principen van Vaillant te zullen voordra
gen. De ideeën van Vaillant zijn niet de
mijnen doch ik moet ze u uitleggen. Tot
hoever is hij verantwoordelijk? Hij die te
midden dier handelaars in sociale systemes
leefde, en hen dagelijks, op de rijken dezer
aarde wijzende, hoorde verkondigen: «Ga
«Madeleine," sprak de oude vrouw, ter
wijl zij het jonge meisje dwong zich op den
verlaten drempel neder te zetten«wees
moedig en laat de hoop niet varen. De
Opperste Rechter heeft nog geen uitspraak
gedaan. Gij moet de waarheid weten, ja,
de gansche waarheid.Verleden avond
heeft men een man vermoord op den weg
naar Vitré, die man had pas te voren uw
vader verlaten, aan wien hij eene groote
som gelds had toevertrouwd.Welnu,
men beschuldigt uw vader Louis den mars
kramer te hebben gedood."
«Douce's vader? Hij... hij!... en dat
door mijn vader!"
«O sprak de Veldmuis gij behoeft hem
niet te verdedigen. De onschuld van Clau
dius en Marcel zal aan het licht komen.
Wees moedig, verzamel al uwe kracht. De
twee gevangenen moeten gesteund worden
door degenen die hen liefhebben
>ij hebt gelijk, tranen kunnen hier niet
baten; er zijn daden noodig.Ik vertrek
aanstonds weder naar Vitré."
«Nog niet, mijn kind, gij hebt eene taak
te vervullen, waartoe uwe jeugd en uwe
liefdadigheid van karakter u beter geschikt
maken dan mij. Ik zal u op weg vergezel-
en neem wat je krijgen kunt." Wat moest
daarvan het einde zijn Hij werd er toege
bracht een wanhopende daad te doen, een
daad die hij dacht dat aan hen, die even
als hij, lijden, ten goede zou komen. Hij
beminde te veel de menschheid om den
mensch lief te hebben. Men heeft, zoo be
sloot hij, na de andere schuldigen, die hier
niet zaten, te hebben aangewezen, van vrees
gesproken, en dat men u, de Juryleden,
zoude getracht hebben angst in te boeze
men. Welnu, zoo ge angst gevoelt, veroor
deelt hem ter dood, doch zoo niet, oordeelt
dan naar uw vrij geweten." Hebt elkander
lief in plaats van elkander te verscheuren.
Dat is het ware socialisme en de uitspraak
die wij van u wachten, mag geen andere
beteekenis hebben.
De jury sprak het schuldig zonder ver
zachtende omstandigheden uit, zoo dat het
hof Vaillant ter dood veroordeelde.
Bij het hooren van dit vonnis, riep deze
met krachtige stem: «Leve de anarchie!"
en werd door vier gardes republicains naar
de Conciergerie teruggevoerd, vanwaar hij
binnen twee dagen naar de groote Roquette
zal worden overgebracht.
Daar ik de vorige week in de buurt van
het Pantheon aan een mijner goede ken
nissen, een bejaarde dame, een bezoek moest
brengen, heb ik van de gelegenheid gepro
fiteerd om een der oudste kerken van Parijs,
die van «Saint Ëtienne-du-Mont," waar elk
jaar in de eerste dagen van Januari eene
novene ter eere der heilige Genoveva, die
daar begraven ligt, gehouden wordt, nog eens
te gaan zien. Uit bijna alle parochiën
der hoofdstad en omliggende plaatsen ko
men in die negen dagen, pelgrimstochten
bij het graf van de Patronnesse van Parijs
bidden en hare bescherming afsmeeken.
Kardinaal Richard, die eene groote vereering
voor de Maagd van Nanterre koestert, opent
en sluit altijd in persoon deze kerkelijke
feesten, welke door duizenden geloovigen
worden bijgewoond, zoodat dikwerf de oude
len, maar gij alleen zult de woning binnen
gaan die nog treuriger is dan de uwe,
immers de meester zal er nooit in weder-
keeren. Morgen begraaft men Louis, en
Douce moet hem naar het kerkhof verge
zellen."
«Wilt gij dan dat ik tot haar zou gaan
Madeleine huiverde over al hare leden.
«Ik wil dat uwe droefheid zich aan die
van Douce pare. dat gij de armen zult
toesteken aan die andere beproefde. Het
komt mij voor dat God dit offer van u
eischt."
Madeleine stond daar met saamgewron
gen handen en vertrokken gelaatstrekken,
terwijl zij de Veldmuis verwilderd aan
staarde.
De oude vrouw greep haar bij den arm
en herhaalde
«Kom mede naar Douce, het moet
De marskramer woonde op zes mijlen
afstands van daar. Die tocht schrikte de
arme vrouw niet at, maar zij herinnerde
zich dat Madeleine den ganschen nacht voort-
geloopen had, en vreesde haar van uitput
ting te zien neervallen. Zij vroeg zich af
hoe zij hierop wel raad zou schaffen, toen
zij langs het pad dat naar het bosch voerde,
kerk, die in 1517 begonnen en ruim een
eeuw later eerst voltooid werd, de pelgrims
niet kan bevatten, die er om hulp en gene
zing komen vragen. In de kapel der heilige
Genoveva bevindt zich hare graftombe uit
de Vie eeuw, waarop en waarom heen
brandende kaarsen branden, en de god
vruchtige bezoekers geknield liggen. De ge
schilderde ruiten zijn zeer schoon en merk
waardig, zoo ook de preekstoel door Claude
Lestocard gebeeldhouwd, en de prachtige schil
derij van Largillière. «De geloften der sche
penen van Parijs aan de heilige Genoveva."
Op den 3den Januari, den eersten dag der
novene, wordt, ook elk jaar de plechtigheid
gevierd der zuivering der kerk, welke op
dien datum van het jaar 1857 door den
moord op Mgr. Sibour, aartbisschop van
Parijs, gepleegd, bezoedeld werd. De afval
lige priester Jean Verger, doodde er den aarts
bisschop hem dooreen dolkstoot in't hart en
vermeerderde weder met één de tange rij van
Parijsche aartsbisschoppen-martelaars, die,
hun ambt vervullende, op eene geweldda
dige wijze den dood vonden.
Het is zeer opmerkelijk, dat Frankrijk in
de meest critieke oogenblikken van zijn be
staan, twee malen door den moed en de
godvrucht van twee zijner nederigste doch
ters gered is geworden. Door de heilige
Genoveva en Jeanne 'd Are. Genoveva was
als de goede fee die over het oude Lutèce
waakte. Toen in de verte de woeste orden
der Hunnen, onder aanvoering van den zoo
gevreesden Attila, Lutèce naderden, wilden
de bewoners de vlucht nemen. Waartoe
zoude een wanhopige weerstand nog dienen
Het waren vooral de mannen die van geen
verdediging wilden hooren. Eenige moedige
vrouwen, op raad van Genoveva kwamen
uit Nauterre toe snellen, om de paniek te
bezweren doch de angst en verslagenheid
was reeds zoo groet geworden, dat de dolle
menigte, alle de vroegere weieaden verge
tende, haar in de Seine wilde verdrinken.
Wat er toen gebeurde, wie zal het met
den molenaar Rabot zag naderen met zijn
ezel, dien hij met een afgesneden boom
tak aanspoorde.
De Veldmuis hield in het geheel niet van
den molenaarmenigmaal had zij hem een
heilzamen drank of zalf geweigerd.
Rabot wekte niet meer medelijden op in
het hart der oude vrouw dat hijzelf voor
de behoeftigen en de bedelaars koesterde.
En toch werd hij door zooveel hevige pijn-
nen gekweld, dat hij dikwijls volgaarne
een flink stuk zilvergeld zou hebben af
gestaan voor een enkel geneesmiddel der
arme.
Rabot was door een heg van de twee
vrouwen gescheiden. De Veldmuis trad op
hem toe en wenschte hem goeden dag.
«En hoe staat het met de gezondheid
vroeg zij.
«Het is leelijk van u daarnaar te vragen,
Veldmuis," zeide hij «gij weet wel dat ik
mij nog slechts voortsleep."
«Ja, dat weet ikik weet ook dat de
schapen geen wol geven, en dat de koeien
aan mondzeer lijden.''
«Gij weet het niet alleen, maar zoudt
het kunnen tegengaan. Bedenk dat ik nooit
een dienst vraag voor niets in den molen
