Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaarg.
Dinsdag 30 Januari 1894.
No. 4801.
"2>»ux-ettu ^ofersfraaf 39.
algemeen overzicht.
hat
n>i
b,
Feuilleton.
MOORD YS HET BOSCH.
23)
^oordn deed' gaf D°UCe alle6n t8n ant"
NIEUWE SC
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
I I'
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf
Elke gewone regel meer.0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
29 Januari '94.
Ond
§rooti
er den indruk der pas voltrokken
moedige verzoening, heeft Zaterdag
fti-l V Cl ^UCXJillg J 11CC11 Z-iCl LCX
der,66- Berlijn
en gansch Duitschland met
dUbb,
Keizer feest gevierd. Het was een
e'e feestdag. Keizer Wilhelm II vierde
on verjaardag en herdacht tevens, hoe
,jQ Voor 25 jaren door wijlen zijn grootva-
b keizer Wilhelm I, op tienjarigen leef-
bi' ',V°'oens het gebruik der Hohenzollerns,
et leger werd ingelijfd. Weinig ver-
de de f°en reeds bejaarde vorst, dat
sp e prins "Wilhelm reeds betrekkelijk
'8 een groote rol in de Europeesche
Fri6ci zou sPeien want aan kroonprins
Sch !lC^' 200 populaire Unser Fritz,
j,^e'ien nog vele jaren levens toebedeeld,
rif, t0C^' n°g voor het einde zijner langdu-
regeering moest Wilhelm ervaren, dat
toekomst van het Duitsche rijk naast
zou zijn in de handen van Wilhelmen
van Friedrich. Vijf jaren zijn sedert
«et
het
verscheiden van den eersten vorst van
nieuwe Duitsche rijk verloopen, en reeds
ro)6^ iweede Wilhelm een belangrijke
Y ..°P het politieke wereldtooneel gespeeld.
r9dag aanvaardde hij opnieuw, wat hij voor
Jaren had verworpen. Bismarck, die
2ljne ongenade in alle stilte zijn Lauen-
^rgsch tusculum opzocht, kwam in triomf
6 herlijn terug en vertoonde zich opnieuw
n de zijde des Keizers, aldus het woord
hij vóór vier jaren had gesprokenle
me reverra (de Koning zal mij terug-
n) tot waarheid makend.
°°r hen, die aan deze gewichtige ge-
^Ui'tenis alle politiek belang ontzeggen, is
^et toch een moeilijk op te lossen probleem,
06 het komt, dat de beide staatsmannen,
^.'er namen het laatst verloopen staatkun-
tijdperk beheerschtenBismarck en
^aPrivi, niet in de verzoening van 11. Vrij-
a& hebben gedeeld. Zoo is het ook geheel
begrijpelijk en nog niet opgelost, hoe
Naar het Fransch van
Raoul de Navery.
u maaltijd was eenvoudig, het afscheid
"-'dijkAuguste ging terug naar de her-
t ®rg van Basile. Hij trachtte den herbergier
e-, hoen spreken over het drama bij den
over de dochter van den marskramer
Over de Veldmuis, doch de herbergier
ent? Voorzictitig en antwoordde slechts met
e'e woorden,
r Ken echt schelmengezicht, dacht Auguste
Odier, den herbergier aandachtig op
pende.
hat i° volgenhen dag zorgde hij er voor,
Va uoodige afdrukken werden gemaakt
j he door hem vervaardigde teekening.
Madeleine bracht de sombere afbeeldingen
Vrfr ^et horp. Op haar vragen, die zij haar
Vrijdag-avond met de grootste beslistheid
van uit Berlijn kon verzekerd worden, dat
Bismarck en Oaprivi een vrij langdurig on
derhoud met elkander hebben gehad, terwijl
zooals men nu uit de Duitsche hoofdstad
meldt werkelijk de twee staatslieden
elkander noch gezien hebben, noch hebben
willen zien. Het maakt bijna den indruk
zegt de Berlijnsche correspondent der
IV. R. Ct. alsof de verfijnde beetnemerij
opzettelijk verzonnen is, om door de tegen
spraak te scheller licht op het uitblijven der
verzoening te werpen.
Dat achter de koelissen blijkbaar eenige,
voor de profane buitenwereld nog onbekend
gebleven gebeurtenissen zijn afgespeeld, kan
ook uit het officieele partijorgaan, de Kon-
servative Korrespondenz opgemaakt worden.
Met ongewone scherpte valt dit blad thans
den Reichsanzeiger aan, wijl zij dagen lang
met opzet elke mededeeling over de uit-
noodiging des Keizers en Bismarck's bezoek
achter heeft gehouden, ja zelfs in haar
Parlementsverslag de woorden van den afge
vaardigde Von Kardoff, op Bismarck be
trekking hebbende, en later bij eene afge
dwongen vermelding Bismarck's naam op in
het oogvallende wijs weggelaten heeft. De
Konservative Korrespondenz dreigt met
eene openlijke behandeling in het Parlement
van deze ongehoorde en in alle gevallen
teekenende houding van het Staatsblad. Als
het zoo tegen de Reichsanzeiger te keer
gaat, heeft het 't natuurlijk gemunt op
Caprivi, onder wien de Reichsanzeiger staat.
Officieus wordt door het Rerliner Tageblatt
het bericht verspreid, dat het gesprek tus-
schen den Keizer en Bismarck niet over
politiek gehandeld heeft. Het blad, dat
uitdrukkelijk zegt het bericht uit eene, het
ministerie van buitenlandsche zaken nabij-
liggeride bron te hebben vernomen, noemt
het zelf moeilijk te gelooven. Telegram
men uit Friedrichsruh melden, dat Bismarck
den dag van Vrijdag best bekomen is en hij
zich Zaterdag, na een goeden nacht, zeer
Ik heb geen vooraf beraamd plan, en
zal handelen naar de ingeving van het oogen-
blik.Uw vader en uw broeder zijn in
het bagno. Mijn vader .is vermoordIk wil
den moordenaar van mijn vader opsporen
en Claude en Marcel in hun eer hersteld
zien.
Des avonds vroeg de Veldmuis aan
Douce
Wanneer vertrekt gij
Morgen, antwoordde het jonge meisje.
En wanneer zien wij elkaar terug
Den 13n van elke maand.
De Veldmuis drukte het jonge meisje aan
haar borst.
Ik geloof, dat gij een kind behoefdet,
zeide Douce, en de wees vindt in u een
tweede moeder
De dag spoedde ten einde het was nog
snikheet, de geheele natuur kwijnde. De
planten snakten naar regen, de aarde naar
een vertrisschend koeltje te vergeefs echter
wachtten de in de weide verspreide dieren
naar een koel briesje. De arbeiders wisch-
ten zich het zweet van het gelaat. De buiten
gewone warmte deed voor een onweer vree
zen ieder haastte zich om met den arbeid
gereed te komen.
wel gevoelde. Herbert von Bismarck is weder
te Berlijn en gaat naar de hoffeesten, zoodat
hij de gemeenschap tusschen Friedrichsruhe
en Berlijn zal onderhouden.
De weder tot afgevaardigde gekozen graaf
De Mun was Zaterdag in de Kamer van
afgevaardigden te Parijs weder voor het
eerst ter vergadering, en hij heeft dadelijk
kunnen zien, dat Kamerzitingen nog altijd
onstuimig kunnen zijn. Clovis Hugues inter
pelleerde de Regeering over de politie-maat-
regelen van den laatsten tijd, huiszoekingen,
inbeslagneming van dagbladen, vlugschriften
enz. Hij had enkele gelukkige uitdrukkingen,
maar over 't geheel was zijn betoog niet in
staat de aandacht der Kamer te boeien.
Raynal,de minister van binnenlandsche zaken,
beantwoordde den spreker kalm. Hij toonde
aan, dat de huiszoekingen de sterkte der
anarchisten hadden doen kennen en een
heilzamen schrik in hunne gelederen hadden
gebracht. Voor de verdere resultaten ver
zocht hij de Kamer de uitkomst van het
gerechtelijk onderzoek af te wachten. Hij
kon echter nu reeds verzekeren, dat de bij
de huiszoekingen gevonden ontplofbare stof
fen voldoende zouden geweest zijn om
eene toespeling op Marseille als eerste woon
plaats van den interpellant de geheele
Cannebière in de lucht te doen vliegen.
Nadat Viviani, een der jongere leden van
de Parijsche balie, tevergeefs had getracht
Raynals betoog te ontzenuwen, was de beurt
van spreken aan George's Chaumet, afge
vaardigde der Boven-Saone, die de plaats in
neemt van den oud-minister Bachaut, den
veroordeelde uit het Panama-schandaal.
Diens vader, een republikeinsch journalist,
werd tijdens de Commune gefusilleerd, en
van den zoon was het dus te begrijpen, dat
hij bij deze gelegenheid zijnen toorn niet
kon bedwingen en zijne ergernis uitsprak,
dat zij, die de verdedigers der Commune
waren geweest en alle rechten met voeten
hadden getreden, thans zich opwierpen als
verdedigers dier rechten. Een »Leve de
Eensklaps slaakte een jong meisje een
gil van schrik, toen een hond zag aankomen,
dien de tong uit den bek hing zijn haren
stonden recht op, overal snuffelde hij on
rustig rond, hij scheen even woedend als
uitgehongerd. In dezen tijd van het jaar
is men zeer bevreesd voor dolle honden, en
ofschoon deze geen enkel teeken van water
vrees vertoonde, joeg hij de jonge boerin
toch zulk een grooten schrik aan, dat zij
naar haar broeder snelde, roepende
Een dolle hondeen dolle hond 1
In een oogenblik was alles in rep er
roer.
De arbeiders wapenden zich met hooi
vorken en sikkels de verschrikte hond wierp
zich te midden van de groep en sprong zelfs
in de scherpe tanden van een hooivork. Hij
stiet een smartelijk gehuil uit, waarop uit
de verte een angstkreet scheen te ant
woorden. De mannen wierpen zich woedend
op hun slachtoffer, dat te vergeefs trachtte
aan zijn beulen te ontsnappengewond en
bloedende ontvluchtte hij eindelijk, een roode
streep achterlatende op het pas gemaaide
graan. Maar de gevreesde hond moet wor
den gedood. Men haalt hem weer in hij
verdedigt zich niet langerstervende, keert
Commune" van de banken der uiterste lin
kerzijde was daarop het antwoord. Het kwam
van den blouseman Thivrier. Deze verscheen
even op de tribune om zich te verdedigen,
maar de censuur werd uitgesproken met
verwijdering voor veertien zittingdagen uit
de Kamer. De blouseman weigerde aan het
vonnis der Kamer te gehoorzamen, en zoo
werd de zitting een half uur geschorst, ten
einde de gewapende macht gelegenheid te
geven, den weerspannige te verwijderen.
Bij de hervatting der zitting ontstond er
opnieuw kabaal, toen Vaillant zich met
Thivrier soldair verklaarde. Men schreeuw
de communards moordenaars Toen de rust
hersteld was, nam de Kamer met 408 tegen
64 stemmen, eene motie van orde van Jamei,
waarmede de Regeering zich vereenigd had,
aan. De motie betuigde vertrouwen in de
flinkheid der Regeering tot verzekering der
orde en der rust langs wettelijken weg.
In de regeeringskringen te Londen is
men zeer ontstemd over de jongste houding
van den Khedive en de openlijke afkeuring
door hem over de Britsche officieren van
het Egyptische leger uitgesproken.
De Times verneemt uit Cairo dat de »ca-
pitulatie" van den Khedive door den meest
krachtigen druk van Engelsche zijde ver
kregen, van geene waarde zal zijn, zoolang de
Khedive de inlandsche troepen stijft in hunne
anti-Engelsche gevoelens. Dit deed de vorst
echter nog dezer dagen bij zijn bezoek
aan de grensprovinciën, toen hij het stam
hoofd Minshatteh beloonde, dien de Engel-
schen in 1888, wegens hoogverraad, ter dood
hebben veroordeeld. Een bericht van den
correspondent der Daily News is in gelijken
geest gesteld.
In een leading behandelt de redactie van
de Times de zaak. Daar wordt o. a. ge
zegd Wij zouden ook de jongste houding
van den Khedive gaarne toeschrijven aan
jeugdige onstuimigheid, maar na de stelsel
matig betoonde daden van vijandige gezind
heid tegenover Engeland wordt dit onmoge-
hij zich naar de zijde van den weg, waar
een grijsaard met wankelende schreden
nadert, op klagenden toon roepende
Fido 1 mijn goede Fido 1
Maar Fido, die tracht op te staan, om
die bekende stem te kunnen beantwoorden,
krijgt op hetzelfde oogenblik een slag met
een sikel, die hem een der achterpooten
bijna geheel afsnijdt, en een slag met een
stok, die hem bijna den schedel verplettert.
Hij valt weer neer, en beweegt zich niet
meer.
FidoFidoherhaalt de grijsaard.
Het is wel grappig, zeide een der
boerende hond van een dronken meester,
stervende aan razernij.
Doch een der arbeidsters, die bij de groep
kwam, antwoordde
Gij moest u schamen, Noël, de men-
schen te verdenken zonder hen te kennen
die arme man is blind.
Blind Maar dan is het ook zijn hond,
dien wij hebben gedood
Claudine, riep de arbeidster, ga naar
dien grijsaard en breng hem hier.
(Wordt vervolgd.)
