Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaarg.
Zondag 28 October 1894.
No. 5028.
bureau otevztxaat 50.
JEERSTE bl ip.
laatste mé van Saint-Ail
PRIJS YAN DIT BLAD:
T'oor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelst
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
Parijsclie Kroniek.
se^et. 's ju'st een Jaar ge'eden, dat de Rus
sen ^ev'erd vverden, zo° a'9 we' n00'^
2 ar|der volk ontvangen werd en opden-
pf,6,1 dag bijna, dat Parijs, ja geheel
he;"^Uk, zich die onvergetelijke dagen
lr>nerde, verspreidde zich de zoo onver-
6e.e tijding van de ziekte des Czaars.
hi6 lndruk was des te grooter, omdat men
^an
°P iets ernstigs bedacht was en de
e ziekte van den Keizer, slechts aan
'ele leden zijner familie bekend zijnde,
e Wellicht nog lang verzwegen hebben
*»«n worden, zoo de onrustbarende ver-
Unselen der laatste dagen die ge-
"^houding niet onmogelijk hadden gemaakt,
ge,- rne°ste bladen, de ziekte en hare gevol
de,,' V°or Furopa besprekende, betuigen zon-
onderscheid de warmste sympathie voor
Ze» ^ersoon des Czaars. De Echo de Paris
dat, zoo hij mocht komen te sterven,
ve®Xander UI, in zijn opvolger nog zal blij-
v v°ortleven, aan wien hij zijn ideëen en
j, roeeld voor het werk dat hij begonnen
,,;v^gover. heeft. Zal het algemeen leed-
ter» el' vraagt bij, dat de sCzaar-vredestich-
l|'et 'iaar zÜn grafplaats gaa^ vergezellen,
de sterkste aanmoediging voor zijn zoon
^etl, om te doen zoo als hij gedaan heeft.
at die zoon met eene echte Duitsche
r,j Ses gnat trouwen, wordt als met zorg
t gereleveerd, en de Estafette hoopt dat
to) roonPrins op de hoogte zal zijn van de
zeti VVe"^e zUn roemrijke vader zich geko-
dns had' HiJ is zes-en-twintig jaar oud,
een man, doch nog op dien leeftijd dat
Vora aar' niets twijfelt en groote plannen
,j tlltzijn geboorte bestemde hem voor
to ^roon en zijn opvoeding was die eens
teit 0ltlst'Sen Czaars, en om de populari
se Van zÜn volk en de zegeningen der
\ve a'de wereld te veroveren, is zijn
g bem duidelijk aangewezen.
Feuilleton.
Naar L. Veuillot.
Veel is er nog niet van den Czarewitch
te zeggendaarvoor is hij nog njet genoeg
bekend, en met hem zoude het onzekere,
het zekere wat men thans heeft, vervangen.
Indien het waar is, wat men vertelt, dan
moet hij nog niet lang geleden bij den Czaar
aangedrongen hebben om de voor gods
dienstige vergrijpen veroordeelden genadig-
lijker te laten behandelen, en dit zoude bij
het aanstaande hoofd der Russische Kerk
inderdaad een verblijdend voorteeken mogen
heeten.
De ziekte des Czaars heeft veel de aan
dacht van de hervatting der parlementaire
werkzaamheden, die weder den 23en aan
vingen, afgetrokken. De geruchten eener
ministerieele crisis, welke hier en daar wer
den verspreid, zijn niet verwezenlijkt.
Dat Mr. Dupuy op hevige aanvallen zal
te antwoorden hebben, lijdt geen twijfel, doch
voor het uiteengaan der kamers beschikte hij
over een solide meerderheid, en hoewel niets
veranderlijker is dan politieke stroomingen
in die drie maanden, zal het nog niet geheel
veranderd zijn, de eerste zittingen liepen
ten minste zonder nadeel aan het ministerie
te doen, kalm af. Bij de eerste bijeenkomst
der afgevaardigden ontvingen zij een lijvig
boekdeel van 1193 pagina's ten geschenke,
waarin de programma's, geloofsbelijdenissen
en verbintenissen door de gekozenen van
1893 met hunne kiezers aangegaan, worden
opgegeven, vergezeld van een breedvoerig
rapport van den heer Barodet, waarin de
uitgedrukte politieke gevoelens op een
methodieke wijze geclasseerd zijn.
In dit boek komen nog slechts tien leden
voor die op eene monarchale geloofsbe
lijdenis, gekozen werden. De amnestie werd
in niet meer dan negen en twintig pro
gramma's geëischt en de verkiezing der
senatoren door het algemeen stemrecht in
een en dertig.
De interpellatie over Madagascar is tot
later uitgesteld, wanneer de mededeelingen
van den heer Le Myre de Vilers zullen zijn
ingekomen.
de abdij van Saint-Aubin was rijk. Toen
niet ev°'utie uitbrak, weken de monnikken
Zij "b. Weinigen waren zij in aantal en
1it»e6Woonden slechts één vleugel van hun
haLstrekt klooster. Hunne cellen lagen
dez6]f.elkander en kwamen allen uit op
Werdt(|e gang Op zekeren winteravond
°P lf11 d'e arrne kloosterlingen, die te veel
haf,,,U" onschuld vertrouwden, door aan-
eerjj s der Revolutie overvallen. Zonder
vorm van proces werden zij allen
die Oord met uitzondering van den jongste,
QfCd atsriappen kon voor men hem bereikte,
f hij de laatste cel bewoonde.
ahdii6n hij zich eenige schreden van de
J Verwijderd had, dacht die jonge mon
nik, dat men hem toch gemakkelijk zou
vinden en dat het niet de moeite waard
was te vluchten of zijn leven te redden.
Hij wierp zich op de knieen en wachtte de
moordenaars af. Zij kwamen echter niet.
Bibberend van kou en door honger gekweld,
stond de monnik na eenige uren op en ging
er toe over een toevluchtsoord te zoeken.
Hij kwam aan eene hut, wier bewoners
hem, zoolang de vervolging duurde, ver
borgen hielden. Toen het wat veiliger werd,
keerde hij naar zijn klooster terug. Sedert
den nacht van het bloedbad was het ver
laten gebleven de vrees weerhield de men-
schen er binnen te treden. De kloosterling
vond de overblijfselen zijner broeders op
dezelfde plaats waar deze vermoord waren.
Hij begroef ze. Vervolgens betrok hij weder
zijne cel. Daar leefde hij vele jaren met
eenige oude bedienden, die evenals hij waren
teruggekeerd. Hij nam al zijne plichten als
kloosterling waar en beschouwde zich als
heer en meester van al de kloosterdomeinen
kwam men jagen in het woud zonder zijn
verlof, dan protesteerde hij tegen de inbreuk
op zijn eigendomsrecht.
Deze laatste monnik nu van Saint Aubin
Een wetsvoorstel over de gemeente-
regeering van Parijs, door den oud-commu-
r.ard Alphonse Humbert aangeboden, is in
de Kamer rondgedeeld.
In dit voorstel zoude de president, die
door de gemeenteraadsleden uit hun midden
gekozen wordt, maire van Parijs zijn; de
gemeenteraadsleden gekozen per arrondise-
ment en bij scrutin de liste, en de prefect
van de Seine wordt terzijde gesteld en ver
liest bijna al zijne rechten in de gemeente
zaken ten voordeele van den maire. Daar
men te duidelijk ziet waar die heeren com
munards heen willen, indien zjj door de
meerderheid in den gemeenteraad tevens
de meesters van de hoofdstad van Frankrijk
werden, zoo is er geen gevaar, ten minste
vooreerst niet, dat die veranderingen worden
aangenomen.
De interpellatie van den heer Paschal
Grousset, waarin hij de vraag aan de regee
ring richtte, waarom het roylistische comité,
genaamd le comité des sixen uit de heeren
De Mun, De Mackau, Pion, De Breteuil,
Bocher en De Casagnac bestaande, niet
evenals indertijd de generaal Boulanger,
Rochefort en Dillon, voor het Hooge Hof
gedagvaard werd, viel geheel in 't water en
de gewone orde van den dag werd met
315 tegen 455 steromen aangenomen.
Deze gouvernementeele meerderheid zal
hoogst waarschijnlijk wel bijeenblijven, ten
einde als vrienden van orde en vooruitgang,
de onruststokers en vaderlana-en geweten-
loozen te bestrijden en in toom te houden.
Alleen de discussie over de begrooting zal
voor het ministerie op een gegeven oogen-
blik een bedreiging en gevaar kunnen wor
den, en hoewel de radicalen moeten ver
klaard hebben geheel klaar te zijn om de
regeering in handen te nemen, met een
Kabinet waarvan Bourgeois het hoofd zoude
worden, toch zullen zij liever met dit op
treden wachten totdat het budget gestemd
en achter den rug is.
Paul de Casagnac schrijft in een heftig
artikel, en hij schrijft er bijna geen andere
was een man met een streng uiterlijk, die
weinig sprak en die men nog zeldzamer zag
glimlachen.
Op zekeren avond kwamen twee reizi
gers, door een verschrikkelijk onweer over
vallen, een toevluchtsoord zoeken in het
klooster. De monnik, door zijne bedienden
gewaarschuwd, ging hen te gemoet en ont
ving hen met gulle gastvrijheid, zooals hij
steeds gewoon was. De eene reiziger was
een man op jaren, met een niet zeer gunstig
uiterlijkhij scheen bekommerd, zelfs een
weinig angstig. De andere was zijn zoon,
een jongmensch van ongeveer twintig jaren.
Toen zij gegeten, gedronken en hun koude
ledematen verwarmd hadden aan een goed
vuur, wilde de vader de reis voortzetten.
Doch de storm hield aan en de gastheer
raadde hen aan den nacht bij hem door te
brengen. Dit wenschte ook de jonge man.
»Mijn vader wilde niet binnen komen,
zeide hij glimlachende hij was bang voor
een slecht onthaal en als 't ware tegen zijn
wil heb ik aangeklopt.
»'t Is waar, hernam de andere, en ik ben
zeer dankbaar voor de gulle gastvrijheid
die wij hier genieten. Toch zou ik den
meer, in zijn Autorité, dat hij vast gelooft
een radicaal ministerie aan het bewind zal
komen, wanneer al de disponibele middel
matigheden van het opportunisme zullen
hebben uitgediend.
En het zal dat radicale ministerie zijn,
'twelk de groote slotakte zal afspelen die
wij altijd aan den toekomstigen gezichtein
der hebben zien verrijzen, bestaande in een
hevig conflict met het presidentschap der
Republiek, eindigend met de ontbinding der
Kamer of het ontslag van den president, of
misschien wel beiden in eenen slag.
Zoo deze geestige doch wat overspannen
dagbladschrijver een profeet was die waar
heid sprak, dan kwam Casimir-Perier nooit
aan het eind van zijn mandaat en de
Kamer evenmin. Dupuy wordt door Wal
deck Rousseau opgevolgd, waarna de ont
binding, en voordat dit jaar ten einde is,
zal dit alles reeds een begin van uitvoering
gekregen hebben. De Cassagnac heeft echter
te dikwerf mis geraden om hem nog te kun
nen gelooven en sedert hij den raad van den
wijzen Leo XIII niet volgde, is het hem,
evenals zoovele anderen, verre van voor den
wind gegaan.
Fidélius.
Parijs, 13 26 October 1894.
ALGEMEEN OVERZICHT.
27 October '94.
Blijkens berichten uit Berlijn is aldaar
eene ernstige regeeringscrisis uitgebroken.
De Duitsche rijkskanselier Caprivi ert de
Pruisische minister-president Eulenburg heb
ben beiden hun ontslag ingediend, dat door
den Keizer is aangenomen. De aanleiding
tot deze dubbele ontslagname is het sedert
eenigen tijd aanhangige plan tot een scher
per optreden tegen de partijen van omver
werping, E/msfurz-partijen. Ter bespreking
van dit verscherpt optreden zou te Berlijn
eene samenkomst van verschillende ministers
der Duitsche Bondsstaten plaats hebben. Al
aanstonds bleek echter dat er groot verschil
nacht in dit klooster niet willen doorbrengen."
Hij scheen gegeneerd en ontdaan. Zijn
spraak geleek meer op stamelen dan op
spreken. De monnik hield aan.
»Gij zult ons niet hinderen, zeide deze,
wij hebben kamers in overvloed. Men heeft
hier ruimte gemaakt. Onder de revolu
tie.
Ja, ja, haastte de reiziger er bij te
voegen, ik heb er van hooren spreken. Maar
het onweer is voorbijwij kunnen ver
trekken.
Een vreeselijke donderslag en het geloei
van den wind, ontnam hem de spraak. Hij
verbleekte. De monnik keek hem aan.
»Gij hoort het, Vader, zeide het jonge
mensch wat zal ons onderweg overkomen bij
zulk weder en op dit uur?
Hoe laat is het dan?" zeide de man
meer en meer bleek wordend.
Terwijl hij deze woorden sprak, haalde
hij werktuigelijk zijn horloge te voorschijn.
De monnik stak zijn hand uit en vatte, als
't ware met gezag, dat horloge aan, hetwelk
hij meende te erkennen. Het was hetzelfde
horloge, dat hij in zijne cel had achter
gelaten toen hij de moordenaars ontvluchtte.
NIEUWE SCHIEDAM COURANT