Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
1/de Jaarg.
AVoensdag 18 Juli 1894.
No. 4941.
1$xtxeaxt "g$oter&txaat 50.
Bedro
en Oprecb.tb.eid.
PRIJS VAN DIT BLAD:
J°or Schiedam per 3 maanden
anc° Per post door geheel Nederland
fzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.
- 0.05
m
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
OVERZICHT.
17 Juli '94.
door S's4eren bij zijne doorreis
hooren, het 660 ï^0c^" °P deze stad doen
verzoenino- 6611 wijst, dat ook hij tot
heeft hij &eree(^ 's- Want, naar men weet,
gehouden. °o't ^erl6n en de Berlijners
ex-kanselie re'S naar Varzin 's de
stil gewp r+ ln ('on narniddag een half uur
zooals alt'A aan Stettiner station, en,
hadden zfn Wauneer hij naar Berlijn komt,
grooten 06 VIaen(Ien en vereerders zich in
hem te b a 6 Haar staBon hegeven om
een stude fr°e^en' Op de toespraak van
volgendg antWoordde Bismarck met de
harte, dat ik^ r6<^e ^Oet verheugt me van
Wordt te B te^enma'e vriendelijk begroet
Plezier, lijn' en bijzonder doet het me
komen van n.neer er °°h burgers tot mij
heb behn« j 6 Universiteit tot welke ik zelf
■Was ik 2e, 0en "t naar Berlijn kwam,
tegenwoov-d0ri 0U('' Olke plek hier ver-
Uier tvas 'k^t V°°r mÜ een stuk verleden,
nister. lk Sch°oljongen, referendaris, mi-
hoewel ik V6rtoe^e altoos gaarne te Berlijn,
Ik ben met'3 'anc' hen groot gebracht,
mijn worf6 f'6 Star^ samengegroeid, al staan
^end toen S} bu'ten" ^k heb Berlijn ai ge
had, en n ,et noS geen enkelen trottoir
Pehrenstln hViedrichstrasse van de
len winkT36 t0t ^ochstrassegeenenke-
Rtudent 6 WaS te v'nden- Toen ik hier
Weg; dat^-t' W'St 'k 'n BerliJn 200 g°ed den
^orden '>6St huurkoetsier had kunnen
ÏOu (Gr ^at *"e"enwoordig niet meer gaan
politiek Ty°0lfkheidï- Berlijn is me nu
Politiek d.n !°°'aa' hoven het hoofd gegroeid,
dan de i>n ..*k °nder menig opzicht anders
Reirnats er'Üners> maar toch heb ik mijn
Blsmarck^t V°e' V°°r Penlijn behouden."
1064 een a 6 er zeer g°ed uitzag) eindigde
Zij ,jjp rievoudig Iloch op Berlijn.
aUarchisten ®evIees(4 hadden, dat ook de
n °P hunne wijze te Parijs mede
eUilieton.
15)
IJoe (Slot.)
^imon Georii+'Dt dan de rotsvallei en
geten uwen ouden makker, ver
ia "T Ja,hvriendgalijtkv.! dat?
laat ons een nn' dat ben ik. Ik zal afstijgen
Zitten, en ai™ °er 'k onder dien eik gaan
®lkaar eindeliit ,Wee makkers spreken, die
Zij gingen terug™Jen."
yaa zijn voorhoofds wischte het zweet
hkstilzWygenen sprak na een oogen-
thans al heel tverschilin°°jt dezelfde was, is
GeorgetSchillendgij zijt geluk'kig
verhalen heldendicht
15 er .fen twaalf jSf^^ekenwat
Ik ben al dieper en d- ^worden?
en dieper ongeluk
zouden feestvieren door een of andere ont
ploffing, hebben zich noodeloos beangst ge
maakt, maar wel bestond er reden toe,
want de Parijsche politie was uit Londen
gewaarschuwd, dat er blijkens in beslag
genomen correspondentiën door de «mannen
van de daad" niet minder dan zeven nieuwe
aanslagen in de Fransche hoofdstad werden
voorbereid tegen het Elysee, het ministerie
van buitenlandsche zaken, de Kamer enz.
Deze nieuwe aanslagen zouden gepleegd
worden door zeer kleine bommen. De
anarchisten verspreiden als speelgoed voor
kinderen kleine bommen, die wanneer men
het deksel er afneemt, ontploffen. Ze zijn
natuurlijk onschadelijk. Doet men er echter
ontplofbare stoften in, dan zijn ze krachtig
genoeg om hen die ze in handen hebben, te
dooden of te verminken. Drie weken ge
leden heeft een oude vrouw die men later
niet meer gezien heeft, Jin de wijk de la
Roquette te Parijs een mand vol van die
voorwerpen gratis verspreid. 't Spreekt van
zelf, dat de politie hare werkzaamheden
verdubbelt en dat vooral in de havensteden
en douane-stations een uiterst scherpe visi
tatie wordt gehouden. Te Ajaccio, op het
eiland Corsica, is eergisteren zekere Oreste
Lucchesi gearresteerd, die van Livorno was
gekomen en verdacht wordt de moordenaar
van den redacteur Bandi te zijn. Hij ontkent
echter alle schuld of medeplichtigheid. Daags
te voren was te Ancoria een telegrafist,
Recchioni, in hechtenis genomen, als mede
plichtig aan den aanslag van Lega op den
minister-president Crispi.
De zomervacantie voor het Parlement in
Italië is nog maar alleen voor de Kamer
begonnen, want de Senaat beraadslaagt nog
steeds over Sonnino's «financieele voorzie
ningen", zooals die dezer dagen in de Kamer
na een langdurig verzet zijn goedgekeurd.
In den Senaat begint weder hetzelfde spel
letje de commissie van rapporteurs verzet
zich vooral scherp tegen de vermindering
van de rente der staatsschuld, maar het
kig geworden sedert ik den heer de Lif-
ford verliet, (bij het uitspreken van dien
naam sloeg hij de oogen neder, en zuchtte
diep) heb ik verschillende betrekkingen
gehaddie van kantoorbediende, onder
wijzer, reiziger, enz. Maar de gewoonte van
niets te doen en de zucht r.aar vermaken
hebben mij in al die betrekkingen in den
weg gestaan.Ik beken het, ik kon niet
werken, en was niet zuinig genoeg in mijn
uitgaven, en steeds dieper vallende, zag ik
geen uitkomst meer. Mijn bejaarde ouders,
die veel kinderen tot hun last hadden,kon
den niets voor mij doen; ik was aan wan
hoop ten prooi, en ging onder dienst.
Een treurig besluit.Men zond mij naar
Atrikade koorts hield mij halven tijd aan
het ziekbed gekluisterdniettegenstaande
het goed onderwijs dat ik genoten heb, heb
ik het niet verder kunnen brengen dan tot
de sergeantstrepen, en ik keer nu in het
vaderland terug zonder middel van bestaan,
zonder onderkomen, zonder vooruitzicht.
Waar denkt gij heen te gaan vroeg
Simon vol belangstelling.
Naar een mijner zusters, die te Saverne
gehuwd is. Maar zij is arm, en kan mij niet
houden. Maar gij, mijnheer, hoe is het met
einde van het lied zal wezen, dat ook de
senatoren zoowel als de afgevaardigden op
een wenk van Lemmi bij Crispi het hootd
in den schoot leggen. De parlementaire
vacantie zal duren tot November, zoodat
Crispi aller, tijd zal hebben om de beloofde
hervormingen voor Sicilië en elders voor te
bereiden. Het is zeker te wenschen, dat hij
den tijd beter zal besteden dan in de afge-
Ioopen maanden der jongste, grootendeels
onvruchtbare zittingsperiode, waarin nauwe
lijks een derde van de agenda is afgewerkt,
en zelfs de Begrooting zeer gebrekkig is
klaar gekomen.
Volgens berichten uit Constantinopel
heeft er gisteren-middag in Stamboel op
nieuw een schok van aardbeving plaats gehad.
De muren van de Bijzantijnsche omwalling
bij de poort van Adrianopel vielen om en
verpletterden verscheidene bewoonde huizen.
Duizenden huizen zijn in meerdere of min
dere mate vernield. Het getal der dooden
is op zijn minst 200 en waarschijnlijk grooter,
doch de heerschende paniek belemmert de
opgravingen, waar de lijken onder het
puin begraven liggen. De handel staat ge
heel stilalgemeen zijn de winkels gesloten.
De bevolking brengt de nachten buitenshuis
door. Alle dorpen van den Bosphorus zijn
vol vluchtelingen. De aardschokken duren
nog voort.
Naar de Standard verneemt, zijn de on
derhandelingen tusschen Rusland en Enge
land over Pamir zoo ver gevorderd, dat er
eene commissie tot het vaststellen der gren
zen zou benoemd worden doch door de
moeilijkheden tusschen China en Rusland
gerezen,zullen de desbetreffende benoemingen
vertraagd worden.
Aan de Times wordt uit Chemulpo ge
meld, dat er in het binnenland van Korea
nieuwe onlusten zijn uitgebroken. Vele
christenen zijn gedood. Er is een Fransche
kanonneerboot afgezonden om de Fransche
missionarissen af te halen, wier leven in
gevaar is.
u gegaan Is de fortuin u gunstig geweest
Ik ben adjunct-inspecteur bij het bosch
wezen, antwoordde Simon zonder gemaakt
heid een vriend heeft mij in bescherming
genomen, en mij naar de school voor de
boschcultuur gezonden, hij heeft mij een
goede toekomst verzekerd.
En de opziener Maarten
Die woont bij mij te Straatsburg.
En de heer de Lifford vroeg Alfons,
stamelende.
Is vier jaar geleden gestorven. Aan
dien waardigen, uitstekenden man heb ik
mijn geluk te danken hij heeft mij tot staat
gebracht, een huwelijksgift geschonken, en
een gade bezorgdzijn aandenken is mij
even dierbaar als dat eens vaders.
Ik dacht wel, dat hij het was gij
waart zijn goedheid waardig, Simon.
Ik heb getracht, mij die waardig te
maken. Ik heb hem teeder bemind, en bitter
beweend.
Helaas! riep Alfons, ook ik beween
hem hij was zoo goed
Hij barstte in tranen uit. Simon stak hem,
niet minder bewogen, de hand toe en sprak
»lk ga voor zaken naar Saverne; kom
mij morgen vroeg opzoeken, dan zullen wij
De Anarchisten en Emile Henry.
De Figaro geeft een verhaal van de po
gingen, indertijd door de anarchisten in het
werk gesteld om Emile Henry van de guil
lotine te redden.
Eerst werd een poging gedaan ten einde
de gevangenbewaarders om te koopen. Een
van dezen beloofde tegen betaling van f 2500
de anarchisten te zullen helpen. Deze som
moest evenwel vooruit betaald worden. De
anarchisten weigerden, en het vreemde
gedrag van den gevangenbewaarder trok
de aandacht van zijn chefs, die hem onmid
dellijk ontsloegen. Een tweede poging bestond
hierin, dat er bij de moeder van Henry op
aangedrongen werd, dat zij een schrijven
aan de Czarina zou zenden. Een van de
anarchisten stelde een brief op, die door
de moeder van Henry te Petersburg aan
de Czarina zou overhandigd worden. De
moeder van Henry maakte zich evenwel
bevreesd en begon te denken, dat er een
list van de politie achter stak, met het doel
haar Parijs te doen verlaten en gedurende
haar afwezigheid haren zoon ter dood te
brengen. Zij weigerde haar medewerking.
Een derde poging was het beramen van een
aanslag tegen mevrouw Carnot. De anar
chisten wilden haar oplichten, als zij uit
een winkel kwam, waar zij gewoon was
haar inkoopen te doen.
Dit plan was zeer schrander bedacht en
zou veel kans van slagen hebben gehad,
indien de anarchisten niet te veel tijd
hadden verloren met het bijeenbrengen van
de gelden, die voor de uitvoering noodig
waren. Zij zouden namelijk op de volgende
manier te werk zijn gegaan. Er zou een
rijtuig vervaardigd worden, volkomen gelijk
aan dat van mevrouw Carnot, en een per
soon, die veel op den koetsier van mevrouw
Carnot geleek, zou het besturen, terwijl hij
een livrei zou dragen gelijk aan die van
den koetsier van mevrouw Carnot. Zoodra
deze den winkel was binnengegaan, zou
iemand haren koetsier gaan zeggen, dat hij
over uw toekomst spreken, en zien, of wij
die verzekeren kunnen.Ik moet vertrek
ken, vaarwel oude kameraad, tot morgeB,
en houd moed. Welke ontmoeting, en wat
is de Voorzienigheid bewonderenswaardig
Hij steeg weer te paard, en wierp Alfons
uit de verte nog een vriendengroet toe.
Deze bekeek zijn hand, waarin zijn vriend
een goudstuk gestopt had ;^dan keek hij den
ruiter na, die reeds in de schaduw van het
woud verdween, en zeide tot zich zeiven
«Hij is gelukkigmaar verdient het ook
en ikik heb vergif gedronken, dat zoo
zoet in den mond, maar bitter voor het
hart is.O jeugd, als gij eens wistO,
kondet gij wederkeeren
Simon spoedde voort, en overwoog nog
maals de gedachten, waartoe die onver
wachte ontmoeting aanleiding gafWaar
om is hij zoo ongelukkig, en ik zoo geluk
kig? ik geloof werkelijk, dat de goede vader
Maarten den grondslag van mijn geluk legde,
toen hij tot den heer de Lifford zei, dat ik
nooit loog.Van dat oogenblik af heeft
hij mij bemind.
NIEUWE SC
E COURANT
iiiiiiiiMimiiiiiiiniimiI
