Dagblad voor Schiedam eii Omstreken.
eerste blad.
Be Vioolspeler Ser Sansculotten.
17de Ja ar jr.
Zondag 15 April 1894.
No. 4865.
bureau 'gSofersfraaf 50.
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
ALGEMEEN OVERZICHT.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland -2.—
Afzonderlijke Nommers0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 46 regelsf o.GO
Elke gewone regel meer0.40
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
De serie der anarchistische aanslagen is
*|0g niet gesloten. De onder een onschul-
"'ge bloempot verborgen helsche doos, welke
^"eder in de RestaurantFoyot aan eenige
er bezoekers bijna het leven kostte, leert
°ns maar al te klaar, dat niettegenstaande
6 talrijke arrestatiën der volgelingen van
ravachol, Vaillant en Cie. in de laatste
^aanden, de sekte moeielijker uit te roeien
ls dan men aanvankelijk gedacht had. De
zwaarst gewonde, de heer Laurent Tailhade,
ekend door zijn zucht zich gaarne aan te
pellen en zoodoende van zich te laten spre-
en, wordt beter en zal dus zelf het slacht
er niet worden diar »beau geste" waar-
li na den aanslag van Vaillant in de Kamer,
c°or een dichterlijke opwelling overmees-
j®rd, toen met zooveel lof gesproken heeft.
e dader is nog niet gevonden, en zoo het
°P den dichter der anarchisten gemunt was,
dat niet onwaarschijnlijk isdan kon het wel
«en verontwaardigde burger zijn die om
^raak te nemen de misdaad heeft gepleegd.
^an den anderen kant kan het door velen
geuite vermoeden, dat de dader het doel
keeft gehad, den Senaat te doen springen,
doch ueze te goed bewaakt vindende, de
Us op het venster der restaurant—Foyot
Plaatste, om er zich van te ontdoen, zeer
8°ed waarheid bevatten, te meer daar door
"en chef der afdeeling ontplofbare machines
aan het laboratorium alhier, de heer Girard,
]s "Verklaard, dat de ontplofbare bus, indien
f'J geheel gevuld is geweest, vier kilo ro
llet en dynamiet heeft moeten bevatten,
t>eï)oeg om binnenshuis gesprongen, gemak-
ehjk de restaurant in de lucht te doen
sPringen. Niemand heeft d en dader ge-
2len en de kans van hem te vinden, is dus
Zeer gering.
Aan het huis, waarin de Restaurant—Foyot
Eene Episode uit het Kunstenaarsleven
VAN ClIERUBINI.
gevestigd is, zijn interressante historische
herinneringen verbonden. Reeds onder de
regeering van Franpois I droeg het den
naam van «het Stalen Paard," ter gedach
tenis aan een ruiterstandbeeld daar gegoten.
Deze vorst gaf het huis aan den dichter
Clémont Marot ten geschenke, om hem voor
zijne goede en aangename diensten te be-
loonen. Na in 1595 aan een raadslid van
het Parlement teebehoord te hebben, werd
het met het hotel Gondi verbonden. Het
eigendom van Maria de Medicis geworden,
ging het spoedig daarna in handen van den
prins de Condé over. Onder Lodewijk XVI
werd het gebouw gedeeltelijk afgebroken en
verrees daarop het Odéon. De hoek welke
toen overbleef, werd een hotel en eindelijk
de Restaurant - Foyot. In 1777 bewoonde
keizer Joseph II, broeder van Marie-Antoi-
nette, gedurende zijn verblijf te Parijs dit
hotel, zoodat het nog heden den naam van
«hotel de 1' empereur Joseph II" draagt.
In een door de Figaro uitgeschreven
wedstrijd om de beste definitie van de
anarchie te verkrijgen, zijn zoovele ant
woorden ingekomen, dat wel twee weken
noodig waren om ze te rangschikken. Vele
dames hebben aan dit concours dee Igeno
men. Van twee Hollanders zijn de volgende
antwoorden vermeld
»De anarchie is de zedelijke orde der
wilde dieren op de menschelijke samenleving
toegepast."
De tweede zegtdat de anarchisten op
den gek gelijken die, om op nieuw mooi
weer te krijgen, den barometer stuk sloeg
toen deze regen aanwees." Hij eindigt met
de anarchie het Nirwana der maatschappij
te noemen.
De aardigste is echter die eener dame
met de toespeling op de potten welke de
anarchisten gebruiken. Zij noemt de anar
chie «de gevaarlijkste, de verschrikkelijkste,
en onverteerbaarste soep die ooit in een
marmite gekookt is."
Alvorens de kunstliefhebbers in de aan
staande Mei, de twee:; groote salons van
Schilder- Beeldhouw- en Bouwkunst van
het Palais de l'Industrie en dat van het
Champs de Mars kunnen gaan bezoeken, zijn
er reeds sedert eenige maanden klein
schilderij-tentoonstellingen geopend waar
onder die van La Rose- Croix du Temple",
om haar zonderling genre, veel besproken
wordt, en wel eene bijzondere vermelding
verdient, vooral nu zij voor de derde maal
hare bewonderaars uitnoodigt en dus bewijs
van levensvatbaarheid gaf.
De leden der orde de la Rose- Croix du
Temple worden gepresideerd door den heer
Josephin Peladan, een zeer eigenaardige
persoonlijkheid die eene overwegende rol in
dezen kunstkring speelt, en er de eerste
plaats inneemt. Het doel dezer corporatie
bestaat volgens hare statuten daarin, om de
leer en vereering van het videaal" in al
hare pracht met «de overlevering" als basis
en «de schoonheid" als middel, te doen
herleven.
In hare «geste esthétique", zooals zij haar
salon betitelt, worden onverbiddelijk ge
weerd alle prozaïsche, historie- of militaire
schilderijen, patriotisch of niet, alle voor
stellingen van het hedendaagsche openbaar
of privé leven, alle portretten, alle landelijke
scènes, zeestukken of landschappen, alleen
die naar de wijze van Poussin geschilderd,
uitgezonderd, alle grappige of humoristische
doeken, alle huis- of op de sport betrekking
hebbende dieren en ten slotte, alle bloemen,
vruchten en bijbehooren, waarmede de schil
ders, zooals het prospectus zegt, de bruta
liteit hebben alle tentoonstellingen op te
vullen.
Men ziet uit het bovenstaande, dat Mijn
heer Péledan. aan de kunstenaars dezer
mystieke richting geen groot veld ter be
werking gelaten heeft. Alleen de allegorische,
dichterlijke en aan de legende verbondene
tafereelen vinden bij hem genade.
Hoe vreemd ook in zijn soort, toch heeft
dit salon het niet te verguizen voordeel van
aan zijn bezoekers slechts een beperkt getal
doeken ter bezichtiging aan te bieden. Het
zoude juister zijn te zeggen in studie te geven,
want een groot gedeelte er van is voor een
gewoon menschenkind rondweg onbegrijpe
lijk. Echter ontmoet men er gelukkig ook
uitmuntende schilderijen onder welke er zijn
die overal een goed figuur zouden maken,
zooals «Orpheus" van den Belgischen schilder
Delville en «Jalousie" van zijn mede-land
genoot Knopff. De Fransche idealist schil
der Osbert exposeert «Het lied van den
Morgenstond" en Heilige Vrouwen" dat
niet minder knappe stukken zijn evenals
Chimère van Rozenkrantz en de esquis-
sesvanCornillier. Hiernevenziet men vreemde
onverklaarbare «werken die de bezoekers
als in het rijk der droomen verplaatsen."
Vishnow, de schoone blauwe jongeling in
den Oceaan des Chaos op de slang Cesha
slapende", is wel het toppunt van het bui
tensporige en wint het nog van een andere
schilderij «Mauvais-oeil" genoemd, waarvan
het onderwerp dat het moet voorstellen zelf
aan het «beste oog" ontsnapt.
Deze proeven om het onbevattelijke in
schelle kleuren of in nevelen weer te geven,
verdienen dan ook door allen die de ver
schillende bewegingen op het gebied der
schoone kunsten volgen, gezien te worden,
en zullen ongetwijfeld duizenden nieuws
gierigen naar het salon tla Rose Croix,"
dat in de «galerie des artistes modernes" in
de Rue de la Paix gehouden wordt, lokken.
Fidéuus.
Parijs, 31 Maart i 3 April 1894.
U April '94
Blijkens berichten uit Londen is de kies
rechthervorming ook bij onze overburen
aan de orde van den dag. In het Lagerhuis
werd gisteren door den minister Morley het
ontwerp tot wyziging van de wet op het kie-
23)
Ook deze teekenen van leven waren in
faubourg St. Germain sedert het jaar
JU verdwenen, daar een groot gedeelte
staa rï.®n Franschen adel, die in die hoofd-
heH Z^n verbliJf hield, het voor zijne veilig-
m noodzakelijk achtte den Franschen
ö°dem te verlaten.
grant 6rt- de adel met zijne families als emi-
dei. en 'n het buitenland woonde, en velen
Rreni°ngt^ lec*en van den adel öt aan de
tes-pv,6!) j <?e. leSers waren, die het land
ue coalitie der vreemde vorsten
moes
ten i.uii-ii vie a
tegenerCire.dlgienJ|0* in de vijandige gelederen
distort .lan, y .optrokken, geleek deze
grootst f iW,IJ 6ene woesGjn- Het
aantal der paleizen was geheel
gesloten, of daarin verbleven slechts eenige
vertrouwden, welke hunne meesters niet
mede naar het buitenland hadden kunnen
nemen. En met deze heeren was natuur
lijkerwijze ook de pracht verdwenen, waar
mede de hooge adel zich placht te om
ringen.
Ook de prins de Chimay verbleet sedert
twee jaren met de zijnen een der jonge
prinsessen uitgezonderd, die als hofdame en
vertrouwde van de koningin niet van haar
had willen scheiden in den vreemde, en
had voorloopig Londen tot zijne woonplaats
gekozen. De met weelde getooide pronk
vertrekken van zijn paleis te Parijs waren
nu geheel verlaten, zoowel als de woningen
der bedienden en de stallen in den Zijvleu
gel van het gebouw. De prins had er alleen
een oude bediende achtergelaten, die met
zijn gezin, sedert het vertrek der prinse
lijke familie de benedenkamers naast den
ingang had betrokken en de verplichting op
zich had genomen over het paleis te waken
en zijn heer nu en dan bericht te geven
over den stand van zaken te Parijs.
De bediende, Lamotte geheeten, had ge
durende de twee verloopen jaren de plich
ten van zijn ambt naar behooren vervuld,
en tot zijn geluk was hij door de onrust
stokers der hoofdstad niet lastig gevallen,
want tot heden had het gepeupel het alleen
op de Tuillerieën gemunthet was 't canaile
der voorsteden nog niet in de gedachten
gekomen de woningen der rijken en van
den adel aan te vallen, om daar te moorden
en te rooven. Het huisrecht werd nog ge
ëerbiedigd, maar niemand kon zeggen of
dit nog lang zou duren, daar tengevolge der
onrust reeds sedert lang alle zaken stil
stonden en hongersnood en ellende voor de
deur stonden. De regeering, de Nationale
Vergadering en de Commune wisten daar
geen redmiddel voorhet volk wist dit,
waarom het slechts op eene gelegenheid
loerde zich bij de bezitters schadeloos te
stellen. Een geslaagde bestorming der Tuille
rieën en de vernietiging van het koningschap
waren zeer goede gelegenheden daartoe
daarom beefden de weihebbenden en de
goedgezinden der hoofdstad, de enkele achter
gebleven edellieden en de bewakers der
paleizen voor den nacht van den 9den
Augustus.
Lamotte had nog andere redenen om
ongerust te zijn. Voor zijn persoon en het
leven der zijnen behoefde hij voor het ge
peupel niet bang te zijn, want deze moei
den de bedienden niet, indien deze maar
niet zoo dwaas waren zich tegen de in-
<h ingeis te verzetten j doch de oude man
was ongerust omdat op den vorigen avond
de broeder van zijn meester van Londen
naar Paiijs was gekomen, en in het paleis
Chimay was afgestegen, om daar, naar hij
zeide, een enkelen dag te verblijven.
De prins was nog in het paleis. Lamotte
wist wel, dat de heer alle maatregelen ge
nomen had om tegen middernacht heimelijk
en voorzichtig Parijs weer te verlaten maar
wie kon er voor instaan, dat dit plan nog
uitvoerbaar was, als de opstandelingen den
zelfden nacht de Tuillerieën bestormden en
de barrières der hoofdstad sloten De prins
was een goed heer en Lamotte was hem
evenzeer genegen als zijn meester zelf
daarom beefde hij voor het gevaar, waaraan
de broeder van zijn meester zich moest
blootstellen.
Wordt vervolgd.)