Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
BIJ ONS.
J 7de Jaarg.
Zondag 12 Augustus 1894.
No. 4963.
ttreatt oterztvaat 50.
Op de Velocipède.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Vior Schiedam per 3 maanden
franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.40
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
eermalen en ook nog in de jongste da-
gevo'S ^en ^e<^er'an(^sc^en Katholieken toe-
- dat hen ontbreektwnbekrom-
d'' geschiedbeschouwingen
bev^p'C S^r^' Daargelaten de al of niet
zinrr*0^"16'^ van hem> die deze terechtwij-
eet^n 'dtsprak, bieden wij tegenover het
hetW|^'Uren^ gehamer op de historie van
Van u'tenland, eens een eigen leiddraad
der °"at!dsch fabrikaat voor de behandeling
H ^Publieke affaires."
ten °|,an^s ^racht zal dan, ons bedunkens,
houd 6n ^u'zen 'n het verstandig vast
land D aan de 'c'0e ons' m" a" w'
is Vva^°et hij uitstek zelfstandig zijn. Het
vaderi 'n materfeële kracht schijnt ons
te tegen geen zijner groote naburen
nocr °P§ewassen, doch ook hierin kan men
elusi IUet voorz'c'htig zijn met zijne con-
^et 'esje wat Engeland, het wereld-
fan^edeS<T8nde Engeland voor eenige jaren
ei» 6 ^ransvalers kreeg, het lesje wat ons
n(l 8n vaderland nog altoos in Atjeh krijgt
f0ed* ch'ca twintig jaren lang, onze eigen
j)gtCrr'eden's der XVIde eeuw tegen Spanje,
ve 1 over kracht-meerderheid nog altoos
d it denhen- Een volk, als het onze,
gerQreeds feitelijk eens de zee in zijn land
enk ^eefe» om het beleg van eene
stu(]e e stad te eindigen, een volk hetwelk de
loo- Klllenztfneracademie vrij willig tot een oor-
eeu °I'i1S za§ overgaan nog in de XlXe
he .W'.fen v°lh, hetwelk juist tegenwoordig
„j,0 zi-in 'and met ontzaglijke kosten tot ééne
ya °fe watervesting heeft ingericht voor tijd
ven °°r'0g' za' altoos een leeuwenvolk blij
den We'^S tanden en klauwen nog niet bij
allereersten slag van eenen grooten
^Jand verbrijzeld zullen worden. Maar zelfs,
vro rn°6sten WÜ wat God verhoede
8 of laat eens bij een groote mogend-
ïeuilleton.
4)
(Slot.)
een^0"* een vreese'ijh gezicht! Vóór mij
Wel '.n8estorte houten brug, en daaronder,
str0orr|Wlnt'g voet 'a8er> een schuimende
van cl°}Ver r°tsblokken dansende ter zijde
ziinpf i Ug Dupont naar lucht hijgende
schrikt e Phde naast zich, doodelijk ver
te knr, i hij Hlij zag naderen zonder zich
»Ma nen hegrijpen dat ik niet ophield,
oit iiiar rem an toch!" schreeuwde hij
Ik macht-
gezipndacht met meer aan de remik had
Posino- j excentriek gebroken, en iedere
teloos J™ d£ veer ln rust. te krijgen nut-
had dit aS'.i aPont met zijn scherpen blik
«art reeds bespeurd.
*«pring 1" riep hij.
heid worden ingedeeld, dan zoude Hollands
glorie toch altoos wezen, dat wij op ons
zelf bestaan, met een eigen taal en een zeer
roemrijke letterkunde, met een school van
schilders, die de beste der wereld nabij
komt, met een wetgeving, gebouwd op de
vertrouwbaarheid van het Hollandsch karak
ter, met een godsdienstvrede, die, in een
gemengde bevolking, waarlijk opmerkings
waardig mag heeten, en last not least met
een vorstenhuis, waaraan onze vaderen reeds
een vier honderd jaren hebben gehoor
zaamd.
Kan men dus ooit ons inslikken, zooals
Napoleon de Eerste het eenmaal bij zijn
wereldveroveringen heeft gedaan, dan zal
nog ons behoud wezen, gelijk het onder
Napoleon was, dat men ons om alle de
bovengenoemde eigenschappen, een eigen
regeering en volksbestier zal moeten laten,
evenals de overwinnende Romeinen ten tijde
van Christus omwandeling op aarde, den
Joden hun eigen volksbestaan lieten, en
evenals wij, Hollanders, zelf meerdere Staat
jes in Indië hun eigen sultans, rechtbanken
en volksgebruiken hebben gelaten.
Maar als dit alles nu zoo is, als wjj van
top tot teen een eigen roemrijke natie wa
ren en zijn, dan volgt er immers uit, dat
wij, Hollanders, reeds lang volwassen zijn en
waren en niet veel meer hebben te leeren bij
anderen. Tegenwoordig is het, zelfs bij
achtenswaardige lieden, smaak geworden,
om ons gedurig te zeggen, ofwel hoe an
dere Rijken hun regeerings-verwisselingen
hebben gekregen, ofwel men wil ons, uit
Frankrijks historie vrij harde lesjes geven
over het leiden der volksbewegingeneen
andermaal heet het weer dat wij, Hollanders,
in alles ten achter zijn, maar vooral in het
politiekdrijven.
Welnu, mogen wij hier eens rondborstig
zeggen, wat wij over deze chapitres denken?
Onze gemotiveerde meening is, dat niet wij
bij andere volkeren, maar dat andere volke
ren bij ons school kunnen gaan. Men zij
als er dan van historie-studie te spreken valt
Werkelijk was dit mijn eenige kans op
lijfsbehoud. Ik moest trachten uit mijn velo
cipède te komen. Maar hoe Op zij uit
springen was een vrij zekere en dan smar
telijke dood tegen de rotsen te gemoet
gaan ik was in de wielen verward geraakt,
had ik dit gewaagd. Doch wanneer ik eens
op mijn stoeltje ging staan, en op hetzelfde
oogenblik dat ik de brug bereikte een sprong
nam, die mij over den diepen maar smallen
stroom bracht! Ik mat den afstand. Ge
holpen door de vooruitgaande beweging die
ik had, was er kans op slagen.
Men begrijpt, dat al deze overdenkingen
mijn wanhopig brein in een ondenkbaar
klein oogenblik doorkruisten.
Ik naderde de brug, of liever de plaats
waar de brug gelegen had, en richtte mij
overeind. Ik hoorde het water in de kolk
bruisen, ik zag Dupont's wanhoop het werd
mij groen en geel voor de oogen, maar door
bovenmenschelijke inspanning overwon ik
alle zwakheid. Nu naderde het bewuste
oogenblik; ik stond gereed, daar was ik aan
den rand één vreeselijke sprong en
ik lag voor mijn oude canapé, en wreef
slaapdronken mijn hoofd, dat op gevoelige
men zij eerlijk, en zegge men eens, in
welk hoekje der wereld de kranigheid van
den Hollander werd of wordt gevonden. Wie
deden het onze admiraals en Dbestevaers" na,
om de eerste reis rondom de wereld te
doen, om zelfs de Portugeezen en Spanjaards
in ontdekkingsmoed te overtreffen, en aan
een landje van vier millioen inwoners kolo
niën van dertig millioen zielen te bezorgen
Ei lieve, hebben wij Hollanders bij de buren
lesjes te nemen over het wezen eener Re
publiek, wij die de Republiek reeds een
paar keer «door" zijn geweest en waarlijk
vrij wat beter »door" dan de buren? Of
mangelt het ons aan public spirit, ons die
met uitzondering van een handvol so
cialisten nog onlangs bij het overlijden
van den laatste onzer koningen, allen een
parig maar ééne zorg toonden, de zorg
namelijk, dat vóór alles, het recht van de
koninklijke weduwe en wees, koningin
Emma en Wilhelmina toch goed bij de wet
zoude geregeld worden
Er is, bij alle vaderlandslievende burgers
een aardig spreekwoord in gebruik. Niet
eenmaal, niet tien- of honderdmaal, maar
zeker duizende malen in hun leven hooren
zij allerlei feiten uit het leven van andere
volkeren, ook van Katholieke volkeren. En
wat hoort ge dan telkens zeggen Is het
een beklag, dat anderen ons zooverre over
treffen Neen, het tegendeel is waar. Zelfs
na een Romeinsche reis komt de eerzame
Hollander nauwelijks te huis, of hij roept
uitAlles goed en wel, maar er is toch
maar één Holland O, dat wij dat ééne
Holland dan toch bewaren, bewaren ook
tegen »de modes" der nieuwere historie.
P. M. BOTS, pr.
ALGEMEEN OVERZICHT.
11 Augustus '94.
Blijkens berichten uit Brussel zal waar
schijnlijk de Belgische gezant te 's-Graven-
hage, baron d'Anethan, den overleden gezant
wijze met den houten vloer had kennis
gemaakt.
Op 't zelfde oogenblik kwam juffrouw
Kars, mijn hospita, de kamer binnen.
«Lieve hemel, meneertje, wat is er nu
gebeurd was haar vrij natuurlijke vraag,
toen ze mij in die ongewone houding vond.
«Wel, juffrouw, ik ben zeker in slaap
geraakt, en zoo naar beneden getuimeld,
'tls zonde en jammer! Het is wèl angstig
op 't laatst, maar 't was toch zoo'n mooie
droom."
»Dat komt van die malle fantastische
boeken," «zei ik tot mij zeiven, terwijl ik
opstond en het deeltje van Jules Verne
opraapte, waarin ik voor mijn slaapje ge
lezen had.
»Dat komt van dat zware bier aan tafel,"
dacht juffrouw Kars, maar ze hield haar
oordeel wijselijk voor zich.
Zóó kwam mijn geliefkoosd droombeeld
in vervullingals droom.
Beijens te Parijs vervangen. d'Anethan zou
vervangen worden door Legrelle-Rogier, chef
van het departement van buitenlandsche
zaken bij den Onafhankelijken Congo-Staat.
In het anarchisten-proces voor het Hof
van Assisen te Parijs, heeft het Openbaar
Ministerie, waargenomen door den advocaat
Bulot, zijn requisitoir genomen. Hij verweet
den beschuldigden hun ergelijke houding
tijdens het proces, als gold het een opéra-
bouffe, en verzekerde hun, dat thans het
oogenblik van ernst gekomen was. Tever
geefs geven zij zich het air van politieke
dweeperszij zijn slechts gemeene misda
digers niets meer dan dat. Wel moet bij
hen onderscheid worden gemaakt tusschen
agitators en dieven, maar allen zijn begin-
sellooze misdadigers, die niet de eene regee
ring door de andere willen vervangen, maar
alle gezag trachten omver te werpen, zon
der eenig politiek stelsel daarvoor in de
plaats te stellen. Tot de agitators behooren
Jean Grave, Sébastien Faure, Paul Bernard,
Bastard en Martha, tot de dieven Ortiz,
Chiericotti en Batani. Voor de eerste cate
gorie eischte hij tuchthuisstraf, voor de
tweede de hoogst mogelijke gevangenisstraf.
Voor den ambtenaar Fénéon en zes andere
nam hij verzachtende omstandigheden aan,
terwijl hij voor de vrouw van Chiericotti en
de maitresse van Ortiz vrijspraak vroeg.
Het speet hem zeer, dat de Brusselsche
professor Elysée Reclus (broeder van den
uitlandigen Paul Reclus) die met Jean Grave
in briefwisseling stond, niet onder de ge
daagden voorkomt, want zulk soort van
theoretische drogredenaars, die de hoofden
der zoogen. «mannen van de daad" op hol
brengen, acht hij de ware schuldigen, wier
bestraffing echter voortaan, krachtens de
anarchistenwet, ook mogelijk is.
Met toepassing der nieuwe anarchistenwet
heeft het Hof van assisen te Dyon, Mounod,
oud-directeur van het anarchistisch blad,
wegens verheerlijking van den moord op
Carnot, veroordeeld tot 5 jaar dwangarbeid
en tot verbanning naar eene bepaalde plaats.
Het bericht betreffende een ernstige onge
steldheid van den graaf van Parijs, is door
den heer Dufeuille die, bij afwezigheid
van graaf d'Haussonville, den graaf van Pa
rijs in Frankrijk vertegenwoordigt in een
interview met een redacteur van den Matin
tegengesproken. Wel, zegt hij, heeft de
graaf, na een vermoeiende reis in Spanje,
een aanval van rheumatiek gehad en lijdt
hij soms pijnen in de nierstreek, maar er
is geen sprake van kanker in de ingewanden.
De graaf is alleszins in staat zich recht
streeks met de politiek te bemoeien. En in
derdaad was dan ook het door den Express
du Midi gepubliceerde relaas betreffende
een interview tusschen hem en een vriend
van dat blad volkomen waar en door den
graaf-zelven voor de openbaarmaking ge
viseerd.
Boisandré van de Libre Parole bevestigt
in dit blad het verhaal van Vitrac in den
Figaro van eergisteren, voor zoover hij
daarbij is genoemd. Op de vraag waarom de
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
.o
- 0.05
llllllllll I HU ll|
