Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 17de Jaarg. Zondag 28 October 1894. No. 5028. bureau otevztxaat 50. JEERSTE bl ip. laatste mé van Saint-Ail PRIJS YAN DIT BLAD: T'oor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 2.— - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—6 regelst Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten Parijsclie Kroniek. se^et. 's ju'st een Jaar ge'eden, dat de Rus sen ^ev'erd vverden, zo° a'9 we' n00'^ 2 ar|der volk ontvangen werd en opden- pf,6,1 dag bijna, dat Parijs, ja geheel he;"^Uk, zich die onvergetelijke dagen lr>nerde, verspreidde zich de zoo onver- 6e.e tijding van de ziekte des Czaars. hi6 lndruk was des te grooter, omdat men ^an °P iets ernstigs bedacht was en de e ziekte van den Keizer, slechts aan 'ele leden zijner familie bekend zijnde, e Wellicht nog lang verzwegen hebben *»«n worden, zoo de onrustbarende ver- Unselen der laatste dagen die ge- "^houding niet onmogelijk hadden gemaakt, ge,- rne°ste bladen, de ziekte en hare gevol de,,' V°or Furopa besprekende, betuigen zon- onderscheid de warmste sympathie voor Ze» ^ersoon des Czaars. De Echo de Paris dat, zoo hij mocht komen te sterven, ve®Xander UI, in zijn opvolger nog zal blij- v v°ortleven, aan wien hij zijn ideëen en j, roeeld voor het werk dat hij begonnen ,,;v^gover. heeft. Zal het algemeen leed- ter» el' vraagt bij, dat de sCzaar-vredestich- l|'et 'iaar zÜn grafplaats gaa^ vergezellen, de sterkste aanmoediging voor zijn zoon ^etl, om te doen zoo als hij gedaan heeft. at die zoon met eene echte Duitsche r,j Ses gnat trouwen, wordt als met zorg t gereleveerd, en de Estafette hoopt dat to) roonPrins op de hoogte zal zijn van de zeti VVe"^e zUn roemrijke vader zich geko- dns had' HiJ is zes-en-twintig jaar oud, een man, doch nog op dien leeftijd dat Vora aar' niets twijfelt en groote plannen ,j tlltzijn geboorte bestemde hem voor to ^roon en zijn opvoeding was die eens teit 0ltlst'Sen Czaars, en om de populari se Van zÜn volk en de zegeningen der \ve a'de wereld te veroveren, is zijn g bem duidelijk aangewezen. Feuilleton. Naar L. Veuillot. Veel is er nog niet van den Czarewitch te zeggendaarvoor is hij nog njet genoeg bekend, en met hem zoude het onzekere, het zekere wat men thans heeft, vervangen. Indien het waar is, wat men vertelt, dan moet hij nog niet lang geleden bij den Czaar aangedrongen hebben om de voor gods dienstige vergrijpen veroordeelden genadig- lijker te laten behandelen, en dit zoude bij het aanstaande hoofd der Russische Kerk inderdaad een verblijdend voorteeken mogen heeten. De ziekte des Czaars heeft veel de aan dacht van de hervatting der parlementaire werkzaamheden, die weder den 23en aan vingen, afgetrokken. De geruchten eener ministerieele crisis, welke hier en daar wer den verspreid, zijn niet verwezenlijkt. Dat Mr. Dupuy op hevige aanvallen zal te antwoorden hebben, lijdt geen twijfel, doch voor het uiteengaan der kamers beschikte hij over een solide meerderheid, en hoewel niets veranderlijker is dan politieke stroomingen in die drie maanden, zal het nog niet geheel veranderd zijn, de eerste zittingen liepen ten minste zonder nadeel aan het ministerie te doen, kalm af. Bij de eerste bijeenkomst der afgevaardigden ontvingen zij een lijvig boekdeel van 1193 pagina's ten geschenke, waarin de programma's, geloofsbelijdenissen en verbintenissen door de gekozenen van 1893 met hunne kiezers aangegaan, worden opgegeven, vergezeld van een breedvoerig rapport van den heer Barodet, waarin de uitgedrukte politieke gevoelens op een methodieke wijze geclasseerd zijn. In dit boek komen nog slechts tien leden voor die op eene monarchale geloofsbe lijdenis, gekozen werden. De amnestie werd in niet meer dan negen en twintig pro gramma's geëischt en de verkiezing der senatoren door het algemeen stemrecht in een en dertig. De interpellatie over Madagascar is tot later uitgesteld, wanneer de mededeelingen van den heer Le Myre de Vilers zullen zijn ingekomen. de abdij van Saint-Aubin was rijk. Toen niet ev°'utie uitbrak, weken de monnikken Zij "b. Weinigen waren zij in aantal en 1it»e6Woonden slechts één vleugel van hun haLstrekt klooster. Hunne cellen lagen dez6]f.elkander en kwamen allen uit op Werdt(|e gang Op zekeren winteravond °P lf11 d'e arrne kloosterlingen, die te veel haf,,,U" onschuld vertrouwden, door aan- eerjj s der Revolutie overvallen. Zonder vorm van proces werden zij allen die Oord met uitzondering van den jongste, QfCd atsriappen kon voor men hem bereikte, f hij de laatste cel bewoonde. ahdii6n hij zich eenige schreden van de J Verwijderd had, dacht die jonge mon nik, dat men hem toch gemakkelijk zou vinden en dat het niet de moeite waard was te vluchten of zijn leven te redden. Hij wierp zich op de knieen en wachtte de moordenaars af. Zij kwamen echter niet. Bibberend van kou en door honger gekweld, stond de monnik na eenige uren op en ging er toe over een toevluchtsoord te zoeken. Hij kwam aan eene hut, wier bewoners hem, zoolang de vervolging duurde, ver borgen hielden. Toen het wat veiliger werd, keerde hij naar zijn klooster terug. Sedert den nacht van het bloedbad was het ver laten gebleven de vrees weerhield de men- schen er binnen te treden. De kloosterling vond de overblijfselen zijner broeders op dezelfde plaats waar deze vermoord waren. Hij begroef ze. Vervolgens betrok hij weder zijne cel. Daar leefde hij vele jaren met eenige oude bedienden, die evenals hij waren teruggekeerd. Hij nam al zijne plichten als kloosterling waar en beschouwde zich als heer en meester van al de kloosterdomeinen kwam men jagen in het woud zonder zijn verlof, dan protesteerde hij tegen de inbreuk op zijn eigendomsrecht. Deze laatste monnik nu van Saint Aubin Een wetsvoorstel over de gemeente- regeering van Parijs, door den oud-commu- r.ard Alphonse Humbert aangeboden, is in de Kamer rondgedeeld. In dit voorstel zoude de president, die door de gemeenteraadsleden uit hun midden gekozen wordt, maire van Parijs zijn; de gemeenteraadsleden gekozen per arrondise- ment en bij scrutin de liste, en de prefect van de Seine wordt terzijde gesteld en ver liest bijna al zijne rechten in de gemeente zaken ten voordeele van den maire. Daar men te duidelijk ziet waar die heeren com munards heen willen, indien zjj door de meerderheid in den gemeenteraad tevens de meesters van de hoofdstad van Frankrijk werden, zoo is er geen gevaar, ten minste vooreerst niet, dat die veranderingen worden aangenomen. De interpellatie van den heer Paschal Grousset, waarin hij de vraag aan de regee ring richtte, waarom het roylistische comité, genaamd le comité des sixen uit de heeren De Mun, De Mackau, Pion, De Breteuil, Bocher en De Casagnac bestaande, niet evenals indertijd de generaal Boulanger, Rochefort en Dillon, voor het Hooge Hof gedagvaard werd, viel geheel in 't water en de gewone orde van den dag werd met 315 tegen 455 steromen aangenomen. Deze gouvernementeele meerderheid zal hoogst waarschijnlijk wel bijeenblijven, ten einde als vrienden van orde en vooruitgang, de onruststokers en vaderlana-en geweten- loozen te bestrijden en in toom te houden. Alleen de discussie over de begrooting zal voor het ministerie op een gegeven oogen- blik een bedreiging en gevaar kunnen wor den, en hoewel de radicalen moeten ver klaard hebben geheel klaar te zijn om de regeering in handen te nemen, met een Kabinet waarvan Bourgeois het hoofd zoude worden, toch zullen zij liever met dit op treden wachten totdat het budget gestemd en achter den rug is. Paul de Casagnac schrijft in een heftig artikel, en hij schrijft er bijna geen andere was een man met een streng uiterlijk, die weinig sprak en die men nog zeldzamer zag glimlachen. Op zekeren avond kwamen twee reizi gers, door een verschrikkelijk onweer over vallen, een toevluchtsoord zoeken in het klooster. De monnik, door zijne bedienden gewaarschuwd, ging hen te gemoet en ont ving hen met gulle gastvrijheid, zooals hij steeds gewoon was. De eene reiziger was een man op jaren, met een niet zeer gunstig uiterlijkhij scheen bekommerd, zelfs een weinig angstig. De andere was zijn zoon, een jongmensch van ongeveer twintig jaren. Toen zij gegeten, gedronken en hun koude ledematen verwarmd hadden aan een goed vuur, wilde de vader de reis voortzetten. Doch de storm hield aan en de gastheer raadde hen aan den nacht bij hem door te brengen. Dit wenschte ook de jonge man. »Mijn vader wilde niet binnen komen, zeide hij glimlachende hij was bang voor een slecht onthaal en als 't ware tegen zijn wil heb ik aangeklopt. »'t Is waar, hernam de andere, en ik ben zeer dankbaar voor de gulle gastvrijheid die wij hier genieten. Toch zou ik den meer, in zijn Autorité, dat hij vast gelooft een radicaal ministerie aan het bewind zal komen, wanneer al de disponibele middel matigheden van het opportunisme zullen hebben uitgediend. En het zal dat radicale ministerie zijn, 'twelk de groote slotakte zal afspelen die wij altijd aan den toekomstigen gezichtein der hebben zien verrijzen, bestaande in een hevig conflict met het presidentschap der Republiek, eindigend met de ontbinding der Kamer of het ontslag van den president, of misschien wel beiden in eenen slag. Zoo deze geestige doch wat overspannen dagbladschrijver een profeet was die waar heid sprak, dan kwam Casimir-Perier nooit aan het eind van zijn mandaat en de Kamer evenmin. Dupuy wordt door Wal deck Rousseau opgevolgd, waarna de ont binding, en voordat dit jaar ten einde is, zal dit alles reeds een begin van uitvoering gekregen hebben. De Cassagnac heeft echter te dikwerf mis geraden om hem nog te kun nen gelooven en sedert hij den raad van den wijzen Leo XIII niet volgde, is het hem, evenals zoovele anderen, verre van voor den wind gegaan. Fidélius. Parijs, 13 26 October 1894. ALGEMEEN OVERZICHT. 27 October '94. Blijkens berichten uit Berlijn is aldaar eene ernstige regeeringscrisis uitgebroken. De Duitsche rijkskanselier Caprivi ert de Pruisische minister-president Eulenburg heb ben beiden hun ontslag ingediend, dat door den Keizer is aangenomen. De aanleiding tot deze dubbele ontslagname is het sedert eenigen tijd aanhangige plan tot een scher per optreden tegen de partijen van omver werping, E/msfurz-partijen. Ter bespreking van dit verscherpt optreden zou te Berlijn eene samenkomst van verschillende ministers der Duitsche Bondsstaten plaats hebben. Al aanstonds bleek echter dat er groot verschil nacht in dit klooster niet willen doorbrengen." Hij scheen gegeneerd en ontdaan. Zijn spraak geleek meer op stamelen dan op spreken. De monnik hield aan. »Gij zult ons niet hinderen, zeide deze, wij hebben kamers in overvloed. Men heeft hier ruimte gemaakt. Onder de revolu tie. Ja, ja, haastte de reiziger er bij te voegen, ik heb er van hooren spreken. Maar het onweer is voorbijwij kunnen ver trekken. Een vreeselijke donderslag en het geloei van den wind, ontnam hem de spraak. Hij verbleekte. De monnik keek hem aan. »Gij hoort het, Vader, zeide het jonge mensch wat zal ons onderweg overkomen bij zulk weder en op dit uur? Hoe laat is het dan?" zeide de man meer en meer bleek wordend. Terwijl hij deze woorden sprak, haalde hij werktuigelijk zijn horloge te voorschijn. De monnik stak zijn hand uit en vatte, als 't ware met gezag, dat horloge aan, hetwelk hij meende te erkennen. Het was hetzelfde horloge, dat hij in zijne cel had achter gelaten toen hij de moordenaars ontvluchtte. NIEUWE SCHIEDAM COURANT

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1894 | | pagina 1