Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaarg.
Donderdag 6 September 1894.
No. 4983.
"ggureau "jöofersfvaaf 50.
Feuilleton.
Missionaris en het lid van
een geheim genootschap.
PRIJS VAN DIT BLAD:
oor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADYERTENTIËN:
Van 16 regelsf
Elke gewone regel meer
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
•UdiK.UEËN OYERZICHT.
5 September '94
2aak^'enS ker'cb*en u't Berlijn herleeft de
Ven °tZe ket schrijven van smaadbrie-
in idar' ^00Sgeplaatste personen weder
hew 6 0Penbare ruchtbaarheid. Eerst werd
vr eerd, dat de familie Kotze voor 100.000
Van ck
den thans te Parijs wonende dame
brievnaam van den schrijver der schand-
hoi
vernam. Daar dit echter eene zeer
°n(fefPlaatSte Perso°nlijkheid was, zou het
de2e Z°ek 'n bet zand verloopen zijn. Tegen
6 bewering keerde zich daarna eene
tweedp j-
onde verklaarde dat integendeel het
nie 'Zoeh zou worden voortgezet en alreeds
had ',ezwaidngen tegen Kotze opgeleverd
kend ^'s^eren werd van goede zijde be-
ricr feitelijk het onderzoek zeer ijve
rt voortgezet, en dat daarbij talrijke
§eho 6n Z8'^S Z6er hooggeplaatste personen
ziin°01^ Wordeo- Honderden smaadbrieven
8etui6f Verzame'd> en de te boek gestelde
fu £enissen vullen reeds kolossale bundels.
°Ch all
houl' wordt met de diepste geheim
hof 'n^ behandeld. In het militair gerechts-
der 1S 6en atzonderlijk bureau tot bewerking
Wd ta"00ze verzegelde paperassen aange-
vvaarbij zelfs de geringste schrijfarbeid
200° tS ^°°r beieren wordt verricht. Even-
eirr Zoeht de familie Kotze nog steeds op
einde ^e'e8enbeid naar den schuldige, ten-
lid 6 v°hedige onschuld van haar mede-
hi te, bewijzen. Waarschijnlijk zal deze
ie nog lang duren.
thoj. 'nternationaal wetenschappelijk Ka-
Ook.le^enCOn®reS' t0t deelneming waaraan
kr nd°0r ket Nederlandsch episcopaat zoo
n l8 is aangespoord, werd eergisteren
v^ddiig ten balf vjer jn jg groote zaal
0 n bet College St. Louis te Brussel ge-
Ongeveer 200 personen waren aan
lag®' en wel uit Frankrijk, België, Neder-
Oo bieren, Zwitserland, Pruisen, Italië,
sla!tenrijk' Amerika en Spanje. De beraad-
ö'ngen werden in het Fransch gevoerd.
Pater Van der Gheijn bracht allereerst ver
slag uit over de voorbereiding van dit derde
Congres Scientific. Vervolgens werd het
bestuur gekozen. Tot eere-voorzitters wer
den benoemd de kardinaal-aartsbisschop van
Mechelen, Mgr. Goossens, de Pauselijke
nuntius mgr. Nava di Bontife, de minister
president De Burlet en de rector der Leu-
vensche hoogeschool, mgr. Abbeloos. Wer
kelijk voorzitter werd dr. Lèfebvre, hoog
leeraar te Leuven, president der Academie
van Geneeskunde en lid der Kon. Belgische
Academie. Voorts werden achttien onder
voorzitters van de verschillende nationaliteiten
aangewezen, waaronder dr. Schaepman voor
Nederland. De heer Lèfebvre wees in zijn
openingsrede op den bloei der katholieke
universiteiten. In Noord-Amerika rijst naast
die van Washington eene nieuwe opde
O. L. Vrouwe-Universiteit in Indiana. Voorts
herinnerde hij aan het groote doel van het
congresvereeniging van geloof en weten
schap wij weten immers dat God de
Schepper is van het geloof en tevens van
de rede, dat werktuig der wetenschap. Is
het de Kerk niet geweest, die in hare
kloosters de overblijfselen der heidensche
letteren en wetenschappen heeft gered, om
ze aan de christelijke beschaving over te
leveren? ToejuichingTen 5 ure werd
deze eerste zitting gesloten. Het Congres,
dat gedurende drie jaren is voorbereid, is
vereerd met eene aanmoediging van den
Paus namens Z. H. door kardinaal Ram-
polla gezonden.
Zondag is te Turijn het Eucharistisch
Congres geopend, waaraan door 60 bisschop
pen en circa 3000 congresleden wordt deelge
nomen. De Dom en het Seminarie waren
schitterend verlicht. Tijdens het Congres
hebben in vijf verschillende kerken plech
tigheden plaats ter eere van het Allerhei
ligste Sacrament en Donderdag zou bij de
sluiting van het Congres eene openbare
processie worden gehouden. Deze is echter
door den prefect verboden.
Volgens berichten uit Rome heeft Z. H.
de Paus Zondagochtend in de consistorie
zaal van het Vaticaan zestig Canadeesche
pelgrims ontvangen, bij wie zich eenige
aanzienlijke vreemdelingen te Rome vertoe
vende, hadden mogen scharen. De pelgrims
boden den Paus een aanzienlijke gift voor
den St. Pieterspenning aan. Leo XIII ant
woordde op hun adres houdende betuiging
hunner kinderlijke trouw, dat Canada altijd
bewijzen van toewijding aan de Pauselijke
zaak heeft gegeven. Z. H. herinnerde o. m.,
dat de Canadeezen een groot aantal hunner
zonen aan het corps Pauselijke zouaven
hebben geleverd.
In de Grieksche hoofdstad Athene heb
ben Zaterdag ernstige ongeregeldheden
plaats gehad. Een der daar verschijnende
bladen, de Acropolis, had eenige artikelen
openbaar gemaakt, waarin niet zeer gunstig
werd gesproken over het Grieksche leger.
Derhalve kwamen een honderdtal officieren
en onderofficieren bijeen en vernielden de
kantoren van het blad. Het kostte der
politie groote moeite de orde te herstellen,
nadat een twintigtal der raddraaiers in
hechtenis waren genomen. Het blad, waar
van de verliezen op 200.000 drachmen
worden geraamd, verscheen in half formaat
in een andere drukkerij. De regeering heeft
krachtige maatregelen genomen om een
herhaling van het gebeurde te voorkomen.
Een generaal is ter beschikking der justitie
gesteld, wegens vernieling van de bureelen
van de Acropolis. De plaatselijke comman
dant -wordt gestraft wegens hetzelfde ver
grijp. De regeering deed een beroep op
de trouw van het leger om de agitatie" te
doen ophouden.
In draadberichten uit Tanger wordt ge
meld, dat de opstand tegen den Sultan van
Marokko bedenkelijke afmetingen aanneemt
en de Sultan onmachtig blijkt hem te be
dwingen, daar de soldaten meerendeels over
loopen.
Omtrent den oorlog tusschen China en
Japan om Korea valt niet veel nieuws te
melden. Het eene bericht is nog tegen
strijdiger dan het andere, en zoowel de
Chineezen als de Japanners stellen zich in
hun telegrammen als overwinnaars voor.
De Japanners beweren, dat het hun is gelukt
de voornaamste punten van Korea te bezet
ten en meester te zijn van de provinciën
Seoel en Hwanghaï, alsmede in het gebied
dat grenst aan de havens, welke voor de
Europeanen zijn opengesteld. Van Chineesche
zijde wordt echter de juistheid gehandhaafd
van het onlangs gemelde bericht, dat de
Japanners tevergeefs beproefden de haven
Port-Arthur te verrassen. Zij zetten eene
afdeeling troepen aan land, doch zoodra
deze bemerkten, dat de duchtig versterkte
haven van de landzijde niet kon worden
genomen, trokken de Japansche troepen
terug en scheepten zich weer in.
4)
f'aatste mij echter vóór hem, weerde
st*ieek ^ne banden de aanvallers af, bad en
mincl te bua het leven van een teeder be-
te St)eri echtgenoot en hooggeachten vader
te bevlekben kunne banden niet met bloed
tooruf '100ner,de lach speelde om hunnen
armPn 6n ziJ stieten mij met hunne sterke
hiijn i teruS' zoodat ik tuimelde. Ik bood
viel voor dat van den veroordeelde,
VUrioV°°T hen °P de knieën en smeekte zoo
erdon' lk meende steenrotsen zouden
de b vermurwd worden. Een trap tegen
het °ISt Was het antwoord. Reeds had men
Voer,fn!elukki8e slacht°ffer gebonden en
gaan ter slachtbank- Onder hetheen-
rieP de ongelukkige mij nog de pijn
lijke woorden toe«Vaarwel, eerwaarde
vaderGod moge u beloonen voor hetgeen
gij aan mij gedaan hebt. Gedenk mijner in
uwe H. Offeranden en gebeden
Diep geschokt staarde ik hem nog na,
totdat de deur achter hem gesloten werd.
Hol klonken de voetstappen in de gangen.
Liggende op mijne knieën, mijn gelaat met
beide handen bedekkend, bad ik met bevende
lippen en een vurig gemoed tot God om
genade en barmhartigheid voor den onge
lukkige, die bij de menschen geen barm
hartigheid meer vond.
Wat ik in dat uur geleden heb, is alleen
den alwetenden God bekend. Tijgers en
panters heb ik hooren brullen in de palm-
bosschen en rotsspleten van Ethiopië, ver
schrikkelijke krokodillen sperden hun ver
scheurenden muil tegen mij open, wilde
negers van Darfoer en Wadaï legden meer
dan eens hun giftige pijlen op den boog
om die op mij af te schieten maar de
wildheid van alle monsters der natuur en
van de onbeschaamde volkeren van den
aardbodem wordt verre overtroflen door de
duivelachtige boosheid, door de onmensche-
lijke wreedheid en de voor niets terug
deinzende hardvochtigheid van die geheime
Boschbranden in Amerika.
Een ontzettende omvang hebben de bosch
branden in Minnesota, Michigan en Wiscon
sin aangenomen. Veel steden die geheel
van den houthandel bestonden, zijn een
prooi der vlammen geworden. Op sommige
plaatsen ziet men, zoover het oog reikt,
niets dan een vuurzee. De geheele door
hare boerderijen vermaarde streek van
Minnesota, moet verwoest zijn. Gansche
kudden vee zijn gedood.
Het zwaarst schijnt totnogtoe de stad
Hinckley, 75 mijl boven St. Paul (Minn.)
getroffen te zijn. De 1700 inwoners dezer
bloeiende plaats werden Zaterdag tegen het
gevaar gewaarschuwd door de wolken rook
die uit het zuiden kwamen; het vuur,
voortgezweept door een hevigen wind,
naderde met geweldige sprongen, en plot
seling zagen zij zich door de vlammen
overrompeld en ingesloten. Hoevelen ten
slotte ontkomen zijn, is nog niet bekend.
Drie honderd hunner maakten zich mees
ter van een trein, die juist uit Duluth
was aangekomen. De kordate machinist,
genootschappen, die de dikwijls misbruikte
woorden humaniteit, broederliefde, vrijheid
en gelijkheid in den mond hebben, maar
gif en gal spuwen en lagen smeden tegen
hen, die zij als broeders erkennen en be
minnen moestendie in het geheim en in
het openbaar de grondslagen van Kerk en
Staat ondermijnen, om op de puinhoopen
van het godsdienstige en maatschappelijk
leven een nieuw Babyion te doen verrijzen.
Allerlei gedachten doorkruisten mijnen
geest. Ik dacht aan God, ik dacht ook aan
het stervend slachtoffer, ik zag schuchter
om mij heen, alsof adders en slangen uit
den grond opkropenik luisterde, ot niet
een smartkreet mijn oor trof, of niet het
reutelen van een stervende zich liet hooren.
Alles was stil, stil als in het grof. Zweet-
druppelen van angst vloeiden mij langs het
voorhoofdik had eene gedachte alsof ik
zelf levend begraven was. Hoelang die fol
tering des geestes geduurd heeft, kan ik
niet zeggen.
Hoor, was dat niet een gerucht Ja, het
komt nader en nader. Het zijn voetstappen.
De grendel wordt weggeschoven, de deur
vliegt open, ik zie de schrikkelijke mannen
der wraak voor mij.
Wat zijn dat voor donkere vlekken op
hunne handen
Ach, het is het bloed, broederbloedNu
zal ongetwijfeld de beurt komen aan mij,
den weerloozen priester
Ik stak terstond mijne handen uit om mij
te laten binden evenwel, men boeide mij
niet, maar bond mij den blinddoek weder
voor de oogen, voerde mij door verschillende
gangen, trap op, trap af, evenals tevoren.
In eenige kamers bemerkte ik een aange-
namen geur van fijne reukwerken, in andere
was het koud als ijs en vunzig, zoodat ik
tot in het merg van mijn gebeente huiverde.
Eindelijk deed men den blinddoek van rnijne
oogen. Waar bevond ik mij
ïn een schitterend verlichte zaal. Prach
tige gaskronen hingen van het kunstig ge
stukadoord plafond af, aan alle zijden ston
den fijn gepolijste meubelen, de vensternissen
waren bedekt met kanten overgordijnen. De
vensters zelf waren met luiken gesloten.
Wordt vervolgd.)
Miiiiiiiiiii.iiiiiiiiKi'iHiiiiiiiHiHttHiniiiiiii'umiiiiiM'-Himimiiimmwwi
