Dagblad voor Schiedam eii Omstreken. eerste blad. Be Vioolspeler Ser Sansculotten. 17de Ja ar jr. Zondag 15 April 1894. No. 4865. bureau 'gSofersfraaf 50. Parijsche Kroniek. Feuilleton. ALGEMEEN OVERZICHT. NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50 Franco per post door geheel Nederland -2.— Afzonderlijke Nommers0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 46 regelsf o.GO Elke gewone regel meer0.40 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. De serie der anarchistische aanslagen is *|0g niet gesloten. De onder een onschul- "'ge bloempot verborgen helsche doos, welke ^"eder in de RestaurantFoyot aan eenige er bezoekers bijna het leven kostte, leert °ns maar al te klaar, dat niettegenstaande 6 talrijke arrestatiën der volgelingen van ravachol, Vaillant en Cie. in de laatste ^aanden, de sekte moeielijker uit te roeien ls dan men aanvankelijk gedacht had. De zwaarst gewonde, de heer Laurent Tailhade, ekend door zijn zucht zich gaarne aan te pellen en zoodoende van zich te laten spre- en, wordt beter en zal dus zelf het slacht er niet worden diar »beau geste" waar- li na den aanslag van Vaillant in de Kamer, c°or een dichterlijke opwelling overmees- j®rd, toen met zooveel lof gesproken heeft. e dader is nog niet gevonden, en zoo het °P den dichter der anarchisten gemunt was, dat niet onwaarschijnlijk isdan kon het wel «en verontwaardigde burger zijn die om ^raak te nemen de misdaad heeft gepleegd. ^an den anderen kant kan het door velen geuite vermoeden, dat de dader het doel keeft gehad, den Senaat te doen springen, doch ueze te goed bewaakt vindende, de Us op het venster der restaurant—Foyot Plaatste, om er zich van te ontdoen, zeer 8°ed waarheid bevatten, te meer daar door "en chef der afdeeling ontplofbare machines aan het laboratorium alhier, de heer Girard, ]s "Verklaard, dat de ontplofbare bus, indien f'J geheel gevuld is geweest, vier kilo ro llet en dynamiet heeft moeten bevatten, t>eï)oeg om binnenshuis gesprongen, gemak- ehjk de restaurant in de lucht te doen sPringen. Niemand heeft d en dader ge- 2len en de kans van hem te vinden, is dus Zeer gering. Aan het huis, waarin de Restaurant—Foyot Eene Episode uit het Kunstenaarsleven VAN ClIERUBINI. gevestigd is, zijn interressante historische herinneringen verbonden. Reeds onder de regeering van Franpois I droeg het den naam van «het Stalen Paard," ter gedach tenis aan een ruiterstandbeeld daar gegoten. Deze vorst gaf het huis aan den dichter Clémont Marot ten geschenke, om hem voor zijne goede en aangename diensten te be- loonen. Na in 1595 aan een raadslid van het Parlement teebehoord te hebben, werd het met het hotel Gondi verbonden. Het eigendom van Maria de Medicis geworden, ging het spoedig daarna in handen van den prins de Condé over. Onder Lodewijk XVI werd het gebouw gedeeltelijk afgebroken en verrees daarop het Odéon. De hoek welke toen overbleef, werd een hotel en eindelijk de Restaurant - Foyot. In 1777 bewoonde keizer Joseph II, broeder van Marie-Antoi- nette, gedurende zijn verblijf te Parijs dit hotel, zoodat het nog heden den naam van «hotel de 1' empereur Joseph II" draagt. In een door de Figaro uitgeschreven wedstrijd om de beste definitie van de anarchie te verkrijgen, zijn zoovele ant woorden ingekomen, dat wel twee weken noodig waren om ze te rangschikken. Vele dames hebben aan dit concours dee Igeno men. Van twee Hollanders zijn de volgende antwoorden vermeld »De anarchie is de zedelijke orde der wilde dieren op de menschelijke samenleving toegepast." De tweede zegtdat de anarchisten op den gek gelijken die, om op nieuw mooi weer te krijgen, den barometer stuk sloeg toen deze regen aanwees." Hij eindigt met de anarchie het Nirwana der maatschappij te noemen. De aardigste is echter die eener dame met de toespeling op de potten welke de anarchisten gebruiken. Zij noemt de anar chie «de gevaarlijkste, de verschrikkelijkste, en onverteerbaarste soep die ooit in een marmite gekookt is." Alvorens de kunstliefhebbers in de aan staande Mei, de twee:; groote salons van Schilder- Beeldhouw- en Bouwkunst van het Palais de l'Industrie en dat van het Champs de Mars kunnen gaan bezoeken, zijn er reeds sedert eenige maanden klein schilderij-tentoonstellingen geopend waar onder die van La Rose- Croix du Temple", om haar zonderling genre, veel besproken wordt, en wel eene bijzondere vermelding verdient, vooral nu zij voor de derde maal hare bewonderaars uitnoodigt en dus bewijs van levensvatbaarheid gaf. De leden der orde de la Rose- Croix du Temple worden gepresideerd door den heer Josephin Peladan, een zeer eigenaardige persoonlijkheid die eene overwegende rol in dezen kunstkring speelt, en er de eerste plaats inneemt. Het doel dezer corporatie bestaat volgens hare statuten daarin, om de leer en vereering van het videaal" in al hare pracht met «de overlevering" als basis en «de schoonheid" als middel, te doen herleven. In hare «geste esthétique", zooals zij haar salon betitelt, worden onverbiddelijk ge weerd alle prozaïsche, historie- of militaire schilderijen, patriotisch of niet, alle voor stellingen van het hedendaagsche openbaar of privé leven, alle portretten, alle landelijke scènes, zeestukken of landschappen, alleen die naar de wijze van Poussin geschilderd, uitgezonderd, alle grappige of humoristische doeken, alle huis- of op de sport betrekking hebbende dieren en ten slotte, alle bloemen, vruchten en bijbehooren, waarmede de schil ders, zooals het prospectus zegt, de bruta liteit hebben alle tentoonstellingen op te vullen. Men ziet uit het bovenstaande, dat Mijn heer Péledan. aan de kunstenaars dezer mystieke richting geen groot veld ter be werking gelaten heeft. Alleen de allegorische, dichterlijke en aan de legende verbondene tafereelen vinden bij hem genade. Hoe vreemd ook in zijn soort, toch heeft dit salon het niet te verguizen voordeel van aan zijn bezoekers slechts een beperkt getal doeken ter bezichtiging aan te bieden. Het zoude juister zijn te zeggen in studie te geven, want een groot gedeelte er van is voor een gewoon menschenkind rondweg onbegrijpe lijk. Echter ontmoet men er gelukkig ook uitmuntende schilderijen onder welke er zijn die overal een goed figuur zouden maken, zooals «Orpheus" van den Belgischen schilder Delville en «Jalousie" van zijn mede-land genoot Knopff. De Fransche idealist schil der Osbert exposeert «Het lied van den Morgenstond" en Heilige Vrouwen" dat niet minder knappe stukken zijn evenals Chimère van Rozenkrantz en de esquis- sesvanCornillier. Hiernevenziet men vreemde onverklaarbare «werken die de bezoekers als in het rijk der droomen verplaatsen." Vishnow, de schoone blauwe jongeling in den Oceaan des Chaos op de slang Cesha slapende", is wel het toppunt van het bui tensporige en wint het nog van een andere schilderij «Mauvais-oeil" genoemd, waarvan het onderwerp dat het moet voorstellen zelf aan het «beste oog" ontsnapt. Deze proeven om het onbevattelijke in schelle kleuren of in nevelen weer te geven, verdienen dan ook door allen die de ver schillende bewegingen op het gebied der schoone kunsten volgen, gezien te worden, en zullen ongetwijfeld duizenden nieuws gierigen naar het salon tla Rose Croix," dat in de «galerie des artistes modernes" in de Rue de la Paix gehouden wordt, lokken. Fidéuus. Parijs, 31 Maart i 3 April 1894. U April '94 Blijkens berichten uit Londen is de kies rechthervorming ook bij onze overburen aan de orde van den dag. In het Lagerhuis werd gisteren door den minister Morley het ontwerp tot wyziging van de wet op het kie- 23) Ook deze teekenen van leven waren in faubourg St. Germain sedert het jaar JU verdwenen, daar een groot gedeelte staa rï.®n Franschen adel, die in die hoofd- heH Z^n verbliJf hield, het voor zijne veilig- m noodzakelijk achtte den Franschen ö°dem te verlaten. grant 6rt- de adel met zijne families als emi- dei. en 'n het buitenland woonde, en velen Rreni°ngt^ lec*en van den adel öt aan de tes-pv,6!) j <?e. leSers waren, die het land ue coalitie der vreemde vorsten moes ten i.uii-ii vie a tegenerCire.dlgienJ|0* in de vijandige gelederen distort .lan, y .optrokken, geleek deze grootst f iW,IJ 6ene woesGjn- Het aantal der paleizen was geheel gesloten, of daarin verbleven slechts eenige vertrouwden, welke hunne meesters niet mede naar het buitenland hadden kunnen nemen. En met deze heeren was natuur lijkerwijze ook de pracht verdwenen, waar mede de hooge adel zich placht te om ringen. Ook de prins de Chimay verbleet sedert twee jaren met de zijnen een der jonge prinsessen uitgezonderd, die als hofdame en vertrouwde van de koningin niet van haar had willen scheiden in den vreemde, en had voorloopig Londen tot zijne woonplaats gekozen. De met weelde getooide pronk vertrekken van zijn paleis te Parijs waren nu geheel verlaten, zoowel als de woningen der bedienden en de stallen in den Zijvleu gel van het gebouw. De prins had er alleen een oude bediende achtergelaten, die met zijn gezin, sedert het vertrek der prinse lijke familie de benedenkamers naast den ingang had betrokken en de verplichting op zich had genomen over het paleis te waken en zijn heer nu en dan bericht te geven over den stand van zaken te Parijs. De bediende, Lamotte geheeten, had ge durende de twee verloopen jaren de plich ten van zijn ambt naar behooren vervuld, en tot zijn geluk was hij door de onrust stokers der hoofdstad niet lastig gevallen, want tot heden had het gepeupel het alleen op de Tuillerieën gemunthet was 't canaile der voorsteden nog niet in de gedachten gekomen de woningen der rijken en van den adel aan te vallen, om daar te moorden en te rooven. Het huisrecht werd nog ge ëerbiedigd, maar niemand kon zeggen of dit nog lang zou duren, daar tengevolge der onrust reeds sedert lang alle zaken stil stonden en hongersnood en ellende voor de deur stonden. De regeering, de Nationale Vergadering en de Commune wisten daar geen redmiddel voorhet volk wist dit, waarom het slechts op eene gelegenheid loerde zich bij de bezitters schadeloos te stellen. Een geslaagde bestorming der Tuille rieën en de vernietiging van het koningschap waren zeer goede gelegenheden daartoe daarom beefden de weihebbenden en de goedgezinden der hoofdstad, de enkele achter gebleven edellieden en de bewakers der paleizen voor den nacht van den 9den Augustus. Lamotte had nog andere redenen om ongerust te zijn. Voor zijn persoon en het leven der zijnen behoefde hij voor het ge peupel niet bang te zijn, want deze moei den de bedienden niet, indien deze maar niet zoo dwaas waren zich tegen de in- <h ingeis te verzetten j doch de oude man was ongerust omdat op den vorigen avond de broeder van zijn meester van Londen naar Paiijs was gekomen, en in het paleis Chimay was afgestegen, om daar, naar hij zeide, een enkelen dag te verblijven. De prins was nog in het paleis. Lamotte wist wel, dat de heer alle maatregelen ge nomen had om tegen middernacht heimelijk en voorzichtig Parijs weer te verlaten maar wie kon er voor instaan, dat dit plan nog uitvoerbaar was, als de opstandelingen den zelfden nacht de Tuillerieën bestormden en de barrières der hoofdstad sloten De prins was een goed heer en Lamotte was hem evenzeer genegen als zijn meester zelf daarom beefde hij voor het gevaar, waaraan de broeder van zijn meester zich moest blootstellen. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1894 | | pagina 1