Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 17de Jaarjr. Zondag 8 Juli 1894. No. 4933. bureau olex&lxaat 50. EERSTE BLAD. Bedrog en Oprechtheid Parijsche Kroniek. PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 2.— - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. »De tous les edifices humains Hoe 6 ^US ^ragde' c'est 'e bonheur." opvolcre^611 k'er °°k aan het onverwachts gewend be'anSrijke gebeurtenissen vero-S geworden en zft weder even spoe- Presiden^V ^aa8'lart'8e moord op den °P een 'ieder™01 t6 Ly°n gePlee8d» heeft dat ze n: een 200 diepen indruk gemaakt, Was er Z°° SPoed'S za^ vergeten worden. correcte "h 10j-ian<^ '"e door zijne bijna altijd een aans|10Ur 6n ^andelmgen weinig aan Caserio v P a'S door dien laffen Italiaan vvas ;VOerd> sc^een bloot te staan, dan 's bet tha^n^ beer Harriot. En toch "teerrnalena* 6VVezen' dat bij wel degelijk Waarin hij n°nycae brieven ontvangen heeft, Vooral vóór (^en dood bedreigd werd. en Emile WC 8 terecbtste"ingcn van Vaillant zelfs vele er"y beeft een zekere pers en to°n aangS°!'la"St'SCbe bladen, een opruiende 8edeelte °8S agen' zo°dat zij voor een groot daad als ^erantw°°rdelyk zijn voor een mis- Harnot 1 8Ze' We^e aan den onschuldigen su£gesti 61 'even 8ebost heeft. Is er eene is het ch' Waaraan 'b bepaald geloof, dan "dj mee16 Van m*sdaad> en niets heeft die art;h |'eroritwaardigd dan het lezen van die om zo Van rouwbeblag in kranten, Gn aarnr r° te zeSSerU den aanslag voorzien blique he ?nd'gd bebben. De Petit Repu- Vaillant 68 1 °a de terd°odveroordeeling van nade voo^8^n m'dde'en ontzien, om de ge- de noodi160 Scburk af te vergen, waarbij en men^h VreesaaniaSingen niet ontbraken van Cam f81 boobd van Vaillant tegen dat zich toen° Stelde< ^e Parti Socialiste liet Welke rol 'c*™ scbandelijk uit en vroeg aan aan die va arnot de voorkeur zoude geven, zich mensch p°orderiaar te worden, of wel luidde te toonen, en het antwoord IJ weten het niet, doch zoo hij u>lleton. i) ken i a glJ hebt hem veel te dan- naar b ??"8 "T°lë 's avo"ds laat hakken in' L ganschen daS werken, hout sPek en kan en sneeuw, en hard brood, J-ï kaas van Gérardmer eten mij liefer een .braven man leven, die niets bij PP' en m« leert werken, zegt dat deuntiT ilaalde ziJn schouders op, zong een je, en gmg heen. V. Een brief. ontbijtziin^ti kidded zat alleen aan het de vijvers eine- vr'end was mede naar gaan visschen, en de grijsaard Vaillants hoofd laat vallen, dan zal er nie mand in Frankrijk zijn die hem beklaagt," wanneer hij op den een of anderen dag zijn houterigen karkas door een bom uiteen ziet springen. De schrijver dezer lage hatelijkheden werd wel vervolgd, doch de vrienden riepen om wraak en de gevolgen bleven niet uit. Op de heethoofden van het anarchisme werkte de zoo noodlottige suggestie, lang zaam doch zeker, en toen de jonge Italiaan Caserio door het lot was aangewezen om den president te dooden, toonde hij er zich verheugd over en als een razende hond liep hij toen zoo lang, en drong hij door de menigte heen tot hij zijn onschuldig slacht offer gevonden had en deze tegelijk met een bouquet den stoot van den sluipmoor denaar gaf. Wanneer zal zulk bedervend en ophitsend geschrijf toch eens voorkomen en streng gestraft worden Er is reeds zoo veel over het noodlottig einde van den president geschreven, dat men goed moet opletten om niet in herhalingen te vervallen. Een kleine minder bekende épisode uit zyn laatste reis naar Lyon doet Carnot ook van een zijde kennen, waarvan hij door zijne strenge manier van alles cor- rekt te doen maar zelden den sluier heeft opgetild. Op het perron van het station te Dyon waren behalve de officieele personen, ook de heer Cunisset-Carnot, zijn schoon zoon, met zijne vrouw en hun aanvallig dochtertje van zes a zeven jaren, en de luitenant van het 27ste infanterie-regiment de heer Sadi Carnot, den president op zijn passage komen begroeten. De grootvader zijne gewone reserve verlatende, nam zijn lieftallige kleindochter in zijne armen, en omhelsde haar met groote innigheid. Men had moeten zien met hoeveel ongekunstelde genegenheid het schoone kind hare armpjes om zijn hals geslagen hield en haar spijt bij het vertrek van den trein, toen groot vader haar zacht aan hare moeder overgaf. Dit schouwspel zou den verstoksten celiba- dacht, onder zijn eenvoudig maal van brood en vruchten, aan de toekomst van het kind, dat God op zijn weg geplaatst had. Dat zijn wissels, die God op de rijken trekthij gebiedt hunBetaalt voor mij, en ik zal het u later teruggeven. Trouwens, Alfons is een aardige jongenzijn vroolijk- heid brengt leven in het huishoudenhij is goed met verstand bedeeld.hij moet een nuttig lid in de maatschappij wordenik zal hem gelukkig maken er zijn oogen- blikken, dat hij mij Amaury voor den geest roeptKomaan 1 mijn besluit staat vast, ik zal hem houden. - Mijnheer, zei de kamerdienaar, de commissaris van politie wenscht u te spreken. Laat hem binnen komen. Na veel plichtplegingen zei de commis saris van politie tegen den heer de Lifford »Ik moet u reden geven van mijn komst, mijnheer. Gij hebt met een goedheid, die door allen opgemerkt is, een zwervend kind opgenomen dat kind is de ouderlijke woning ontvlucht, en wordt door zijn vader opge- ëischt. Hier is de brief, dien de procureur- generaal mij gezonden heefthij is door den vader van dien kleinen deugniet ge schreven. tair zelfs verteederd hebben. De vijf mi nuten oponthoud waren verstreken en het vaarwel en tot weerzien dat zij elkaar toe riepen, is het laatste geweest dat tusschen Carnot en zijne familie hier op aarde ver wisseld werd. Terwijl in de week van 24 tot 30 Juni de toebereidselen voor de begrafenis ge maakt werden en de zoo zwaar getroffen weduwe hare kinderen en de familie, waar onder ook de hoogbejaarde Moeder van den president, van alle kanten de ondubbelzin- nigste bewijzen van belangstelling ontvin gen, werd zelfs in de republiek het devies van: »le roi est mort vive le roi!" toege- gepast en zoo spoedig mogelijk een nieuwe president gekozen. De keuze van Casimir- Périer werd hier algemeen door de wel denkenden verwacht en is met vreugde begroet. De wanklinkende toonen welke de uiterste richtingen in het begin deden hooren, zijn reeds merkbaar verflauwd. De vrees dat de zeven-en-veertig-jarige presi dent te vurig en te persoonlijk zal optreden vormde het hoofdbezwaar van die partijen en hun chefs, die alleen de macht voor zich zelf zoeken en ze daar buiten slechts trach ten af te breken en er zich nooit aan onder werpen. Zondag de 1ste Juli, de dag der be grafenis, die inderdaad vorstelijk mocht heeten, zal nog lang in het geheugen blij ven. Van af het Elysée, langs een gedeelte van de Champs Elysées, de Place de la Con corde, de Rue de Rivoli, langs het Stadhuis naar de Notre Dame en zoo naar het Pan théon werd hetlijk van den ongelukkigen ver moorden president door geheel het treurende Frankrijk begeleid. Op het oogenblik, dat de nieuwe president Zondag-morgen in het Elysée aankwam om zijn voorganger per soonlijk de laatste eer te gaan bewijzen, naderde hem de graaf Von Munster, de Duitsche gezant, en deelde hem in korte woorden mede, dat Keizer Wilhelm, bij ge legenheid dezer begrafenis, de twee Fran- De heer de Lifford, hoewel zeer ont roerd, bewaarde het stilzwijgenhij nam den brief, en las zachtjes: «Mijnheer de Procureur-generaal, »Ik neem mijn toevlucht tot u, om iets te vernemen aangaande mijn oudsten jongen, die, vier maanden geleden, mijn huis ont vlucht is, en dien ik sedert dien tijd onop houdelijk, doch te vergeefs zoek. Hij is veertien jaar oud, lang voor zijn jaren, en niet dik van gestalte hij heeft dikke, zwarte haren, bruine oogen, een hoog voorhoofd en kleinen mond. Hij was gekleed in een goed linnen hemd, blauw lakensch vest en broek, bruin lluweelen pet en sterke rijgschoenen. Zijn das was met een kleine zilveren speld toegestoken. De naam van mijn zoon is Alfons Benediktus Levasseur. Dat kind, welks ge slepen en onbuigzaam karakter mij altijd veel smart veroorzaakt heeft, is nochtans nooit door zijn moeder of door mij mishan deld gewordenwij hielden integendeel veel van hem, en gaven ons dagelijks veel moeite voor zijn opvoeding en voor die zijner acht broeders en zusters. «Gelief, mijnheer de Procureur-generaal, de bede eens vaders in te willigen, en mij sche officieren, die bij het proces te Leipzig veroordeeld werden, genade geschonken had, waarop Casimir Périer antwoordde»Ik verzoek U Z. M. de Keizer wel te willen bedanken. In een dag als deze zal die edele gedachte recht tot het hart der beide groote natiën gaan." En daarin heeft hij zich niet bedrogen, want ik sprak zelfs echte prinsenhaters, die het rondweg kranig vonden. In de Notre Dame die van buiten en van binnen allerindrukwekkendst met zwart be hangen was, heeft de kardinaal-aartsbisschop Mgr. Richard een schoone rede gehouden, en Faure, die anders niet meer zingt, zong op zijn ongeëvenaarde wijze een Pie Jesu en een paar solo's uit Mors et Vita, van Gounod. Van de vier redevoeringen in het Panthéon gehouden, beviel mij die van mr. Dupuy het best. Zijn begin was al zeer gelukkig. De woorden van Carnot bij zijne benoeming uitgesproken, herhalende«Alles wat ik aan kracht en toewijding bezit, be hoort aan mijn land," liet Dupuy er op volgen »Hij heeft meer dan die belofte gehouden, hij gaf het zelfs zijn leven, want het is voor Frankrijk en de Republiek dat hij gestorven is." En dit is ook het ge voelen, door zoovelen met den Keizer van Duitschland aan hun hoofd, in de betuigin gen van rouwbeklag uitgedrukt. In zijn boodschap aan de Kamer en den Se naat, heeft de nieuwe president door enkele zinnen duidelijk doen uitkomen, dat voor iemand, die zijn vaderland lief heeft, de dag zijner benoeming tot die hooge waar digheid niet de gelukkigste is, en ook zeker daarom laat hij er opvolgen, dat hij na het verstrijken der zeven jaren, geen herbenoe ming meer zal aannemen. Madame dewed. Carnot moet aan Casimir Périer gezegd heb ber., dat haar echtgenoot in October ook bepaald zoude zijn afgetreden en geen can- didatuur meer had aangenomen, er nog bijvoegende, dat Périer de persoon was die hij als zijn opvolger beschouwde. Madame de inlichtingen mede te deelen, die gij aan gaande mijn zoon zult kunnen inwinnen. Ik heb de eer, met den meesten eerbied te zijn, »Uw onderdanige en gehoorzame dienaar »J. Levasseur, vioolmaker. «Mirecourt, (dep. der Vogezen), 3 Mei 18 Ik geloof inderdaad, dat dit alles be trekking heeft op het kind, dat ik opge nomen heb, zeide de heer de Lifford, den brief toevouwende. Het hindert mij ver schrikkelijk. Als gij goedvindt, mijnheer, laat ïk hem arresteeren, en door de politie naar Mirecourt terugbrengenhet zal eene les voor hem zijn men moet ze als kind be rispen, wil men ze later niet als booswicht bestraffen. Liever had ik, dat gij mij die zaak liet regelen. Zeer goed, mijnheer, zij kan in geen beter handen zijn. En de commissaris van politie groette, en ging heen. Wordt vervolgd.) NIEUWE S COURANT

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1894 | | pagina 1