Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
kennisgeving.
17de Jaarg.
Zondag 9 December 1894.
No. 5063.
bureau ^otcr^tvaat 50.
Be Bedelaar.
PRIJS VAN DIT BLAD:
T'oor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
'''üngeerend Burgemeester van Schiedam,
f)e .ngt ter kennis van de ingezetenen, dat
f'euwbenoemde Burgemeester, de heer
Iqj VERSTEEG, in eene op Maandag, den
Ipjr T ,>ecem^cr a-s-i des namiddags ten ls/4
Ge e houden Buitengewone Zitting van den
tynr/en^eraad, als hoofd der gemeente zal
aen geïnstalleerd.
te,laevens deelt hij mede, dat aan alle amb-
Hj;j en» collegiën, corporatiën enz., des na-
Kui2 gs te 3 uren van dien dag ten Raad-
Ziche de gelegenheid zal worden aangeboden,
doB^aan ket fieuwe hoofd der gemeente te
°en voorstellen.
hied am, den 8sten Dec. 1894.
E>e fung. Burgemeester van Schiedam,
VISSER.
Parijsche Kroniek.
j, et is in de zedelijke atmosfeer van
^krijks hoofdstad van tijd tot tijd, even
dal1" natuur' h°°g noodig dat een wel-
e ouweder, de lucht van de schadelijke
er yert*eid®hjke dampen komt zuiveren, welke
6 samenleving ondragelijke zouden maken
n verpesten.
h*e interpellatie van den heer Marcel
ert in de Kamer, over de «chantage'
(o n ivamer, over de «chantage
0j6 a'Persing onder bedreiging geheimen
^an we3ce men verborgen wil houden
eit" het licht te brengen) en de xMaitres
0e{tnteMrS'" ^er Pers die dit vak uit-
enen) heeft eene losbarsting van veront-
aardiging tengevolge gehad, welke zeker
zaarn zal werken.
en gevolge eener aanklacht van den
4 ac)t;eur der Cercle de V Escrime et des
Vvek' C'6n lleer Block> werden, nu een paar
en geleden, een der redacteurs en de
^ecteur van het dagblad de XIX Siecle
'erq en Portalis. wegens «Chantage"
feuilleton.
(Slot.)
2)
int keek langs de lijn van de elevated,
«Ou °p dat er een station in de buurt
bedel ^n' toen d® bekende stem van den
f aar hem weder in de ooren klonk,
ïa» van Galen hem goed in de oogen
heg) zt ver)egen, want hij was er niet
eerHo„ r van' of hij dezen heer niet reeds
In V aan"esProken had.
listicr ^alen's geest was intusschen een
Hii h tot rÜPheid gekomen,
hij l racht den bedelaar in den waan, dat
hand 'n ^eer 'ets wilde geven, door zijne
3>In n zlJn zak te steken terwijl hij zeide
*e8 ip^6ITi viev-en-twintig uur iets gegeten
om k beklaag je, en zeker geen geld
te kuopen."
flauw6va °jnt' kermde het sujet. «Ik ben
van den honger. God is mijn getuige,
vervolgd. De Clercq is gevangen genomen
en Portalis wist nog bijtijds te ontsnappen.
Dit was echter slechts het begin van het
schandaal, want, den 30sten November volg
den de arrestatiën van Girard, de mede
plichtige en rechterhand van Portalis, van
Trocard, een ridder van het Legioen van
Eer en directeur van het dagblad La Paix,
en eindelijk van den baron Heftier een Pool
van geboorte en de zoon van een kapper
te Berlijn.
Portalis, lid eener aanzienlijke familie, is
reeds meermalen in verdachte zaken be
trokken geweest en had dus alle achting,
onder de journalisten die zich respecteeren,
verloren. De Clercq was reporter aan de
XIX Siècle en gewoonlijk de persoon die
in de bedekte oplichterijen en afpersingen
der speelsocieteiten de eerste schermutse
lingen opende.
De baron Heftier, die daarna met de
onderhandelingen belast was, wist aan een
zekere heer Bertrand, directeur van een
der cercles waar, zoo als hier in bijna allen,
grof gespeeld wordt, fr. 70.000.af te
troggelen onder de belofte van de aanvallen
tegen zijn club, in de XIX Siècle, door
Portalis, onder het pseudoniem van »Een
oud Speler" geschreven, te zullen eindigen.
Portalis streek tr. 30.000 aan bankbiljetten
op en nam voor de overige fr. 40.000, een
chèque in betaling, welke chèque de aan
leiding werd van zijn vervolging en vlucht,
daar deze zijne schuld en medeplichtigheid
onbetwistbaar aan het licht bracht.
Emile Trocard dreef de «chantage" tot
een tot hiertoe ongekende hoogte en had
in den afgeloopen zomer het stoute idéé de
directeuren der casino's en speelcercles in
de restaurant-Bignon bijeen te roepen en
her. daar onbewimpeld het voorstel te doen
van tegen betaling van fr. 150.000, de aan
vallen tegen hunne instellingen door Por
talis en consorten in hunne bladen ge
voerd, te doen ophouden. De vergaderde
directeuren vonden het wel wat al te
ik bedel niet graag, mijnheerIk vraag
ook om geen geld, als ik maar wat voedsel
kon krijgen, want ik sterf van den honger."
«Nu, zeide Van Galen, als het zoo met
je gesteld is, kom dan maar mee, ga hier
maar in, dan zal ik je een stevig ontbijt
geven. «Maar nu begon de man achteruit
te krabbelen, hij wilde niet mee en klaagde,
dat zij menschen van zijne soort niet in
zoo'n café zouden willen toelaten.
«O, dat doen zij zeker," zeide Van Galen,
terwijl hij een blik op het tarief wierp, dat
op den muur geplakt was. «Alles schijnt
™.y. ,h'er goedkoop te zijn. Een biefstuk voor
vijftien cent nota bene 1 Kom, stap maar
binnen," voegde hij er bij, en er was iets
in den toon, waarop hij dit zeide, dat het
sujet dwong om, als was het dan ook met
zichtbaren tegenzin, dit bevel te gehoor
zamen.
Van Galen vond het een allervreemdst
soort van plaats. Iedereen staarde hem aan
en keek naar zijn handschoenen, den gar
denia in zijn koopsgat en den landlooper,
die hem vergezelde.
«Ben je daar alweer, kom je nog eens
ontbijten vroeg hem een van de kellners,
een flinke stoere kerel De bedelaar durfde
erg het stilzwijgen dezer Maitres Chanteurs
zoo duur te moeten betalen en verwierpen
het voorstel en Trocard bleef dus zijn cam
pagne tegen deze onzodelijke clubs voort
zetten.
Van Girard, die na de vlucht van Portalis
de administrateur van de XIX Siècle was,
wil ik een andere kleine geschiedenis, welke
hier de ronde doet en wel voor zijn schur-
kengeest pleit, verhalen. Op een goeden
dag voerde hij eene onderhandeling met een
financier van den kouden grond over wiens
vreemde operatiën reeds vele artikelen in
de XIX Siècle verschenen waren. Eindelijk
kwam men overeen zijn bemiddeling met
twintig duizend francs in een bekende bras
serie te komen betalen en alles met fijne
wijnen te besproeien. De geldman verscheen
op het appel en stortte de som. Koeltjes
telde Girard de twintig bankbiljetten na, stak
ze leuk in zijn zak en richtte zich toen met
een bloemzoet gezicht tot zijn gulle gast
heer. «Dit waarde heer, is voor de versche
nen artikelen, doch hoeveel betaalt ge me
nu voor hen die nog verschijnen moeten
En de financier moest nog eens over de
brug komen, wilde hij eenig nut van de
eerste twintig duizend francs hebben. Wel
een dineetje om nooit te vergeten en dat
zwaar te verteren moet geweest zijn, maar
wat is die Girard een volmaakte type van
den gladden geslepenen cinieken oplichter,
zonder vooroordeelen en vooral zonder ge
weten.
De interpellant had behalve die onzede
lijke afpersingen van gelden door allerhande
bedreigingen, nog vele andere klachten,
waaronder ook die, dat de politie, met het
toezicht dier cercles belast, zelf niet finan
cieel geheel vrij tegenover de directeuren
dier instellingen stond en zij zelf aan
Portalis inlichtingen en gegevens voor zijne
artikelen verschafte. De minister van justitie,
die den heer Marcel Hubert beantwoordde,
toonde zich daarbij zeer voorzichtig doch
de minister-president Dupuy was fermer,
niet opkijken en Van Galen glimlachte
triomfantelijk.
»U vergist u," zeide hij tot den kellner,,,
«deze man sterft van den honger, hij heeft
in geen vier en twintig uur iets gegeten.
Geef hem nu maar zooveel als hij begeert."
De man mompelde een verwensching, de
kellner grinnikte achter zijn tinnen blad en
■ft as zoo onbeschaamd om Van Galen een
blik van verstandhouding toe te werpen.
Deze wist nog juist bij tijds zijne veront
waardiging daarover te bedwingen, gaf hem
een halven dollar en maakte hem daardoor
voor eeuwig tot zijnen vriend Het sujet
bestelde een glas melk, maar hiertegen
kwam van Galen op. Hij liet twee bief
stukjes met gebakken aardappelen, warme
cadetjes, twee ommeletten, koffie en ham
komen.
«Genadige hemel, waarhou je me voor
gilde de bedelaar wanhopig.
«Voor iemand die uitgehongerd is," zeide
Van Galen heel zacht, «of anders voor eenen
bedrieger. En je weet, dat ik, wanneer het
laatste mocht blijken de waarheid te zijn,
je aan de politie had moeten overleveren."
Van Galen leunde in eene gemakkelijke
houding tegen den muur en las wat op de
veroordeelde rondweg de politieke dossiers
bij de politie, wat hij een verouderde instel
ling noemde en belooofde dat het gerechte
lijk onderzoek zoo onpartijdig mogelijk zal
gevoerd worden.
De rechtzaak der bedriegerijen bij de
verkiezingen te Toulouse gepleegd, is na
acht dagen lang bij het Hot behandeld te
zijn, tot de grootste verbazing van het
publiek en de verontwaardiging der daarbij
betrokken socialisten, verdaagd en een nader
onderzoek bevolen. Uit het getuigenverhoor
was duidelijk gebleken, dat er niet alleen be
driegerijen en geknoei in deMairie, doch zelfs
in de Prefecture hebben plaats gehad, zoodat
de advocaat-generaal Jaudon de schorsing
eischte, stoutweg verklarende, dat het Hof zich
niet door politieke consideratiën mag laten
leidenen zonder vrees voor de gevolgen, alleen
volgens zijn geweten heeft te handelen.
Daar nu alle schuldigen zullen vervolgd wor
den, vindt dit besluit algemeene goedkeuring.
De Nederlandsche Vereeniging voor Lief
dadigheid alhier, had het plan opgevat haar
tienjarig bestaan op Sint Nicolaas-avond
met een feest te vieren, doch verschillende
omstandigheden hebben dit verhinderd. Ten
einde nu toch de kas wat te steunen, waar
aan zij ten gevolge der strengere toepassing
der vreemdelingenwetten een groote be
hoefte heeft, is er ten huize van onzen
gezant, Jonkheer de Steurs, eene vergade
ring gehouden, waarop besloten werd ':in
Februari eene tentoonstelling en verloting
van kunstvoorwerpen te houden en alle
Nederlandsche kunstenaars uit te noodigen
daaraan hunne bijdragen te willen schenken.
Er werd onder eere-voorzitterschap van den
gezant een comité gevormd. Het welslagen
van dit comité zal niet alleen onze nood
lijdende landgenooten ten goede komen, doch
tevens de Nederlandsche kunst eene gele
genheid schenken, om haren ouden roem
hier weder met eere te komen handhaven.
Parijs, 24 Nov./7 Dec. 1894. Fidélius.
bordjes stond, die tegenover hem aan den
wand hingen, terwijl hij tegelijk een oogje
hield op een politie-agent, die aan de over
zijde van de straat heen en weer wandelde.
Het sujet werkte zich al brommende en
vloekende door zijn ontbijt heen. Het scheen
hem niet erg te smaken. Wanneer hij op
hield, wees Van Galen met zijn stok op
een schotel, waaraan nog niet begonnen
was, waarna hij at tegenstribbelend op aan
viel, alsof het vergif was. De menschen om
hem heen zaten allen te lachen en zelfs
de dikke eigenaar achter zijn lessenaar had
moeite om zich goed te houden.
«Ziezoo, de drommel hale je," zeide de
man eindelijk. «Ik heb meer gegeten, dan
ik in een jaar op kon. Als je zooveel voor
een grap over hebt, dan kan je het zeker
best betalen ook. Je vindt je-zelt machtig
aardig. Maar pas op, dat je me hier in de
buurt niet na donker tegenkomt, laat ik
je dat nog zeggen." En het sujet wilde
heengaan, terwijl hij dreigend zjjne vuist balde.
«Wacht nog even," zeide Van Galen.
«Je hebt ze hier nog niet betaald."
«Wat zeg je? Ik hier betalen? Hoe is't
nou met je Je hebt me-zelt gevraagd of ik
hier binnen wilde gaan om te eten. Ik hatj
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
!l I! !l
Hf-
