Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaarjr.
Zondag 8 Juli 1894.
No. 4933.
bureau olex&lxaat 50.
EERSTE BLAD.
Bedrog en Oprechtheid
Parijsche Kroniek.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
»De tous les edifices humains
Hoe 6 ^US ^ragde' c'est 'e bonheur."
opvolcre^611 k'er °°k aan het onverwachts
gewend be'anSrijke gebeurtenissen
vero-S geworden en zft weder even spoe-
Presiden^V ^aa8'lart'8e moord op den
°P een 'ieder™01 t6 Ly°n gePlee8d» heeft
dat ze n: een 200 diepen indruk gemaakt,
Was er Z°° SPoed'S za^ vergeten worden.
correcte "h 10j-ian<^ '"e door zijne bijna altijd
een aans|10Ur 6n ^andelmgen weinig aan
Caserio v P a'S door dien laffen Italiaan
vvas ;VOerd> sc^een bloot te staan, dan
's bet tha^n^ beer Harriot. En toch
"teerrnalena* 6VVezen' dat bij wel degelijk
Waarin hij n°nycae brieven ontvangen heeft,
Vooral vóór (^en dood bedreigd werd.
en Emile WC 8 terecbtste"ingcn van Vaillant
zelfs vele er"y beeft een zekere pers en
to°n aangS°!'la"St'SCbe bladen, een opruiende
8edeelte °8S agen' zo°dat zij voor een groot
daad als ^erantw°°rdelyk zijn voor een mis-
Harnot 1 8Ze' We^e aan den onschuldigen
su£gesti 61 'even 8ebost heeft. Is er eene
is het ch' Waaraan 'b bepaald geloof, dan
"dj mee16 Van m*sdaad> en niets heeft
die art;h |'eroritwaardigd dan het lezen van
die om zo Van rouwbeblag in kranten,
Gn aarnr r° te zeSSerU den aanslag voorzien
blique he ?nd'gd bebben. De Petit Repu-
Vaillant 68 1 °a de terd°odveroordeeling van
nade voo^8^n m'dde'en ontzien, om de ge-
de noodi160 Scburk af te vergen, waarbij
en men^h VreesaaniaSingen niet ontbraken
van Cam f81 boobd van Vaillant tegen dat
zich toen° Stelde< ^e Parti Socialiste liet
Welke rol 'c*™ scbandelijk uit en vroeg aan
aan die va arnot de voorkeur zoude geven,
zich mensch p°orderiaar te worden, of wel
luidde te toonen, en het antwoord
IJ weten het niet, doch zoo hij
u>lleton.
i)
ken i a glJ hebt hem veel te dan-
naar b ??"8 "T°lë 's avo"ds laat
hakken in' L ganschen daS werken, hout
sPek en kan en sneeuw, en hard brood,
J-ï kaas van Gérardmer eten
mij liefer een .braven man leven, die
niets bij PP' en m« leert werken, zegt dat
deuntiT ilaalde ziJn schouders op, zong een
je, en gmg heen.
V.
Een brief.
ontbijtziin^ti kidded zat alleen aan het
de vijvers eine- vr'end was mede naar
gaan visschen, en de grijsaard
Vaillants hoofd laat vallen, dan zal er nie
mand in Frankrijk zijn die hem beklaagt,"
wanneer hij op den een of anderen dag zijn
houterigen karkas door een bom uiteen ziet
springen.
De schrijver dezer lage hatelijkheden
werd wel vervolgd, doch de vrienden riepen
om wraak en de gevolgen bleven niet uit.
Op de heethoofden van het anarchisme
werkte de zoo noodlottige suggestie, lang
zaam doch zeker, en toen de jonge Italiaan
Caserio door het lot was aangewezen om
den president te dooden, toonde hij er zich
verheugd over en als een razende hond liep
hij toen zoo lang, en drong hij door de
menigte heen tot hij zijn onschuldig slacht
offer gevonden had en deze tegelijk met
een bouquet den stoot van den sluipmoor
denaar gaf. Wanneer zal zulk bedervend
en ophitsend geschrijf toch eens voorkomen
en streng gestraft worden
Er is reeds zoo veel over het noodlottig
einde van den president geschreven, dat men
goed moet opletten om niet in herhalingen
te vervallen. Een kleine minder bekende
épisode uit zyn laatste reis naar Lyon doet
Carnot ook van een zijde kennen, waarvan
hij door zijne strenge manier van alles cor-
rekt te doen maar zelden den sluier heeft
opgetild. Op het perron van het station te
Dyon waren behalve de officieele personen,
ook de heer Cunisset-Carnot, zijn schoon
zoon, met zijne vrouw en hun aanvallig
dochtertje van zes a zeven jaren, en de
luitenant van het 27ste infanterie-regiment
de heer Sadi Carnot, den president op zijn
passage komen begroeten. De grootvader
zijne gewone reserve verlatende, nam zijn
lieftallige kleindochter in zijne armen, en
omhelsde haar met groote innigheid. Men
had moeten zien met hoeveel ongekunstelde
genegenheid het schoone kind hare armpjes
om zijn hals geslagen hield en haar spijt
bij het vertrek van den trein, toen groot
vader haar zacht aan hare moeder overgaf.
Dit schouwspel zou den verstoksten celiba-
dacht, onder zijn eenvoudig maal van brood
en vruchten, aan de toekomst van het kind,
dat God op zijn weg geplaatst had.
Dat zijn wissels, die God op de rijken
trekthij gebiedt hunBetaalt voor mij,
en ik zal het u later teruggeven. Trouwens,
Alfons is een aardige jongenzijn vroolijk-
heid brengt leven in het huishoudenhij is
goed met verstand bedeeld.hij moet een
nuttig lid in de maatschappij wordenik
zal hem gelukkig maken er zijn oogen-
blikken, dat hij mij Amaury voor den geest
roeptKomaan 1 mijn besluit staat vast,
ik zal hem houden.
- Mijnheer, zei de kamerdienaar, de
commissaris van politie wenscht u te spreken.
Laat hem binnen komen.
Na veel plichtplegingen zei de commis
saris van politie tegen den heer de Lifford
»Ik moet u reden geven van mijn komst,
mijnheer. Gij hebt met een goedheid, die
door allen opgemerkt is, een zwervend kind
opgenomen dat kind is de ouderlijke woning
ontvlucht, en wordt door zijn vader opge-
ëischt. Hier is de brief, dien de procureur-
generaal mij gezonden heefthij is door
den vader van dien kleinen deugniet ge
schreven.
tair zelfs verteederd hebben. De vijf mi
nuten oponthoud waren verstreken en het
vaarwel en tot weerzien dat zij elkaar toe
riepen, is het laatste geweest dat tusschen
Carnot en zijne familie hier op aarde ver
wisseld werd.
Terwijl in de week van 24 tot 30 Juni
de toebereidselen voor de begrafenis ge
maakt werden en de zoo zwaar getroffen
weduwe hare kinderen en de familie, waar
onder ook de hoogbejaarde Moeder van den
president, van alle kanten de ondubbelzin-
nigste bewijzen van belangstelling ontvin
gen, werd zelfs in de republiek het devies
van: »le roi est mort vive le roi!" toege-
gepast en zoo spoedig mogelijk een nieuwe
president gekozen. De keuze van Casimir-
Périer werd hier algemeen door de wel
denkenden verwacht en is met vreugde
begroet. De wanklinkende toonen welke
de uiterste richtingen in het begin deden
hooren, zijn reeds merkbaar verflauwd. De
vrees dat de zeven-en-veertig-jarige presi
dent te vurig en te persoonlijk zal optreden
vormde het hoofdbezwaar van die partijen
en hun chefs, die alleen de macht voor zich
zelf zoeken en ze daar buiten slechts trach
ten af te breken en er zich nooit aan onder
werpen.
Zondag de 1ste Juli, de dag der be
grafenis, die inderdaad vorstelijk mocht
heeten, zal nog lang in het geheugen blij
ven. Van af het Elysée, langs een gedeelte
van de Champs Elysées, de Place de la Con
corde, de Rue de Rivoli, langs het Stadhuis
naar de Notre Dame en zoo naar het Pan
théon werd hetlijk van den ongelukkigen ver
moorden president door geheel het treurende
Frankrijk begeleid. Op het oogenblik, dat
de nieuwe president Zondag-morgen in het
Elysée aankwam om zijn voorganger per
soonlijk de laatste eer te gaan bewijzen,
naderde hem de graaf Von Munster, de
Duitsche gezant, en deelde hem in korte
woorden mede, dat Keizer Wilhelm, bij ge
legenheid dezer begrafenis, de twee Fran-
De heer de Lifford, hoewel zeer ont
roerd, bewaarde het stilzwijgenhij nam
den brief, en las zachtjes:
«Mijnheer de Procureur-generaal,
»Ik neem mijn toevlucht tot u, om iets
te vernemen aangaande mijn oudsten jongen,
die, vier maanden geleden, mijn huis ont
vlucht is, en dien ik sedert dien tijd onop
houdelijk, doch te vergeefs zoek. Hij is
veertien jaar oud, lang voor zijn jaren, en
niet dik van gestalte hij heeft dikke, zwarte
haren, bruine oogen, een hoog voorhoofd en
kleinen mond. Hij was gekleed in een goed
linnen hemd, blauw lakensch vest en broek,
bruin lluweelen pet en sterke rijgschoenen.
Zijn das was met een kleine zilveren speld
toegestoken. De naam van mijn zoon is Alfons
Benediktus Levasseur. Dat kind, welks ge
slepen en onbuigzaam karakter mij altijd
veel smart veroorzaakt heeft, is nochtans
nooit door zijn moeder of door mij mishan
deld gewordenwij hielden integendeel
veel van hem, en gaven ons dagelijks veel
moeite voor zijn opvoeding en voor die zijner
acht broeders en zusters.
«Gelief, mijnheer de Procureur-generaal,
de bede eens vaders in te willigen, en mij
sche officieren, die bij het proces te Leipzig
veroordeeld werden, genade geschonken had,
waarop Casimir Périer antwoordde»Ik
verzoek U Z. M. de Keizer wel te willen
bedanken. In een dag als deze zal die edele
gedachte recht tot het hart der beide groote
natiën gaan." En daarin heeft hij zich
niet bedrogen, want ik sprak zelfs echte
prinsenhaters, die het rondweg kranig
vonden.
In de Notre Dame die van buiten en van
binnen allerindrukwekkendst met zwart be
hangen was, heeft de kardinaal-aartsbisschop
Mgr. Richard een schoone rede gehouden,
en Faure, die anders niet meer zingt, zong
op zijn ongeëvenaarde wijze een Pie Jesu
en een paar solo's uit Mors et Vita, van
Gounod. Van de vier redevoeringen in het
Panthéon gehouden, beviel mij die van mr.
Dupuy het best. Zijn begin was al zeer
gelukkig. De woorden van Carnot bij zijne
benoeming uitgesproken, herhalende«Alles
wat ik aan kracht en toewijding bezit, be
hoort aan mijn land," liet Dupuy er op
volgen »Hij heeft meer dan die belofte
gehouden, hij gaf het zelfs zijn leven, want
het is voor Frankrijk en de Republiek dat
hij gestorven is." En dit is ook het ge
voelen, door zoovelen met den Keizer van
Duitschland aan hun hoofd, in de betuigin
gen van rouwbeklag uitgedrukt.
In zijn boodschap aan de Kamer en den Se
naat, heeft de nieuwe president door enkele
zinnen duidelijk doen uitkomen, dat voor
iemand, die zijn vaderland lief heeft, de
dag zijner benoeming tot die hooge waar
digheid niet de gelukkigste is, en ook zeker
daarom laat hij er opvolgen, dat hij na het
verstrijken der zeven jaren, geen herbenoe
ming meer zal aannemen. Madame dewed.
Carnot moet aan Casimir Périer gezegd heb
ber., dat haar echtgenoot in October ook
bepaald zoude zijn afgetreden en geen can-
didatuur meer had aangenomen, er nog
bijvoegende, dat Périer de persoon was die
hij als zijn opvolger beschouwde. Madame
de inlichtingen mede te deelen, die gij aan
gaande mijn zoon zult kunnen inwinnen.
Ik heb de eer, met den meesten eerbied
te zijn,
»Uw onderdanige en gehoorzame dienaar
»J. Levasseur, vioolmaker.
«Mirecourt, (dep. der Vogezen), 3 Mei 18
Ik geloof inderdaad, dat dit alles be
trekking heeft op het kind, dat ik opge
nomen heb, zeide de heer de Lifford, den
brief toevouwende. Het hindert mij ver
schrikkelijk.
Als gij goedvindt, mijnheer, laat ïk
hem arresteeren, en door de politie naar
Mirecourt terugbrengenhet zal eene les
voor hem zijn men moet ze als kind be
rispen, wil men ze later niet als booswicht
bestraffen.
Liever had ik, dat gij mij die zaak
liet regelen.
Zeer goed, mijnheer, zij kan in geen
beter handen zijn.
En de commissaris van politie groette,
en ging heen.
Wordt vervolgd.)
NIEUWE S
COURANT